Canada▼

Nog tot het begin van deze eeuw leefde het idee dat kleurenfotografie pas eind jaren zeventig een serieus medium was geworden voor documentair werk en kunstfotografie, met fotografen als William Eggleston, Stephen Shore en Joel Meyerowitz. We weten inmiddels wel beter dankzij diverse publicaties en tentoonstellingen. Niet op de laatste plaats van de Amerikaanse fotograaf Saul Leiter die in Early Color (2006) liet zien dat hij al eind jaren veertig schitterend werk maakte op dat gebied. En nu mogen we een nieuwe naam toevoegen aan het rijtje pioniers van de kleurenfotografie. Fred Herzog is zijn naam. Over hem verscheen een fraaie monografie bij Hatje Cantz met ruim 230 voor het merendeel niet eerder gepubliceerde foto's, voornamelijk in kleur.
Herzog, in 1930 geboren in Duitsland, emigreerde in 1952 naar Canada en woont sinds 1953 in Vancouver, de stad die tevens het hoofdonderwerp vormt van zijn werk.

Veerender Jubbal: “That’s an iPad, not a Quran, and the Dastar (turban) is worn by Sikhs •

De nasleep van de terroristische aanslagen in Parijs zorgde ook voor 'valse' journalistiek, zie ook deze Proloog, daar staan een paar voorbeelden in van de geldwolvenjournalistiek, de bladen en omroepen moeten immers verkopen. Een zeer frappant item, dat toont hoe het is gesteld met de verificatie van nieuwsfeiten had tragisch af kunnen lopen.

De Canadese gamer Veerender Jubbal, een Sikh van afkomst, had een selfie gemaakt in de badkamer. Samen met zijn game-laptop. Waarschijnlijk door een gamer werd de foto door Photoshop gehaald met als resultaat een terrorist die een Koran in zijn handen heeft. Op de achtergrond is een kunstpenis te zien die werd toegevoegd. Er werd een vest toegevoegd met enkele zichtbare draden.

Awards als water •

Henk van Kooten is bekend als portretfotograaf. Hij is ook zeer waarschijnlijk de enige Nederlandse fotograaf die internationaal voor beoordelingen en jureringen wordt gevraagd. Een bevlogen fotograaf. Wanneer ik bij hem in Wijchen, onder de rook van Nijmegen, naar binnen loop om meer te vernemen over zijn laatste project ben ik, sinds ik hem jaren geleden leerde kennen, al vele awards, bestuurslidmaatschappen en jureringen verder, het is moeilijk om bij Henk in de pas te blijven. De meest recente functie die hij vervulde was president van de Engelse organisatie MPA, van (2010 tot en met 2011). Henk maakt niet het standaardportret dat wij zo goed kennen, hij experimenteert met liefde voor zijn onderwerp, luistert naar de mensen die hij portretteert. Hij timmert ook aan de weg, voortgestuwd door zijn zelfbewustheid en staat voor de liefde voor het vak en straalt dat uit. Degenen die hem goed kennen worden door hem meegesleept in diepe discussies over het beeld. Over de kwaliteit die het werk dient te hebben, over het aanzien van het vak en fotografen die zich onvoldoende als vaklieden weten te profileren.