250 NVF fotojournalisten voeren actie, 500 staken op afstand mee

het pamflet over toekomstbestendige fototarieven wordt hoog gehouden
view counter

Eindelijk komen fotografen uit de kast. In plaats van voorzichtig uitgesproken woorden, protestbrieven en angstig in een hoekje zitten is er een staking en actiedag geweest met echte stukjes fotograaf. Er kwamen 250 fotojournalisten naar Den Haag, in den lande vertikten nog eens 501 fotografen het om de afgelopen vrijdag ook maar één foto af te leveren.

Na deze landelijke actiedag gaat de NVF door met actievoeren. Komende week trakteren we op koffie, croissants en muffins bij de Persgroep (Amsterdam, dinsdag), Sanoma (Hoofddorp, woensdag) en TMG (Amsterdam, donderdag). Bestuursleden, secretarissen van NVJ/NVF en betrokken fotojournalisten bezoeken de uitgeefbedrijven om met journalisten in gesprek te gaan.

op de foto door een collega met een antiek toestel met fliser

De NVJ/NVF wilde hiermee aandacht vragen voor het belang van kwaliteitsfotojournalistiek, fatsoenlijke betalingen en zeggenschap over het auteursrecht. “Daarnaast willen we ook in gesprek gaan met redacties en directie”, zegt Rosa García López, secretaris NVF en Zelfstandigen. “Enerzijds willen we bereiken dat fotojournalisten meer waardering voor hun vak en toekomstbestendige tarieven krijgen.” Dit houdt ook in dat er een inflatiecorrectie op de afgesproken tarieven moet worden losgelaten. Echter, tot dusverre heeft de uitgeverswereld kennelijk gemeend dat wij in een inflatievrije zone leven.

De fotojournalisten vrezen dat, wanneer het zo doorgaat, fotojournalistiek over tien jaar nog slechts een veredelde hobby is. We vragen ook aan redacties wat zij vinden dat er moet gebeuren om die kwaliteit van fotojournalistiek hoog te houden. En ook vinden we dat directies de verantwoordelijkheid moeten nemen door alle fotojournalisten fatsoenlijk te belonen om zodoende de fotojournalistiek overeind te houden.’

Eindelijk een ander beeld dan de angstige machteloos bibberende fotograaf die zijn mond niet open durft te doen omdat hij dan misschien zijn door de uitgever opgelegde uitgeknepen 15 Euro per foto moet missen: “Voor mij tien anderen zegt de klant en ik moet toch iets verdienen...” Fotografen die het niet wagen tegen de almachtige (mocht-ie willen) uitgever te zeggen dat voor twee tientjes de fotokoffer niet open gaat. En die als de dood is dat de zogeheten 112-fotografen, schrijvend journalisten en goedwillende amateurs met smartphone dan beeld gaan leveren, want die doen dat al in sommige gevallen al voor 5 Euro. En dan moet je niet vragen wat voor beeld...

het pamflet over toekomstbestendige fototarieven wordt gefotografeerd

In feite ligt de oorzaak gedeeltelijk bij de fotografen zelf. Zij hebben het jarenlang laten gebeuren terwijl dat niet nodig was. Volgens een gerechtelijke uitspraak (Rechtbank Amsterdam, sector civiel recht, zaaknummer/rolnummer C/13/539507 / HA ZA 13-406, Bruno Press vs. Yourscene e.a., vonnis 6 augustus 2014, r.o. 2.3) is het aan de auteur zijn prijs te bepalen, niet aan de afnemer. Je garagehouder zou je zien aankomen wanneer je hem vertelt dat hij aan jou voortaan een werkplaatstarief van 25 Euro per uur mag berekenen. Of de tandarts die, om je te mogen behandelen, 50% van zijn declaratie mag laten vallen. De uitgevers doen dit echter wél en maken hun eigen wetten. Zorgen goed voor zichzelf omdat zij de kans krijgen. Omdat iedereen, zij het sputterend, straffeloos akkoord ging met de dalende ‘tarieven (lees fooien). Dit kon gebeuren omdat fotografen zich tegen elkaar uit lieten spelen. Dit ondanks de nieuwe wet auteurscontractenrecht. Tot afgelopen vrijdag.

Bij de NVF is men tevreden met het verloop van de actie, zoals door secretaris Rosa Garcia Lopez in een interview met VillaMedia werd meegedeeld: “Veel fotojournalisten durven niet bij de actie aanwezig te zijn, uit angst werk te verliezen. Daar moeten we begrip voor hebben. We willen een boodschap afgeven. Eén dag kun je nog afdekken als medium. Maar één week wordt al moeilijker. Als media echt denken dat ze zonder fotojournalisten kunnen en de gaten stelselmatig kunnen opvullen met stockbeeld en foto’s van amateurfotografen, dan vraag ik me af of we nog wel een onafhankelijke pers hebben in Nederland. Als media geen redelijke tarieven willen betalen voor foto’s, waarom zouden lezers dan voor die media betalen?”

een woordvoerder met microfoon

Dat media door ‘dure fotografentarieven’ uitwijken naar stockfotografie is een onzinverhaal, voor het ‘hete’ nieuws zijn fotografen die hun vak en de kneepjes er van kennen onvervangbaar. Stel je eens een wedstrijdverslag voor met stockfoto’s van oude voetbalwedstrijden, de Ajax-fans zouden je zien aankomen. En de ‘112-kiekjes’ van een ongeluk, met een rood-wit lint op de voorgrond en in de verte iets wat een beetje lijkt op om een boom gefrummeld schroot, zien er toch ook niet uit? Dan zeg je als lezer toch per direct je dure abonnement op?

Het krankzinnige is dat twintig jaar geleden vaststond dat je als fotojournalist per dag zeker rond de 600 guldens moest binnenhalen. In de loop van de tijd zijn de prijzen van levensonderhoud gestegen, maar zijn de door opdrachtgevers verzonnen ‘tarieven’ alleen maar gedaald. En wanneer er iets fnuikend is voor je creativiteit dan is het wel armoede.

De omgekeerde wereld zien wij bij de fotografie voor online media. De door de uitgevers opgelegde tarieven liggen lager dan die van de gedrukte media. Echter, adverteerders betalen voor dekking aan de gedrukte media, hoe groter de oplaag, hoe hoger de prijs. Voor online zou hetzelfde moeten gelden, een foto online heeft een veel groter bereik dan de in vergelijking met het verleden zielige oplagen van de gedrukte kranten. Misschien één enkele daargelaten. Bovendien zijn de kosten van online wegens de afwezigheid van druk- en verspreidingskosten veel lager, waardoor er financieel meer ruimte is voor de kwaliteit van de inhoud. Uitgevers zouden gewoon een rechtere rug moeten hebben.

stakers met borden met namen van slecht betalende organisaties

Dat de sufferdjes niet betalen is evident, maar kijk niet wat deze bieden. Reclamenieuws van plaatselijke grutters met ‘unieke’ producten, gekopieerde politierapporten plus een jubilerend bestuurslid van een plaatselijke voetbal- of biljartvereniging en de tentoonstelling van de geitenfokvereniging, verder komt men niet. Daar moet je als fotograaf het brood niet mee willen verdienen, het bereik is te klein. Een zelf respecterend fotograaf wil niet eens dat zijn foto’s in dergelijk reserve sanitair-papier worden gezien.

Wie naar de kosten kijkt moet wel tot de conclusie komen dat deze voor foto en voor tekst in het niet vallen bij de druk- en verspreidingskosten van deze kranten. En wie dan echt verstandig is zal inzien dat zonder goede content de media er alleen maar op achteruit gaan. Verstandig zou zijn wanneer media, (foto)journalisten, stockbureaus en persbureaus de handen ineen slaan en alleen nog maar zaken doen op basis van een gezonde calculatie.

Het is tijd voor een verandering van perceptie. De fotografen die onder de prijs duiken van collega’s zullen, wanneer zij zien dat het andere collega’s lukt een betere betaling krijgen voor hun werk, ook hun portie willen en hun tarieven ook omhoog brengen. Want de fotograaf zet zijn werk in de etalage met een prijskaartje. Dit prijskaartje hoort daar niet te worden geplaatst door de profiterende uitzuiger maar door de eerlijk werkende vakman.

Voor meer zie onder andere hier: www.nvj.nl/trefwoord-tag/fotojournalistiek-heeft-prijs

Klik op een afbeelding voor een vergroting
Inschrijving als staker het filmen van een staker stakers in discussie in een tent 2 bevriende fotografen stakers wachten af met koffie de voor te lezen tekst wordt uitgerold onder het oog van vele camera's en omroepen 3 stakers in gesprek overzichtsfoto van boven met een groot deel van de stakers alle stakers houden samen een spandoek vast nog een woordvoerder met microfoon half manshoog pamflet over toekomstbestendige fototarieven een staker wordt geïnterviewd stakers maken foto's van de groep een woordvoerder tussen spandoeken het pamflet over toekomstbestendige fototarieven wordt mee naar binnen genomen nabespreking in een tent  

advertentie

Dagcursus colormanagement

volgens ISO 12646:2008 en ISO 3664:2009

In Europa wordt het meer en meer noodzakelijk voor fotografen volgens de recente normen te werken, zowel voor de toelevering aan de grafische industrie als ook aan digitale (multi)media.

In de cursus worden ook andere aspecten behandeld die van invloed zijn op het communicatieve beeld: De menselijke perceptie en de kleurbeleving, hoe de zintuigen op her verkeerde been kunnen worden gezet, de interactie tussen kleur en menselijk gedrag.

ImageLink

Datacommunicatie & Uitgeefprojekten

Telefoon: +31 24 397 08 11
imagelink.photonmagazine.eu/dagcursus-colormanagement

view counter