Editie 2016-3

weinig dingen begeesteren de mens zozeer

weinig dingen begeesteren de mens zozeer

als wat van de goegemeente niet mag
vreemd genoeg

ook ik hoop ooit mijn duivelssonate te schrijven

Experts: Internet of Things is wachten op catastrofe

Europol brengt deprimerend rapport uit

Volgens experts krijgen steeds meer elektrische apparaten internettoegang. De beveiliging van deze apparaten is echter niet goed geregeld. Deze uitspraken deden experts tegenover de NOS. "Het is wachten tot er een ramp gebeurt", aldus de Nijmeegse hoogleraar computerbeveiliging Bart Jacobs. "Het is tamelijk beroerd", zegt ook zijn collega-hoogleraar Michel van Eeten van de TU Delft.

Volgens deze deskundigen is het probleem tweeledig. Ten eerste zijn apparaten op het moment dat ze in de winkel liggen al onvoldoende beveiligd, vinden de deskundigen. Daarnaast ontbreekt het vaak aan een beleid om apparaten veilig te houden op het moment dat hackers er gaten in beginnen te schieten.

Het gaat daarbij om apparaten als slimme thermostaten, auto's met internettoegang en wasmachines, om smart-tv's en slimme sloten die via internet te bedienen zijn. Het Nationaal Cyber Security Centrum van de overheid zijn fabrikanten "zich onvoldoende bewust van de risico's ervan", of missen ze de technische kennis om de apparaten goed te beveiligen.

Teloorgang van Weense kroegen en hun clientèle

Een keuze uit
Gepubliceerd: 28 september 2016

In deze maandelijks terugkerende rubriek geven we een selectie van min of meer recent verschenen fotoboeken die we graag onder de aandacht brengen. Steeds wordt minstens één van de vermelde titels nader belicht. Deze keer viel de keuze op het hier al eerder vermelde Golden Days Before They End van Klaus Pichler (foto's) en Clemens Marschall (tekst).

Fotoboeken over mensen in cafés zijn bepaald niet dik gezaaid. Het is ook geen gemakkelijk onderwerp, niet op de laatste plaats vanwege privacy-problemen. Maar soms lukt het een fotograaf en verreweg het mooiste voorbeeld vind ik nog altijd Café Lehmitz (1978) van Anders Petersen, een fotoboek waarin de Zweedse fotograaf de door de wol geverfde clientèle van een Hamburgse kroeg vereeuwigde.
Deze klassieker uit de 20e-eeuwse fotografie kwam me al snel in gedachten toen ik Golden Days Before They End  van Klaus Pichler (foto's) en Clemens Marschall (tekst) onder ogen kreeg. Het mooi uitgevoerde fotoboek gaat over verlopen bars en cafés in Wenen – ooit bloeiend, met name in de jaren zestig en zeventig - waar het publiek voornamelijk bestaat uit wat oudere alcoholisten en andere mensen aan de zelfkant van de samenleving. Voor een deel vergelijkbaar met de mensen in Café Lehmitz dus, maar de verschillen tussen de twee boeken zijn groter dan de overeenkomsten.

Je kunt de hielen niet lichten…

Het beloofde niet echt het mooiste weer te worden. Maar het zou wel eens mee kunnen vallen. Vakantie. Eerst maar eens de caravan in het Vlaamse opzoeken, die daar een prima vaste staanplaats heeft.

Het weer werd gaandeweg iets beter en het beloofde onweer bleef uit. “Ach, hier is het best te doen, ergens anders is het niet veel beter.” aldus iemand die had uitgerekend dat het later aankomen bij het uiteindelijke reisdoel een aantrekkelijk aantal Eurootjes per dag uitspaarde. “En dat beleggen wij dan in drank en gastronomische zaken probeerde ik nog slim.” Maar budget bleek budget te zijn. En zowaar, het weer beterde en het begon ongeveer 28 graden te dooien. Dus aanhaken en op pad naar het Schwarzwald alwaar wij volgens vaag voornemen een rondreis hadden gepland.

Foto Vietnamees napalmmeisje door Facebook van site verwijderd

Bekroonde nieuwsfoto van Nick Ut als porno afgedaan

Volgens de hoofdredacteur van de leidende krant van Noorwegen, Aftenposten, gaat Facebook te ver in censuur. Naar aanleiding hier van publiceerde hoofdredacteur Espen Egil Hansen op 9 september 2016 op de voorpagina een open brief, die hij richtte aan de oprichter van Facebook Mark Zuckerberg. Hansen stelt hier in dat gaat Facebook te ver gaat met het bepalen van de inhoud.

Aftenposten bracht een artikel met de beroemde foto ook op haar Facebookpagina. Hierin werd beschreven dat de Noorse auteur Tom Egeland enige weken daarvoor zeven beroemde oorlogsfoto’s publiceerde op Facebook. Eén van die foto’s was het 9-jarige ‘Napalmmeisje’ Kim Phúc’. Fotograaf Nick Ut maakte deze foto na een Zuid-Vietnamees bombardement met napalm. Hierop zit men hoe bewoners van het dorp Trang Bang wegvluchtten voor luchtaanval. Direct na het maken va de foto ontfermde Nick zich over het kind en zorgde dat zij in een ziekenhuis terecht kwam. De foto bleek goed voor onder meer de gerenommeerde Pulitzer Prijs. Nick Uthoudt overigens nog steeds contact met het slachtoffer.

Bij Facebook, waar kennelijk ieder cultureel en historisch besef ontbreekt, tenzij het over geld gaat, werd de foto meteen van Egelands pagina gehaald: ‘Naakt mag niet’. Tom Egeland werd ook meteen de toegang tot Facebook ontzegd.

Dure ‘gratis’ foto’s

Vers van de Amerikaanse pers, een geval waarin Getty Images voor de rechter wordt gedaagd door fotografe Carol Highsmith en er één miljard dollar wordt gevorderd.

Carol Highsmith, een bijzonder gerenommeerde fotografe, ontving in december 2015 een brief van het namens Getty/Alamy optredend bureau License Compliance Services. In deze brief werd zij er van beschuldigd dat zij inbreuk maakte op de auteursrechten van Getty omdat zij een (eigen) foto op haar site had geplaatst. Ze ontving een rekening van $120,=.

Hierdoor kwam aan het licht dat Getty niet alleen Carol Highsmith, maar ook derden aanschreef, waarbij Getty zich voordeed als de exclusief auteursrechthebbende op deze foto’s en vergoedingen incasseerde vanwege misbruik van de door Carol Highsmith genomen foto’s.

Carol Highsmith, bekend van publicaties in tijdschriften als Smithsonian, Time, New York Times en Life magazine, had echter een groot deel van haar foto’s in 1988 als ‘gift to the American People’ voor publiek kosteloos gebruik gedoneerd aan de Library of Congress, die sprak van ‘one of the greatest acts of generosity in the history of the Library’.

Een prachtboek over de Belgische visserij

Een keuze uit
Gepubliceerd: 16 augustus 2016

In deze maandelijks terugkerende rubriek geven we een selectie van min of meer recent verschenen fotoboeken die we graag onder de aandacht brengen. Steeds wordt minstens één van de vermelde titels nader belicht. Deze keer viel de keuze op Onze vissers – Het DNA van het zilte leven.

Het komt niet vaak voor dat ik meteen enthousiast word van een boek. Onze vissers – Het DNA van het zilte leven is zo'n boek. Het versterkt voor mij opnieuw het idee dat e-books niet kunnen tippen aan hun papieren versies, zeker als het om fotografie gaat.
'Onze vissers' geeft een zeer veelomvattende kijk op de Belgische beroepsvisserij in heden en (vooral) verleden. De IJslandvaart, de paardenvissers, de rokerijen, het leven aan de wal, de visserijscholen, geloof en bijgeloof, gedichten, liederen, schilderijen, gebruiksvoorwerpen, kranten, tatoeages – het komt allemaal aan de orde. Maar is het ook een fotoboek? Niet als je vindt dat een fotoboek bij voorkeur weinig of geen tekst bevat. Maar er zijn zoveel gradaties. En in dit geval wordt het verhaal verteld met woorden en (veel) beelden.

Met StarOfService professioneel in de bocht

Telkens weer duiken er vage bedrijfjes op die ‘bemiddelen’ dan wel ‘samenwerken’ en je werk, vooral veel werk kunnen bezorgen. Gestuurd door slimmeriken die het ideale concept denken te hebben gevonden om een ieder tot rijkdom te brengen. Henzelf niet in de laatste plaats...

Al eerder maakte PhotoNmagazine melding van een bedrijf, StarOfService geheten. Voorwaar een dynamische titel die je meer met een Chinese marktbederver associeert dan met een stijlvol en chic klussenbemiddelingsbureau.

De teksten die voor de communicatie met de fotograaf worden gebruikt doen je de tranen van ontroering in de broek schieten. Dit pareltje van taalgebruik, mij aangereikt door een collega, wil ik daarom de lezers niet onthouden. Tenslotte verdient humoreustiek amusement ook een plaats in een zichzelf respecterend vakorgaan.

De fotograaf aan wie het internetaal mailpampostel was gericht hebben wij maar van een pseudoniem voorzien. Want stel je voor dat hij vanwege zijn klokkenluidersfunctie geen werk meer krijgt van StarOfService. Dan verspeelt hij zijn laatste kans miljonair te worden…

Voor dubbeltje op de eerste rang

Het overkomt iedereen wel eens dat er een klant contact zoekt die denkt dat hij je de ultieme opdracht aanbiedt. Collega Ab Sier reageerde uit nieuwsgierigheid op zo'n Facebook-optimiste. Hier volgt het antwoord van 's werelds meest dynamische uitgever:
 

Beste Fotograaf,

Naar aanleiding van de oproep op Facebook heb je gereageerd. Nederland Bruist geeft inmiddels in 25 regio`s maandelijks, glossy magazines uit. In deze magazines hebben we een rubriek Bruisende zaken. In deze rubriek wordt de ondernemer voorgesteld aan de lezer.

We zijn op zoek naar fotografen die naar deze ondernemers gaan en een aantal foto`s maakt van de ondernemer en zijn/haar bedrijf. De gemaakte foto`s worden eigendom van Nederland Bruist.
We zijn op zoek voor de regio: Nijmegen, Land van Cuijk, Oosterhout, Etten-Leur, Roosendaal, de Peel, Zutphen.

De rijke modewereld van Afrika

Een keuze uit
Gepubliceerd: 30 juni 2016

In deze maandelijks terugkerende rubriek geven we een selectie van min of meer recent verschenen fotoboeken die we graag onder de aandacht brengen. Steeds wordt minstens één van de vermelde titels nader belicht. Deze keer viel de keuze op African Catwalk van Per-Anders Pettersson.

Bij het woord 'Afrika' denken veel mensen op de eerste plaats aan oorlog, economische malaise, vluchtelingen, aids, dictators, hongersnood en andere ellende. Uiteraard is dat niet voor niets, maar het immense continent bezit ook positieve, vaak minder bekende kanten. Denk alleen al aan muziek. Maar ook op het gebied van de mode gebeuren er fantastische en verrassende dingen, zo laat Per-Anders Pettersson zien in zijn interessante fotoboek African Catwalk.

Pettersson (1967) is een van oorsprong Zweedse fotograaf die al jaren opereert vanuit Zuid-Afrika en als fotojournalist heel wat oorlogen en ander wereldnieuws heeft verslagen. Sinds 2009 is hij daarnaast gefascineerd geraakt door mode in Afrika. De afgelopen jaren heeft hij meer dan veertig Fashion Weeks bezocht in 16 Afrikaanse landen. Het nu door Kehrer gepubliceerde boek geeft een sterke selectie van de foto's die hij daar maakte.