Privacy▼

Hof verklaart Privacy Shield-overeenkomst onrechtmatig

Arrest gewezen

Op 16 juli 2020 heeft het Europese Hof van Justitie een spraakmakend arrest gewezen over de zogenaamde Privacy Shield-overeenkomst.[1] Het Europese Hof van Justitie heeft bepaald dat deze overeenkomst in strijd is met het Europees recht.[2] In deze bijdrage zal ik dit arrest nader toelichten. Ik zal eerst kort bespreken waar het arrest over ging, daarna de belangrijkste juridische aspecten en tot slot zal ik een korte samenvatting geven.

Maximillian Schrems – een Oostenrijkse staatsburger en (privacy) activist – gebruikt sinds 2008 Facebook. Zijn persoonsgegevens worden door Facebook Ireland geheel of gedeeltelijk doorgegeven naar de servers van Facebook Inc. in de Verenigde Staten en daar worden zij verwerkt. Dat geldt ook voor de gegevens van andere gebruikers van Facebook. Schrems heeft over die doorgifte van zijn gegevens een klacht ingediend bij de Ierse toezichthoudende autoriteit. Naar aanleiding van deze klacht is door het Europese Hof van Justitie eerder het arrest Schrems 1-arrest gewezen.[3]

Fotograaf verliest rechtszaak vanwege voorwaarden Instagram

Op 14 april 2020 verscheen er een bericht over een spraakmakende uitspraak waarin zou zijn geoordeeld dat een fotografe haar rechten niet meer kan handhaven omdat zij deze foto via Instagram openbaar gemaakt had.[1] In deze bijdrage wil ik eerst kort de uitkomst van de zaak bespreken, de zaak vervolgens beoordelen naar Nederlands recht en tot slot zal ik een conclusie trekken.

Naar Amerikaans recht weet ik niet zeker of embedden een exceptie is, daar hanteren ze natuurlijk met name het zogenaamde fair use criterium als exceptie op het auteursrecht. Als ik de uitspraak snel lees dan lijkt mij dat er (naar Amerikaans recht) geen specifieke exceptie bestaat voor embedden, omdat dat niet als zodanig wordt benoemd. In de plaats daarvan beoordeelt de rechter de zaak als volgt.

Cookies

Op 1 oktober 2019 heeft de het Europees Hof van Justitie arrest gewezen in een zaak over cookies.[1] De rechtsvraag die het Europees Hof van Justitie beantwoord in dit arrest is: ‘is sprake van daadwerkelijke toestemming (in de zin van artikel 2, sub f jo. artikel 5, lid 3, van richtlijn 2002/58/EG) [2] wanneer wordt toegestaan door middel van een vooraf aangevinkt selectievakje dat door de gebruiker moet worden uitgevinkt ingeval hij weigert zijn toestemming te verlenen?’ In andere woorden: heeft men een website rechtsgeldige toestemming gegeven voor het gebruik van cookies als de website het toestemmingsvakje bij voorbaat heeft aangevinkt? Ik zal nu eerst een korte samenvatting van het onderliggende geschil geven en vervolgens het antwoord op de rechtsvraag behandelen.

De zes grondslagen uit de AVG bij foto’s

Eind mei 2019 verscheen een artikel van mevrouw Segaar – redacteur economie bij RTL - waarin zij aangeeft dat er veel onduidelijkheid heerst bij kleine bedrijven en scholen over de Algemene verordening gegevensbescherming (hierna: AVG) bij het maken van foto’s.[1] Daarom lijkt het mij goed om in deze bijdrage de gevolgen van de AVG bij portretfotografie te behandelen.[2]

Laat ik beginnen door aan te geven dat een foto van persoon waaruit de identiteit van die persoon opgemaakt kan worden (hierna: portretfoto), een persoonsgegeven is in de zin van de AVG.[3] Daarnaast dien ik op te merken dat ook als het zo is dat dat u een foto mag maken (en bewaren) dit niet vanzelfsprekend betekent dat u die foto ook openbaar mag maken.[4]

Portretrecht verdachten

Op 21 juni 2019 verscheen op privacy-web.nl een artikel over de ‘boevenspotter’ Jaime van Gastel.[1] In zijn vrije tijd gaat dhr. Van Gastel op zoek naar criminelen (met name zakkenrollers) om deze vervolgens aan te geven bij de politie; in Amsterdam werkt hij samen met het zakkenrollersteam. Van deze speurtochten maakt hij video’s en deze plaatst hij op zijn YouTube kanaal. De gezichten van agenten in deze video’s laat hij ‘blurren’ door zijn editor. Bij verdachten doet hij dat niet of in ieder geval niet standaard. In deze bijdrage wil ik nader ingaan op het portretrecht van de verdachten.[2]

Post voor oud bewoner

Voordat ik bij I-ee. ben gaan werken werkte ik o.a. bij een gerechtsdeurwaarderskantoor. Door de ervaring die ik daar heb opgedaan weet ik hoe vervelend het kan zijn als een vorige bewoner zijn adreswijziging niet heeft doorgegeven aan al zijn contacten. Ik heb tientallen mensen gesproken die post ontvingen voor vorige bewoners (waar zij geen nieuwe adresgegevens van hadden). In enkele gevallen was de desbetreffende bewoner al jaren vertrokken en verscheen nog wekelijks nieuwe post. De kans is groot dat u of iemand die u kent op enig moment post zal ontvangen voor een oud-bewoner. In deze bijdrage wil ik daarom nader ingaan op post van vorige bewoners waarvan u niet beschikt over de juiste adresgegevens.

Auteursrecht bij niet openbaar archief

Onlangs sprak ik iemand die onderzoek had gedaan naar haar familiebanden. Zij kwam erachter dat er bij het CBG (Centrum voor familiegeschiedenis) te Den Haag een foto aanwezig was van een voorouder die reeds geruime tijd overleden is en waarvan zij zelf geen foto’s heeft. Deze foto is opgenomen in een niet openbaar archief betreffende oorlogsmisdadigers. Tijdens een bezoek aan het CBG heeft zij de foto kunnen zien. Zij had graag een kopie willen maken omdat dit de enige (bekende) foto is van deze voorouder. De medewerkers van het CBG informeerden haar dat het maken van kopieën niet toegestaan is. Zij vroeg mij wat de juridische grondslag van dit verbod is.

Sterke arm der wet in beeld brengen

Op 18 maart 2019 vond een schietpartij plaats in Utrecht. Deze verschrikkelijke gebeurtenis leverde veel imposante foto’s van politieagenten op. Bij het lezen van de krant vroeg ik mij daarom af: mag je foto’s maken van politieagenten?

In beginsel is het fotograferen van politieagenten op een voor het publiek toegankelijke plaats toegestaan. Dit valt namelijk onder de vrijheid van informatievergaring, hetgeen onder de vrijheid van meningsuiting valt ex. artikel 10 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.[1] De grootste uitzondering op deze hoofdregel is, dat u de politieagenten niet met een verborgen camera mag filmen.[2] Die uitzondering gaat uiteraard niet op wanneer u een normale camera gebruikt om te fotograferen.[3]

Europese cookie-regels raken adverteerders en uitgevers stevig

De nieuwe Europese cookiewet, de officiële benaming luidt de ePrivacy Verordening, kan de inkomsten van online uitgevers en bedrijven die geld verdienen met online advertenties aanzienlijk doen dalen.

Het verzamelen van cookies, is momenteel een middel om mensen te volgen op het internet en kan worden gebruikt voor big data, het combineren van individuele gedragingen tot een profiel dat kan worden opgeslagen. Hiermee worden onder meer gerichte advertenties mogelijk. Maar ook andere zaken die de gemiddelde mens niet graag aan de grote klok hangt. En die van invloed kunnen zijn op sollicitaties, het aangaan van overeenkomsten met banken, leningen, kredietovereenkomsten en andere gevoelige zaken.

Cookie-muren verboden •

In de ePrivacy Verordening worden ook de zogenoemde cookie-muren uitdrukkelijk verboden. Dat zijn pagina’s die verschijnen wanneer een bezoeker op een website komt en moet aangeven of hij of zij akkoord is met de plaatsing van cookies. Wie geen toestemming voor cookies geeft, kan de site in kwestie nu meestal niet bezoeken. Omdat internetters toch deze websites willen bekijken gaat men veelal akkoord met het plaatsen van cookies. In feite een afgedwongen plaatsing die riekt naar chantage.

De nieuwe Europese wet regelt dat ook bezoekers die geen toestemming geven voor cookies deze sites wél moeten kunnen bezoeken. De kans is groot dat daardoor veel minder mensen akkoord gaan met de plaatsing van deze kleine bestandjes die het volgen van je activiteiten mogelijk maken. Volgens een onderzoek door het Wissenschaftliches Institut für Infrastruktur und Kommunikationsdienste (WIK) in opdracht van de Duitse overheid leidt de regelgeving er toe dat er veel minder gepersonaliseerde advertenties verkocht kunnen gaan worden wegens het ontbreken van de cookies.

Volkskrant maakt inbreuk op portretrecht

Op de voorpagina van de Volkskrant van 16 augustus 2016 stond een paginagrote foto afgebeeld van een bestuurder van een auto die moest stoppen voor een controle op een toegangsweg naar Schiphol. De bestuurder is duidelijk herkenbaar in beeld en heeft een ‘moslim-achtig uiterlijk’[1]. De foto laat zien dat de bestuurder in gesprek is met een marechaussee en op de achtergrond zijn twee zwaar bewapende militairen zichtbaar. Door de foto staat de tekst: ‘Is Schiphol nog veilig?’. De foto dient ter aankondiging van een groot artikel op pagina 4 en 5 over de beveiliging van Schiphol. In dat artikel komt de geportretteerde niet voor en ook wordt er niet naar de geportretteerde verwezen.

Uitspraak EHRM in zaak rapper tegen Het Parool

Inleiding

Op 20 september 2016 heeft het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, verder aan te duiden als EHRM, uitspraak[1] gedaan in de door Het Parool tegen de Staat der Nederlanden aangespannen zaak. Een zaak kan alleen bij het EHRM worden aangebracht als klacht tegen een publieke instantie of overheid en ook pas nadat alle rechtsmiddelen in de betreffende lidstaat zijn aangewend. De klacht moet gaan over een schending van een van de rechten die zijn neergelegd in het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens, hierna te noemen EVRM.

In de betreffende klacht ging het om een afweging van artikel 8, het recht op bescherming van de privésfeer, en artikel 10, de vrijheid van meningsuiting.

De casus

In 2007 werd een uitzending van de NPS serie ‘Vrije Radicalen’ gewijd aan rapper R.P., actief lid van een (straat)bende. R.P. was herkenbaar in beeld en zijn naam werd genoemd. De uitzending is herhaald in 2008 op televisie en was tot eind 2009 te downloaden via internet.

Hack luistert lid van Amerikaans congres af

Het Amerikaanse Congreslid Ted Lieu mocht uit de eerste hand ervaren hoe kwetsbaar mobiele telefoons zijn voor afluisteren en geografische tracking. Hackers blijken in staat te zijn om zijn gesprekken op te nemen en te zijn bewegingen te controleren met niets meer dan het publieke tien-cijferige telefoonnummer van de smartphone die hij gebruikte.

De iPhone van congreslid Ted Lieu werd met zijn eigen toestemming gehackt. Dit ten behoeve van een uitzending van CBS (het programma 60 Minutes). De Duitser Karsten Nohl, hoofd van het Duitse 'Security Research Labs' demonstreerde in staat te zijn alle oproepen van of naar de telefoon en de precieze locaties waarvan werd gebeld in real-time te kunnen volgen. Op een gegeven moment konden kristalheldere opnamen door Nohl worden gemaakt van een gesprek dat Lieu had met de Amerikaanse National Security Agency. Terwijl Security Research Labs toestemming had om het experiment uit te voeren staat er niets in de weg voor kwaadwillende hackers om hetzelfde te doen.

Zorgen om drones

Drones roepen vragen op, blijkt uit een poll onder het Radar Testpanel. Hoe zit het met privacy? En hoe veilig is het dat iedereen een geavanceerd, onbemand vliegtuig vanaf (vaak grote) afstand kan besturen?

Oorspronkelijk werden onbemande vliegtuigen vooral ingezet in het leger. Dat is nog steeds het geval (denk bijvoorbeeld aan de drones die de VS inzetten in het Midden-Oosten), maar drones vinden ook steeds vaker aftrek bij bedrijven en het gewone publiek.

Van de zeshonderd respondenten van de poll hebben 1 procent, dus zes mensen, zelf een drone. 14 procent zou er een willen hebben. 29 procent hoeft er weliswaar zelf geen te hebben, maar heeft er verder geen problemen mee. Verreweg de grootste groep vindt de drone niet zonder meer wenselijk en 50 procent geeft aan zich zorgen te maken over de privacy en de veiligheid.

Facebook maakt watermerk onmogelijk

Facebook heeft nieuwe voorwaarden voor de gebruikers. Deze gaan kennelijk al lange tijd akkoord met het feit dat van alle geplaatste content de rechten worden overgedragen aan Facebook.

Iedereen, zelfs doorgewinterde fotografen, denken en vooral geloven heel erg serieus dat dit zo'n vaart niet zal lopen. Deze week verklaarde iemand in de Linkedin groep DuPho dat hij niet geloofde dat Facebook gebruik zou willen of durven maken van de geplaatste foto's. Wel erg naïef, net zoals het bewaren van je portemonnee op straat.

Want stel dat iemand jouw foto jat van Facebook en verklaart dat deze via Facebook werd gedeeld, dan zou het kunnen dat een inbreuk niet te verhalen valt. Omdat het geen inbreuk is. De inbreukmaker mag dat van Facebook, en Facebook mag deze weggeven omdat de rechten voor of wegens promotioneel gebruik zouden zijn overgedragen. Inbreukmakers dan wel hun advocaten zijn waarschijnlijk niet zo dom als Facebookgebruikers.

Portretrecht op de werkvloer

Een succesvolle onderneming waar het prettig werken is, vindt het belangrijk om de waardering voor haar medewerkers te tonen en organiseert daarvoor met regelmaat activiteiten. Jaarlijks is er de ‘jubilarissendag’ waarbij alle medewerkers die dat jaar jubileren met hun partners en kinderen worden bedankt voor hun inzet van de afgelopen jaren en een passend cadeau en gratificatie krijgen overhandigd. Van deze overhandiging door de directeur aan de jubilaris worden door de bedrijfsfotograaf foto’s gemaakt en tot slot wordt er een groepsfoto gemaakt van alle jubilarissen met de directie. Na dit officiële gedeelte volgt een informele receptie voor alle medewerkers van het bedrijf en aansluitend gaat de directie met de jubilarissen en hun gezin uit eten. Elk jaar weer kijkt de directie van het bedrijf terug op een geslaagde jubilarissendag en is ze trots op haar medewerkers die zich al die jaren toch maar voor het bedrijf hebben ingezet.

Cookiewet: Vodafone en andere bedrijven schenden 'legaal' de privacy met cookies

Het schijnt een nieuwe tendens te zijn: privacywetgeving gebruiken om klanten af te poeieren wanneer deze aanspraak maken op een betere dienstverlening.

De privacywetgeving wordt steeds duidelijker en strenger. Dit is hard nodig omdat veel bedrijven het niet zo nauw wensen te nemen met wat in het maatschappelijk verkeer is geoorloofd. Een aantal bedrijven beweert dat de wetgeving de dienstverlening van gebruikers van de verschillende digitale media schaadt, een bewering die volslagen onzin is, verzonnen door commercieel denkende kletskoppen die ons cookies in de maag willen splitsen.

Nieuwe vakorganisatie, de splinters in de pap

Nederland heeft een niet onaardige traditie. Voor iedere wissewas wordt een stichting, vereniging of ander orgaan met specifiek doel opgericht. Bij kynologenclubs kun je jezelf daar wel iets bij denken, een buldog is iets geheel anders dan een pekineesje. Heb je het over natuurbeschermers dan wordt het al wat minder. Maar bij fotografen..?

Zelf heb ik het eigenlijk altijd onzin gevonden dat er verschillende organisaties voor portretfotografie of commerciële fotografie zouden moeten zijn. Bij kunstfotografie kan ik mij dan wel iets voorstellen, hoewel de disciplines tegenwoordig al aardig begint te overlappen. 'Dit komt ook door de ontwikkelingen in de media' zo legde een reclameman mij onlangs uit. 'Er wordt goed beeld gevraagd, daarvoor kun je het niet alleen bij louter ambacht of kunsten houden.'

Opmerkelijk

Een Utrechtse datingsite (Facebookpagina) plaatste zonder toestemming foto’s van willekeurige jongeren op haar website en zette daar zelf verzonnen teksten bij.

De betreffende jongeren waren niet allemaal blij verrast en hebben moeite moeten doen om hun foto’s van de site af te krijgen. Inmiddels is de site uit de lucht.

Het is niet toegestaan om zomaar foto’s van een ander te plaatsen op een datingsite, daarmee wordt het auteursrecht van de fotograaf geschonden. Dat het hier ging om privé-foto’s die meestal niet door professionele fotografen gemaakt zijn, maakt dat niet anders. En omdat het als een (ernstige) inbreuk op de privacy kan worden gekwalificeerd als een foto zonder dat de betrokkene dat wenst op een datingsite verschijnt, kan deze zich op grond van het portretrecht daartegen verzetten.

Het verhaal vertelt niet of er dates zijn ontstaan door deze ongewilde actie maar feit blijft dat de site zelf wel de nodige aandacht heeft getrokken.

Hyperlinken toegestaan; uitspraak van het Hof inzake GeenStijl – Playboy

Op 19 november 2013 is door het Amsterdamse Hof uitspraak gedaan in het Hoger Beroep inzake de hyperlinkkwestie tussen GeenStijl en Playboy. Al eerder hield ik u hierover op de hoogte.

De feiten; kort

GeenStijl plaatste een link naar Imageshack, een Australische website waar bestanden tussen gebruikers gedeeld kunnen worden. De link verwees naar een bestand met daarin de uitgelekte naaktfoto’s van Britt Dekker voor het kerstnummer van Playboy.
De vraag die in het geding was is of het plaatsen van een hyperlink een auteursrechtinbreuk oplevert, en of deze specifieke manier van linken van invloed is op de beoordeling van de rechtmatigheid van de gebruikte link.

EU-parlement wil Europese cloud

Over de cloud, het opbergen van data ‘ergens’ op het internet is al veel geschreven en er is al veel discussie geweest. Al eerder berichtte PhotoNmagazine over de gevaren van de ‘cloud’, hier bij haalden wij een artikel (29 november 211) van de gezaghebbende journalistieke website Politico aan: www.politico.com/story/2011/11/patriot-act-clouds-picture-for-tech-069366.

Europese wetgeving op komst •

In juli 2012 berichtten wij in een artikel over de nieuwe Europese databeschermingswetgeving onder andere:
In de nieuwe Europese databeschermingswetgeving moet privé-informatie beter worden beschermd. Dit is een advies van de Artikel 29 Werkgroep, de overkoepelende organisatie van de nationale privacy-toezichthouders.

Zie ook ons artikel: Nieuwe wet moet inbreuk voorkomen op privacy in de cloud.

Volgens het Nederlandse College Bescherming Persoonsgegevens (CBP), hebben bedrijven en overheden niet langer de volledige controle over hun gegevens omdat zij die hebben opgeslagen op de systemen van de cloudaanbieder. Daardoor is het onmogelijk geworden technische en organisatorische maatregelen uit te voeren die nodig zijn om de beschikbaarheid en vertrouwelijkheid van gegevens te garanderen terwijl zij volgens de EU-wetgeving daar wel verantwoordelijk voor zijn.

Toekomst voor het fotografieonderwijs?

19 februari 2013

Op dezelfde dag dat de tien finalisten van de Student Focus wedstrijd worden aangekondigd publiceert de World Photography Organisation in samenwerking met Sony een tot nadenken stemmende witboek over de toekomst van het fotografie-onderwijs.

Ontstaan uit een discussie met negentien van de meest vooraanstaande professoren in het internationaal fotografie-onderwijs samen met Virginia Morrison, directeur van Vereniging voor Fotografie Onderwijs en fotograaf Tom Ang, is het doel van het witboek het creëren van een wereldwijde dialoog over fotografisch onderwijs. Zowel WPO en Sony zijn toegewijd aan de ondersteuning van opkomende fotografisch talent en het witte papier is opgesteld om instellingen, docenten en studenten ten goede te komen.

In het kort omvat het witboek •

Kerncompetenties

Volgens alle deelnemers aan de discussie is er een gebrek aan consistentie tussen de theorie en de praktijk van de fotografie op school. Om tot een meer consistente samenhang te komen, werd een lijst van kerncompetenties opgesteld en opgenomen in het witboek. De competenties variëren kennis van de geschiedenis van de fotografie tot analytische en communicatieve vaardigheden, en afwerkings- en presentatievaardigheden.

Nieuwe wet moet inbreuk voorkomen op privacy in de cloud

Bron: webwereld.nl

In de nieuwe Europese databeschermingswetgeving moet privé-informatie beter worden beschermd. Dit is een advies van de Artikel 29 Werkgroep, de overkoepelende organisatie van de nationale privacy-toezichthouders.

De toezichthouders achten het van "het grootste belang" dat in de komende nieuwe Europese regelgeving, wordt opgenomen dat er een restrictie komt voor cloudaanbieders, actief in de EU, data over te dragen aan een overheid van buiten de EU. Een verzoek van justitie of een overheidsinstantie buiten de EU moet in overeenstemming zijn met internationale verdragen, een wederzijds verdrag om elkaar te helpen in juridische zaken of goedgekeurd zijn door een toezichthouder, zoals het CBP.

Shahidul Alam

Het is extreem koud. En ook zonnig, de zon komt echter niet door de winter heen. Ik wandel rond de middag vanaf de metro langs de Stopera naar de Herengracht alwaar het 'Prince Claus Fund' ofwel het 'Prins Claus Fonds voor Cultuur en Ontwikkeling' is gevestigd. Wanneer ik binnenkom word ik naar een conferentiekamer geleid, waar ik word voorgesteld aan Shahidul Alam. Een gedrongen man die rust uitstraalt vanuit donkere maar open vriendelijke ogen. Een man aan wie je niet kunt zien dat hij als activist wordt bestempeld. Een strijder voor democratie, die van zijn vak gebruik maakt om een rechtvaardiger samenleving af te dwingen door educatie. Dit is het verhaal van een van mijn meest bijzondere ontmoetingen. “Je maakt mooie foto's.” Hij glimlacht alleen maar.

Shahidul werd geboren in 1955, in Dhaka in Bangladesh. In Engeland studeerde hij scheikunde en gaf er ook les in. Hij behaalde daar een graad (PhD) in de filosofie, aan de Universiteit van Londen. De fotografie kwam eigenlijk pas later. “Ik ben altijd enorm geïnteresseerd geweest in fotografie. Met mijn vrij conventionele afkomst was het alleen moeilijk om een minder conventioneel beroep te kiezen. Tijdens de voorbereidingen van mijn promotie in Londen kreeg ik de kans om naar de VS en Canada te gaan. Ik reisde daar liftend rond met een camera die ik op verzoek voor een vriend had gekocht. En fotografeerde daar natuurlijk ook mee. Terug in Londen bleek de vriend het geld niet te hebben om de camera te betalen, dus bleef ik er mee zitten. Ik besloot om te gaan fotograferen. Ik had daar ook een politieke rechtvaardiging voor. Ik dacht altijd al na over politieke vraagstukken, over democratie, over het Westen dat zich superieur voelt aan het Oosten. En ik bedacht mij dat beelden daar verandering in konden brengen. De westelijke wereld ziet Bangladesh als een land dat het bestaan alleen maar dankt aan de ontwikkelingshulp. In werkelijkheid is dit anders.

De entertainmentpers kan opgelucht adem halen

Het Europese Hof heeft op 7 februari 2012 arrest gewezen in de zaak van prinses Caroline van Monaco II alsmede in de zaak van Axel Springer die beide de Duitse staat aanklaagden omdat deze te weinig zou doen om hun privacy te beschermen.

Het zijn twee belangrijke arresten over de balans tussen de persvrijheid (artikel 10 EVRM) en het recht op respect voor het privéleven (artikel 8 EVRM), twee uiterst belangrijke grondrechten die in beginsel evenveel bescherming genieten. Welke van de twee grondrechten prevaleert hangt af van de omstandigheden van het geval. In 2004 heeft het Europese Hof in het arrest Prinses Caroline I al verscheidende criteria geformuleerd om een afweging te kunnen maken, en die criteria zijn nu nog verder uitgewerkt.

Prinses Caroline van Monaco I

Met toestemming van

Inleiding

Eén van de rechten die een fotograaf heeft, is het recht om uitsluitend zelf te bepalen of een foto gebruikt mag worden en onder welke voorwaarden. De auteurswet kent wel een paar uitzonderingen zoals het citaatrecht en de parodie-exceptie, maar daarbuiten geldt toch dat voor het gebruik van iemands foto vooraf toestemming gevraagd moet worden.

Misverstand

In de praktijk blijkt er een wijdverbreid misverstand te bestaan over wie die toestemming moet geven. Ter illustratie een aantal praktijkgevallen van reacties die fotografen ontvingen toen ze de gebruikers aanspraken op het gebruik van hun foto’s zonder toestemming.
De fotograaf die levensgroot een door hem gemaakte foto van een kat aantrof op de praktijkauto van de lokale dierenarts kreeg te horen: ja, maar ik heb toestemming van de eigenaresse van de kat.

De fotograaf die portretfoto’s leverde aan een landelijke krant en die vervolgens aantrof op de website van de werkgever van de geportretteerde kreeg te horen: ja maar, wij hebben toestemming van de krant.

Privacyverklaring en disclaimer

Privacyverklaring

PhotoNmagazine.eu volgt de bezoekers van de website niet t.b.v. reclamedoeleinden via tracking cookies en andere volgtechnieken. De website gebruikt wel functionele en analytische cookies. Deze cookies zijn nodig voor de werking van onze website en het bijhouden van statistieken.
IP adressen worden vastgelegd voor het bijhouden van bezoekersstatistieken, het opsporen van misbruik en voor misbruikpreventie.
De statistieken worden geanonimiseerd en niet gedeeld met andere partijen.

Persoonsgegevens

Met uw toestemming verstuurt PhotoNmagazine.eu e-mail nieuwsbrieven. Voor de aanmelding van onze nieuwsbrief vragen wij een naam en e-mailadres die alleen gebruikt worden voor het versturen van nieuwsbrieven. Wij gebruiken deze gegevens niet voor andere doeleinden en delen deze niet met derden.

Reden om zenuwachtig te worden?

Inleiding

Stel, u bent free-lance fotograaf en één van uw portretfoto's wordt gepubliceerd op een prominente plaats in de zaterdageditie van uw eigen krant. Vol trots constateert u dat, u bent blij en stuurt de krant uw factuur. De vrouw die u zo prachtig heeft vastgelegd, ziet uw foto ook, herkent zichzelf maar is er absoluut niet blij mee. Zij stelt dat u als fotograaf inbreuk heeft gemaakt op haar portretrecht en stuurt u een brief met factuur voor de geleden schade.

U zult de vrouw waarschijnlijk verwijzen naar de krant die de foto heeft gebruikt en de zaak als afgedaan beschouwen.
Maar als u de uitspraak van het Hof 's Gravenhage van 24 augustus 2010 in de zaak van het Turkse Dansfeest kent (Hof Den Haag, 24 augustus 2010, LJN: BN5095, dan zou het best eens kunnen zijn dat u als fotograaf erg zenuwachtig wordt van zo'n brief van een geportretteerde omdat u weet dat u (ook) aansprakelijk kunt zijn.