In deze maandelijks terugkerende rubriek geven we een selectie van min of meer recent verschenen fotoboeken die we graag onder de aandacht brengen. Steeds wordt minstens één van de vermelde titels nader belicht. Deze keer viel de keuze op de monografie Fred Herzog – Modern Color.
Nog tot het begin van deze eeuw leefde het idee dat kleurenfotografie pas eind jaren zeventig een serieus medium was geworden voor documentair werk en kunstfotografie, met fotografen als William Eggleston, Stephen Shore en Joel Meyerowitz. We weten inmiddels wel beter dankzij diverse publicaties en tentoonstellingen. Niet op de laatste plaats van de Amerikaanse fotograaf Saul Leiter die in Early Color (2006) liet zien dat hij al eind jaren veertig schitterend werk maakte op dat gebied. En nu mogen we een nieuwe naam toevoegen aan het rijtje pioniers van de kleurenfotografie. Fred Herzog is zijn naam. Over hem verscheen een fraaie monografie bij Hatje Cantz met ruim 230 voor het merendeel niet eerder gepubliceerde foto's, voornamelijk in kleur.
Herzog, in 1930 geboren in Duitsland, emigreerde in 1952 naar Canada en woont sinds 1953 in Vancouver, de stad die tevens het hoofdonderwerp vormt van zijn werk.
Een groot deel van zijn leven verdiende hij de kost als medisch fotograaf en als hoofd van een afdeling film en fotografie op de University of British Columbia. In zijn vrije tijd zwierf hij vaak door de stad met zijn Kodak Retina 1 en later met zijn (veel minder zichtbare) Leica 3.
Straatfotograaf •
Herzog was een echte straatfotograaf. Zijn onderwerpen varieerden van winkeletalages tot reclameborden, van parkeerplaatsen tot neonreclame in de avond, van autowrakken op braakliggende terreinen tot passanten op trottoirs en spelende kinderen – kortom alles wat hij van de stad en omgeving vast wilde leggen voor latere generaties. Vanaf eind jaren vijftig werkte hij uitsluitend in kleur. Bij veel foto's krijg je het idee dat hij getriggerd is door bepaalde kleuren of kleurencombinaties.
Hij schoot gemiddeld twee rolletjes per week vol, zodat hij in de loop der jaren een oeuvre opbouwde van zo'n 100.000 opnamen. Het leeuwendeel bleef lang ongezien door derden want Herzog deed wel af en toe mee aan exposities en publiceerde wel eens in bladen maar echt aan de weg timmeren deed hij niet, dat lag niet in zijn aard. Hoogstens was hij beroemd in eigen stad.
Na zijn pensioen kreeg hij meer aandacht voor zijn fotoarchief. Meestal had hij met Kodachrome gewerkt. Dat leverde prachtige dia's op maar om daar ook mooie afdrukken van te maken was een ander verhaal. Feitelijk moest de fotograaf tot het digitale tijdperk wachten voordat dat echt mogelijk was.
Walker Evans •
Net zoals Saul Leiter heeft Fred Herzog pas op zijn oude dag de aandacht en internationale waardering gekregen die hij verdient. Het zijn trouwens totaal verschillende oeuvres. Hoewel Leiter ook veel fotografeerde op straat (wat hem betreft in New York) doen zijn foto's vaak schilderachtig aan, soms op het abstracte af. Hij was ook van oorsprong schilder en combineerde soms beide media. Zijn werk is uitgesproken subjectief. Herzog daarentegen is een fotograaf pur sang. Niet voor niets was Walker Evans een van zijn grote helden (naast Robert Frank). En over Evans gesproken: in de interessante begeleidende teksten wordt onder meer gewezen op de bijna vergeten beeldverhalen in kleur die deze Amerikaanse meester al in de jaren vijftig maakte voor tijdschriften. Er staan ook een paar mooie voorbeelden bij.