Stephan Vanfleteren

Stephan Vanfleteren
www.stephanvanfleteren.com

Uit het rijke leven en werk van Stephan Vanfleteren

Een keuze uit
Gepubliceerd: 26 november 2019

In deze maandelijks terugkerende rubriek geven we een selectie van min of meer recent verschenen fotoboeken die we graag onder de aandacht brengen. Steeds wordt minstens één van de vermelde titels nader belicht. Deze keer viel de keuze op 'Present', het prachtige oeuvre-overzicht van Stephan Vanfleteren.

De eerste keer dat ik van de fotograaf Stephan Vanfleteren (1969) hoorde, was toen ik zijn boek 'Belgicum' onder ogen kreeg. Ik was overdonderd, zoals ik ooit overdonderd was door het fotoboek 'Sweet Life' van Ed van der Elsken. Ik kreeg sterk het gevoel dat hier een vergelijkbare grootheid op het podium van de fotografie was verschenen.
'Belgicum' kwam uit in 2007. En de boeken die Vanfleteren sindsdien gepubliceerd heeft alsook de bijbehorende exposities, hebben zijn ster alleen maar hoger doen rijzen. Dat wordt ook nog eens met grote overtuigingskracht bevestigd in het FoMu te Antwerpen waar tot en met 1 maart 2020 de overzichtstentoonstelling 'Present' te zien is. Nooit eerder heeft het museum alle ruimte vrij gemaakt voor een tentoonstelling van één fotograaf. En voor Vanfleteren zelf is het ook de eerste grote overzichtstentoonstelling. Ruim 450 foto's worden getoond.

I’m Back, een digitale achterwand voor analoge camera’s

I’m Back, een kickstarterproject voor de fabricage van digitale ruggen, met een knipoog naar de Nikoncampagne: I’m xxx. Wel verrassend, er waren eerder pogingen ondernomen een dergelijk product op de markt te brengen, maar deze verwaterden. Inmiddels is de productie in gang gezet in Hong Kong.

De Braziliaanse fotograaf Samuel Mello Medeiros, die zijn bedrijf in Italië heeft, ontwierp deze budgetvriendelijke achterwand, die de analoge 35mm camera’s nieuw leven in kan blazen. Velen bezitten nog dergelijke camera’s en objectieven, die het spijt het om dit te moeten zeggen, veel degelijker zijn dan de moderne varianten. Bij PhotoNmagazine zijn een aantal fotografen bekend die deze apparatuur nog hebben slingeren en waarvan sommigen er zelfs nog gebruik van maken. Zoals bij voorbeeld de bekende Belgische fotograaf Stephan Vanfleteren.

De achterwand laat zich gemakkelijk installeren, neem de achterwand los van de camera, stel de lensopening af voor de digitale module, verbind de flitssynchronisatie van de camera met de achterwand, zet de sluitertijdenknop knop op B en het feest kan beginnen.

De kenmerken van de I’m Back zijn een 16 megapixel CMOS sensor, uitvoerformaten Jpeg en RAW, een ingebouwd touchscreen voor live view scherpstelling, een video 2880×2160 MP4 mogelijkheid, 64GB opslag, een USB type C poort, een statiefbevestiging, Wi-Fi connectivity, en een 3.7 volt 2,700 mAh accu.

Er is een lijst van camera’s die kunnen worden gebruikt, deze vindt onderaan dit artikel.

Volgens Medeiros kun je natuurlijk niet verwachten dat de camerawand dezelfde beeldkwaliteit heeft als de huidige digitale camera’s of opnamen op film met deze camera’s, zoals de foto’s laten zien, de I’m Back. Wel moet het voor een aantal fotografen een esthetisch genoegen zijn om weer met deze camera’s te werken. De I’m Back heeft een eigen beeldtaal, die vooral door creatieve fotografen zal worden gewaardeerd. Enkele opnamen van Samuel Medeiros vindt u bij deze tekst.

Een prachtboek over de Belgische visserij

Een keuze uit
Gepubliceerd: 16 augustus 2016

In deze maandelijks terugkerende rubriek geven we een selectie van min of meer recent verschenen fotoboeken die we graag onder de aandacht brengen. Steeds wordt minstens één van de vermelde titels nader belicht. Deze keer viel de keuze op Onze vissers – Het DNA van het zilte leven.

Het komt niet vaak voor dat ik meteen enthousiast word van een boek. Onze vissers – Het DNA van het zilte leven is zo'n boek. Het versterkt voor mij opnieuw het idee dat e-books niet kunnen tippen aan hun papieren versies, zeker als het om fotografie gaat.
'Onze vissers' geeft een zeer veelomvattende kijk op de Belgische beroepsvisserij in heden en (vooral) verleden. De IJslandvaart, de paardenvissers, de rokerijen, het leven aan de wal, de visserijscholen, geloof en bijgeloof, gedichten, liederen, schilderijen, gebruiksvoorwerpen, kranten, tatoeages – het komt allemaal aan de orde. Maar is het ook een fotoboek? Niet als je vindt dat een fotoboek bij voorkeur weinig of geen tekst bevat. Maar er zijn zoveel gradaties. En in dit geval wordt het verhaal verteld met woorden en (veel) beelden.

De donkere kanten van België

Een keuze uit
Gepubliceerd: 8 augustus 2015

Recentelijk verschenen twee fotoboeken over Belgi

Belgische herfst

Tussen het voorjaar van 1982 en het najaar van 1985 werd België geterroriseerd door de Bende van Nijvel, een groep criminelen die moordend en rovend door de provincie Brabant trok. De Belgische fotograaf Jan Rosseel was zes jaar toen zijn vader vermoord werd door de bende, één van de 28 dodelijke slachtoffers. Dertig jaar later komt hij met een bijzonder boek dat misschien geen nieuw licht werpt op de nooit opgehelderde misdaden maar dat intrigeert van de eerste tot de laatste bladzijde.
Het drietalige boek Belgische herfst heeft als ondertitel Een geconfabuleerde geschiedenis. Confabuleren is een medische term die je kunt vertalen als 'de gaten in het geheugen opvullen', zo vertelde Rosseel bij de presentatie van zijn boek in het FoMu te Antwerpen. Daar is ook tot 4 oktober 2015 een gelijknamige tentoonstelling ingericht.

Charleroi gezien door Stephan Vanfleteren, de winterreis van een betrokken fotograaf

De Belgische fotograaf Stephan Vanfleteren heeft al diverse fotoboeken op zijn naam staan. Charleroi -Il est clair que le noir est gris is een nieuw hoogtepunt in zijn oeuvre. Het verscheen bij gelegenheid van een prachtige tentoonstelling in het Musée de la Photographie te Charleroi - op zichzelf al een reis vanuit Nederland meer dan waard.

Charleroi oogt op het eerste gezicht bepaald niet vriendelijk, maar fotogeniek is ze wel. Dat denk ik als ik vanaf het station langs de kilometerslange Avenue Paul Pastur loop aan het eind waarvan het Musée de la Photographie gevestigd is in een prachtig verbouwd voormalig karmelietessenklooster.
Er zijn verschillende redenen om daarheen te gaan maar de voornaamste is de expositie 'Charleroi' van Stephan Vanfleteren. Het is de laatste in een reeks tentoonstellingen waarvoor het fotomuseum diverse fotografen heeft gevraagd hun visie te geven op Charleroi - op zichzelf al een uiterst lovens- én navolgenswaardig initiatief. Bernard Plossu, Dave Anderson, Jens Olof Lasthein en Claire Chevrier gingen Vanfleteren voor. Ik weet niet hoe zijn collega's de opdracht uitgevoerd hebben, maar ik hoef maar een korte blik in de tentoonstellingsruimte te werpen om te weten: dit is prachtig.

Stephan Vanfleteren en de 'Helden op het water'

Recensie
Gepubliceerd: 5 augustus 2014

‘Soms doen je spieren zo zeer dat je een groot verlangen krijgt om te stoppen. In de acht kan dat niet, je moet aan de anderen denken, maar er doen zich wel momenten voor dat je hoopt op materiaalpech van de boot.’
Aldus Niels van der Zwan. Één van de belangrijke figuren uit de Nederlandse roeisport die Stephan Vanfleteren portretteerde voor het boek 'Helden op het water'. Van der Zwan ziet er ook echt uit als een held, met zijn haast klassiek Romeinse kop en zijn brede, ruig behaarde borstkas. Een echte roeier? Het zou ook een worstelaar kunnen zijn of een discuswerper.
Om meteen maar een misverstand te voorkomen: 'Helden op het water' is géén fotoboek, al speelt fotografie er een niet geringe rol in. Je kunt het eerder omschrijven als een bloemlezing met verzameling verhalen over de Nederlandse roeisport sinds 1846. Verhalen die geïllustreerd zijn met archieffoto's, waaronder ook mooi 19e eeuws materiaal.

Patrick Hattori

Een oud klooster in het centrum van Mechelen is omgebouwd tot een hedendaagse woongemeenschap. De paters Karmelieten zijn er verdwenen, maar jonge gezinnen met kinderen brengen terug leven in het uitgestorven kloostercomplex. Het gemeenschappelijke woonerf wordt omzoomd door private tuintjes en terrassen. Bewoners genieten er buiten van hun avondmaal. Glazen wijn worden gevuld. Gemoedelijk gelach weerklinkt tegen de muur van de kapel. Hier heb ik een afspraak met journalistiek fotograaf Patrick Hattori. Samen met zijn dochter Echo haalt hij me op in het portaal aan de straat. Wanneer de inkomdeur achter me dicht slaat, krijg ik hetzelfde gevoel als wanneer ik vroeger een klooster betrad: ik treed binnen in een andere wereld.

Photon: 'Wie is Patrick Hattori?'

Patrick Hattori: 'Een witte raaf, iemand die zijn studies fotografie niet heeft afgemaakt.
Op mijn 26e heb ik voor de eerste keer een fotocamera vastgenomen om vrienden van mij te fotograferen die fervente base jumpers waren. Ze vroegen me om hen te fotograferen toen ze van de St.-Romboutstoren sprongen. Die beelden zijn meteen verkocht aan Het Laatste Nieuws. Dat is ook mijn allereerste publicatie geworden. Van daaruit is een liefde voor de fotografie gegroeid die heel snel naar journalistiek is gegaan. Dat is nu 14 jaar geleden. Ik ben 40 maar de meesten schatten me jonger.'

Winnaars World Press Photo van 2012

De prijswinnaars van de foto van 2012 zijn bekend. Hier volgt een opsomming. In het portfolio staan meer foto's met een korte beschrijving dan hieronder.

World Press Photo van het jaar 2012


Paul Hansen, Sweden, Dagens Nyheter

Gaza Burial, Gaza City, Palestinian Territories, 20 November

 

SPOT NEWS SINGLES

  1. Paul Hansen, Sweden, Dagens Nyheter
    Gaza Burial, Gaza City, Palestinian Territories, 20 November
  2. Emin Özmen, Turkey
    Interrogation, Aleppo, Syria, 31 July
  3. Adel Hana, Palestinian Territories, The Associated Press
    Collaborator, Gaza City, Palestinian Territories, 20 November

SPOT NEWS STORIES