Editie 2017-2▼

Dit houdt in dat dit met name voor fotografen, fotojournalisten en andere beeldmakers gaat gelden. De ellenlange betaaltermijnen (90 tot zelfs 120 dagen die sommige opdrachtgevers menen te kunnen hanteren) zijn daarmee wettelijk van de baan. In de discussies over het al dan niet van kracht zijn van een verplichting tot vergoeding van de wettelijke rente (ook bij contracten) is hiermee eveneens definitief afgerekend.

De betaaltermijn wordt van rechtswege omgezet in een betaaltermijn van 30 dagen. Dit houdt ook in dat de afnemer die de factuur pas na 30 dagen betaalt, van rechtswege wettelijke handelsrente is verschuldigd over de termijn die de 30 dagen overschrijdt.

Tot nu toe kon een betaaltermijn van langer dan 60 dagen overeengekomen worden als dit aantoonbaar voor geen van beide partijen nadelig is. Met name uitgevers, overheden en bouwondernemingen maakten hier gretig gebruik van. Dit is echter met deze maatregel geheel van de baan.

De Amerikaanse fotograaf Larry Sultan (1946-2009) is met name bekend geworden door twee fotoboeken: Evidence (1977, samen met Mike Mandel) en Pictures from Home (1992). De eerste drukken van deze boeken zijn collectors items. Van Evidence verscheen een uitgebreide herdruk in 2003. En nu is er dankzij de Britse uitgever MACK een facsimile uitgave van dat andere spraakmakende boek.

Af en toe kun je dan, net als de firma grootgrut, een extra korting geven in het seizoen waarin jouw rookworst dan wat minder verkoopt of wanneer je conculega weer eens met zijn fotokroketten onder de prijs duikt. 'Met gratis extra statie-foto naar keuze'.

The Many Lives of Erik Kessels is de titel. En inderdaad, Kessels is een buitengewoon veelzijdig en gedreven man – met al zijn talenten en tomeloze inzet zou je hem zelfs een soort duivelskunstenaar kunnen noemen. Hij is niet alleen medeoprichter en artistiek directeur van het bekende Amsterdamse reclamebureau KesselsKramer maar is ook actief als artdirector, fotograaf, uitgever en maker van fotoboeken, en curator van internationale tentoonstellingen. Én hij is een gedreven verzamelaar van fotografie.

Op een septemberochtend in 2010 vertrok de Amsterdamse fotograaf Henk Wildschut naar de zogeheten Jungle van Calais, voor hem hét symbool van de problematiek van illegale immigranten in Europa. Hij was er sinds 2001 al vele malen geweest. Maar ditmaal was het voor de laatste keer, zo zei hij tegen zijn vrouw. Ze geloofde er niets van. “Je bent aan Calais verslaafd”, zei ze. En ze kreeg gelijk.

Zeker, in 2011 kwam een boek uit dat als een soort afronding van 'Calais' gezien kon worden, getiteld Shelter. Een prachtig, door Robin Uleman vormgegeven boek - uitgegeven door het helaas inmiddels ter ziele gegane Post Editions – waarin de provisorische, van karton en ander afval gemaakte huisjes en tentjes van migranten centraal staan. Wildschut zag in die provisorische bouwsels niet op de laatste plaats de vindingrijkheid en veerkracht waarvan mensen ook in zware omstandigheden blijk konden geven. Het boek bevatte foto's die gemaakt waren op diverse plekken in Europa, maar de nadruk lag toch wel op Calais.

Met uitzondering van zijn boek over z'n exen,  Exit wounds (as if),  kan het nieuwste fotoboek van Martijn van de Griendt zijn meest persoonlijke genoemd worden. Maria – I Need Your Lovin' is de titel. Een titel die op het eerste gezicht voor tweeërlei uitleg vatbaar lijkt. Want je zou kunnen denken dat de fotograaf zich met die woorden tot zijn geliefde richt. Maar nee, het gaat om Maria, een vrouw die met vele mannen het bed deelde, al was het maar om minder eenzaam te zijn, en die nog altijd op zoek is naar die ene ware liefde.

Tien jaar gelden kwam Van de Griendt haar tegen in zijn geboortestad Eindhoven – Maria, een van oorsprong Braziliaanse schoonheid. Hij was toen bezig met een nieuw boek dat Smokin' Boys, Smokin' Girls zou gaan heten. Het bleef niet bij een foto van een joint rokend meisje – Maria werd zijn muze. Tien jaar lang volgde hij haar in haar turbulente leven, een leven dat lang bepaald werd door seks en drugs maar de laatste tijd een stuk rustiger en gelukkiger lijkt te zijn geworden.

'Mijn opleiding heb ik gevolgd aan de Karel De Grote Hogeschool te Antwerpen - Linkeroever. De nadruk lag op de technische kant van het vak, en daar ben ik heel dankbaar voor,' vertelt Nick. 'Eerst heb ik een tijdje gewerkt als freelancer voor enkele kranten, maar vervolgens heb ik voor de zekerheid gekozen en ben ik als verkoper aan de slag gegaan bij Foto Grobet. Ik heb nog steeds mijn BTW-nummer. Dat behoud ik omdat ik wil blijven werken als fotograaf in bijberoep. Anders zou het echt jammer zijn dat ik dit gestudeerd heb.'