Corelio▼

De nieuwe generatie: 06 fotografen in een veranderende wereld

Er is een gezegde 'Alle waar is naar zijn geld'. Onder dat kopje kun je de ‘budget’ 06-fotografen vangen. Er is ook een publiek voor, waarom zou je die realiteit negeren? Struisvogelneigingen?

Er bestaat ook een citaat: "Iedereen heeft het over de prijs, niemand spreekt over de waarde." Ook dit is een realiteit.

Je kunt iemand die in een Skoda wil rijden proberen een Rolls aan te smeren, maar dit getuigt niet van realiteitszin. Aan de andere kant zul je iemand die voor een Rolls kiest nooit, ook niet wanneer je 'm een geweldig prijsvoordeel voorspiegelt, in een Skoda kunnen tillen.

Persoonlijk ben ik blij met budgetfotografen. Het vak houdt ze van de straat en uit mijn vaarwater.

Op zich is er niks mis met budgetfotografen, ik ken de eigenaar van een studio waar vrijwel alleen maar goedkope packshots worden gemaakt, ik ken een schoolfotograaf, ik ken een fotograaf die als printshopboer door het leven gaat. Zij hebben allen wel een miljonairsstatus en leiden een stressloos leven. Ik ken ook doorstressde topfotografen, soms een faillissement nabij.

Waar zelfstandige journalisten voor ijveren…

Hieronder een aantal voorstellen – lees eisen - om het statuut en de financiële situatie van zelfstandige journalisten te verbeteren. Aanleiding voor deze tekst zijn de sectoriële onderhandelingen die Vlaams Mediaminister Ingrid Lieten onder het motto “talentmanagement” recent heeft opgestart in uitvoering van afspraken die drie jaar terug gemaakt zijn tijdens de Staten-Generaal voor de Media in Antwerpen, een bijeenkomst die indertijd georganiseerd werd door toenmalig Mediaminister Kris Peeters in de nasleep van een aantal zware herstructureringen in de media. Deze tekst richt zich zowel naar de Vlaamse Vereniging van Journalisten (VVJ) met het verzoek deze punten waar nodig naar voor te schuiven tijdens deze onderhandelingen als naar de uitgevers en bevoegde politici om eindelijk werk te maken van zaken die al decennia gevraagd worden.

Het moet me vooreerst van het hart dat ik als lid van de raad van bestuur van VVJ verschillende van onderstaande zaken al meer dan 15 jaar bepleit zonder dat er ondertussen veel veranderd is, zonder dat er überhaupt – op een enkele uitzondering na in het midden van het vorige decennium – zelfs een forum was om over dergelijke dingen te praten met uitgevers. Die vaststelling is enigszins verrassend. Het freelancefenomeen kent sinds de jaren ’70 een sterke opmars. Van de circa 2.300 beroepsjournalisten die lid zijn van de VVJ zijn er momenteel liefst 482 freelancers. In elke studie of tekst over de actuele situatie van de beroepsjournalisten werd de afgelopen jaren de situatie van freelancer bovendien steevast als ondermaats beschreven. Uitdrukkingen zoals “freelancers zijn de paria’s in de media” zijn legio.