In deze maandelijks terugkerende rubriek geven we een selectie van min of meer recent verschenen fotoboeken die we graag onder de aandacht brengen. Steeds wordt minstens één van de vermelde titels nader belicht. Deze keer viel de keuze op 'India. Contemporary Photographic and New Media Art', met vooral aandacht voor Indiase fotografen.
FotoFest in Houston, Texas, bestaat sinds 1983 en is de eerste en langst lopende biënnale voor fotografie en 'new media art' in de Verenigde Staten. De afgelopen 35 jaar heeft het festival diverse hoofdtentoonstellingen gehouden die gericht waren op 'photo-based art' uit een specifiek land of werelddeel. Zo passeerden Latijns-Amerika, Rusland, China en andere niet-Westerse contreien de revue.
De 17e editie werd gehouden van 10 maart tot en met 22 april 2018 en was gewijd aan India. Wie er niet naar toe is geweest, kan toch een goed indruk van het aanbod krijgen middels een kloek boek dat Schilt Publishing in samenwerking met FotoFest uitgebracht heeft onder de titel 'India. Contemporary Photographic and New Media Art'.
India is een land met 1,3 miljard inwoners, staat bekend als 's werelds grootste democratie en neemt de 7e plaats in als het gaat om de economie.
Een paar uitzonderingen daargelaten zijn in het Westen maar weinig Indiase fotografen bekend. Alleen daarom al is het de moeite waard kennis te nemen van het nu gepubliceerde boek.
Zoals de titel al enigszins aangeeft, gaat het boek niet alleen over artistieke en documentaire fotografie maar ook over nieuwe media, waarbij je onder meer moet denken aan videokunst en installaties. In totaal 47 kunstenaars en collectieven uit India of daaruit oorspronkelijk afkomstig deden mee. Zij geven in het boek meestal ook zelf een toelichting op hun werk. Daarnaast zijn er enkele essays van specialisten in opgenomen.
Vuil werk •
De onderwerpen van de 47 geselecteerde kunstenaars en collectieven zijn zeer divers. Om een greep te doen: kaste en klasse, identiteit, gender en seksualiteit, religie, intolerantie, politieke actie, migratie en milieu. Als ik me beperk tot de fotografen springen er een paar naar mijn idee uit. Ik denk daarbij onder meer aan de series 'Impersonations' van Anusha Yadav, 'Friends and their Friends' van Anoop Ray, 'Piaus II' van Atul Bhalla en – vooral – 'Millennia of Oppression' van Arun Vijai Mathavan.
De laatstgenoemde richt zijn camera op Dalits, ook wel 'Untouchables' genoemd, de laagste kaste. Zij krijgen het vuilste werk te doen, waaronder het leeghalen van rioolputten en verwerken van dierlijk afval. Bij de fotoserie van Mathavan gaat het om 'sanitary workers', een eufemistische naam voor mensen die in ziekenhuizen lijken moeten klaarmaken voor autopsie om ze daarna weer dicht te naaien. Nauwelijks onderlegd en met slecht gereedschap moeten ze hun onderbetaalde werk doen en menigeen loopt daarbij een ernstige infectie of ziekte op.
God •
Het werk van diverse Indiase fotografen is vergelijkbaar met wat hun Westerse collega's maken, zeker als het om documentaire fotografie gaat. Maar er zijn ook een paar bijdragen bij waarvan je denkt: dat kan alleen maar iemand uit India maken. Dat geldt denk ik zeker voor Nandinni Valli Muthiah. In zijn serie 'The Definitive Reincarnate’ houdt hij zich bezig met wat hij omschrijft als 'de fysieke schoonheid van God zoals weergegeven in de populaire visuele cultuur in Zuid-India, van kalenders tot films'.
Het boek is niet op de laatste plaats interessant omdat het ook een beeld geeft van India en zijn bewoners – geen uitputtend beeld maar wel een dat mijlenver afstaat van de mooie plaatjes die we kennen van toeristische folders.