Editie 2018-1

Overleven in het koude Karelia

Een keuze uit
Gepubliceerd: 13 april 2018

In deze maandelijks terugkerende rubriek geven we een selectie van min of meer recent verschenen fotoboeken die we graag onder de aandacht brengen. Steeds wordt minstens één van de vermelde titels nader belicht. Deze keer viel de keuze op twee boeken uitgegeven door Schilt Publishing: The Earth's Circle. Kolodozero van Ekaterina Solovieva en Quantum van Camilla Jensen.

Schilt Publishing richt zich voornamelijk op documentaire fotografie in de breedste zin van het woord, niet op de laatste plaats documentaire fotografie met een persoonlijk karakter. Ook The Earth's Circle. Kolodozero van Ekaterina Solovieva past heel goed in het fonds. In mooie zwart-wit foto's en korte teksten doet de van oorsprong Russische, in Hamburg woonachtige fotografe verslag van het leven in Kolodozero, een dorpje in de republiek Karelia in het noordwesten van Rusland. Zij verbleef daar diverse malen in de periode 2009-2017.

Frank Doorhof

Een van de fotografen die je telkens weer ziet op Professional Imaging is Frank Doorhof. Het is een waar genot om hem aan het werk te zien met modellen waar hij alles uithaalt, met het licht waarvan hij alles begrijpt, en met het boeiende verhaal dat hij vertelt. Een fotograaf die gewoon heel simpel met twee benen op de grond staan en die ons bijna bombardeert met uitzonderlijk goede beelden en zijn kennis graag deelt met geïnteresseerden. Hij speelt moeiteloos met licht. Bovendien is het een vriendelijke en bescheiden collega die nooit naast zijn schoenen loopt. Maar die wel weet wat hij wil.

Frank’s praktijk bestaat uit het maken portretten, van gewone mensen, van BN-ers en uit modefotografie. Het grootste deel van zijn tijd geeft hij echter workshops modelfotografie, in de studio in Emmeloord, maar ook op spannende locaties in binnen en buitenland. Kastelen, musea en leegstaande industriële gebouwen vormen dan vaak de omgeving. In zijn fotografie en bij workshops legt hij een eigen stijl en opvatting aan de dag met een verrassende creativiteit. Spontane invallen gaat hij ook niet uit de weg.

Professional Imaging 2018, bijna een jubileum

Er zijn twee zaken waarop je in Nederland kunt rekenen. Het weer, valt overwegend tegen, Professional Imaging, altijd een succes. Komend weekend gaat de 19e editie van deze beurs van start. Van zaterdag 24 maart tot en met maandag 26 maart is het weer een waar spektakel in Nijkerk. En nét geen jubileum, Professional Imaging is aan de 19e editie toe.

De genomineerden van de PIA d’Or Award zijn inmiddels ook bekend. Het zijn Reiny Bourgonje – Heerenveen, Deborah Roffel – Opende, Tom Baetsen - Nederhorst den Berg, Ton Bennemeer – Waddinxveen, Peter Friederich – Almere, Martin Hol – Biervliet, Adrian Kuipers – Apeldoorn, Frank van Boxtel - Sint Michielsgestel, Jolanda Siemonsma - Sneek en JeRoen Murré – Beverwijk. De winnaars worden zaterdagmiddag 24 maart bekend gemaakt tijdens Professional Imaging waarna de expositie van de inzendingen wordt geopend.

Er is zoals wij gewend zijn een keur van internationale sprekers over uiteenlopende onderwerpen op drie podia, het Adobe theater, het Live Shoot theater en het Fotografencafé (CameraNU.nl). Bovendien zijn er in verschillende stands demonstraties en sprekers. Iedereen die uit is op kennis kan hier het hart ophalen.

Europese cookie-regels raken adverteerders en uitgevers stevig

De nieuwe Europese cookiewet, de officiële benaming luidt de ePrivacy Verordening, kan de inkomsten van online uitgevers en bedrijven die geld verdienen met online advertenties aanzienlijk doen dalen.

Het verzamelen van cookies, is momenteel een middel om mensen te volgen op het internet en kan worden gebruikt voor big data, het combineren van individuele gedragingen tot een profiel dat kan worden opgeslagen. Hiermee worden onder meer gerichte advertenties mogelijk. Maar ook andere zaken die de gemiddelde mens niet graag aan de grote klok hangt. En die van invloed kunnen zijn op sollicitaties, het aangaan van overeenkomsten met banken, leningen, kredietovereenkomsten en andere gevoelige zaken.

Cookie-muren verboden

In de ePrivacy Verordening worden ook de zogenoemde cookie-muren uitdrukkelijk verboden. Dat zijn pagina’s die verschijnen wanneer een bezoeker op een website komt en moet aangeven of hij of zij akkoord is met de plaatsing van cookies. Wie geen toestemming voor cookies geeft, kan de site in kwestie nu meestal niet bezoeken. Omdat internetters toch deze websites willen bekijken gaat men veelal akkoord met het plaatsen van cookies. In feite een afgedwongen plaatsing die riekt naar chantage.

De nieuwe Europese wet regelt dat ook bezoekers die geen toestemming geven voor cookies deze sites wél moeten kunnen bezoeken. De kans is groot dat daardoor veel minder mensen akkoord gaan met de plaatsing van deze kleine bestandjes die het volgen van je activiteiten mogelijk maken. Volgens een onderzoek door het Wissenschaftliches Institut für Infrastruktur und Kommunikationsdienste (WIK) in opdracht van de Duitse overheid leidt de regelgeving er toe dat er veel minder gepersonaliseerde advertenties verkocht kunnen gaan worden wegens het ontbreken van de cookies.

Over Waffenruhe en de watersnoodramp van 1953

Een keuze uit
Gepubliceerd: 21 februari 2018

In deze maandelijks terugkerende rubriek geven we een selectie van min of meer recent verschenen fotoboeken die we graag onder de aandacht brengen. Steeds wordt minstens één van de vermelde titels nader belicht. Deze keer viel de keuze op de heruitgave van Waffenruhe van Michael Schmidt en op De ramp –  De watersnoodramp van 1953 in documentaire fotografie.

Waffenruhe

1987, twee jaar voor de Val van de Muur, verscheen het boek Waffenruhe dat een somber, duister beeld gaf van de stad Berlijn. Enerzijds waren daar de foto's van Michael Schmidt, zwaarmoedige, monumentale foto's in zwart-wit van stadslandschappen, al of niet in de omgeving van de Muur, en van stukjes natuur, heel af en toe onderbroken door portretten van mensen. Anderzijds was daar – een wel heel nadrukkelijke onderbreking van de fotoreeks – een lange tekst van regisseur en schrijver Einar Schleef: een naargeestig en beklemmend verhaal over een al wat oudere man die na zijn scheiding alleen leeft in een leeggehaald huis met als enig gezelschap het konijntje van zijn dochter.

Smart Ink, goed alternatief voor inkten en supply systemen voor fotoprinters

Menig fotograaf ervaart een foto pas als echt wanneer deze een fraaie druk in handen heeft. De echte fine-art print geeft de finishing touch aan de opname. De bottleneck bij inkt is het kostenplaatje van de inktcartridges. Printerinkt wordt niet ten onrechte vaak omschreven als vloeibaar goud. Fotografen die veel moeten printen, zoeken regelmatig naar voordeliger en toch goede alternatieven.

Inkjet

Bij inkjetdruk gaat het in de regel om gepigmenteerde inkt. De zoektocht naar goede alternatieve inkten is een uitdaging. Juist voor fotoprinters, in de regel een kostbare investering, verlangt de fotograaf goed materiaal; zowel de inkt als ook de supply systemen. En niet in de laatste plaats moet de fotoprint er perfect uit zien, want daar gaat het immers om. Inkt en supply systemen betrekken uit een ver land, is een optie, maar menig vakman betrekt zijn producten liever uit eigen land om de lijnen korter te houden.

Oplossing

Al enige tijd is het in Tilburg gevestigde Smart Ink actief op de markt. Smart Ink levert gepigmenteerde inkt en doordachte supply systemen voor redelijke prijzen. De producten zijn leverbaar voor diverse merken en typen printers. Op de website van Smart Ink kan men vaststellen wat er voor een specifieke printer beschikbaar is. Overigens levert Smart Ink behalve pigmentinkten ook andere typen inkt, zoals dye inkten en sublimatie inkten

Freelancetarieven van De Persgroep in het nieuws

Uitgevers lijken te denken zich steeds meer te kunnen permitteren. Het publiek bij de uitzending van ‘Wat verdien jij’ van afgelopen maandag was behoorlijk ontzet toen freelance journaliste Britt van Uem aangaf voor zo’n 5 uur werken voor dagblad Tubantia (De Persgroep) het riante bedrag van € 57,80 krijgt betaald.

De struikrovers hebben namelijk vanachter een bureau berekend dat 13 cent per woord (€ 10 per uur) ruim verdiend is. Misdadig, gezien de kosten van levensonderhoud in de EU ligt dit bijna op één lijn met kinderarbeid in een of ander onbeschaafd land. Gezien het feit dat het een freelancetarief is, waarbij de freelancer zelf voor de sociale voorzieningen moet zorgen, komt dit neer op ongeveer 60% van de bijstandsnorm. Dit riekt niet naar uitbuiterij, degene die dit bedenkt moet op water en brood worden gezet. Als buurman van een zekere moorddadige onderwereldfiguur. Uiteraard moet dan de sleutel na afsluiten worden weggegooid.

Schending auteursrechten op Curaçao

Naar aanleiding van een op 11 december 2017 gewezen vonnis door het Gerecht in Eerste Aanleg van Curaçao[1] leek het mij leuk om een klein (virtueel) uitstapje te maken en te kijken hoe in Curaçao wordt geoordeeld in inbreukkwesties.

In de betreffende kwestie heeft de auteursrechthebbende de uitgeverij Ultimo Noticia aangeschreven ten aanzien van 161 inbreuk op zijn auteurs- en persoonlijkheidsrechten. Ultimo Noticia stelt zich op het standpunt dat bij de foto’s niet vermeld stond dat er auteursrechten op de foto rusten. Dit verweer is door de rechter eenvoudig verworpen met de opmerking ‘het feit dat er niet bij stond dat er copyright op de foto’s rustte, niet maakt dat de foto’s niet auteursrechtelijk beschermd zijn’.
Dit is gelijk aan hoe de Nederlandse rechter een dergelijke verweer pareert.

Creëer het ‘Droste effect’

Het Droste effect is een beeldherhalingseffect dat vernoemd is naar het Nederlandse Droste cacaoblik (ontwerp vermoedelijk van vóór 1910), waarop een verpleegster is afgebeeld die een dienblad draagt met daarop een zelfde cacaoblik, waarop de verpleegster staat met het dienblad met daarop het cacaoblik, met daarop afgebeeld de verpleegster met ... enz. Het beeld is niet alleen bij iedere Nederlander bekend, het Droste effect is een internationaal begrip, dat later op allerlei manieren werd gebruikt in vele afbeeldingen.

Om te beginnen, een rechttoe rechtaan manier om een dergelijk beeld te maken is door simpel knip-en-plak werk in een of ander sjop-programma. Kopieer de foto en plak ‘m op zijn plaats, en herhaal dit tot in het bijna oneindige.

Hoe zit het met de betalingsverplichting?

Dit is een vraag die regelmatig wordt gesteld. De fotograaf heeft een opdrachtbevestiging gekregen. Wanneer er contractueel niets met de opdrachtgever over de betalingsverplichting is afgesproken is de opdrachtgever verplicht te betalen nadat de foto is afgeleverd. Door het maken van de foto heb je dan aan je opdracht voldaan.

In de wet is bepaald dat de opdrachtnemer voor werkzaamheden, in opdracht verricht, recht bestaat op een vergoeding. Voor de opdrachtgever ontstaat daarom een betalingsverplichting op het moment dat de foto wordt geleverd. Wanneer wij er van uitgaan dat de foto conform opdracht is kan er een factuur worden gezonden. In de wet is bepaald dat de factuur binnen 30 dagen moet zijn betaald. Zoals de foto wel vaker, bij met name uitgevers, pas later of zelfs helemaal niet wordt gepubliceerd schort de wettelijke betalingsverplichting niet op.

Terug naar winters Boedapest in 1975

Een keuze uit
Gepubliceerd: 24 januari 2018

In deze maandelijks terugkerende rubriek geven we een selectie van min of meer recent verschenen fotoboeken die we graag onder de aandacht brengen. Steeds wordt minstens één van de vermelde titels nader belicht. Deze keer viel de keuze op twee boeken van de Britse uitgever MACK: I will Be Wolf van Bertien van Manen en Nothing but Clouds van Kristina Jurotschkin.

Mistroostig. Misschien is dat wel wat alle foto's in I will Be Wolf van Bertien van Manen gemeen hebben. Maar toch ook iets zachts, iets licht melancholisch. De titel werd ontleend aan het uit 1929 daterende gedicht 'Bánat' (in het Engels 'Grief' ofwel 'Bedroefdheid') van de Hongaarse dichter József Attila.

De Nederlandse fotografe reisde in december 1975 naar Boedapest en maakte er een aantal foto's. In haar bekende snapshotachtige stijl fotografeerde zij er – in zwart en wit en in heldere grijzen – mensen op straat, in cafés, in het station, in de metro, kortom op allerlei plekken tijdens haar omzwervingen door de Hongaarse hoofdstad. Het ziet er vaak nogal armoedig uit en de winterse koude maakt het er niet vrolijker op. Het doet me denken aan de keren dat ik zelf het Oostblok bezocht toen de Sovjet Unie nog in volle glorie bestond.

DuPho stopt samenwerking met NVJ Wie vertegenwoordigt nu de Nederlandse fotografen?

DuPho, beroepsorganisatie voor professionele fotografen, stopte midden december vorig jaar met de samenwerking met de NVJ. Daardoor konden DuPho-leden geen gebruik meer maken van de NVJ-advocaten. Wel eist DuPho dat haar leden aanspraak kunnen blijven maken op de NVJ/IFJ perskaart. De NVJ voelt daar niets voor, omdat de kaart en de bijbehorende ondersteuning alleen voor NVJ-leden is. Een en ander blijkt uit een brief van de NVJ aan DuPho op de website van de NVJ.

Achtergrond

Zowel DuPho als NVJ verenigen fotografen. De NVJ via de NVF ongeveer 600 fotojournalisten, de DuPho meer de zakelijke markt (onder meer medische, reclame, mode en bruidsfotografie). De afgelopen jaren werkten beide organisaties samen door te verwijzen naar elkaars activiteiten. DuPho-leden genoten verder korting bij de NVJ Academy en konden gebruik maken van NVJ Advocaten en de perskaart.

Die samenwerking zegt DuPho op. Waarom is onduidelijk. Voorzitter Rob Huisman was voor de NVJ/NVF niet bereikbaar voor commentaar. De NVJ wil graag via een dubbellidmaatschap van beide verenigingen DuPho-leden goedkoop toegang blijven geven tot de perskaart. Of DuPho daarvoor voelt, is onduidelijk.