Marktpositionering, prijslijsten en 'Awards'

Proloog
Gepubliceerd: 19 februari 2014

afbeelding 2De discussie dook onlangs op, moet je nu wel of geen prijslijstjes op je website publiceren? En trekt dit meer publiek dan wanneer je geen prijslijst opneemt?

Eigenlijk is het heel simpel. Het hangt er van af of je 'marktkoopman' wilt zijn of iemand die voor een klant een speciaal stuk werk levert. Van mij mag het trouwens allebei, ieder goed product heeft namelijk zijn specifieke klant.

Even bedrijfseconomisch bekeken. Wanneer je 10 statieportretten maakt met de keus uit bootje, bruggetje of brandweerwagen, 15 foto's stadhuis, 15 foto's receptie, 20 foto's feest, dan kun je heel goed een standaardprijs afgeven, optelsom. De rookworst van Unox kost ook in praktisch alle supermarkten hetzelfde. En voor het aankomend paar dat zo dom is, gezien het hoge echtscheidingspercentage, elkaar in de boot te willen nemen is een gehaktbal gewoon een gehaktbal.

Af en toe kun je dan, net als Grutters Supermarkten, ‘slim bezig!’, een extra korting geven in het hamsterweken-seizoen waarin jouw rookworst dan wat minder verkoopt of wanneer je conculega weer eens met zijn foto-kroketteriën onder de prijs duikt. 'Met gratis extra staatsiefoto naar keuze'. Containerverkoop van fotografie.

Maak je echter een goede kwaliteit trouwerij, toegesneden op de individuele wensen van het aankomend echtpaar dan lijkt het wat minder slim met een prijslijst te werken. Immers, de plaatselijke groenteboer die zijn meewerkende echtgenote over de winkeldrempel wil dragen vergt voor jou aanmerkelijk minder inspanning dan de F16 vlieger die op de luchtmachtbasis Leeuwarden als een trotse ooievaar uit zijn kist klautert onder het toeziend oog van een verwachtingsvolle bruid, vol verwachting overigens.

De keuze tussen een simpele reportage met een klein schattig album met dertig fotootjes stadhuis en park of een zeer uitgebreid album, dat je voor de presentatie voor de gasten met een kleine heftruck je huiskamer in rijdt, wordt dan simpeler. Allebei mag. Allebei kan. U vraagt maar.

In het prijslijstgeval weet iedereen wat er wordt geboden voor de prijs, het is ook makkelijk calculeren, én het publiek vertelt het aan elkaar door. Discussies tussen twee van jouw klanten zoals 'Mijn brandweerwagen is duurder geweest dan de jouwe' sluit je dan hierbij uit. Zoals altijd met confectie, Hema is Hema. Daar hebben ze trouwens de beste rookworst, volgens de Consumentenbond.

Advertentie

Het nieuwe richtprijzenboekje 2019 is uit!

Het richtprijzenboekje dient behalve voor prijsindicatie ook als richtlijn in gerechtelijke procedures bij toewijzing van honoraria en schadevergoedingen bij geschillen. De richtprijzen zijn gebaseerd op onderzoek naar het prijspeil voor publicatie en productie. Bij de prijsberekening worden behalve resultaten van binnenlands onderzoek ook de prijzen van (EU) beheersmaatschappijen zoals het Belgische Sofam meegenomen.

Klik hier voor meer informatie
of om het boekje te bestellen
.

view counter

In het tweede geval, wanneer je exclusiviteit wilt bieden, kun je beter niet aan prijslijsten beginnen. Iedereen meent dan te snappen dat je dan tóch confectie maakt. Heb je de dan de pretentie een 'persoonlijk' product te maken dan is die prijslijst de dood in de pot voor je reputatie. Van extra exclusieve prijslijstopties als "Bij ons kunt u ook op kamelen trouwen, u betaalt dan een extra toeslag per kameel." wordt natuurlijk ook niemand echt vrolijk.

Prijslijsten zijn fotografie per ons. Een serieuze klant zal van tevoren willen overleggen over de persoonlijke wensen. En wil advies en wil weten wat er gaat gebeuren. De serieuze klant weet echt wel dat de ene trouwerij de andere niet is. Daarom komt deze dan ook bij jou, tenminste wanneer jij zo’n trouwerij maakt.

Laten wij eens kijken naar de fotografen die het goed doen. De top heeft geen prijslijst. En die top stelt de norm, niet de fotograaf-met-winkeltje-op-de-hoek, hoe geliefd deze ook mag zijn en hoe goed deze er ook van zal kunnen leven. Het ontbreken van een prijslijst kun je aan iedere klant uitleggen. Want wat kost een auto, wat kost een huis? Hiermee versterk je dan ook de indruk dat je de klant als volwassen opdrachtgever beschouwt en niet als een weg tot gestandaardiseerde omzet.

Wil je ander werk maken dan de genoemde gehaktballenrookworst-metkorting-krokettentrouwerijen dan zul je jezelf moeten onderscheiden met je kernactiviteit, met je kwaliteit, met je werk. En niet met je prijs en flauwe prijslijstjes die je imago reduceren tot dat van de voordeligste drogist.

Waarmee je dan ook veel minder tijd kwijtraakt aan shoppers, tijd die je beter kunt besteden door je ten opzichte van de grauw-minimale beroepsklasse te profileren met écht goed werk. Met liefst speciaal (niet in opdracht want dan heb je de echte vrijheid!) gemaakte portretten en staatsiefoto’s die je in de etalage hangt en waarmee je de menigte een échte poep laat ruiken. Foto’s die laten zien dat je ook nog iets anders in de kast hebt. Foto's die je wellicht nooit in opdracht zult maken omdat de consument die ongezien niet durft te bestellen maar dit wél doet na ze in de etalage te hebben aanschouwd. Foto's waaruit je creativiteit en vakmanschap blijkt. En niet vergeten, net als websites, de etalage regelmatig verversen.

Win je misschien ook nog een ‘Award’ mee (goed Nederlands woord voor hoofdprijs), alhoewel ik dit persoonlijk de meest onzinnige manier van jezelf profileren vind. Omdat het uiterst ineffectief is. Er kan, net zoals bij de Olympische Spelen, namelijk maar één fotograaf winnen en meestal ben jij dat niet. Die 'Awards' hebben meestal alleen enige betekenis voor de groep mensen de juist níet tot je doelgroep behoren, namelijk je vakgenoten. Plus de mensen die er verstand van hebben en die zijn meestal al getrouwd of ‘kennen zelf een fotograaf’. Het publiek zegt die ‘Award’ net zo veel als de Gouden Medaille van de ‘Grote Prijs van de Wereld Voedsel en Broodbeleg Tentoonstelling’ in Chocostan, die met lauwerkrans gedrukt staat op de hagelslagverpakking in des kruideniers schappen.

Awards vergen meestal erg veel moeite voor helemaal niets, want een 'ongewonnen' foto hang je niet in je etalage, tenzij je de duidelijke boodschap wilt afgeven dat je met die foto juist níet hebt gewonnen.

De hamvraag blijft eigenlijk altijd, zelfs al heb je allerlei marketingcursussen dan wel workshops gedaan en je grondig door deskundigen hebt laten adviseren: Wil je nu écht fotograaf zijn, het met je wérk winnen, of wil je dit niet?

view counter