Hyperlinken toegestaan; uitspraak van het Hof inzake GeenStijl – Playboy
Op 19 november 2013 is door het Amsterdamse Hof uitspraak gedaan in het Hoger Beroep inzake de hyperlinkkwestie tussen GeenStijl en Playboy. Al eerder hield ik u hierover op de hoogte.
De feiten; kort
GeenStijl plaatste een link naar Imageshack, een Australische website waar bestanden tussen gebruikers gedeeld kunnen worden. De link verwees naar een bestand met daarin de uitgelekte naaktfoto’s van Britt Dekker voor het kerstnummer van Playboy.
De vraag die in het geding was is of het plaatsen van een hyperlink een auteursrechtinbreuk oplevert, en of deze specifieke manier van linken van invloed is op de beoordeling van de rechtmatigheid van de gebruikte link.
Foto van voetballer gebruikt als logo levert inbreuk op auteursrechten van fotograaf op
In navolging van de uitspraak in kort geding van 5 juni 2012 is recent het vonnis in hoger beroep op het kort geding van 18 december 2012 gepubliceerd op rechtspraak.nl.
De uitspraak is hoger beroep is hier te vinden: uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:GHAMS:2012:4045.
Werelden ontdekken
De herontdekking van de wereld in het mooiste museum van Amsterdam; een boek over straatjongens; en de Sjtetl van Antwerpen.
Huis Marseille, de herontdekking van de wereld •
De hoge deur zwaait joyeus open, alsof daarachter iemand op mijn binnenkomst wacht. Van de entree loop je ongemerkt het nieuwe gedeelte binnen van Huis Marseille: het pand ernaast is erbij getrokken. Prachtig gerestaureerde ruimten, zelfs als er niets in staat, niets te zien zou zijn, is Huis Marseille nu helemáál het mooiste museum van Amsterdam.
In de twee aan elkaar verbonden grachtenpanden is de grote openingstentoonstelling “De herontdekking van de wereld” te zien, fotografie van Nederlandse kunstenaars tussen de twintig en veertig, opgegroeid in een tijd waarin alles tot in de verste uithoeken van de wereld op alle momenten wordt vastgelegd, want iedereen maakt foto’s en filmpjes.
Een nieuwe beroepsvereniging voor fotografen?
Brief aan leden NVF
Uit een brief van Rimmer Mulder (voorzitter van de NVF) aan de leden blijkt dat er momenteel veel speelt binnen de NVF en binnen de andere bij de Fotografenfederatie aangesloten verenigingen.
De Fotografenfederatie is in de vorige eeuw opgericht als koepel van de verenigingen BFN, GKf en de fotojournalistenvereniging NVF. Eind jaren negentig sloot de NVF zich aan bij de journalistenvereniging NVJ van de FNV en stapte daarna uit de Federatie. Op zich een vreemde zaak, de fotojournalisten in dezelfde club als hoofd- en fotoredacteuren, die juist fotografen traditioneel onder druk zetten om bij voorkeur voor niets te werken. Ik zie mezelf nóg voor het bureau van een niet nader te noemen Reed Elsevier-tiepje zitten.
25 jaar Galerie Objektief
Een paar weken terug. Een telefoontje van Rob ten Tusscher dat mij er aan herinnert dat het 25 jarig jubileum van de galerie groots wordt aangepakt. Een afspraak is zó gemaakt en zo zit ik een aantal dagen later in de galerie, samen met Rob en met voorzitter Jan Geelen, aan de koffie.
De galerie is gemakkelijk bereikbaar, in het centrum. Voor het Politiebureau is een betaalbare parkeergarage, ‘Zuidmolen’, vanwaar men het centrum via de achterzijde direct binnenloopt. Even linksaf het straatje in, direct rechtsaf en weer links en men staat in de Walstraat waar op nummer 33 zich Fotogalerie Objektief bevindt. Een heldere, overzichtelijke en simpele ruimte met een vloer van trottoirtegels. Geen frutsels of poeha, rechttoe rechtaan voor de raap. Een ruimte waar foto’s hangen, zoals ook de bedoeling is van een fotogalerie.
Nogmaals pasfototender van Ministerie van BZ
23-10-2013
Pasfotografie is een belangrijke bron van inkomsten bij het fotografisch bedrijf in de publieke sector. Er gaat ook veel geld in om. Al jaren, wij spreken zelfs over de vorige eeuw, zijn er pogingen gedaan door industrie en soms ook de overheid om de lucratieve pasfoto in de greep te krijgen. Uiteraard met protesten van de makers van pasfoto’s die deze pogingen als legale broodroof zagen.
Op dit moment is er weer een initiatief opgedoken. Een geïntegreerde oplossing, een automaat waarmee in gemeentehuizen een aanvrager van een document zoals identiteitsbewijs, paspoort of rijbewijs aanvraagt, Een zogenaamd aanvraagstation dat dan (hij veegt, hij klopt, hij stoft, hij zuigt) automatisch vingerafdrukken neemt, een pasfoto maakt en de verdere aanvraag administratief afhandelt. Afgezien van mogelijk frauderisico bij deze ‘handelingen’ is het, zeker waar het de foto betreft, vrijwel onmogelijk voor een automaat om de pasfoto zodanig te maken dat deze aan alle eisen voldoet. Het vereist zeer kostbare apparatuur. Desondanks zal er toch bij bepaalde bevolkingsgroepen, zoals krijsende zuigelingen, ADHD kinderen en bejaarden met Parkinson, een ‘menselijke’ fotograaf aan te pas moeten komen om te assisteren. Of zelfs apart de opname te maken! Het lijkt er op dat de geschoolde portretfotograaf de klus beter en zeker goedkoper en storingsvrij zal kunnen klaren, de ervaringen in het buitenland wijzen hier op.
Pasfoto’s weer eens onderwerp van strijd
Naar aanleiding van een tender, uitgeschreven door de overheid en een aantal discussies in de sociale media schreef ik een artikel, elders in dit magazine. Van vele zijden, organisaties en vakgenoten, van vakbladen, van belanghebbenden maar daarover later meer, kwamen er soms felle reacties. Vandaar dat ik hier alles nog eens onder de loep neem.
Er zit handel in de pasfoto, zo lijkt het. Over die pasfoto is altijd al veel te doen geweest. Meestal werd het ding bekeken als iets uit het onderste van de markt. Je moest ook vooral geen goede pasfoto’s maken van de krentenwegende baas, want dan werd het een portret. ‘En daar hangt een ander prijsje aan.’
Gelukkig deed ik korte tijd een soort stage, ergens waar de pasfoto zowat verheven was tot kunst. Een portret was het niet, er werd alleen maar een handwerkafdrukje gemaakt van 4x5 centimeter. Maar het fotootje moest wel uiterst perfect zijn en subliem uitgelicht. Later kwam ik te werken bij een Polaroidminded fotozakenman, ‘Als het er maar op staat.’ Twee werelden van uitersten.
Patrick Hattori
Een oud klooster in het centrum van Mechelen is omgebouwd tot een hedendaagse woongemeenschap. De paters Karmelieten zijn er verdwenen, maar jonge gezinnen met kinderen brengen terug leven in het uitgestorven kloostercomplex. Het gemeenschappelijke woonerf wordt omzoomd door private tuintjes en terrassen. Bewoners genieten er buiten van hun avondmaal. Glazen wijn worden gevuld. Gemoedelijk gelach weerklinkt tegen de muur van de kapel. Hier heb ik een afspraak met journalistiek fotograaf Patrick Hattori. Samen met zijn dochter Echo haalt hij me op in het portaal aan de straat. Wanneer de inkomdeur achter me dicht slaat, krijg ik hetzelfde gevoel als wanneer ik vroeger een klooster betrad: ik treed binnen in een andere wereld.
Photon: 'Wie is Patrick Hattori?' •
Patrick Hattori: 'Een witte raaf, iemand die zijn studies fotografie niet heeft afgemaakt.
Op mijn 26e heb ik voor de eerste keer een fotocamera vastgenomen om vrienden van mij te fotograferen die fervente base jumpers waren. Ze vroegen me om hen te fotograferen toen ze van de St.-Romboutstoren sprongen. Die beelden zijn meteen verkocht aan Het Laatste Nieuws. Dat is ook mijn allereerste publicatie geworden. Van daaruit is een liefde voor de fotografie gegroeid die heel snel naar journalistiek is gegaan. Dat is nu 14 jaar geleden. Ik ben 40 maar de meesten schatten me jonger.'
De blote feiten over de hyperlinkzaak Playboy – GeenStijl
Medio september vorig jaar berichtte ik over de kwestie inzake Playboy – GeenStijl, waarbij GeenStijl een nieuwsbericht op haar website had geplaatst met daarbij een hyperlink naar de uitgelekte Playboy reportage van Britt Dekker. Op 7 oktober 2013 vond de hoger beroepzitting bij het Amsterdamse Hof plaats waarbij de discussie over de toelaatbaarheid van de door GeenStijl geplaatste hyperlinks werd vervolgd.
In september 2012 oordeelde de Amsterdamse rechtbank namelijk dat het plaatsen van de hyperlink op de website van GeenStijl aangemerkt kon worden als een auteursrechtinbreuk.
Tijdens de mondelinge behandeling op 7 oktober hebben beide partijen in deze kwestie hun standpunten bepleit.
ik zie
ik zie
een monnik
zijn kap teruggeslagen
Studio Merkelbach
Aan het Amsterdamse Leidseplein staan de drie mooiste panden tegenover elkaar: Hotel Americain, de Stadsschouwburg en het Hirsch gebouw, bijgenaamd het ‘witte paleis’. Op de bovenverdieping van dat laatste huisde van 1913-1969 de luxe daglicht studio van Jacob Merkelbach.
Het zat in de familie. Jacob (1877-1942) begon in het familiebedrijf Merkelbach & Co aan de Nieuwendijk, onder de naam ‘Fransche Bazar’, die o.a. technisch speelgoed als toverlantaarns en stereokijkers verkocht. Winkels aan het Damrak en in de Kalverstraat volgden. Boven die aan de Nieuwendijk had Machiel Laddé, getrouwd met Jacobs oudere halfzuster, zijn fotostudio. Er zaten in die buurt veel meer portretfotografen en Laddé concurreerde op prijs.
Het watermerk
Inleiding
Een van de grote problemen waar u als fotograaf tegenaan kunt lopen bij het gebruik van uw foto’s, met name op internet, is dat derden menen dat de foto ’s vrij te gebruiken zijn omdat er geen watermerk in staat. Hoe zit het nu eigenlijk met dat watermerk?
Het auteursrecht – de formele criteria
De auteursrechtelijke bescherming op een foto ontstaat van rechtswege op het moment dat de fotograaf een foto maakt die ‘een eigen oorspronkelijk karakter’ heeft en ‘het persoonlijk stempel van de maker’ draagt[1]. Die begrippen zijn in de praktijk wel eens lastig te duiden en daarom zijn ze in de loop der tijd in de jurisprudentie nader uitgewerkt.
Zo heeft de Hoge Raad in het bekende arrest over de Endstra-tapes[2] duidelijk gemaakt dat het de eis van ‘een eigen oorspronkelijk karakter’ inhoudt dat de vorm niet ontleend mag zijn aan die van een ander werk. Dat betekent dat een foto dus niet nagemaakt mag zijn van een andere foto.
Heksenjacht en verdienmodel
Inleiding
Er wordt mij weleens verweten bezig te zijn met een heksenjacht op bloggers die ongevraagd foto’s hebben gebruikt. Daarbij wordt mij ook weleens verweten daar een ‘verdienmodel’ van te hebben gemaakt. Deze verwijten komen van mensen die door mij namens een fotograaf zijn aangesproken na een inbreuk op dien auteursrechten en zijn meestal niet gestoeld op enige kennis van de relevante feiten of wetgeving. Nu is het mij al langer bekend dat je niet alles wat op internet staat moet geloven, maar helaas zijn er steeds meer mensen die internet, en dan met name ‘Google’ zien als de meest geloofwaardige bron ooit.
Nieuwe pasfotoaffaire
Onder andere bij de Linkedin-groep ‘Fotografen Ondernemen’ verscheen er een bericht over een petitie tegen een overheidstender. De overheid heeft een tender (Europese aanbesteding) uitgeschreven voor de levering van zogenaamde ‘aanvraagstations’, waar geheel automatisch dan wel automagisch documenten zoals paspoorten, identiteitskaarten en mogelijk ook rijbewijzen kunnen worden aangevraagd. Een 'elektroniek zelfbedieningsloket' voor de burger, dat in gemeentehuizen zou moeten worden geplaatst..
Uit de omschrijving van de tender blijkt dat de ‘aanvraagstations’ ook dienen te zijn voorzien van apparatuur waarmee gezichten kunnen worden vastgelegd, kortom, van een pasfotoautomaat.
Dit is niet het eerste probeersel om geld te verdienen over de rug van fotografen die voor een deel van hun omzet afhankelijk zijn van het maken van pasfoto’s en die door het maken van pasfoto’s ook in contact komen met publiek dat zij anders niet in de winkel krijgen. Een direct contact met publiek waar weer werk uit voort kan komen.
•
Grensoverschrijdende inbreuk
Wat te doen als de foto’s waarmee u uw brood verdient, verschijnen op buitenlandse websites? Uiteraard zonder dat een licentievergoeding is betaald of uw naam ook maar wordt vermeld. Het lijkt onbegonnen om hier iets tegen te doen, immers de kosten die gemaakt moeten worden om een buitenlandse inbreukpleger aan te spreken zijn vaak groter dan de schadevergoeding die u kunt vorderen. Tenzij u bekend bent met het buitenlandse rechtssysteem en goede contacten hebt, maar dit is voor veel fotografen niet het geval. Een buitenlandse inbreukpleger zal hierdoor minder snel aangesproken worden en het maken van inbreuken zal voor een buitenlandse website een manier zijn van makkelijk voorzien in ‘gratis’ content.
Herinnering aangifte 2012
U kreeg van ons in juli een uitnodiging om uw publicaties op papier uit 2012 in te dienen.
Indien u dit nog niet zou hebben gedaan, mogen wij u eraan herinneren dit alsnog te doen? De uiterste datum van indiening is 30 november 2013. De uitkering van deze reprogragfierechten volgt in het voorjaar van 2014.
Hoe uw aangifte indienen?
De snelste en eenvoudigste oplossing om uw werken aan te geven, is het online invullen en indienen van uw aangifte. Het volstaat om via www.sofam.be en te klikken op "online aangifte". Hier kan u ook nagaan welke werken u al ingediend heeft in het verleden.
Indien u toch voor de "papieren" aangifte van uw visuele werken kiest, kan u ook terecht op onze website, in de rubriek Reprografie.
EU-parlement wil Europese cloud
Over de cloud, het opbergen van data ‘ergens’ op het internet is al veel geschreven en er is al veel discussie geweest. Al eerder berichtte PhotoNmagazine over de gevaren van de ‘cloud’, hier bij haalden wij een artikel (29 november 211) van de gezaghebbende journalistieke website Politico aan: www.politico.com/story/2011/11/patriot-act-clouds-picture-for-tech-069366.
Europese wetgeving op komst •
In juli 2012 berichtten wij in een artikel over de nieuwe Europese databeschermingswetgeving onder andere:
In de nieuwe Europese databeschermingswetgeving moet privé-informatie beter worden beschermd. Dit is een advies van de Artikel 29 Werkgroep, de overkoepelende organisatie van de nationale privacy-toezichthouders.
Zie ook ons artikel: Nieuwe wet moet inbreuk voorkomen op privacy in de cloud.
Volgens het Nederlandse College Bescherming Persoonsgegevens (CBP), hebben bedrijven en overheden niet langer de volledige controle over hun gegevens omdat zij die hebben opgeslagen op de systemen van de cloudaanbieder. Daardoor is het onmogelijk geworden technische en organisatorische maatregelen uit te voeren die nodig zijn om de beschikbaarheid en vertrouwelijkheid van gegevens te garanderen terwijl zij volgens de EU-wetgeving daar wel verantwoordelijk voor zijn.
HUB uitgevers failliet
Het faillissement van HUB Uitgevers is op dinsdag 27 augustus uitgesproken. De rechter heeft de faillissementsaanvraag geaccepteerd. De toekomst voor het bedrijf is op dit moment erg onzeker en dat lijkt, althans volgens insiders, nog gunstig uitgedrukt.
HUB is een uitgeverij met een groot aanbod van merken en activiteiten. Met een ruime twintig consumenten- en B2B-titels is HUB met haar uitgaven in vrijwel ieder elk segment in de IT-, onderwijs-, gaming- en PC-industrie en in de fotografie vertegenwoordigd. HUB is ondermeer de uitgever van Computer Idee, PCM, Power Unlimited, IGN.nl, PC–Active, Hardware.info, Vives, Androidworld.nl, ZDNET.nl, Java Magazine, Linux Magazine, Network Pro, Focus, Fotomarkt, Inbeeld, Hyped.nl, Discovery Magazine en Media Totaal.
Petitie 'Inperken zelfstandigenaftrek voor ZZP-ers en kleine ondernemers'
Onder andere fotojournalisten de dupe •
13-8-2013
Vorige week verschenen er in een aantal dagbladen berichten over nieuwe kabinetsmaatregelen om de belastingvoordelen van kleine ondernemers en zzp-ers in te perken. Volgens het kabinet en een aantal Kamerleden zouden zelfstandigen te veel belastingvoordelen genieten.
Het kabinet wil bezuinigen op enkele ondernemersfaciliteiten om zo te voorkomen dat er schijnconstructies ontstaan: werkgevers halen ontslagen werknemers weer binnen als zelfstandig ondernemer. Een van de maatregelen van het kabinet is de bezuiniging op de zelfstandigenaftrek. Iemand met een jaarinkomen van ongeveer 20.000 euro zou hierdoor mogelijk enkele honderden euro’s per maand moeten inleveren.
Belastingdienst informeert fotografen onjuist
Voor de verschillende BTW tarieven zijn er criteria. Zo vallen noodzakelijke levensbehoeften alsmede een beperkt aantal artikelen onder het lage tarief van 6%.
De Belasting Toegevoegde Waarde gaat er van uit dat over de gehele toegevoegde waarde van een product één tarief moet worden berekend aan de eindverbruiker. Indien een ondernemer materialen of onderdelen koopt voor fabricage of handel brengt deze de omzetbelasting gespecificeerd op de inkoopfacturen in mindering op de aangifte omzetbelasting. Wanneer het product wordt verhandeld wordt er boven op het netto bedrag het geldende belastingtarief in rekening gebracht aan de klant. Dit bedrag moet dan worden afgedragen.
Per saldo draagt de ondernemer dus het volledige BTW bedrag af verminderd met de BTW op de inkoop.
Het kan zijn dat er voor een bepaald product dat in het 21% tarief valt, er onderdelen zijn die in het 6% tarief vallen of zelfs in het 0% tarief. Zoals bijvoorbeeld gerst en mout. Bier echter valt onder het 21% tarief. Dus draagt de biermagnaat netjes 21% af, verminderd met de 6% voorbelasting op inkoop van de genoemde grondstoffen.
Verplichte opgave BTW nummer aan derden strijdig met wettelijke bescherming persoonsgegevens
Blijkens een recente mededeling van de Belastingdienst:
Ondernemers hoeven hun btw-nummer niet op de factuur te vermelden bij verkopen aan particulieren. Wij adviseren om dit nummer alleen te vermelden als het nodig is.
Het is verplicht om uw btw-nummer op de factuur te vermelden bij verkopen aan andere ondernemers. Is uw afnemer een particulier? Dan hoeft u geen btw-nummer te vermelden. Hierop zijn een aantal uitzonderingen, zoals bij de verkoop van een nieuw of weinig gebruikt vervoermiddel aan een afnemer in een ander EU-land, bij afstandsverkopen en voor groothandelaren in levensmiddelen, dranken en tandheelkundige grondstoffen of tandtechnische werken.
Hebt u als ondernemer een internetsite? Dan bent u ook niet verplicht uw btw-nummer hierop te vermelden.
Eveneens is het niet meer verplicht om het BTW nummer op de website te plaatsen en op andere uitingen. Voor facturen aan bedrijven (ook individuen als ZZP-ers) blijft de verplichting echter wél bestaan.
Het College Bescherming Persoonsgegevens (CPB) zegt over het Burgerservice Nummer (BSN) het volgende:
Krimpende kranten
Onlangs heeft het Duitse Springer het merendeel van haar bladen verkocht aan een andere uitgever: 'De nieuwe uitgever versterkt daarmee haar aanbod van bladen' en een zegsman van Springer stelt verder:'Wij kunnen ons hierdoor geheel gaan richten op de beter renderende markt van digitale media.' En tenslotte een ander statement: 'Er werd meer winst gemaakt op digitale uitgaven dan op print.'
Als fotograaf zou ik op dit moment acuut alle openstaande posten gaan innen. De bladen gaan niet goed, waarom zouden ze dat bij de nieuwe eigenaar wel doen? Of heeft deze mogelijk een aparte vennootschap opgericht zodat deze niet meegesleept wordt bij een faillissement? De nieuwe uitgever kan de lezers dan overhevelen naar haar andere bladen en Springer Verlag ontspringt de dans, de uitgeverij geeft zelfs de naam mee.
De top van Springer deelt verder mee dat het een erg moeilijke beslissing was. Wij zien het voor ons, een raad van commissarissen, dozen papieren zakdoekjes opgestapeld op tafel en maar snikken dat het een lieve lust is. Ik weet trouwens niet hoe slim men bij Sanoma is of wordt.