Mag ik u welkom heten bij PhotoNmagazine.eu. Een internetmagazine dat een platform wil zijn voor vrijwel iedereen die zich in het Vlaams- en Nederlandstalige gebied bezig houdt met het maken van beelden. En ook voor diegenen die het maken van het beeld mogelijk maken. Door bundeling kan een centrale ontmoetingsplaats ontstaan, een netwerk van samenwerkende vakbeoefenaars en hun toeleveranciers.
Carl Lapeirre vertelt over de blindenschool in Malawi die hij al een paar keer bezocht heeft. “De jonge mensen die ik er fotografeer, zal ik nooit manipuleren om iets voor me te laten doen dat ze niet willen,” zegt hij. “Ik fotografeer hen met respect. Eigenlijk ben ik een voyeur. Ik ga alleen kijken, iets dat zij niet kunnen. Ze realiseren zich dat zelfs niet altijd, want ze weten niet wat “zien” is. Kijk naar het blinde meisje op deze foto. Die blindheid zit niet alleen in het afschermen van haar ogen, maar ook in het donkere vlak achter haar. Tegelijk zit er echter ook licht in het beeld: hoop! Ze is albino, wat wil zeggen dat ze misschien niet volledig blind zal worden.. Die hoop wil ik haar graag geven. Er is ook de leegte. Die kinderen lopen de muren op van verveling. Er is daar niets te doen, niets te beleven. Het beeld is compleet symmetrisch opgebouwd; juist wat men vandaag soms zo vervloekt. Alles staat er stil. Wanneer ik hen fotografeer, merk ik hoe ze me volgen met hun blinde ogen. Ze “zien” me met hun oren. Hun andere zintuigen zijn dubbel zo sterk ontwikkeld. Altijd heb ik een respectvolle afstand bewaard.
Ingrid, de vrouw van Carl, zegt: “Hoe is het mogelijk dat ze die kinderen zo alleen laten?!” “Dit beeld toont de gelatenheid in hun eenzaamheid,” zegt Carl. “Het kleine beetje licht in het beeld, is de hoop, de zorg van één dame voor deze kinderen. Ik leg het allemaal een beetje symbolisch uit, maar zo zie ik dat. Het is de invloed van mijn mentor die me zo heeft leren kijken naar beelden.” Carl vertelt dat hij en Ingrid sinds 1996 regelmatig naar Afrika reizen. Ze gaan er altijd op bezoek bij mensen die er een project leiden. Zo volgden ze drie jongeren, waarvan één uit Bissegem, de gemeente bij Kortrijk waar Carl en Ingrid wonen, die voor drie maanden naar Malawi gingen om er stage te lopen voor hun studie orthopedagogie. ”We bezochten de blindenschool waar ze werkten,” vertelt Carl. “Eén van de studenten at, sliep en leefde er als de Afrikanen. Ik had voordien al veel respect voor hem,” zegt Carl, “maar daarna nog veel meer. Het bezoek aan die school boeide me meer dan de rest van de reis door Malawi. Het greep me zo aan. In de korte periode dat we er waren, kreeg ik zoveel informatie. Als fotograaf kon ik er zoveel mee doen.
De meeste mensen binnen en buiten het vak zegt de naam Leen Thijsse niets. Tóch kan gerust worden gezegd dat hij zich beweegt in de wereldtop. Hoe kan een jongetje dat opgroeide op het Kootwijkerzand een landgoed bouwen, op wereldniveau werken door indrukwekkende fotografie maken en desondanks in eigen land nagenoeg onbekend zijn? Avonturenromans met een dagprijs van $10.000 bestaan nog.
Leen Thijsse is een simpel mens, sympathiek. Goedgekleed maar niet opvallend trendy, hij spreekt rustig en weet uit te leggen wat hem beweegt en is erg duidelijk in zijn uitspraken. Hij is nog steeds een beetje verbaasd wanneer er ineens vier ton op zijn bankrekening verschijnt. Dit is de tweede keer dat ik hem interview. Enkele jaren geleden leefde hij in een soort 24-uurs economie, waar de Chinezen begonnen met telefoneren wanneer de Amerikanen net naar bed waren gegaan. Hij werkte ruim vijftien uur per etmaal om het allemaal een beetje bij te kunnen houden.
world press photo
de nobelprijs voor de wreedheid
de mona lisa zonder neus i.p.v. mét snor
kwetter en ewetube lusten er pap van
de geile sensatieverslaafden komen hevig klaar
toscani deed nooit beter
of was het: slechter ?
de naakte aap, de gevilde aap
de gecastreerde god van de feministen
de gecastreerde neus van de fundamentalisten
Een van de markantste personen uit de wereld van de fotografie is wellicht Scott Kelby. Ook een van de moeilijkst benaderbare mensen. Velen kennen hem als Photoshop- en Lightroom-expert, hij heeft meer dan vijftig boeken op zijn naam staan, geeft zo’n zestig tot zeventig seminars en lezingen per jaar en maakt zich ook zichtbaar met podcasts en andere publicaties. Vraag je fotografen naar Kelby, dan blijkt er verder weinig over hem bekend te zijn. PhotoNmagazine.eu licht een tipje van de sluier op.
Scott Kelby werd geboren in 1960 in Lakeland, Florida. Vanwege zijn interesse voor muziek speelde hij in een rockband. Er moest echter brood op de plank komen en zo werd hij financieel consulent bij Merrill Lynch. “Mijn hele kantoor was behangen met foto’s. Ik hield mij in die tijd veel bezig met reisfotografie, wanneer mijn job dit toeliet. Maar eerlijk gezegd, ik kon soms ‘s nachts niet slapen, want veel van mijn klanten waren al op leeftijd en ik moest adviseren over het beleggen van hun spaargeld. Wanneer de beurs omlaag ging, betekende het meteen een daling van hun maandinkomen. Mijn vrouw vond dat ik eigenlijk niet geschikt was voor dit werk: “Lieverd, je bent te veel begaan met het lot van je klanten, je bent hier niet voor geschapen. En bovendien, zíj willen beleggingen, zij willen geen Scott Kelby, dus laat het los. Je moet iets creatievers gaan doen!”
Julieanne Kost is een bevoorrecht mens. Behalve dat zij een multi-talent is en schitterend vrij werk maakt geeft zij over de gehele wereld workshops en seminars voor Adobe: “I love beïng there and take part in the development of a superb piece of software. Together with some nice collegues.” Een interview met een inspirerend mens, die zelfs vanuit een lijnvliegtuig boeiende beelden weet te maken.
“Mijn ouders vormden een kunstenaarsechtpaar. Wanneer wij uitstapjes maakten fotografeerde mijn vader altijd. Het was dus niet vreemd dat ik daar ook al als klein meisje mee begon, fotografie fascineerde mij enorm. Ik herinner mij dat wij een ghosttown (verlaten stad) in Nevada bezochten. Eigenwijs als ik was kwam ik bewust met andere foto's thuis dan mijn vader. Later op school begon ik met tennis te spelen en voetbal. Uiteindelijk speelde ik op de middelbare school in een volleybalteam. In het begin was het niet zo'n groot succes. Maar in mijn laatste jaar deden wij het goed en wonnen veel. Ik wilde graag verder met sport en er iets in bereiken. Mijn ouders hebben mij echter bewust bijgestuurd in de richting van een wetenschappelijke studie. Achteraf begrijp ik ook waarom dit juist was. Ik behaalde een Bachelor of Science titel in psychologie en raakte gefascineerd dor mensen. Hierna heb ik een Associate gehaald in fotografie, op het Foothill College in Californië. Het lijken grote verschillen, maar ik merkte dat ik met mijn psychologische graad op een bepaalde, heel andere manier naar mensen had leren kijken en dat heeft mijn fotografie gunstig beïnvloed.
Steeds vaker kom je Jan Vermeer tegen. Genoemd als “National Geographic fotograaf”, boegbeeld voor fotoreizen, workshop begeleider, redacteur van een natuurfotoglossy en als maker van fotoboeken. Hij is een van de zeer weinigen die van natuurfotografie kunnen leven. Daarom was hij ook niet bereid om voor een brancheonderzoek al zijn geheimen prijs te geven.
Zeven jaar geleden interviewde ik hem als een vakfotograaf met een passie voor natuur, die begon door te breken. Nu is hij uitgegroeid tot de nummer één in zijn specialisme in onze streken. Het is eigenlijk snel gegaan, maar niet zonder hobbels. Jan Vermeer geldt terecht als pool-specialist, na vele reizen naar de Noord- en Zuidpool streken, waarover hij twee monumentale boeken uitgaf en twee in wat bescheidener uitvoering. Ondanks de succesvolle verkoop ervan, werd de uitgeverij echter meegesleept in het faillissement van het moederbedrijf.
Adobe Photoshop Lightroom, kortweg Lightroom, groeide in korte tijd uit tot hét digitale workflow-pakket voor enthousiaste amateur- en professionele fotografen. Lightroom combineert met zijn vijf modules een centrale database waarin de je als fotograaf je foto's kan beheren en opzoeken (Bibliotheekmodule) een raw-ontwikkelaar (Ontwikkelmodule), waar je pixelgewijs de onderste steen boven kan halen en een drietal publicatiemodules: Diavoorstelling, Afdrukken en Web.
Stel, u bent free-lance fotograaf en één van uw portretfoto's wordt gepubliceerd op een prominente plaats in de zaterdageditie van uw eigen krant. Vol trots constateert u dat, u bent blij en stuurt de krant uw factuur. De vrouw die u zo prachtig heeft vastgelegd, ziet uw foto ook, herkent zichzelf maar is er absoluut niet blij mee. Zij stelt dat u als fotograaf inbreuk heeft gemaakt op haar portretrecht en stuurt u een brief met factuur voor de geleden schade.
U zult de vrouw waarschijnlijk verwijzen naar de krant die de foto heeft gebruikt en de zaak als afgedaan beschouwen.
Maar als u de uitspraak van het Hof 's Gravenhage van 24 augustus 2010 in de zaak van het Turkse Dansfeest kent (Hof Den Haag, 24 augustus 2010, LJN: BN5095, dan zou het best eens kunnen zijn dat u als fotograaf erg zenuwachtig wordt van zo'n brief van een geportretteerde omdat u weet dat u (ook) aansprakelijk kunt zijn.