Annie van Gemert

Een mooie nieuwe monografie van Sanne Sannes

Een keuze uit
Gepubliceerd: 2 december 2015

In deze maandelijks terugkerende rubriek geeft Joep Eijkens een selectie van min of meer recent verschenen fotoboeken die hij graag onder de aandacht brengt. Steeds wordt minstens één van de vermelde titels nader belicht. Deze keer viel de keuze op Copyright/Archief Sanne Sannes.

In 1993 startte de onvolprezen serie Monografieën van Nederlandse fotografen. Sanne Sannes (1937-1967) viel de postume eer te beurt om de spits af te mogen bijten. Onlangs verscheen een nieuwe, Engelstalige monografie, door uitgeverij Hannibal gepresenteerd als 'the most complete overview of the work of Sanne Sannes that has been published'.

Als je de twee boeken naast elkaar legt valt op de eerste plaats op dat de foto's in de nieuwe uitgave contrastrijker en donkerder afgedrukt zijn, wat ze zeker ten goede komt. Vergelijk je de boeken inhoudelijk dan zijn er naast overeenkomsten ook diverse verschillen.

De eerste monografie heeft qua tekst meer diepgang maar bevat minder foto's, als je tenminste de vele klein afgedrukte foto-illustraties buiten beschouwing laat. Getalsmatig het omvangrijkst is nog altijd The Face of Love dat in 1972 op de markt werd gebracht door een Amerikaanse uitgever.

Nieuwe pasfotoaffaire

Onder andere bij de Linkedin-groep ‘Fotografen Ondernemen’ verscheen er een bericht over een petitie tegen een overheidstender. De overheid heeft een tender (Europese aanbesteding) uitgeschreven voor de levering van zogenaamde ‘aanvraagstations’, waar geheel automatisch dan wel automagisch documenten zoals paspoorten, identiteitskaarten en mogelijk ook rijbewijzen kunnen worden aangevraagd. Een 'elektroniek zelfbedieningsloket' voor de burger, dat in gemeentehuizen zou moeten worden geplaatst..

Uit de omschrijving van de tender blijkt dat de ‘aanvraagstations’ ook dienen te zijn voorzien van apparatuur waarmee gezichten kunnen worden vastgelegd, kortom, van een pasfotoautomaat.

Dit is niet het eerste probeersel om geld te verdienen over de rug van fotografen die voor een deel van hun omzet afhankelijk zijn van het maken van pasfoto’s en die door het maken van pasfoto’s ook in contact komen met publiek dat zij anders niet in de winkel krijgen. Een direct contact met publiek waar weer werk uit voort kan komen.