Editie 2019-1▼

In 2012 verscheen 'OWN', een prachtig uitgevoerd overzicht van het werk van Erwin Olaf. Zeven jaar later kwam onlangs 'I am' uit, ook een fraai overzichtswerk, maar minder kolossaal. Niet een beetje dubbelop? Absoluut niet. Zeker, de boeken overlappen elkaar voor een deel maar het oeuvre van de buitengewoon productieve fotograaf is de afgelopen jaren aanzienlijk uitgebreid. En alleen al vanwege dat recente werk, niet in zijn studio gemaakt maar onder meer in Berlijn, Shanghai en Palm Springs (VS), is de nieuwe publicatie interessant.

De opzet is ook totaal anders. Niet vreemd, want 'I am' begeleidt ook twee tentoonstellingen in het Gemeentemuseum Den Haag en het Fotomuseum Den Haag; (beide tot en met 12 mei). Daar komt bij dat het Rijksmuseum – dat vorig jaar de 'kerncollectie' overhandigd kreeg van de fotograaf – komende zomer een aantal iconische werken van Olaf presenteert 'waarbij de schilderkunst van onder andere Rembrandt, Vermeer en Breitner als inspiratie diende'. Dit alles naar aanleiding van Olafs 60ste verjaardag.

De verrassing van de beurs •

Voor deze ‘Experience’ editie waren er, behalve het lezingaanbod en de demonstraties, workshops en presentaties van hoog niveau, ook met vermaarde sprekers uit het buitenland, activiteiten van diverse aard. Zowel georganiseerd door de organisatie als ook door de exposanten. Er waren meer lezingen, demonstraties, masterclasses, live shoots dan voorheen en activiteiten waarbij de bezoekers zelf konden fotograferen. Zowel in de theaters als op de beursstands.

Ook op het gebied van promotie werden er enkele zeilen bijgezet, door het benutten van het netwerk van deelnemende exposanten en zelfs trouwe bezoekers en door middel van nieuwsbrieven, maar ook voor het eerst door radioreclame. Eigenlijk geldt voor exposanten, organisatie en bezoekers: “Een goede beurs maak je samen.”

Hoewel wij als media-partner voorbereid waren op het gebodene heeft Professional Imaging Experience ons dit jaar verrast.

In beginsel is het fotograferen van politieagenten op een voor het publiek toegankelijke plaats toegestaan. Dit valt namelijk onder de vrijheid van informatievergaring, hetgeen onder de vrijheid van meningsuiting valt ex. artikel 10 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.[1] De grootste uitzondering op deze hoofdregel is, dat u de politieagenten niet met een verborgen camera mag filmen.[2] Die uitzondering gaat uiteraard niet op wanneer u een normale camera gebruikt om te fotograferen.[3]

USB drives zijn ook gemakkelijk te verliezen en raken ook vaak zonder enige moeite kwijt. Of het medium nu per ongeluk is achtergebleven in een computer of is geleased door ‘iemand met plakkerige vingers’ is het risico vrij groot dat data in verkeerde handen vallen.

Versleuteling van de gegevens is eigenlijk een standaard procedure om je data te beveiligen, en zou een routine moeten zijn om de gegevens te beveiligen. Speciaal voor USB drives die zijn voorbestemd een nieuwe eigenaar te krijgen, die kan dan niets met de data..

Er zijn tal van programmaatjes op het internet te vinden om per ongeluk gewiste data terug te halen. Hiermee kunnen ook door de nieuwe eigenaar van de USB stick de gwiste gegevens worden hersteld, iets dat minder gewenst is. Wissen is niet voldoende, formatteren is een betere methode.

Voor Linux en Mac OS X kan de gehele inhoud worden overschreven met het volgende commando vanaf de prompt:
dd if=/dev/urandom of=/dev/sdX bs=1M

Een van de grote krachten was dat Peter ook zijn medewerkers wist te vinden. Zijn echtgenote ontpopte zich als een zeer secure bewindvoerder van het secretariaat, de kinderen met in het kielzog hun vrienden werden ingezet voor de diverse taken, eigenlijk is Professional Imaging in de grond een familiebedrijf. Zelfs aan de familietafel gingen de gesprekken vaak over de beurs.

Doorzakker

De beurs verhuisde in grotere opzet naar Van der Valk te Tiel, alwaar men begon met een kleine ramp. De vloer van het gebouw waar de beurs zou worden gehouden stortte iets meer dan een week voor de eerste beursdag in. Het gelukte Peter Duringhof te elfder ure een andere locatie te vinden, in het NBC congrescentrum te Nieuwegein.

Meer dan schroefjes

Het vak is meer dan moertjes en schroefjes. Er werden internationale sprekers gecontracteerd, Professional Imaging ontwikkelde zich in de loop van de tijd tot een kenniscentrum, inspirerend, leerzaam, levendig, relevant voor de fotografie en bovendien tot marktplein van de beroepsfotografie waar collega’s van diverse pluimage elkaar konden ontmoeten.

Topklasse sprekers

Het was van meet af aan duidelijk dat Professional Imaging een grotere kans van slagen zou hebben wanneer er ook educatie zou worden geboden. Zelfs de meest geroutineerde vakman of vrouw kon hier het voordeel mee doen. Een van de gasten was Photoshopguru van het eerste uur Scott Kelby, wereldwijd bekend van zijn boeken en trainingen, hij gaf er evenals mensen van zijn staf regelmatig acte de présence.

Uitgever MACK bracht een prachtige monografie op de markt met een overzicht van werk van de Noord-Ierse fotografe Hannah Starkey. In één woord zou je haar werk hybride kunnen noemen, want ze vermengt diverse genres, van documentaire tot geënsceneerde fotografie. En er komen alleen maar vrouwen in voor.

In 'Hannah Starkey Photographs 1997-2017' staan veel foto's die de titel 'Untitled' dragen. Ze lijken ook vaak onbestemde momenten vast te leggen zoals de foto van een vrouw in een restaurant die door een beregend raam naar buiten kijkt of van een in zichzelf gekeerde vrouw in een donkere ruimte. Maar vergis je niet, alles is met grote zorgvuldigheid geconstrueerd en in scène gezet. Soms doet een foto aan een filmstill denken. Of aan een schilderij van Hopper. En steeds gaat het over vrouwen in uiteenlopende situaties, thuis, op straat, in een café of waar dan ook.

Toch mogelijkheden voor prijsafspraken •

Martijn Snoep ziet mogelijkheden om groepen freelancers gezamenlijk afspraken te laten maken met opdrachtgevers: 'We houden natuurlijk contact met het ministerie van Sociale Zaken en dat van Economische Zaken'.

De huidige gang van zaken is dat er ook voor ZZP-ers concurrentieregels zijn die voorschrijven dat zij niet gezamenlijk mogen tarieven mogen vaststellen bij een marktmacht van 10% of meer. Andersom geldt eveneens dat de opdrachtgevers geen prijsafspraken mogen maken om de tarieven te drukken, hoewel dit bij het merendeel van de uitgeverijen wel gebeurt, een soort omgekeerde kartelvorming.

Ook mogen zelfstandigen, in tegenstelling tot werknemers, geen collectieve arbeidsvoorwaarden afspreken in een cao. Een ZZP-er kan evenmin een beroep doen op wettelijk minimumloon, dat bij een 40-urige werkweek van de werknemer op € 9,33 ligt.

Na deze landelijke actiedag gaat de NVF door met actievoeren. Komende week trakteren we op koffie, croissants en muffins bij de Persgroep (Amsterdam, dinsdag), Sanoma (Hoofddorp, woensdag) en TMG (Amsterdam, donderdag). Bestuursleden, secretarissen van NVJ/NVF en betrokken fotojournalisten bezoeken de uitgeefbedrijven om met journalisten in gesprek te gaan.

De NVJ/NVF wilde hiermee aandacht vragen voor het belang van kwaliteitsfotojournalistiek, fatsoenlijke betalingen en zeggenschap over het auteursrecht. “Daarnaast willen we ook in gesprek gaan met redacties en directie”, zegt Rosa García López, secretaris NVF en Zelfstandigen. “Enerzijds willen we bereiken dat fotojournalisten meer waardering voor hun vak en toekomstbestendige tarieven krijgen.” Dit houdt ook in dat er een inflatiecorrectie op de afgesproken tarieven moet worden losgelaten. Echter, tot dusverre heeft de uitgeverswereld kennelijk gemeend dat wij in een inflatievrije zone leven.

Het is en blijft een ongelooflijk verhaal. Het verhaal van Vivian Maier (1926-2009), een Amerikaanse nanny (zeg maar kinderoppas) die tientallen jaren op de straten van New York en – vooral – Chicago en omgeving fotografeerde zonder dat iemand, uitzonderingen daargelaten, daar ooit iets van terugzag. Een zeer eigenzinnige alleenstaande vrouw die op het einde van haar leven in de problemen kwam, de huur niet meer betaalde van de opslagruimte waar ze haar gigantisch archief - bestaande uit meer dan 100.000 foto's, negatieven, dia's films en onontwikkelde filmrolletjes - opgeslagen had. En hoe die enorme verzameling, omdat ze niet reageerde op aanmaningen, voor een paar honderd dollar in handen kwam van een veilingmeester die het materiaal in drie parten verdeelde en verkocht aan drie verzamelaars. Dat was in 2007. Het grootste deel kwam in handen van zekere John Maloof. Hij probeerde in contact te komen met de voor hem onbekende fotografe die toen nog leefde maar slaagde daar niet in. Pas nadat hij in het voorjaar van 2009 haar overlijdensbericht in de krant had gelezen, begon hij een aantal foto's op internet te zetten om ze weer door te verkopen.

Als basis wordt een serie vrij ruwe portretten gebruikt, door middel van een kunstmatige intelligentie-toepassing is het mogelijk om realistische portretten te genereren.

De basis wordt gevormd door een basistechniek genaamd GAN (Generative Adversarial Nets), zoals beschreven dit document uit 2014 van de ‘afdeling informatica en operationeel onderzoek’ van de Universiteit van Montreal, Canada. Uit een serie van vrij wazige en ruwe portretten wordt een nieuw portret gegenereerd. En uiteraard is het ook mogelijk uit series van kunstmatige portretten weer andere portretten ter genereren.

In enkele jaren heeft is deze techniek verder geperfectioneerd zodat er na het trainen van de Ai machine en de software realistische beelden ontstaan die niet onderdoen voor een echt portret.

Uiteraard zal het niet bij portretten blijven. De techniek wordt in de praktijk al toegepast voor interieurfotografie. IKEA maakt al vanaf 2014 voor 75% van haar catalogusfotografie gebruik van CGI rendering. En ook autofabrikanten maken deels gebruik van dergelijke technieken, hoewel nog niet op grote schaal.