Advertentie
Een grote schuur langs een smal slingerbaantje. Weidse weiden aan de voet van de Vlaamse Ardennen. De zon sprenkelt zilveren slingers in een vijver. Ganzen houden langgenekt de wacht in Mullem. Hier heeft Kurt Anthierens zijn fotostudio. Deze is opgevat als een ruime, functionele loft, maar zonder de kilte van een industriële ruimte. Er hangt een warme huiselijkheid die mensen verwelkomt. Gedoseerde evenwichten: modern en klassiek, nieuwe en oude materialen, wit en zwart, man en vrouw, licht en donker; yin en yang. Onderweg had ik sneeuw en hagel. De lente blijft steken in ondernulse temperaturen. Wat brandt het haardvuur hier uitnodigend! De ontvangst aan de ruwhouten tafel voelt als een tussenstop tijdens een kille wandeling. De winterjas kan uit. Het opgejaagde hart slaat een paar slagen minder. Landelijke rust als tegenpool van de metropolitan buzz. De stilte is slechts een adempauze in een symfonie die nooit ophoudt.
Een Canadese berghut •
“Fotografie is voor mij een manier van leven, ook zichtbaar in de studio, waar goed gevoel en zich thuis voelen primair zijn,” zegt Kurt terwijl hij me rondleidt door de open verdiepingen van de opnamestudio; geen eindeloze witte rondwand, maar handgeschilderde grijze muren. “Hier stond vroeger een oude schuur. Die was prachtig, maar het was veel eenvoudiger om ze af te breken en op dezelfde plek een volledig nieuw gebouw te zetten. Uit respect voor het landschap en voor de buren hebben we de vorm van het oude gebouw bewaard en het oude dak gerecupereerd. Zo hebben we nu een hypermodern, nagelnieuw gebouw, waarvan de neus bestaat uit dakpannen van misschien wel tweehonderd jaar oud.” De geur van verse koffie komt ons tegemoet. De koffiezet pruttelt onritmisch doorheen de golven lounge muziek. We zetten ons aan een lange tafel. “De muren en kasten van deze keuken zijn gemaakt van hout dat gerecupereerd werd uit een oude chalet in de bergen van Canada,” zegt Kurt. “Deze tafel is tevens de ontmoetingsplaats van alle creatieve geesten die hier samenkomen. Ze doet dienst als eettafel, designplek, rustruimte en inspirator. De Noorse stijl gaan we nog versterken door een verdere aankleding met hout en dierenhuiden. De gloeiende houtkachel warmt de vaak schaargeklede modellen weer op. Hier krijg je nooit echt het gevoel dat je aan het werk bent.” Bij een oude schommelstoel, gedrapeerd met een ruiten deken, staat een zwart/wit-foto van een hoogzwangere dame, of is het een fotomodel? “Dit is Eveline”, zegt Kurt. “Ze was toen zwanger van Baptiste, die is ondertussen negen maanden oud en mijn nieuwe project. Zij zijn alles voor mij. Zij zijn de reden waarvoor ik leef.”
Op schoot bij de mannequins •
“Kurt Anthierens volgde een opleiding avionica onder druk van thuis. “Van jongs af wilde ik echter fotografie doen,” vertelt hij. “Mode was voor mij een evidentie; mijn ouders hadden een fashion boetiek aan de Belgische kust. Ik mocht altijd mee naar de grote shows en de voorstellingen. Mijn ouders gaven zelf ook défilés. Ik zat op de schoot van de mannequins, ik zat in de kleedcabines. Ik zat overal, en dat is in feite mijn leven geworden. 14 jaar geleden begon ik mijn carrière als fotograaf na een intense periode als sales in de industrie,” vertelt Kurt. “Het was zowel mijn persoonlijke als financiële rijpingsproces om dan uiteindelijk m’n droom waar te kunnen maken. Schoonheid is waar alles om draait. Elke fotoshoot brengt me dichter bij de verwezenlijking van mijn visie: het neerzetten van ultieme schoonheid. Daar ben ik naar op zoek, en de zoektocht ernaar geeft mij een diep gevoel van persoonlijke verwezenlijking. Ik denk dat de expressie en de viering van onze schoonheid een manier is om te danken dat we menselijke wezens zijn. Het verrijkt de inhoud van de menselijke cultuur. Fotografie is voor mij een levensstijl geworden; een levensstijl die veel opofferingen vraagt, maar die me er ook veel voor teruggeeft. Als artiest zie ik fotografie als een medium voor sociale veranderingen. Het is een visuele taal die de power heeft om de manier waarop wij de wereld zien en de plaats die wij daarin innemen, te veranderen. Dit is heel belangrijk, want we willen zo graag een positieve invloed op de wereld hebben! Dit geldt trouwens ook voor mijn commercieel werk. Ik denk dat fotografie direct tot de harten van de mensen spreekt, zonder woorden.”
Teamspeler •
Eveline komt binnen met zoon Baptiste op haar arm. Brabbelend uit deze zijn verbazing over de dingen die hij ziet. Hij laat zijn eigen schelle stemmetje echoën in de grote ruimte. “Baptiste gaat overal mee naartoe,” zegt Kurt. “Hij is de mascotte. Hij zit bij de modellen op de schoot. Ze lopen ermee rond. Ze spreken er Italiaans tegen, of Russisch, of Spaans, en iedereen vindt het leuk. Dat geeft het leven een doel.” Eveline zegt dat ze iets lekkers haalt voor bij de koffie. “Ik heb West-Vlaamse roots,” vertelt Kurt. “We zijn vijf jaar geleden naar de streek van Oudenaarde gekomen omdat ik in eerste instantie iets unieks wilde hebben, maar vooral ook omdat ik meer in het centrum van het land wou zitten. Vanuit de kust moesten we veel te veel kilometers afleggen. Ik vind het ook leuk om mensen bij mij te ontvangen. Thuis speel je altijd het best. Vandaar ook die sfeer: het warme onthaal. Ook de locatie is belangrijk. Veel van mijn klanten zitten in Gent, en het is reuze makkelijk om van overal tot hier te komen. We werken vooral voor de Belgische markt, maar we reizen ook heel veel. Twee derde van de shoots gebeurt op locatie, en één derde in de studio. Voor mijn klanten en ook voor mij is deze studio nog een nieuw medium. Ze zijn nog niet gewoon om met mij in de studio te werken. Mijn reputatie baseert zich vooral op locatieshoots. De wereld zie ik als één grote studio. Ik werk heel graag op locatie, maar wel op een professionele manier, met een héél sterk team. Ik ben echt een teamspeler. Wij geloven in de kracht en de geest van het team. Ieder element heeft zijn waarde: de make up is belangrijk, de styling is belangrijk, de modellen zijn belangrijk en de sfeer al helemaal!”
Decor •
“Voor editorials krijgen we vaak een omkaderde opdracht die we dan op onze creatieve manier invullen, maar met een kleiner budget. Voor de commerciële klanten werken we binnen een afgesproken budget en hebben we veel meer vrijheid. Die klanten willen iets nieuws hebben, ze willen dat de kledij er goed opstaat, en ook dat het binnen het budget past. Ik werk weinig op papier omdat ik dat bijzonder ‘boring’ vind. Ik gebruik wel de achtergronden zoals ik die hier vind: de ruwe houten wanden, de wanden die met de hand geschilderd zijn, ze hebben allemaal een textuur en structuur. We hebben grote panelen in hetzelfde materiaal, maar in andere tinten zodat we op een heel snelle manier een decor kunnen bouwen, één dat toch een grotere rijkdom heeft dan papier.”
Estheet •
“Ik gebruik vaak HMI-licht wanneer ik op locatie een aparte look wil creëren. Ik hou enorm van Fresnel-licht en van contrast, ik hou van licht-schaduw, ik hou van warm-koud. Dus niet vlak en plat zoals wat je vaak ziet. Dat is zo omdat dit mijn perceptie van schoonheid is, maar ook omdat de meeste van mijn collega’s vooral met softboxen werken. Ik ben altijd op zoek naar een manier om het anders te doen. Zo wilde ik ook geen witte studio met witte wanden en witte vloeren. Ik differencieer mij graag. Dat is trouwens ook een reden waarom je me niet zo vaak op workshops ziet. Als de techniek aan iedereen meegedeeld wordt, dan vind ik hem al niet meer interessant. Het is niet mijn ambitie om een trend te starten of in gang te zetten. Of anderen mij volgen of niet, dat laat me koud. Ik ben altijd op zoek naar de ultieme schoonheid. Ik wil die op een andere manier brengen, maar vooral op een manier die de mensen raakt. Ik ben een estheet. Schoonheid zit in alles dat ik doe en wat ik wil. Het gaat voor mij ook om de mensen. Modellen zijn mensen met gevoelens. Het zijn geen objecten. Ze kunnen het warm of koud hebben. Ze kunnen zich goed voelen of net niet. Dat is wat ik wil overdragen. We trekken deze lijn ook door naar het commerciële werk. Eigenlijk is dat een boodschap. Er worden vaak honderdduizenden exemplaren van gedrukt, dus dat is een boodschap die soms krachtiger en belangrijker is dan de krant, want die werpen ze de dag nadien weg. Een mooie brochure niet.”
De natuur inspireert •
“Mijn inspiratie komt van alles wat ik rondom mij zie. We wonen hier heel landelijk en ik geniet van de omgeving. Gewoon ’s ochtends, met mijn koffie in de hand, door het raam kijken, de spiegelingen van het licht in het water en tussen de bomen zien, dat is voor mij een inspiratiebron. Vandaar ook dat ik in mijn technieken vaak werk met spiegels, met reflecties en met projecties. Dat is geïnspireerd op de natuur, op de binnenvallende zon. Die projecties kunnen zowel op de achtergrond als op het model zelf. Een commerciële shoot moet goed zijn en moet snel gaan. Met de crisis groeit het aantal silhouetten dat we per dag moeten afwerken. Dan moet je naar zekerheden streven. Het gaat om te grote budgetten, er zijn teveel mensen bij betrokken om met Spielereien bezig te kunnen zijn. Iets uitproberen doe ik niet zomaar. Ik werk graag met ervaren modellen. Die komen meestal via hun agency. Ik werk zelden met amateurs. Ze hoeven niet altijd een beauty te zijn, maar ze moeten vrij zijn in hun doen. Ze moeten emoties kunnen geven; ze moeten kunnen acteren. Ik zoek niet het modelletje met haar 36 poses in haar hoofd, die ze overal kan afspelen. We gaan heel goed vooraf briefen. Dan creëren we een sfeer die past: de props, de muziek, alles kan helpen om een model in een bepaalde stemming te brengen. Dan laat ik ze vrij. Het model mag volledig zichzelf zijn. We kiezen haar in functie van wat we nodig hebben. Het is een typecasting, zowel qua uitzicht als qua karakter. Dat doet Eveline voor mij evenals voor 100 procent de producties. Zij cast alle modellen. Ze houdt daarbij rekening met hun look, met hun verleden en voor wie ze reeds gewerkt hebben. Eveline zoekt ook voor een groot stuk de locaties. Ze doet mij daarbij een voorstel. Ze zegt: “Dit zijn de tendensen, dat is de collectie van de klant, dit heeft de concurrentie gedaan en wij kunnen weer een stapje voor zijn. Ik heb iets leuks gevonden, ik heb iets gelezen, en ik ga op zoek. Ze heeft een paar duizend magazines liggen. We bespreken samen de voorstellen en bekijken of het budgettair haalbaar is. We vragen ons af of het klopt met het seizoen dat we moeten doen, want een wintershoot is een ander verhaal dan een zomershoot."
Emoties •
“Momenteel draaien we vooral commercieel. De samenwerking tussen Eveline en mij creëert zo’n magie dat we in feite een echte productiemachine geworden zijn. Om onze creatieve batterij op te laden hebben we ook een aantal vrije projecten lopen. Dit werk wordt geëxposeerd in onze galerij op de bovenverdieping van de studio en is uiteraard ook te koop. Op termijn gaan we met een galerijhouder werken, maar eerst moet de collectie nog wat groeien. Het concept achter het vrije werk is altijd hetzelfde verhaal: emoties. Iets dat mensen raakt. Het vrije werk geeft me de mogelijkheid om de beperkingen te compenseren die ik ervaar in het commerciële werk. Het vrije werk is heel specifiek gepland. Het gaat niet om rejected work dat voor mezelf wel interessant is. Het is iets dat ik doe omdat ik het zo wil. Daarmee wil ik een oeuvre opbouwen waar ik de boodschap van goed gevoel en emotie mee kan versterken.”
Misérable •
Eveline versterkt het goede gevoel wanneer ze terugkeert van de warme bakker. Dampende koffie wordt bijgeschonken. “De beste bakker van de streek was niet open,” verontschuldigt ze zich terwijl ze vraagt of ik een perentaartje wil of een sneetje van de misérable. Het leven is niet miserabel.
Betrouwbaar materiaal •
Kurt vertelt over het technische aspect van zijn werk. “Op locatie, met beweging en bestaand licht, gebruik ik bijna altijd een kleinbeeldcamera. Momenteel is dat bij mij een Canon, maar het kon net zo goed een Nikon zijn. Die toestellen zijn zo goed geworden en die zijn ook betrouwbaar en snel. Een mediumformaatcamera heeft een fantastische kwaliteit, maar hij is minder weerbestendig, trager en minder accuraat qua autofocus wat beweging betreft. In de studio onder gecontroleerde omstandigheden werken we dan weer altijd met een digitale Hasselblad en lenzen met een vaste brandpuntsafstand. Techniek is voor mij heel belangrijk. Ik houd van perfectie en wil betrouwbaar materiaal en service. Daarom werk ik ook met Profoto en Hasselblad in de studio. Philippe van Pro-Spirit kan ik bij wijze van spreken dag en nacht bellen bij problemen en een vervang camera ligt altijd klaar. Bart van Pixerang is m'n feilloze technische back-up voor de computer hardware, dat geeft een extra zekerheid en rust die je ook uitstraalt op je team.
Muze •
“Ik ben voltijds professioneel fotograaf, gespecialiseerd in fashion en publiciteit, maar momenteel zijn we ook aan een eigen boek aan het werken over een muze, een schilderes, een bom van emoties ... We hebben reeds zes shoots achter de rug. Ze schildert ideeën uit die ik nawerk, en omgekeerd. Het is een hele boeiende samenwerking"
We overlopen samen de beelden voor bij het interview. Baptiste is helder wakker, wijst naar het computerscherm en laat duidelijk verstaan wat hij leuk vindt, of juist niet. “Wat ik altijd heel belangrijk vind, met name dat goed gevoel, dat wordt nu alleen nog maar versterkt door mijn zoon,” zegt Kurt. “Mijn ouders herkennen erin het verhaal van mij als kleine jongen in de kleedkamers van de modellen. Dat herhaalt zich nu in hun kleinzoon. Ze zijn er bijzonder trots op. Ik wil ook een positieve boodschap doorgeven aan mijn zoon,” zegt Kurt. “Dat hij zijn dromen moet durven waarmaken.”
Terug buiten bijt de ijle Noord-Oostenwind nijdig door mijn jas. Het voelt alsof ik te schaars gekleed ben, maar mijn hart is opgewarmd bij de gloeiende houtkachel van Kurt Anthierens.