Spanje▼

ISIS, de foto die de nominatie van World Press Photo nooit zal halen

Veerender Jubbal: “That’s an iPad, not a Quran, and the Dastar (turban) is worn by Sikhs •

De nasleep van de terroristische aanslagen in Parijs zorgde ook voor 'valse' journalistiek, zie ook deze Proloog, daar staan een paar voorbeelden in van de geldwolvenjournalistiek, de bladen en omroepen moeten immers verkopen. Een zeer frappant item, dat toont hoe het is gesteld met de verificatie van nieuwsfeiten had tragisch af kunnen lopen.

De Canadese gamer Veerender Jubbal, een Sikh van afkomst, had een selfie gemaakt in de badkamer. Samen met zijn game-laptop. Waarschijnlijk door een gamer werd de foto door Photoshop gehaald met als resultaat een terrorist die een Koran in zijn handen heeft. Op de achtergrond is een kunstpenis te zien die werd toegevoegd. Er werd een vest toegevoegd met enkele zichtbare draden.

Mexico en zijn fotografen stalen de show in PhotoEspana

Richtte PhotoEspana vorig jaar de schijnwerpers op Spanje zelf, ditmaal stond het grote Spaanse fotofestival geheel in het teken van fotografie uit Latijns-Amerika. Een terugblik.

Mexico en fotografie vormen al vanouds een haast onlosmakelijke twee-eenheid. Beroemde fotografen als Edward Weston, Paul Strand en Cartier-Bresson vonden er inspiratie voor talloze meesterwerken. Maar ook het land zelf bracht grote namen voort, zoals Manuel Álvarez Bravo en Graciela Iturbide. Niet zo vreemd dus dat Mexico een prominente plaats innam in de 17e editie van PhotoEspana die geheel in het teken stond van fotografie uit Latijns-Amerika.

Winnaars World Press Photo van 2012

De prijswinnaars van de foto van 2012 zijn bekend. Hier volgt een opsomming. In het portfolio staan meer foto's met een korte beschrijving dan hieronder.

World Press Photo van het jaar 2012 •


Paul Hansen, Sweden, Dagens Nyheter

Gaza Burial, Gaza City, Palestinian Territories, 20 November

 

SPOT NEWS SINGLES •

  1. Paul Hansen, Sweden, Dagens Nyheter
    Gaza Burial, Gaza City, Palestinian Territories, 20 November
  2. Emin Özmen, Turkey
    Interrogation, Aleppo, Syria, 31 July
  3. Adel Hana, Palestinian Territories, The Associated Press
    Collaborator, Gaza City, Palestinian Territories, 20 November

SPOT NEWS STORIES •

2013 Sony World Photography Awards

5 februari 2013. 0.01 u GMT

Dit jaar waren er meer dan 122.000 inzendingen uit 170 landen, het hoogste aantal inzendingen tot nu toe. De juryleden hebben gekozen voor een shortlist van foto's die boven alle anderen stond vanwege hun indrukwekkende hoge kwaliteit, originaliteit en moderne uitstraling. De onderwerpen varieerden van spookachtige foto's van het Syrische conflict tot de presidentiële campagne Van Barack Obama, van een intieme studie van filmliefhebbers in Kabul tot eigenzinnige en geestige foto's van het dierenrijk.

Door het samenbrengen van de beste internationale hedendaagse fotografie, biedt de shortlist een uniek inzicht in 2012 door de ogen van een aantal van 's werelds beste opkomende en gevestigde fotografie talenten. Fotografen die wederom op de lijst van genomineerden voorkomen zijn onder andere: Javier Arcenillas (Spanje); Robin Hammond (Nieuw-Zeeland) en Paolo Pellegrin (Italië). Spannende up-and-coming fotografen, nieuw voor de Awards, zijn Ed Kashi (VS) en Andrea Gjestvang (Noorwegen).

De volledige lijst is te zien op www.worldphoto.org.

De Ere-jury, die de Professional lijst gekozen, werd voorgezeten door Catherine Chermayeff, directeur van Special Projects bij Magnum Photos: "Wat een verkwikkende drie dagen, die resulteerde in levendige en gepassioneerde debatten. Ik denk dat wij als juryleden allen zeer betrokken waren bij dit proces en ons overweldigd voelden.”

Joep Jacobs

Een verkeerd geadresseerd mailtje dat netjes wordt teruggezonden, nieuwsgierig kijken op een website en dan een kijk-hij-ook-al-erlebnis. Wie komt erop het idee om met 25 kilo aan apparatuur niet al te misselijke bergtoppen op te sjouwen? Wie heeft er nog een voorliefde voor de fijne gradaties van film? En wie vindt natuurlijke scherpte een must? Natuurlijk, iemand die absoluut niet vies is van digitaal maar zichzelf wel bestempelt als een 'autonoom film addict'.

Wanneer ik arriveer (bij eerste rode Defender rechts) bel ik aan. Vanuit Groesbeek naar Nuenen is de snelste weg binnendoor, zoals Joep ook even met verbazing constateert. “Ik rijd ook liever binnendoor, dat geeft wat meer afwisseling in de omgeving. En met die Defender rijd je gewoon 80, meer is ook niet nodig. Maar kom binnen.” Terwijl er goed voor mij wordt gezorgd kijk ik even rond, een ruim en licht huis maar niet met een te strak design, er is ook nog plaats voor mensen. En wij zitten dan even later tot over onze oren in gesprek.

Doek over de kop •

Paul Croes

“Ik ben 47 jaar moeten worden om te beseffen dat ik meer kunstenaar ben dan commercieel fotograaf,“ zegt Paul Croes. We treffen mekaar op een zomers terras in Kortessem. Heel zonnig is de zomer dit jaar niet, maar de plek zit afgeladen vol. Mensen genieten van elk regenvrij moment om buiten te komen. Een glaasje wijn brengt de zon op tafel. Vrijuit vertelt Paul over het bochtige parcours dat hij tot nu toe gereden heeft, en vooral over de grote liefde die hij op dat pad recent gevonden heeft: dierenfotografie.

Kloostersfeer •

Dik Nicolai

Hazerswoude Rijndijk. Tussen Alphen a/d Rijn en Leiden. Ik rijd langs de Oude Rijn. Hazerswoude lijkt aan het riviertje geplakt. Het perceelnummer lijkt moeilijk te ontwaren, ik parkeer verderop en loop terug, op zoek naar een studio. Maar nee. En dan kom ik tot de ontdekking dat er een oud klooster staat. De tocht, die eigenlijk op LinkedIn begon met het contact met een fotograaf met duidelijk omlijnde ideeën. Die tocht krijgt hier een visuele wending. Beeldmaker Dik Nicolai doet open en ik mag het interieur bewonderen.

Vanuit een kamer met klassiek hoog plafond en hoge ramen kijk je regelrecht het water in, de horizon wordt gedeeltelijk afgeschermd door de dijk aan de andere zijde. Dik gaat zich aan de koffie wijden. Aan de muur hangt een groot modern schilderij, dat ik bewonderend opneem. Via een doorgeefluik naar de keuken komt de koffie geur de ruimte in. Op mijn vraag naar de schilder antwoordt hij: “Dat heb ik geschilderd. Dat doe ik erg graag tussen het fotograferen door. Het werken in mijn atelier leert mij anders te kijken naar mijn fotografie, door de kleuren, beeldopbouw en de omgang met het licht. Vind je het mooi?”

Leen Thijsse

De meeste mensen binnen en buiten het vak zegt de naam Leen Thijsse niets. Tóch kan gerust worden gezegd dat hij zich beweegt in de wereldtop. Hoe kan een jongetje dat opgroeide op het Kootwijkerzand een landgoed  bouwen, op wereldniveau werken door indrukwekkende fotografie maken en desondanks in eigen land nagenoeg onbekend zijn? Avonturenromans met een dagprijs van $10.000 bestaan nog.

Leen Thijsse is een simpel mens, sympathiek. Goedgekleed maar niet opvallend trendy, hij spreekt rustig en weet uit te leggen wat hem beweegt en is erg duidelijk in zijn uitspraken. Hij is nog steeds een beetje verbaasd wanneer er ineens vier ton op zijn bankrekening verschijnt. Dit is de tweede keer dat ik hem interview. Enkele jaren geleden leefde hij in een soort 24-uurs economie, waar de Chinezen begonnen met telefoneren wanneer de Amerikanen net naar bed waren gegaan. Hij werkte ruim vijftien uur per etmaal om het allemaal een beetje bij te kunnen houden.