Auteur▼

De struikrovers hebben namelijk vanachter een bureau berekend dat 13 cent per woord (€ 10 per uur) ruim verdiend is. Misdadig, gezien de kosten van levensonderhoud in de EU ligt dit bijna op één lijn met kinderarbeid in een of ander onbeschaafd land. Gezien het feit dat het een freelancetarief is, waarbij de freelancer zelf voor de sociale voorzieningen moet zorgen, komt dit neer op ongeveer 60% van de bijstandsnorm. Dit riekt niet naar uitbuiterij, degene die dit bedenkt moet op water en brood worden gezet. Als buurman van een zekere moorddadige onderwereldfiguur. Uiteraard moet dan de sleutel na afsluiten worden weggegooid.

Achtergrond

Zowel DuPho als NVJ verenigen fotografen. De NVJ via de NVF ongeveer 600 fotojournalisten, de DuPho meer de zakelijke markt (onder meer medische, reclame, mode en bruidsfotografie). De afgelopen jaren werkten beide organisaties samen door te verwijzen naar elkaars activiteiten. DuPho-leden genoten verder korting bij de NVJ Academy en konden gebruik maken van NVJ Advocaten en de perskaart.

Die samenwerking zegt DuPho op. Waarom is onduidelijk. Voorzitter Rob Huisman was voor de NVJ/NVF niet bereikbaar voor commentaar. De NVJ wil graag via een dubbellidmaatschap van beide verenigingen DuPho-leden goedkoop toegang blijven geven tot de perskaart. Of DuPho daarvoor voelt, is onduidelijk.

Natuurlijk is het ook te danken aan de teruggang van de oplagen, de drukkerijen sluiten ook de een na de ander. Maar of die paar tientjes nu een groot blad kunnen redden..? De reden zou kunnen zijn dat uitgevers proppen A4 tussen de oren hebben en zelfs nog proberen om nieuwe bladen van de grond te trekken. Dat zou de reden zijn dat auteurs ‘niet betaald hoeven te worden’. Auteurs die je inhoud leveren, vaklieden waar je trots op zou moeten zijn.

En zo langzamerhand kwam dan het machtige raderwerk dat economie heet weliswaar niet tot stilstand, maar de raderen draaiden aanmerkelijk minder snel.

In die zin mag het uitzonderlijk  heten dat de bezoekersaantallen constant zijn gebleven. Vanaf de beurs in 2014, het eerste jaar in De Loods in Nijkerk, werden er jaar op jaar rond de 9.000 bezoekers geteld. Het aantal exposanten nam in deze periode zelfs toe. Het is zeer zeker aan de kwaliteit van het gebodene op Professional Imaging te danken dat dit jaar zelfs 9.689 bezoekers werden geteld tegen 8.912 vorig (crisis) jaar.

Augustus van vorig jaar vroegen 180 fotografen per brief aan de directie om meer en vooral betere communicatie, een minimumprijs en de mogelijkheid foto’s uit te sluiten van de volumedeals. Iets waar de fotografen krachtens de auteurswet zeker recht op hebben.

Al eerder gaf directeur Bas van Beek, samen met ANP, er blijk van de eigen omzet voor te laten gaan boven een behoorlijk inkomen van de aangesloten fotografen, dit middels een buikspreekpopfirma 'Eerlijke Foto', waar foto's werden gesleten voor een prijs waar je nog geen krop sla van kunt kopen. Wat dat eerlijk in dit verband betekent is maar zeer weinigen duidelijk.

Iedereen, zelfs doorgewinterde fotografen, denken en vooral geloven heel erg serieus dat dit zo'n vaart niet zal lopen. Deze week verklaarde iemand in de Linkedin groep DuPho dat hij niet geloofde dat Facebook gebruik zou willen of durven maken van de geplaatste foto's. Wel erg naïef, net zoals het bewaren van je portemonnee op straat.

Want stel dat iemand jouw foto jat van Facebook en verklaart dat deze via Facebook werd gedeeld, dan zou het kunnen dat een inbreuk niet te verhalen valt. Omdat het geen inbreuk is. De inbreukmaker mag dat van Facebook, en Facebook mag deze weggeven omdat de rechten voor of wegens promotioneel gebruik zouden zijn overgedragen. Inbreukmakers dan wel hun advocaten zijn waarschijnlijk niet zo dom als Facebookgebruikers.

Digitalisering •

Overheidsarchieven en daarmee gelijk te stellen archieven gaan over tot het digitaliseren van de daar aanwezige foto's. Daar zou in principe niemand bezwaar tegen kunnen hebben, ware het niet dat deze digitaliseringen daarna worden gepubliceerd. Dit zou niet alleen het geval zijn bij genoemd archief, maar ook bij andere archieven. Het is een nieuwe trend deze archieven te 'ontsluiten' en te publiceren op de websites van deze archieven. Het zou wel netjes zijn wanneer dan de auteurs om toestemming wordt gevraagd en hen een passende vergoeding wordt geboden, net zoals anderen, die een website onderhouden, hier ook voor dienen te betalen.

Een groep vooraanstaande fotografen heeft zich verenigd tot een denktank en sprak zich over deze zaak uit in een verklaring. Deze werd aan belanghebbenden aangeboden, onder andere aan Pictoright waar men op dit moment 'namens fotografen' ongevraagd regelingen heeft getroffen en treft met de archieven om tot collectieve overeenkomsten te komen. U vindt de verklaring onderaan dit artikel [1].

In Zweden hebben vier journalisten de zoekmachine Retriever aangesproken wegens inbreuk op hun auteursrechten.[1] Retriever verwijst haar betalende leden naar artikelen die door de journalisten zijn geschreven zonder de journalisten een vergoeding te betalen voor het beschikbaar stellen van de artikelen. Retriever ontvangt voor deze ‘service’ naast het abonnementsgeld ook een vergoeding voor ieder geconsulteerd artikel.
Retriever verweert zich met de stelling dat zij slechts een lijst met treffers en de bijbehorende links openbaar maakt, waarna de artikelen via een andere site worden geopend. Retriever ‘verwijst’ kort gezegd dus slechts naar de vindplaats van de artikelen.

SOFAM stort het aandeel voor de visuele werken op haar beurt door aan haar vennoten op basis van hun aangifte van het gebruik van hun werken in boeken, kranten, tijdschriften, syllabi en andere papieren dragers (affiche, folder, postkaart).

Ter herinnering, de reprografie is niet van toepassing op de kopie van werken op internet, televisie CD, DVD, CD-rom.

Voor meer informatie over de werken die in aanmerking komen voor een vergoeding door deze rechten, kan u via volgende link een korte nota vinden.