Shahidul Alam▼

Shahidul Alam
www.drik.net

Shahidul Alam gearresteerd

Prins Constantijn heeft donderdag (9 augustus 2018) zijn steun uitgesproken voor Shahidul Alam, de in het weekeinde door Bangladesh gearresteerde prijswinnende fotograaf, activist en publicist. "Grote mensen als Shahidul Alam lijden omdat ze hun stem laten horen”, twitterde Constantijn bij een bericht over de recente onrust in het Zuid-Aziatische land.

Constantijn reageerde in zijn functie als erevoorzitter van het Prins Claus Fonds. Het fonds had inmiddels al de aanhouding op 5 augustus en daarop volgende mishandeling van Shahidul Alam, reeds jarenlang een partner van het Prins Claus Fonds, scherp veroordeeld. Ook werd zijn onmiddellijke vrijlating geëist.

Shahidul Alam werd door een grote politiemacht gearresteerd in zijn woning in Bangladesh.

PhotoNmagazine berichtte al eerder in een interview in 2013 met Shahidul Alam, dat werd gehouden in de conferentiekamer van het kantoor van het Prins Claus Fonds te Amsterdam, over deze geweldloze strijder voor democratie die fotografie-onderwijs gebruikt als middel.

Shahidul Alam

Het is extreem koud. En ook zonnig, de zon komt echter niet door de winter heen. Ik wandel rond de middag vanaf de metro langs de Stopera naar de Herengracht alwaar het 'Prince Claus Fund' ofwel het 'Prins Claus Fonds voor Cultuur en Ontwikkeling' is gevestigd. Wanneer ik binnenkom word ik naar een conferentiekamer geleid, waar ik word voorgesteld aan Shahidul Alam. Een gedrongen man die rust uitstraalt vanuit donkere maar open vriendelijke ogen. Een man aan wie je niet kunt zien dat hij als activist wordt bestempeld. Een strijder voor democratie, die van zijn vak gebruik maakt om een rechtvaardiger samenleving af te dwingen door educatie. Dit is het verhaal van een van mijn meest bijzondere ontmoetingen. “Je maakt mooie foto's.” Hij glimlacht alleen maar.

Shahidul werd geboren in 1955, in Dhaka in Bangladesh. In Engeland studeerde hij scheikunde en gaf er ook les in. Hij behaalde daar een graad (PhD) in de filosofie, aan de Universiteit van Londen. De fotografie kwam eigenlijk pas later. “Ik ben altijd enorm geïnteresseerd geweest in fotografie. Met mijn vrij conventionele afkomst was het alleen moeilijk om een minder conventioneel beroep te kiezen. Tijdens de voorbereidingen van mijn promotie in Londen kreeg ik de kans om naar de VS en Canada te gaan. Ik reisde daar liftend rond met een camera die ik op verzoek voor een vriend had gekocht. En fotografeerde daar natuurlijk ook mee. Terug in Londen bleek de vriend het geld niet te hebben om de camera te betalen, dus bleef ik er mee zitten. Ik besloot om te gaan fotograferen. Ik had daar ook een politieke rechtvaardiging voor. Ik dacht altijd al na over politieke vraagstukken, over democratie, over het Westen dat zich superieur voelt aan het Oosten. En ik bedacht mij dat beelden daar verandering in konden brengen. De westelijke wereld ziet Bangladesh als een land dat het bestaan alleen maar dankt aan de ontwikkelingshulp. In werkelijkheid is dit anders.