Editie 2014-4▼

Om twaalf uur ’s middags is het bijna helemaal stil in Saint-Loup-de-Varennes, een dorp een paar kilometer voorbij Chalon-sur-Saône langs de route nationale naar Lyon. Ook in kleur is het een verstilde plek; de ongeplaveide paden, de oude waterput, de muren en daken van de huizen hebben allemaal dezelfde tint.
Het enige leven speelt zich af in het wegrestaurant, waar stevige vrachtwagenbestuurders in afwachting van hun lunch schijven stokbrood verkruimelen. Niemand kijkt naar de kleurige bloemen op tafel. Aan de overkant, dwars op de weg en verscholen achter een bemoste muur en bomen, staat een twee verdiepingen hoog landhuis, met erkerramen in het puntdak en een in later tijden bijgebouwd torentje. Het doodlopende straatje aan de achterkant van het huis is genoemd naar de vroegere bewoner: rue Nicéphore Niépce.

Volgens bestuurder Wim van Sinderen is het mogelijk dat binnenkort ook amateurs met hun 'nieuwsfoto's' de Zilveren Camera kunnen winnen. Dit juweeltje kwam tot ons via de mond  van het bestuurslid van de stichting Zilveren Camera. De ambiance was ook zeer geschikt, de saillante mededeling maakte deel uit van zijn openingstoespraak tijdens de tentoonstellingen van de winnende foto’s van de Zilveren Camera in het CBK (in de Nieuwe Kolk) en in de aangrenzende Kunstsalon aan de Vaart in Assen.

De bakker in Beek Ubbergen vindt dat maar niks, die vent schiet onder zijn duiven. Dus gaat-ie naar een tankstation bij Kleef en maakt daar de afspraak dat hij iedere zondagmorgen broodjes levert. En ook daar komt een groot bord te staan, nu met opschrift: 'Am Sonntagmorgen herrliche frische Holländische Brötchen'.

Dus iedere zondag rijdt de een op en neer naar Nederland en de ander naar Duitsland

Digitalisering •

Overheidsarchieven en daarmee gelijk te stellen archieven gaan over tot het digitaliseren van de daar aanwezige foto's. Daar zou in principe niemand bezwaar tegen kunnen hebben, ware het niet dat deze digitaliseringen daarna worden gepubliceerd. Dit zou niet alleen het geval zijn bij genoemd archief, maar ook bij andere archieven. Het is een nieuwe trend deze archieven te 'ontsluiten' en te publiceren op de websites van deze archieven. Het zou wel netjes zijn wanneer dan de auteurs om toestemming wordt gevraagd en hen een passende vergoeding wordt geboden, net zoals anderen, die een website onderhouden, hier ook voor dienen te betalen.

Een groep vooraanstaande fotografen heeft zich verenigd tot een denktank en sprak zich over deze zaak uit in een verklaring. Deze werd aan belanghebbenden aangeboden, onder andere aan Pictoright waar men op dit moment 'namens fotografen' ongevraagd regelingen heeft getroffen en treft met de archieven om tot collectieve overeenkomsten te komen. U vindt de verklaring onderaan dit artikel [1].

Vul uw aangifte in

De snelste en eenvoudigste oplossing om uw werken aan te geven, is het online invullen en indienen van uw aangifte. Het volstaat om via www.sofam.be en te klikken op "online aangifte".

Indien u toch voor de "papieren" aangifte van uw visuele werken kiest, kan u ook terecht op onze website, in de rubriek Reprografie.

een winderige morgen

een mooie fietster
vrolijk op weg naar haar werk

een windstoot

Berlijn, 14 mei 2014

Les Rencontres d'Arles wordt wel eens 'de moeder van alle fotofestivals' genoemd.  Ik ga er altijd graag heen. Zeker als je toch al vakantie viert in Zuid-Frankrijk is het prima te combineren met een paar dagen 'Arles'. Wat Les Rencontres anders maakt dan de andere fotofestivals die ik ooit bezocht heb is de enorme omvang van het aanbod. Dit jaar stonden niet minder dan 50 exposities op het programma - naast tal van lezingen, workshops, portfoliobesprekingen, fotoboekprijzen en educatieve activiteiten. En dan hebben we het nog niet over de Voies Off - tientallen kleinere exposities van minder bekende fotografen verspreid over de hele stad.

De weg leidt me over heuvels en dalen naar Koen’s deels gerenoveerde boerderij in het Hagelandse Holsbeek. De Duitse herder Lucca bewaakt haar territorium. Ze verwelkomt me met luid geblaf en een uitgebreide snuffel. Ik mag binnen, of ook naar buiten, waar ze een grote stok zoekt om samen mee te spelen. Koen nodigt me uit met koffie en kersentaart op het terras in zijn gulle tuin vol wilde bloemen. Enthousiast vertelt hij over zijn passie voor de fotografie.

‘Soms doen je spieren zo zeer dat je een groot verlangen krijgt om te stoppen. In de acht kan dat niet, je moet aan de anderen denken, maar er doen zich wel momenten voor dat je hoopt op materiaalpech van de boot.’
Aldus Niels van der Zwan. Één van de belangrijke figuren uit de Nederlandse roeisport die Stephan Vanfleteren portretteerde voor het boek 'Helden op het water'. Van der Zwan ziet er ook echt uit als een held, met zijn haast klassiek Romeinse kop en zijn brede, ruig behaarde borstkas. Een echte roeier? Het zou ook een worstelaar kunnen zijn of een discuswerper.
Om meteen maar een misverstand te voorkomen: 'Helden op het water' is géén fotoboek, al speelt fotografie er een niet geringe rol in. Je kunt het eerder omschrijven als een bloemlezing met verzameling verhalen over de Nederlandse roeisport sinds 1846. Verhalen die geïllustreerd zijn met archieffoto's, waaronder ook mooi 19e eeuws materiaal.