World Photography Organisation (WPO)▼

Toekomst voor het fotografieonderwijs?

19 februari 2013

Op dezelfde dag dat de tien finalisten van de Student Focus wedstrijd worden aangekondigd publiceert de World Photography Organisation in samenwerking met Sony een tot nadenken stemmende witboek over de toekomst van het fotografie-onderwijs.

Ontstaan uit een discussie met negentien van de meest vooraanstaande professoren in het internationaal fotografie-onderwijs samen met Virginia Morrison, directeur van Vereniging voor Fotografie Onderwijs en fotograaf Tom Ang, is het doel van het witboek het creëren van een wereldwijde dialoog over fotografisch onderwijs. Zowel WPO en Sony zijn toegewijd aan de ondersteuning van opkomende fotografisch talent en het witte papier is opgesteld om instellingen, docenten en studenten ten goede te komen.

In het kort omvat het witboek •

Kerncompetenties

Volgens alle deelnemers aan de discussie is er een gebrek aan consistentie tussen de theorie en de praktijk van de fotografie op school. Om tot een meer consistente samenhang te komen, werd een lijst van kerncompetenties opgesteld en opgenomen in het witboek. De competenties variëren kennis van de geschiedenis van de fotografie tot analytische en communicatieve vaardigheden, en afwerkings- en presentatievaardigheden.

Shahidul Alam

Het is extreem koud. En ook zonnig, de zon komt echter niet door de winter heen. Ik wandel rond de middag vanaf de metro langs de Stopera naar de Herengracht alwaar het 'Prince Claus Fund' ofwel het 'Prins Claus Fonds voor Cultuur en Ontwikkeling' is gevestigd. Wanneer ik binnenkom word ik naar een conferentiekamer geleid, waar ik word voorgesteld aan Shahidul Alam. Een gedrongen man die rust uitstraalt vanuit donkere maar open vriendelijke ogen. Een man aan wie je niet kunt zien dat hij als activist wordt bestempeld. Een strijder voor democratie, die van zijn vak gebruik maakt om een rechtvaardiger samenleving af te dwingen door educatie. Dit is het verhaal van een van mijn meest bijzondere ontmoetingen. “Je maakt mooie foto's.” Hij glimlacht alleen maar.

Shahidul werd geboren in 1955, in Dhaka in Bangladesh. In Engeland studeerde hij scheikunde en gaf er ook les in. Hij behaalde daar een graad (PhD) in de filosofie, aan de Universiteit van Londen. De fotografie kwam eigenlijk pas later. “Ik ben altijd enorm geïnteresseerd geweest in fotografie. Met mijn vrij conventionele afkomst was het alleen moeilijk om een minder conventioneel beroep te kiezen. Tijdens de voorbereidingen van mijn promotie in Londen kreeg ik de kans om naar de VS en Canada te gaan. Ik reisde daar liftend rond met een camera die ik op verzoek voor een vriend had gekocht. En fotografeerde daar natuurlijk ook mee. Terug in Londen bleek de vriend het geld niet te hebben om de camera te betalen, dus bleef ik er mee zitten. Ik besloot om te gaan fotograferen. Ik had daar ook een politieke rechtvaardiging voor. Ik dacht altijd al na over politieke vraagstukken, over democratie, over het Westen dat zich superieur voelt aan het Oosten. En ik bedacht mij dat beelden daar verandering in konden brengen. De westelijke wereld ziet Bangladesh als een land dat het bestaan alleen maar dankt aan de ontwikkelingshulp. In werkelijkheid is dit anders.