Archief

Vraagstuk naar aanleiding van gerestaureerde foto’s

Laatst kreeg ik een vraag uit de praktijk. De vraagsteller exploiteert een commerciële beeldbank. In die beeldbank zitten o.a. foto’s uit een archief met rechtenvrije foto’s. Voordat die foto’s worden aangeboden worden zij – soms – gerestaureerd en bewerkt. Deze vraagsteller heeft vernomen dat men na restauratie of bewerking van een bestaande foto, het auteursrecht verkrijgt over de bewerkte versie en vroeg mij of dat klopt. Dat leek mij een leuk en relevant onderwerp voor een bijdrage.

Ik wil in deze bijdrage eerst kort ingaan op het bewerken van een foto, dan op de auteursrechtelijke bescherming van het bewerkte beeld, daarna zal ik enkele praktische tips geven en tot slot zal ik deze bijdrage samenvatten.

In beginsel mag u een werk niet bewerken, althans niet zonder toestemming van de maker. Doet u dat wel dan maakt u – waarschijnlijk – inbreuk op de auteurs- en persoonlijkheidsrechten van de maker art. 25 lid 1 sub c jo d Aw. Namelijk door het maken van een kopie, het wijzigen van het werk door de bewerking ervan, of omdat mogelijk sprake is van verminking.

Auteursrecht bij niet openbaar archief

Onlangs sprak ik iemand die onderzoek had gedaan naar haar familiebanden. Zij kwam erachter dat er bij het CBG (Centrum voor familiegeschiedenis) te Den Haag een foto aanwezig was van een voorouder die reeds geruime tijd overleden is en waarvan zij zelf geen foto’s heeft. Deze foto is opgenomen in een niet openbaar archief betreffende oorlogsmisdadigers. Tijdens een bezoek aan het CBG heeft zij de foto kunnen zien. Zij had graag een kopie willen maken omdat dit de enige (bekende) foto is van deze voorouder. De medewerkers van het CBG informeerden haar dat het maken van kopieën niet toegestaan is. Zij vroeg mij wat de juridische grondslag van dit verbod is.

Kors van Bennekom wint inbreukproces tegen IISG

'Fotocoryfee Van Bennekom wint, maar betaalt de prijs', schreef de Volkskrant vandaag over het proces dat Kors van Bennekom heeft gewonnen tegen het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis (IISG), dat 221 van zijn foto's op hun website zette en vond dat het hun taak was om kond te doen van de fotografische historie zonder daar rechten over te zijn verschuldigd.

Ondanks dat het om een overduidelijke inbreuk ging, kende de Amsterdamse rechtbank geen schadevergoeding toe aan Kors, maar moet hij wél de proceskosten van € 15.000,- betalen:
www.volkskrant.nl/beeldende-kunst/fotocoryfee-van-bennekom-wint-maar-betaalt-de-prijs~a4127873

Fotografen liggen vaak overhoop met archieven over hun rechten. Zie ook onze berichtgeving over het Gemeentearchief Rotterdam, ook het archief Leiden en andere archieven werden door fotografen aangesproken.

In dit geval is het extra zuur dat fotografen niet worden gehonoreerd en zelfs neerbuigend worden behandeld door het IISG. Het IISG beschikt over ruime fondsen, geeft erg veel geld uit aan allerlei congressen plus de franje er omheen. Ook de loodgieter wordt betaald, de fotograaf kan naar zijn geld fluiten.

Lumen Photo, nieuwe beeldbank

Ondanks de 'malaise in de fotografie' blijkt er nog steeds belangstelling voor goed beeld. En is er ook de bereidheid om in het werk van goede fotografen te investeren. Onlangs kwam er een beeldbank bij, De Beeldunie. Ook president Alfonso Gutiérrez van de internationale organisatie CEPIC (Coördination of European Picture Agencies Stock, Press and Heritage, een organisatie van zo'n duizend beeldagentschappen en fotoarchieven) laat zich in dergelijke bewoordingen uit en pleit tevens voor betere bescherming van tegen inbreuken op rechten van online beelden.

Roland Buiting, oprichter van Lumen Photo aan het woord:

Lumen Photo is Nederlands jongste beeldbureau. Onze beeldbank verschaft fotoprofessionals, art-buyers en beeldredacteuren toegang tot de collecties van getalenteerde Nederlandse en Vlaamse fotografen. In de beeldbank vind je de mooiste portretten van personalities uit binnen- en buitenland en opwindende popfotografie van toonaangevende internationale artiesten.

De stijl van onze Lumen-fotografen mag dan wild uiteen lopen, van autonoom tot corporate, van rauwe werkelijkheid tot gestileerde realiteit, wat onze fotografen verbindt is talent, een oog voor het buitengewone en het streven naar perfectie. De Lumen-fotografen behoren tot de beste in het vak. In onze eigentijdse beeldbank telt elke foto, is ieder beeld een klein (of groot) meesterwerk op zich.

Roland Buiting was voorheen beeldredacteur bij opinieblad Elsevier en weekblad Nieuwe Revu. Hij bespeurde gaandeweg een zekere onvrede bij zichzelf:

Fotografen pikken krokettenprijzen van Hollandse Hoogte niet

200 van de 500 fotografen die voor Hollandse Hoogte werken zijn bepaald niet gelukkig met de nieuwe tariefstructuur. Men is het niet eens met contracten waarbij Hollandse Hoogte grote hoeveelheden foto’s voor krokettenprijzen slijt. Waarbij foto's vanaf 1 euro per stuk de deur uit gaan. Het verdienmodel is dat de fotograaf hiervoor minder dan de helft krijgt, voor Hollandse hoogte maken de vele kruimels van de rest een royale taart.

Augustus van vorig jaar vroegen 180 fotografen per brief aan de directie om meer en vooral betere communicatie, een minimumprijs en de mogelijkheid foto’s uit te sluiten van de volumedeals. Iets waar de fotografen krachtens de auteurswet zeker recht op hebben.

Al eerder gaf directeur Bas van Beek, samen met ANP, er blijk van de eigen omzet voor te laten gaan boven een behoorlijk inkomen van de aangesloten fotografen, dit middels een buikspreekpopfirma 'Eerlijke Foto', waar foto's werden gesleten voor een prijs waar je nog geen krop sla van kunt kopen. Wat dat eerlijk in dit verband betekent is maar zeer weinigen duidelijk.

Bespiegelingen aan de vooravond van een beurs

De eerste Professional Imaging die ik meemaakte voelde als een grote gok betreffende het welslagen. Met de laatste Profoto in Den Haag nog in gedachten. Deze traditionele beurs kalfde zienderogen af. De laatste editie zag ik daar trieste mannen in lege stands die je aankeken met een smekende blik: "Kom alsjeblieft bij mij, verkopen hoeft niet, maar aanspraak...

Lege gangpaden en babbels

De beurs had nog gered kunnen worden. Met een militaire oefening in de gangpaden, dat leek nog wel het meest zinvolle en nog veilig ook: publiek kon onmogelijk door een granaat worden getroffen.

Wat wel bleef waren de soms saillante verkoopargumenten. Een wel zeer merkwaardige kwam van de man de flitsers verkocht met het aanzien van langwerpige koektrommels. Paar knullige kleppen er op. "De flitsers zijn rechthoekig. Omdat de sluiter van een camera ook rechthoekig is maak je met een rechthoekige reflector een bijzonder efficiënt gebruik van je flitsvermogen en dus van het rendement. Je verdeelt hiermee het licht over het gehele beeld. Een ronde reflector doet dit niet, daar gaat veel licht verloren. " Ik vertelde hem dus dat wij niet tot zaken konden komen: "Jammer, ik heb een Rolleiflex en dat beeld is vierkant..." Er is zo hier en daar nog steeds niets veranderd in dozenschuifland...

Overwinning Pictoright op Gemeente Leiden

Op 17 december 2014 heeft de rechtbank uitspraak gedaan in de zaak die door Lira en Pictoright was aangespannen tegen de gemeente Leiden die het archief van het Erfgoed Leiden en Omstreken exploiteert.
De rechtbank oordeelt zoals ook in de lijn der verwachtingen lag dat het aanbieden van het digitale archief online zonder daarvoor de benodigde toestemming te hebben inbreuk oplevert. Wel kan de gemeente zich in deze kwestie terecht beroepen op art. 16n Aw vanwege het dreigend verval van de werken.

Van badeenden en wc-eenden

Al eerder schreven wij in een hoofdartikel over de Rotterdamse badeenden van het Gemeentearchief waar men kennelijk van mening is dat de wet niet voor hen geldt en dat fotografen geen naamsvermelding of vergoeding behoeven te hebben, zelfs niet wanneer werk door dit archief aan anderen wordt geleverd, “omdat dit te ingewikkeld zou zijn.”

Het muisje dat een staartje leek te krijgen is inmiddels geen muisje meer en lijkt de staart te krijgen van een volwassen tyrannosaurus.

Digitalisering

Overheidsarchieven en daarmee gelijk te stellen archieven gaan over tot het digitaliseren van de daar aanwezige foto's. Daar zou in principe niemand bezwaar tegen kunnen hebben, ware het niet dat deze digitaliseringen daarna worden gepubliceerd. Dit zou niet alleen het geval zijn bij genoemd archief, maar ook bij andere archieven. Het is een nieuwe trend deze archieven te 'ontsluiten' en te publiceren op de websites van deze archieven. Het zou wel netjes zijn wanneer dan de auteurs om toestemming wordt gevraagd en hen een passende vergoeding wordt geboden, net zoals anderen, die een website onderhouden, hier ook voor dienen te betalen.

Een groep vooraanstaande fotografen heeft zich verenigd tot een denktank en sprak zich over deze zaak uit in een verklaring. Deze werd aan belanghebbenden aangeboden, onder andere aan Pictoright waar men op dit moment 'namens fotografen' ongevraagd regelingen heeft getroffen en treft met de archieven om tot collectieve overeenkomsten te komen. U vindt de verklaring onderaan dit artikel [1].

Pictoright en de badeenden van de Gemeente Rotterdam

Het Gemeentearchief Rotterdam neemt het niet zo nauw met de auteursrechten van fotografen en andere beeldmakers. Jarenlang hebben er beelden zonder toestemming van de makers online gestaan. Bovendien heeft het archief tegen marktprijzen afdrukken en downloads van beschermde werken aan bedrijven en particulieren geleverd.

De Gemeente Rotterdam stelt zich kennelijk op het standpunt dat zij foto's, al dan niet speciaal voor het Gemeentearchief gemaakt of nog te maken, vrijelijk moet kunnen publiceren. Dit om den volke kond te doen hoe Rotterdam er uitzag en hoe de stad er tegenwoordig hoe langer hoe meer níet uit gaat zien.

Het bestaande fotoarchief is deel één van de zaak. Hoe men in de toekomst denkt te om te gaan met de auteursrechten is een tweede deel. Voor nieuw te maken werk deed de 'slimme' Gemeente een oproep, twee saillante passages werden door ons geaccentueerd:

Fotografen gezocht
Het Stadsarchief Rotterdam zoekt enthousiaste fotografen voor het vastleggen van het dagelijks leven in de stad. Eeuwige roem ligt in het verschiet. De gemaakte foto’s worden opgenomen in de collectie van het archief, het openbare geheugen van Rotterdam. Zo blijft een representatief beeld van de stad bewaard voor de toekomst.

Nieuwe generatie (externe) opslagmedia rukt op

Geheugen is een essentiële component van elektronische apparaten. Of het nu om wasmachines zijn, smartphones, auto’s, computers. Geheugen is een plaats waar je zowel programma’s op kunt installeren als data op kunt slaan.

Trends

Gemiddeld vervangen wij onze media iedere zeven jaar. Een van de oudste was de floppy, die beleefde hoogtijdagen in de tachtiger jaren. De eerste floppydrives gebruikten een schijf met een diameter van 8 inch, ongeveer 20 centimeter en een capaciteit van slechts 80 kilobytes. Latere versies van deze floppies, bedoeld voor RX01- en RX02-drives, hadden een capaciteit van 256/512 KB. De laatste disketteversies konden 1,2 megabytes bevatten (double-sided, high-density).

Onbeschaamde ambtenaar Provincie Gelderland vraagt fotograaf

Tenderplace is een groep op Linkedin waar (technisch) personeel wordt aangeboden en gevraagd. Ook de overheid roert zich daar soms. En zo kwam het dat er een soort tender werd uitgeschreven door een kennelijk verwarde ambtenaar van een van onze Oostelijke bestuurslagen. Kennelijk niet gehinderd door marktkennis en betamelijkheid, liet de Provincie Gelderland weten een plaats vrij te hebben voor een fotograaf.

De eisen waren niet al te misselijk, men had een zware jongen voor ogen, die bovendien bij nacht en ontij beschikbaar moest zijn. Oproepbaar bínnen 4 uur, dus alles uit je handen laten vallen: 'Zur Befehl, Herr General.' Één waarschuwing aan de lezer, ingaan op deze vraag om personeel heeft geen enkele zin, de termijn is helaas verstreken. Eigenlijk jammer, PhotoNmagazine.eu had u, echt en ongelogen eerlijk waar, deze klus want het is geen reguliere baan, van harte gegund. En wie wil er nu niet voor de hier geboden wereldhonorering werken?

www.tenderplace.nl/opdracht/details/1442

Faillissement stockbureau ‘Foto Natura’

Op 19 december 2013 werd het faillissement uitgesproken van ‘Foto Natura’. Hoewel al bekend was dat Foto Natura, mogelijk als gevolg van jarenlang mismanagement, in zwaar weer verkeerde was het breekpunt de Belgische fotograaf David Patyn die via een kort geding zijn recht haalde. ‘Foto Natura’ werd veroordeeld op korte termijn rond de € 5.000 te betalen en dat betekende voor het stockbureau het definitieve eindpunt: www.kvk.nl/handelsregister/zoekenframeset.asp?zk=0&url=https://diensten.kvk.nl/TST-BIN/FU/TSWS001@?BUTT=350230150000

Professionele voetbalspelers en het portretrecht

In navolging van de kwestie Cruijff/Tirion (lees hier meer) heeft de Nederlandse rechter (Gerechtshof Amsterdam, 10 december 2013 [1]) zich wederom gebogen over het portretrecht van professionele voetbalspelers.

Diverse spelersverenigingen hebben zich op het standpunt gesteld dat de spelers zich op grond van hun portretrecht (artikel 21 Aw) kunnen verzetten tegen de openbaarmaking van hun portret door uitzending van beelden van nationale of internationale voetbalwedstrijden.

Het Gerechtshof te Amsterdam volgt de spelersverenigingen niet in deze stelling. Het Hof bevestigt, in navolging van de kwestie Cruijff/Tirion (Hoge Raad, 14 juni 2013 [2]), dat het portretrecht geen absoluut verbodsrecht behelst. De geportretteerde kan zich verzetten tegen het openbaar maken van zijn portret zonder zijn toestemming voor zover hij daarbij een redelijk belang heeft.

Don Johan en het gevecht tegen de windmolens

Op 14 juni werd er door de Hoge Raad een arrest gewezen in een al lang lopende zaak tussen Johan Cruijff enerzijds als eiser en Uitgeverij Tirion en Guus de Jong (79) anderzijds als verweerders. Hoewel het arrest van groot belang is was deze eigenlijk al min of meer te voorzien. Het is een grondig gemotiveerd arrest waarin de Hoge Raad zich ook uitspreekt over haar overwegingen die bijzonder waardevol zijn.

Geschiedenis

Internationaal sportfotograaf Guus de Jong (79), die een van de meest uitgebreide archieven heeft met een focus op voetbal en wielrennen  werd benaderd door Uitgeverij Tirion om beelden te leveren voor een fotoboek over Johan Cruijff met biografische inslag.

Johan Cruijff heeft echter heel merkwaardige ideeën over fotoauteursrecht, zo schijnt hij ooit tegen Johan Derksen van Voetbal International te hebben gezegd over foto’s waar hij op staat afgebeeld: ‘Die zijn van mij want ik sta er op.’ Cruijff is echter een publiek persoon en heeft net zo veel auteursrechten op dergelijke foto’s als onze Z.K.H. Willem Alexander op de foto’s die voor de media aan het hof zijn gemaakt.

Over kommer en kwel van de kroket en de positieve kant er van

Persfotografie, eens de trots van de bladen. De fotografen werden geknuffeld, het beeld zorgde voor het aanzien van het nieuws. Persfotograaf worden was ook iets spannends, een avontuur. En inderdaad, er liepen wat avonturiers rond die met magnifiek materiaal thuiskwamen. En fotografie is nog steeds synoniem met het métier, wie met een fototoestel rondzeult krijgt steevast de vraag 'Is u van de pers?' Al kun je jezelf afvragen hoe lang nog...

De zaak kroket

Onze twee recente juridische blog's over 'Fotografie voor krokettenprijzen' betroffen de particulieren plaatsingsrechten voor beelden uit de archieven van Hollandse Hoogte (HH) en het ANP. Eenmalige plaatsingen op websites door particulieren kunnen via een obscure site 'EerlijkeFoto.nl' verkocht worden voor prijzen van plusminus € 3,50. De reden is dat ANP en HH menen dat zo het misbruik door jattende particulieren tegen is te gaan, tezamen met de vrome verwachting dat deze dan ook gaan betalen.

Adam en Eva en de verleiding van de kroket

Er ontstond, onder meer naar aanleiding van de vorige 'Blog', wat beroering over 'Eerlijke Foto', een 'bedrijf' dat als stroman van ANP en Hollandse Hoogte foto's aanbiedt voor bedragen van rond de € 3. Foto's waarvan ANP en Hollandse Hoogte over de rechten beschikken plus foto's van fotografen die werk in stock hebben gegeven. Professioneel gemaakte foto's die worden aangeboden aan particulieren. Met daarbij de belofte dat misbruik door particulieren zal worden voorkomen en dat middels een bureau dat het hele internet afspeurt zal worden opgetreden tegen mogelijke inbreuken ter waarde van drie eurootjes. De vorige Blog is hier na te lezen.

Foto's van Hollandse Hoogte en ANP aangeboden voor krokettenprijzen

Onlangs werd ik door verschillende fotografen individueel gewezen op een nieuw gezamenlijk initiatief van ANP en Hollandse Hoogte, ‘Eerlijke Foto.nl’. Twee van deze mededelingen:

  • Één van de fotografen had een sales report gekregen betreffende een serie van enkele foto's waarop voor de verkoop van publicatierechten per foto € 3.50 werd berekend. ‘Enigszins’ aangebrand belde deze met het ANP en vroeg hoe dit zat. De reactie kwam wat moeizaam. ‘Nou, ehhh, tja, wij kunnen er niet meer voor krijgen en dan moet je wat...’ of woorden van die strekking.
     
  • Een andere collega maakte mij attent op een webpagina van Eerlijke Foto.nl, de door hem verstrekte link naar een pagina van ‘Eerlijke Foto.nl’ spreekt voor zich (redactie: ten tijde van deze publicatie is deze foto zelfs "actiefoto van de dag" voor € 1,00 / één hele euro!).

Het zijn twee reacties uit een lange rij.

Geniaal idee van ANP en HH

Hoe zit dit nu eigenlijk? De website van Eerlijke Foto.nl bracht uitkomst. Een citaat (eerlijkefoto.nl/misc.pp?code=1005):

Willem Kolvoort

“Ik heb altijd al van mooie landschappen gehouden, van mooi licht en hoe het licht zich gedraagt. Ja, als ik een lezing houd, dan wil het publiek ook kikkers en snoeken zien en niet alleen maar landschap. Al duikend kom je veel moois tegen.” Aan het woord onderwater fotograaf Willem Kolvoort, levend bewijs dat je niet na je 65e achter de geraniums hoeft te belanden.

Na zijn boek Oer - de kracht van kijken, twee jaar geleden samen met Martin Kers gemaakt, is Willem Kolvoort zich voor zijn vijfde boek Waterlicht nog meer op het landschap gaan toeleggen, terwijl hij hiervoor ook kon putten uit ongebruikt materiaal voor zijn boek Beeldschoonwater (over het water in Drenthe) en een boek over de Weerribben (samen met Philip Friskorn te maken, maar nooit verschenen). Een klein deel van het nieuwe boek bestaat uit archiefwerk, gescand van de dia’s, maar het merendeel is van de laatste paar jaar. Overigens werkte hij ook mee aan vele andere boeken, o.a. De Halve Oceaan en over de atol Aldabra.