Auteursrecht bij niet openbaar archief

door: Boris Reijne

Boris Reijne
juridisch medewerker

i-ee
Anna van Renesseplein 8
1911 KN Uitgeest
Tel. 0251 - 36 20 37, Fax 0251 - 36 20 47, e-mail.
 
foto: © Carina Meijer

advertentie

Dagcursus colormanagement

volgens ISO 12646:2008 en ISO 3664:2009

In Europa wordt het meer en meer noodzakelijk voor fotografen volgens de recente normen te werken, zowel voor de toelevering aan de grafische industrie als ook aan digitale (multi)media.

In de cursus worden ook andere aspecten behandeld die van invloed zijn op het communicatieve beeld: De menselijke perceptie en de kleurbeleving, hoe de zintuigen op her verkeerde been kunnen worden gezet, de interactie tussen kleur en menselijk gedrag.

ImageLink

Datacommunicatie & Uitgeefprojekten

Telefoon: +31 24 397 08 11
imagelink.photonmagazine.eu/dagcursus-colormanagement

Onlangs sprak ik iemand die onderzoek had gedaan naar haar familiebanden. Zij kwam erachter dat er bij het CBG (Centrum voor familiegeschiedenis) te Den Haag een foto aanwezig was van een voorouder die reeds geruime tijd overleden is en waarvan zij zelf geen foto’s heeft. Deze foto is opgenomen in een niet openbaar archief betreffende oorlogsmisdadigers. Tijdens een bezoek aan het CBG heeft zij de foto kunnen zien. Zij had graag een kopie willen maken omdat dit de enige (bekende) foto is van deze voorouder. De medewerkers van het CBG informeerden haar dat het maken van kopieën niet toegestaan is. Zij vroeg mij wat de juridische grondslag van dit verbod is.

Op grond van artikel 1 van de Auteurswet komt de maker het uitsluitend recht toe om zijn werk te verveelvoudigen. Het maken van een kopie van de foto is een verveelvoudiging van de foto. Dit mag daarom uitsluitend met toestemming van de auteursrechthebbende. Het is bij foto’s die opgenomen zijn in archieven niet altijd bekend wie de auteursrechthebbenden zijn op de foto’s. Alleen daarom ligt het voor de hand om bezoekers te verbieden om kopieën te maken van de aanwezige foto’s. Het kan ook zijn dat het archief zelf de auteursrechthebbende is op een deel van de foto’s. Wanneer de auteursrechthebbende van een foto wel bekend is, kan wel om toestemming gevraagd worden. Die toestemming hoeft niet verleend te worden natuurlijk, het staat de rechthebbende vrij om die toestemming te weigeren. Daarnaast dient rekening gehouden te worden met de belangen van de geportretteerden. Aangezien het een archief betreffende oorlogsmisdadigers is, zullen de geportretteerden een privacybelang kunnen hebben bij het niet openbaar maken van hun foto’s.

Al met al lijkt het voor de nabestaande mogelijk vreemd dat zij geen kopie mogen maken van foto’s van hun voorouders die in een archief zijn opgenomen. Desalniettemin is de handelswijze van het CBG in overeenstemming met de Auteurswet, het CBG kan immers geen toestemming geven als zij niet zelf de auteursrechthebbende is op de foto’s en als zij zelf wel de auteursrechthebbende zou zijn dan zal zij die toestemming waarschijnlijk niet willen geven.