Remi Thornton:
Waarom ik mijn contract met Getty beëindigde

De ontdekking was natuurlijk geen zware schok, ik had een hoge resolutie versie van het beeld via Getty te koop volgens een contractuele overeenkomst. De relatie met Getty, die reeds drie jaar bestond, is eigenlijk ontstaan vanuit de beelden die ik op Flickr had geplaatst.

In eerste instantie was ik verheugd te zien dat iemand een licentie had voor het "arty" gebruik. Maar ik begon mij wel af te vragen hoe het mogelijk was dat ik niets wist van de mogelijkheid dat deze poster te koop was op een dergelijke 'high profile' site. Meestal sturen agentschappen als Getty aan de kunstenaars een mededeling, zodat ze kunnen een indruk kunnen krijgen wie het beeld heeft gekocht en waarvoor het wordt gebruikt. Maar ik kon mij niet herinneren een degelijke verklaring te hebben gezien en ik heb nooit de betaling van een royalty mogen ontvangen voor dit beeld, dat te koop was sinds juli vorig jaar. Ik heb mijn account bij Getty dubbel gecontroleerd maar kon geen enkele vermelding van de verkoop vinden.

Uit nieuwsgierigheid schreef ik CafePress en vroeg hen of zij een overeenkomst met Getty hadden. Ik legde uit dat een beeld van mij te koop stond op hun site en dat ik geen betaling voor de rechten voor gebruik had mogen ontvangen. Binnen 24 uur reageerde een Customer Service Consultant met de volgende verklaring:
"... Houd er rekening mee dat we een licentieovereenkomst met Getty voor het gebruik van de beelden in hun portefeuille hebben. Omdat we niet in de positie zijn om te weten wat de voorwaarden van uw overeenkomst met Getty zijn, moet u een rechtstreekse met hen in contact treden om de voorwaarden van uw overeenkomst met hen over uw beeld en hun betaling aan u voor het gebruik van die afbeelding te bespreken ... "

Uiteraard was dit een onmogelijk antwoord. Het is moeilijk te geloven dat een bedrijf dat zo groot is als CafePress niets zouden weten over de overeenkomsten die Getty heeft met haar fotografen. Ze begrijpen waarschijnlijk de inhoud van het contract goed, maar hadden er geen zin in het uit te leggen, en dat is ook hun zaak. Ondanks het feit dat ik een melding deed vaneen mogelijke inbreuk op het auteursrecht had kennelijk niemand daar het idee dat dit belangrijk kon zijn of een goede reden om inhoudelijk er op in te gaan. Maar laten wij verder gaan...

Ik schreef ook Getty's helpdesk voor inzenders, een dienst bedoeld om de fotografen te helpen bij problemen, en na ongeveer 9 dagen wachten kwam het antwoord. "CafePress werkt samen met Getty Images om afdrukken van geselecteerde Flickr afbeeldingen te verkopen. Als een afdruk met uw beeld wordt verkocht via CafePress, zal deze verkoop worden gemeld aan Getty Images en zal vervolgens verschijnen op je royalty statements (sales reports)."

Velen van jullie kunnen denken, "Ok, dat is geweldig, je verkoopt zo een afdruk en krijgt hiervoor een betaling ... wat is het probleem?" Dat is misschien wel als volgt uit te leggen.

Afgezien van mijn eigen interesse in fotografie als kunstenaar, heb ik al meer dan tien jaar gewerkt met professionele redactionele en commerciële fotografen. Voor een groot deel van die tijd beheerde ik het bedrijf van een gerenommeerd fotograaf en verkocht honderden, zo niet duizenden beelden over de hele wereld. Naast de persoonlijke verkoop van deze beelden vertegenwoordigde Getty dezelfde fotograaf en verkocht ook veel van deze beelden. Er kwamen royale inkomsten uit voort op dat moment.

Volgens mijn ervaring wordt een deal als deze normaal gesproken als volgt gestructureerd. Wanneer "X" een van Getty's beelden wilde verkopen op een poster dienen zij contact op te nemen met Getty, te onderhandelen over een licentievergoeding en de vergoeding direct aan Getty te betalen. De fotograaf die de afbeelding aan Getty heeft geleverd ontvangt een royalty van 20-30%. Dat was de gebruikelijke procedure. Wanneer dit twee maal per jaar zou gebeuren zou een amateur fotograaf waarschijnlijk een gat in het plafond springen.

Om een ​​of andere reden behandelt Getty het bedrijf CafePress anders dan ze onderneming "X." zouden behandelen. Getty staat CafePress toe om uit hun duizenden Royalty-Free * beelden te kiezen en geeft hen het recht om deze foto's op consignatiebasis te verkopen op muismatten, koffiemokken en andere producten over de hele wereld, vrij van verdere verplichtingen. CafePress is aan Getty uitsluitend een bedrag verschuldigd op iedere individuele verkoop. In essentie is het gebruik van deze foto's in consignatie, waardoor CafePress hun "inventaris" van producten aan kan bieden zonder hiervoor een vergoeding te betalen aan de maker. Als bedrijf "X" dit Getty zou voorstellen en vragen om hetzelfde te doen, zouden ze de deur worden gewezen. Of zouden ze?

Stel je een wereld voor waarop Getty al haar activiteiten op deze manier afhandelt. Wat als bedrijf "X" Getty zou benaderen en zou vragen om een ​​beeld te mogen lenen voor gebruik in een reclamecampagne zonder het betalen van een licentievergoeding. En dan zeggen: "Laten we eens kijken naar onze inkomsten volgende kwartaal en zien hoe effectief dat beeld is in onze marketing inspanningen, Wanneer wij meer winst maken in het volgende kwartaal, dan betalen wij u voor het gebruik van het beeld. Dan kunt u dit bedrag uitsplitsen en uw fotograaf betalen op basis van uw overeenkomst met hem."

Hoe komt Getty weg met dit licentiemodel? Getty Images, voor zover ik kan zien aan deze "overeenkomst", staat dan alleen aan ​CafePress toe om te kiezen uit de beelden van hun contractanten die foto's op Flickr hebben staan. Dit betekent dat Getty aast op amateurfotografen, waarvan velen onervaren zijn in de wereld van contracten. Deze mensen zijn enthousiast over het idee hun beelden in te zetten voor online verkoop en zo een bescheiden neveninkomen te genereren. Deze fotografen, meestal amateurs, maar vaak wel zeer getalenteerde, zijn de perfecte doelgroep voor een bedrijf als Getty omdat deze zo de regels kan 'veranderen' zonder een inbeukprocedure te riskeren. Misschien voelen de mensen die hun foto's op Flickr hebben staan zich gevleid dat er respondenten graag hun foto's voor een poster gebruiken. Ook ik was enthousiast over dit vooruitzicht, totdat ik besefte dat ik niet goed werd gecompenseerd voor het gebruik. Ik geloof dat wanneer Getty mij als professioneel fotograaf zou hebben beschouwd, ik niet zou zijn opgenomen in deze overeenkomst met CafePress. Als een professionele fotograaf zou ontdekken dat zijn foto's werden verkocht onder deze voorwaarden (gebruik nu, betaal later), dan zouden ze dit beslist niet tolereren.

Ik denk dat het een verkeerd besluit is van Getty om te bepalen wie er direct betaalt en wie er later betaalt en dat het onethisch is te profiteren van amateurfotografen. Uiteindelijk heb ik Getty geschreven en gevraagd het contract om onze overeenkomst in het licht van mijn ontdekking binnen tien dagen te beëindigen. Uiteraard kan ik dit controleren door een poster van mijn hond te bestellen, om te zien hoe lang het duurt voordat mijn werk van de website is verwijderd. En ik hoop dat lezers contact zoeken met Getty om duidelijk te maken wat zij van deze overeenkomst met CafePress vindt. Ik kan wel of niet de afdruk van mijn hond hebben gekocht gewoon om te zien wat er dan zou gebeuren. En ik zal de CafePress site regelmatig controleren om te zien hoe lang het duurt voor mijn werk wordt verwijderd uit hun website, na de contractbeëindiging. Tot die tijd, voel je vrij om Getty contacteren om hen te laten weten wat u vindt van hun nieuwste regeling met CafePress.