Een bonte stoet mensen in Venice Beach

Een keuze uit

Gepubliceerd: 28 juni 2018

door: Joep Eijkens

Joep Eijkens (1950) studeerde moderne geschiedenis, werkte 28 jaar voor het Nieuwsblad van het Zuiden (later: Brabants Dagblad) en is sinds 2008 actief als freelancer op het gebied van tekst en fotografie.
Schrijft ondermeer voor webmagazine Brabant Cultureel en eerder De FOTOgraaf. Is een fervent verzamelaar van fotoboeken en oude foto's en publiceert daar ook over. Fotografeert veel in de openbare ruimte, met name bij uiteenlopende evenementen. Mensen staan centraal in zijn werk.
Zie ook: www.eijkens.nl.
Stuur Joep een e-mail.

In deze maandelijks terugkerende rubriek geven we een selectie van min of meer recent verschenen fotoboeken die we graag onder de aandacht brengen. Steeds wordt minstens één van de vermelde titels nader belicht. Deze keer viel de keuze op 'Venice Beach' van de Amerikaanse fotograaf Dotan Saguy.

Venice Beach is na Disneyland de grootste toeristische attractie van Southern California. Je treft er een bont gezelschap van hippies, skaters, surfers, bodybuilders, straatartiesten, dagjesmensen, muzikanten, acrobaten en freaks. Maar wie het eens met eigen ogen wil zien, moet niet te lang wachten. Dat valt althans op te maken uit het fotoboek 'Venice Beach. The Last Days of a Bohemian Paradise' van de Amerikaanse fotograaf Dotan Saguy.

Want Venice Beach verandert van aanblik door de komst van nieuwe, kapitaalkrachtige eigenaren die geen boodschap hebben aan de oorspronkelijke bestemming van de bebouwing, laat staan de speciale atmosfeer van het hele gebied. Zo was fotograaf Saguy ook van de partij toen in het voorjaar van 2017 het doek viel voor de Venice Beach Freakshow. Daarmee kwam een einde aan een bijzonder soort circusshow met tweekoppige duiven, honden met vijf poten, zwaardslikkers, bebaarde vrouwen en andere curieuze wezens in de hoofdrol. De locatie werd opgekocht door Snapshot die al op diverse andere plekken in Venice Beach huurders weggejaagd had, aldus Saguy.

De fotograaf schrijft bij elke foto een korte toelichting. De foto's worden daar zeker interessanter van. Op die manier kom je bijvoorbeeld ook te weten dat de mooie foto die hij maakte van twee vrouwen die elkaar kussen, 'might well be the image that got me started on this book project'.

Uit alles blijkt dat Venice Beach een extreem fotogeniek stukje Amerika is. Niet op de laatste plaats vanwege de kleurrijke figuren die er zo te zien meestal geen enkel probleem mee hebben om op de foto te gaan – vaak integendeel. Neem alleen al de mensen die meedoen aan de Neptune Parade, een soort zomercarnaval dat zich voor een deel afspeelt in de golven van de Stille Oceaan. Of de zogeheten Venice Drum Circles waar elke zondagmiddag honderden mensen van alle standen en klassen komen dansen en drummen – een van Saguy's favoriete plekken om te fotograferen. 'For the duration of this magical afternoon, societal boundaries fade away', schrijft hij.

Wat ik me wel afvraag is waarom de fotograaf gekozen heeft voor zwart-wit. Ik kan het natuurlijk niet bewijzen maar ik heb zo'n idee dat zijn foto’s sterker waren geweest in kleur. Waarschijnlijk zijn ze oorspronkelijk ook in kleur gemaakt. Het lijkt soms net alsof ze, overgezet in zwart-wit, te scherp zijn geworden – althans naar mijn smaak.