Dominique kreeg zijn opleiding in de drukkersstad Turnhout, een stad met een traditie van het drukken van kaartspelen. En waar ook de grote en helaas te loor gegane drukkerij en uitgeverij Breepols, die het halve continent van onder andere agenda's en kalenders voorzag, als een der laatsten der Mohikanen de geest moest geven. De naam van het opleidingsinstituut: HoRiTo. Hier bekwaamde hij zich in grafische vormgeving en specialiseerde zich met een extra jaar "reprofotografie". Na zijn legerdienst kwam hij in dienst van 'De Schutter' een naam in de grafische wereld en had het geluk een goede leermeester te treffen. Na een opleiding tot kleuretser-monteur volgde een opleiding in England bij Crossfield. Het digitaliseren-reproduceren van beeldmateriaal met scanners werd zijn grote specialisatie.
Carrière •
Toen hij na relatief korte tijd tot hoofd van de scanafdeling werd benoemd betekende dit twee jaar op de toppen van zijn tenen lopen. Uiteindelijk werd hij weggekocht door de Turnhoutse fotogravure. Verder deed Dominique ervaring op met flexodruk, kwam in aanraking met kartonboeren 'die nog niet het warm water hadden uitgevonden'. Kleurselecties, drukken op blik, plastic of andere substraten werd zijn wereld. Hij maakte ook deze ontwikkelingen mee in de offset, de ombouw van enkelvoudige persen naar zes- en achtkleurenpersen, de slag van CMYK naar PMS en later de RGB workflow. Midden in een plots dynamische evoluerend tijdperk vol veranderingen in een vak waar eigenlijk nooit zoveel was gebeurd sinds de Chinezen de boekdrukkunst hadden uitgevonden.
Fotografie •
“Ik vond de combinatie met fotografie en vormgeving zeer boeiend. Ik volgde losse cursussen, onder andere documentaire fotografie bij Xavier Rombouts. Zwart/wit fotografie is, zal altijd mijn grote liefde zijn. Ik heb veel gereisd, ik ben op vele continenten geweest. Met reizen ontwikkel je een visie. Gaandeweg werd ik echter ook, door het kleurrijke Afrika en de evolutie van de digitale media gedwongen om in kleur te gaan werken. Uiteindelijk leidde al dit fotograferen tot een archief met meer dan 150.000 negatieven en beeldbestanden.”
Tentoonstellingen en prijzen •
Wanneer je veel fotografeert zoals Dominique komen er ook tentoonstellingen op je pad. Op zijn website staan twee 'gevulde' lijsten met een "selectie" van tentoonstellingen en de behaalde prijzen. “Een van de prijzen waar ik fier op ben is de uitreiking van de 'Prix de Publique' van de 'Prix Nationale Photographie Ouverte' in het Museum de la Photographie te Charleroi. Ik probeer zo ver het mij lukt alles om de tentoonstellingen heen in eigen hand te houden. Zoals het regelen van een drukker, de grafische kant, ik organiseer de financiering en ik doe zelf de PR. Of het daardoor komt weet ik niet, maar ik heb altijd erg veel publiek getrokken.”
Carne Vale •
Dominique werkte jarenlang aan een project, Carne Vale, over het carnaval. Wat hierbij opvalt is dat de beelden van een feest, dat zich afspeelt tussen kitsch en artisticiteit, nergens echt uitbundig zijn, maar van een bijna verstild expressieve schoonheid of noem het Belgisch impressionisme. De toeschouwer ziet geen doorgedraaide leut maar mensen, gefotografeerd zonder uitbundige opsmuk. Het zijn beelden van de feestende mens, zoals hij het zelf zegt. “Ik ben gefascineerd door carnaval. Gezichten zijn maskers van vlees. Carnaval is een stoet mensen die toeschouwers passeert in plaats van omgekeerd. Het project dat zich over een aantal jaren uitstrekt toont fotografie op diverse plaatsen in België, Duitsland, Nederland en Noord-Frankrijk. In 2000 werd in Genk en in Maasmechelen een dubbeltentoonstelling aan dit project gewijd waarbij er ook een boek werd uitgegeven. Hier heb ik nog een exemplaar voor je, houd het maar.” Ik kijk het door, het is een bijzonder boek op een bijzondere zware papiersoort. Hij rommelt wat in een kast: “En hier heb ik er nog drie. Een boek over 'Moker', een atelier waar voor kunstenaars wordt gewerkt en twee boeken over de beeldhouwer Luk van Soom. Ge moogt ze houden.” Dominique pauzeert even, verzorgt weer twee koffietjes en dan herneemt zich het verhaal terug: “Natuurlijk produceer ik de meeste boeken zelf, dit boek niet maar ik deed wel de vormgeving en was mede verantwoordelijk voor het concept. De tentoonstellingsafdrukken worden altijd op een groot formaat gemaakt.” Ik kijk naar enkele schilderijen, ik weet dat hij ook voor kunstenaars werkt. Gekregen, gekocht, geruild? Dominique: “Nee, dat is eigen werk. De laatste tijd fotografeer ik naar de schilderkunst toe. De schilderijen die je hier ziet hangen zijn geen schilderijen, maar foto's. Ik weet waar dit naar toe gaat, ik droom er al lang van om te gaan schilderen” Even een aarzeling, en dan: “Zuivere fotografie, geen geprul met photoshop… En het is verkoopbaar".
Bedrijf •
“Zwart/Wit communicatie. Ja, daar zeg je wat. Eigenlijk doe ik van alles. Het begint bij het concept-idee en vormgeving. Ik werk veel voor bedrijven. In feite verzorg ik het hele traject van concept tot het eindproduct. Dat kan een boek of brochure zijn, een website. Waar nodig zoek ik er specialisten bij. Ik fotografeer natuurlijk ook, dat is niet alleen kunstfotografie of hoe je het wilt noemen. Het zijn ook interieurs, reclamefotografie, producten. Of bedrijfsreportages, ook van evenementen. Voor particulieren werk ik ook, mensen kunnen hier ook terecht voor een trouw.” Ik merk op dat dit werk een sterk documentaire karakter heeft, erg sfeervol in zijn soberheid, publieksfotografie leent zich, vooral in zwart/wit, voor een documentaire benadering. Ook in de portretten is dit terug te vinden. “Portretten, daar reken ik een vast tarief voor, die gaan niet per opname. Er wordt net zo lang gefotografeerd tot de klant zichzelf er goed in herkend en ik ook tevreden ben, dan ben ik daar zelf pas content mee. Ik werk ook voor kunstenaars, dat is weer een andere wereld, heel boeiend. Deze fotografie vereist, behalve dan het vastleggen van het kunstwerk, een heel eigen benadering van het werk en van de kunstenaar. Een heel andere activiteit is de reproductiefotografie van kunstwerken, oude foto's en prentbriefkaarten. Je komt met een mooie kaart of ik zoek een beeld uit mijn archief en ik maak een print voor in het interieur, dibond, canvas, bache, lambda, je zegt het maar. Ik probeer in opdrachten die er zich toe lenen zo veel mogelijk verantwoord en documentair te werken, maar allee, broodfotografie is gewoon er geld uit halen, een mens moet toch leven. En je kunt wel gaan specialiseren, maar je raakt al heel rap uitgespecialiseerd in het putteke dat Hoogstraten heet... Al wordt fotografie voor de ruime bouwnijverheid wel één van de hoofdactiviteiten.”
Wanneer ik weer terug rijd naar Wechelderzande bedenk ik dat ik bij een zeer getalenteerd en eigenzinnig mens ben geweest, ongecompliceerd maar verrassend veelzijdig, met de perfecte balans tussen techniek, creativiteit en geheel eigen stijl. Het geeft mij een blij gevoel. 'Carne Vale' krijgt in ieder geval een plaats in mijn boekenkast tussen de favorieten. En ik verheug mij al op vanavond wanneer ik, gesteund door een goed glas, van de meegekregen boeken kan gaan genieten. Van voorpagina tot achterzijde, van ontwerp tot finaal product, échte' Van Huffel's'.