Leica

Einde tijdperk van ‘Goed genoeg’?

Eindelijk weer eens een positief signaal. De Amerikaan Joseph Cristina constateert een lichte tendens naar een omwenteling in de fotografie. Het einde van een verschijnsel waarvan iedereen, fotografen, filmers en de leveranciers van fotoapparatuur, ook in Europa, te lijden heeft gehad. Hij noemt dit verschijnsel het ‘Goed genoeg tijdperk’.

De reportage van een bedrijfsjubileum, opgenomen onder slechte lichtomstandigheden met enkel een of andere l*llige Ipad ziet er slecht uit. Dit betekent dat de toeschouwer die deze foto’s ziet meteen denkt dat dit dus ook wel een sh*t-event zal zijn geweest. Dit geldt ook voor andere uitingen van bedrijven, die op deze manier hun bedrijfsresultaten ophangen aan klungelige presentaties. In elkaar gefietst door de jongste ‘getalenteerde’ magazijnbediende die net in dienst is getreden. Het bedrijf met een dergelijke uitstraling zal dan ook wel wat ‘klungelig’ zijn. Het is net zoiets als solliciteren zonder stropdas in ongewassen gescheurde ‘casual’ kleding met ongepoetste schoenen waarvan de zolen luchtig zijn geperforeerd.

Over fotokunst en twee Leica-pioniers

Een keuze uit
Gepubliceerd: 30 september 2019

In deze maandelijks terugkerende rubriek geven we een selectie van min of meer recent verschenen fotoboeken die we graag onder de aandacht brengen. Steeds wordt minstens één van de vermelde titels nader belicht. Deze keer viel de keuze op 'Fotografie wordt Kunst Photo-Secession in Holland 1890-1937' en 'Dr. Paul Wolff & Tritschler Light and Shadow – Photographs from 1920-1950'.

Tot en met 8 december 2019 loopt in het Fotomuseum Den Haag de tentoonstelling 'Fotografie wordt Kunst. Photo-secession in Holland 1890-1937'. Er verscheen een aardige catalogus met een essay van Maartje van den Heuvel, conservator fotografie bij de Bijzondere Collecties van Universitaire Bibliotheken Leiden.
Tentoonstelling en catalogus bevestigen opnieuw hoe rijk de fotocollectie van de Leidse universiteit is. Alle foto's, voornamelijk vintage prints, zijn afkomstig uit die collectie en staan in de catalogus zoveel mogelijk in het originele formaat afgebeeld.
Onder de vroegste kunstfotografen bevonden zich diverse kunstschilders. George Breitner is een voorbeeld, veel bekender dan de landschapsschilder Louis Apol van wie een paar prachtige foto's (onder meer van een vrouw in een besneeuwde bomenlaan) opgenomen zijn.

De zich herhalende geschiedenis

Vanuit mijn vakantieverblijf op wielen werk ik heerlijk in de bergen op een zacht pitje aan PhotoNmagazine. Op enkele kilometers afstand van bewoonde-wereld lawaai, terwijl je in het weekend toch vlakbij een jazzfestival kon bezoeken. En van hier kun je het vak ook op afstand bekijken met een wat filosofischer blik dan normaal.

Na decennia fotograferen met spiegelreflexen gaat de wereld opeens weer in de richting van de meetzoekercamera, die nu ineens modisch mirrorless wordt genoemd. Net zoals kleinbeeld ineens full frame heet. Maar 24x36 mm blijft gewoon 24x35 mm, dit is een keihard vaststaand gegeven…

“Ik ben het helemaal zat om als een pakezel met zware camera’s en objectieven rond te zeulen, geef mij maar lichtere apparatuur” zoals een geroutineerd persfotograaf tijdens Professional Imaging tegen mij verzuchtte. Hij is nu dus overgeschakeld op de ‘nieuwe’ apparatuur en aan de kwaliteit van zijn werk is dit niet af te zien. “Ik hoef mijn edele delen toch niet prominent buiten te hangen om mensen ‘professioneel’ te imponeren maar onderscheidt mij toch liever door mijn fotografie dan door technische herrie er omheen.”

Spiegelreflexhuis van Canon voor mirrorless

Een van de grootste kranten van Japan, Nikkan Kogyo Shimbun, bracht een artikel met twee zeer interessante berichten voor fotografen die met Canon spiegelloze camera’s werken.

Ten eerste dat de Canon 1D X-level EOS R in 2021 wordt gelanceerd.

Ten tweede dat Canon werkt aan een soort 'converter' die een spiegelloze camera kan veranderen in een DSLR.

Van het ene feest naar het andere onder Weimar

Een keuze uit
Gepubliceerd: 23 december 2018

In deze maandelijks terugkerende rubriek geven we een selectie van min of meer recent verschenen fotoboeken die we graag onder de aandacht brengen. Steeds wordt minstens één van de vermelde titels nader belicht. Deze keer viel de keuze op 'Party! Party!! Party!!! Photographs from Weimar Germany' van Ed Jones en Christopher Nesbit.

Met het fotoboek 'Party! Party!! Party!!! Photographs from Weimar Germany' gaan we bijna een eeuw terug in de tijd naar bruisende feesten en vrolijke party's in vooroorlogs Duitsland. Het boek bevat zo'n 100 nooit eerder gepubliceerde foto's uit de gigantische collectie van het Archive of Modern Conflict. Foto's die laten zien hoe ten tijde van de Weimarrepubliek (1918-1933) door de elite gefeest werd, dus voordat Hitler en zijn trawanten een einde maakten aan het feestje.

De foto's gaan vergezeld van historische gegevens en citaten. Zo schrijft de beroemde satirische kunstenaar George Grosz in 1923 dat je voortaan een rugzak nodig hebt om al die bankbiljetten te vervoeren die nodig zijn voor het kopen van een simpel product. En zo lees je dat Berlijn in 1924 zijn eerste stoplicht kreeg en dat Leica het jaar daarop zijn eerste kleinbeeldcamera op de markt bracht.

Een nieuwe pionier van de kleurenfotografie

Een keuze uit
Gepubliceerd: 22 december 2016

In deze maandelijks terugkerende rubriek geven we een selectie van min of meer recent verschenen fotoboeken die we graag onder de aandacht brengen. Steeds wordt minstens één van de vermelde titels nader belicht. Deze keer viel de keuze op de monografie Fred Herzog – Modern Color.

Nog tot het begin van deze eeuw leefde het idee dat kleurenfotografie pas eind jaren zeventig een serieus medium was geworden voor documentair werk en kunstfotografie, met fotografen als William Eggleston, Stephen Shore en Joel Meyerowitz. We weten inmiddels wel beter dankzij diverse publicaties en tentoonstellingen. Niet op de laatste plaats van de Amerikaanse fotograaf Saul Leiter die in Early Color (2006) liet zien dat hij al eind jaren veertig schitterend werk maakte op dat gebied. En nu mogen we een nieuwe naam toevoegen aan het rijtje pioniers van de kleurenfotografie. Fred Herzog is zijn naam. Over hem verscheen een fraaie monografie bij Hatje Cantz met ruim 230 voor het merendeel niet eerder gepubliceerde foto's, voornamelijk in kleur.
Herzog, in 1930 geboren in Duitsland, emigreerde in 1952 naar Canada en woont sinds 1953 in Vancouver, de stad die tevens het hoofdonderwerp vormt van zijn werk.

Een prachtig verjaardagskado voor een 100-jarige

Een keuze uit
Gepubliceerd: 21 oktober 2015

In deze maandelijks terugkerende rubriek geven we een selectie van min of meer recent verschenen fotoboeken die we graag onder de aandacht brengen. Steeds wordt minstens één van de vermelde titels nader belicht. Deze keer viel de keuze op Eyes Wide Open! 100 Years of Leica.

In de wereld van de grote cameramerken neemt Leica een aparte plaats in. En dat al meer dan honderd jaar. Aanleiding voor de publicatie van een indrukwekkend, omvangrijk boekwerk, getiteld Augen auf! 100 Jahre Leica, of - in de Engelse versie - Eyes Wide Open! 100 Years of Leica.
De eerste compacte 35 mm-camera, de Leitz-camera ofwel Leica, was al ontwikkeld in 1914 maar kwam mede vanwege de Eerste Wereldoorlog en nasleep daarvan pas echt in productie in 1925. Leica maakte het fotograferen niet alleen makkelijker voor amateur en professional maar bood nieuwe mogelijkheden om de zichtbare wereld sneller, dynamischere en persoonlijker vast te leggen. (Wat dat betreft doet het denken aan de digitale revolutie van onze tijd).

RAW converters. commercieel of open source?

De camerasensor levert signalen die moeten worden omgezet naar leesbare bestanden zoals Tiff, Jpeg of PNG. Het signaal als zodanig is 'onzichtbaar' omdat iedere sensor nu eenmaal een eigen karakteristiek heeft. Zo zijn er sensoren een andere pixelindeling hebben of drie kleurlagen boven elkaar hebben gegroepeerd. De indeling, het patroon van de pixels kan variëren, er kunnen ongevoelige lagen of pixels met normale en met lage gevoeligheid in de sensor zitten. Sensoren hebben meestal een RGB indeling maar er is ook een sensor van Fuji, nog niet op de markt, die een RGBW (wit) indeling heeft.

RAW bestandsformaat

Een RAW bestand is een bijzonder type bestand, het voldoet niet aan een gedefinieerde standaard, maar is het bestand waar de ruwe sensor-uitvoer van de camera in is opgeslagen. Dit bestand heeft kenmerken, afhankelijk van het camera-merk en kan zelfs per camera-type verschillen. Ook de naamgeving van RAW bestanden is (uiteraard) niet altijd hetzelfde. Zo gebruikt Nikon de .NEF bestandsindeling, bij Fuji heeft men het over .RAF terwijl Olympus hiervoor .ORF gebruikt. Dit betekent dat niet alle RAW bestanden zonder meer door beeldsoftware kunnen worden geopend.

Een RAW bestand bevat alle gegevens die er beschikbaar waren toen de foto werd genomen. Er is geen compressie op de data in het bestand toegepast (In sommige gevallen wel, maar dan gaat het wel om verliesloze compressie) en achteraf zijn de instellingen voor witbalans en belichting aan te passen zonder verlies van data.

Jasmine Debels

Het laatste huis in een doodlopende straat, middenin de maïsvelden te Heusden bij Gent. Nog voor ik kan aanbellen, opent Jasmine Debels de deur. “Ik had je horen aankomen”, zegt ze. “Er is hier niet zoveel passage, en wanneer er eens iemand komt, dan hoor en zie ik die meteen. Ze ontvangt me met koffie en gebak. “Ik had me je anders voorgesteld,” zegt ze. “Hoe dan?” vraag ik. “Wel, euh, minder..., meer..., minder zwaar, zal ik zeggen.” We lachen. Wanneer ik het kruimelige zandkoekje in de koffie dop en vervolgens met veel smaak in mijn mond stop, zeg ik dat dit alles verklaart. “Soms bouw je een idee op over iemand, aan de hand van beelden op Facebook of zo,” zegt Jasmine. “Ook de stem die je aan de telefoon hoort, klopt niet altijd met het beeld dat je je daarbij vormt. Mensen zijn het enige dat me interesseert. Ik ga graag in contact met hen en ik neem de tijd om foto’s te maken. Dat doe ik door eerst met hen te praten.”

China

Terugblik op Professional Imaging

Professional Imaging is weer achter de rug. Wij waren moe maar zeer voldaan. De beurs is niet alleen kijken, maar ook oude en minder oude vrienden ontmoeten, contacten leggen en natuurlijk het magazine promoten: wij hebben 's avonds achter de PC gezeten en zagen een toeloop van bezoekers op PhotoNmagazine.

Op de beurs hebben wij voor de organisatie een (bescheiden) beursblog gemaakt met sfeerimpressies die door Joep Bär een aantal malen rechtstreeks vanuit onze stand op  de beurs op de server werden gezet. Niets aan bewerkt, niets aan gefotoshopt want er was geen tijd voor. Het beursblog is vindbaar op de sponsorpagina van Professional Imaging.

Veel gezien, veel gesproken, veel gehoord. En dan valt er een gat. Nog net geen beurskater. Maar wel een prettige kater met een voldaan gevoel. En ondanks de pessimistische berichten over een haperende economie was de beurs een topper, met een bijna record van 6625 bezoekers. En uit de reacties van de exposanten kon ik opmaken dat deze gemiddeld tevreden tot zeer tevreden waren.

Huib van Wersch

Amsterdam, het is 1960. In dat jaar kreeg Huib een fotograaf als vader. Het was nog in de tijd dat een deel van de fotografie zich in het duister afspeelde. Huib stond al vrij jong in dat, voor de fossielen onder ons bekende, geelgroene licht te spelen met ontwikkelbakjes. ‘En niet met de handjes in de ontwikkelaar, gewoon netjes de tang gebruiken om het papier te pakken, want ontwikkelaar is slecht voor je handen…’ De jonge Huib deed dat heel braaf tot hij ontdekte hoe het in veel andere doka’s ging… Dat in de fotografie dingen wel eens anders gaan zou de jonge Huib snel genoeg ontdekken. Een interview met een allrounder met een goede visie op zijn vak.

Het is wat koud, maar dat mag de pret niet drukken. Een van mijn geheime wapens, wagen parkeren bij de Makro, straks meteen wat boodschappen doen,  met de metro verder naar station Wibautstraat. De offerblokken van Parkeerbeheer in Amsterdam zijn onbeschoft gulzig, het uurtarief is twee maal zo hoog als in Parijs en  je kunt in andere plaatsen voor dit bedrag een gehele dag staan. “Dat is slim” klinkt de stem van Huib door de telefoon wanneer ik hem vertel hoe ik het probleem Amsterdam doorgaans weet te tackelen.