Editie 2019-4▼

Na lang overwegen hebben de initiatiefnemers van PhotoNmagazine besloten ingaande 1 januari 2020 met PhotoNmagazine te stoppen.

De reden van het niet meer uitbrengen van PhotoNmagazine is, dat het magazine commercieel gezien niet voldoende interessant meer is. Dit hoewel de lezers positieve reacties gaven.
Met oprechte spijt in het hart nemen wij daarom nu afscheid.

De website blijft voorlopig nog in de lucht, de inhoud van de afgelopen negen  jaar blijft voorlopig nog na te lezen, er worden echter geen nieuwe bijdragen meer geplaatst.

Iedereen hartelijk dankend voor de samenwerking en voor de belangstelling voor de inhoud nemen wij afscheid na een leuke tijd.

Met vriendelijke groeten, mede namens alle medewerkers,

Joep Bär en Jurriaan Nijkerk

Voorgeschiedenis •

In de studio werd het materiaal in eigen beheer afgewerkt, zwart/wit ontwikkelen en afdrukken, het ontwikkelen van kleurendia materiaal. Na enige tijd was het werken met licht voor haar iets dat zij haast instinctief leek te doen. Zeer precies en nauwgezet, wel los met veel gevoel voor vormgeving. En haar grote liefde werd portretfotografie in de ruimste zin des woords.

Toen de studio sloot ging zij zelf verder met het ontwikkelen van haar vak en haar visie. In 2008 vervolgde zij haar opleiding voort aan ArtEZ, Hogeschool voor de Kunsten te Arnhem in de richting Fine Art/vrije kunst. Dit leverde haar na de in die tijd vooral technische Fotovakschool nieuwe inspiratie op. Feitelijk stamt Joy nog uit het tijdperk van de analoge fotografie, maar schakelde over op de digitale wereld van heden. Zij bekwaamde zij zich in digitale fotobewerking en retouche, met de nadruk op kunstzinnigheid: “Je maakt tenslotte beelden, geen technische hoogstandjes. Maar alles moet voor mij wél kloppen, perfect zijn. En in zekere zin heb ik erg veel gehad aan de analoge fotografie, waarin niets kan worden verdoezeld, je leert een strakke discipline.”

Ik ken weinig uitgevers die zoveel zorg besteden aan het uiterlijk van hun boeken als MACK. Je ziet het ook weer heel sterk bij 'Mother', het nieuwe fotoboek van Paul Graham. Alleen al het papier van omslag en schutbladen is prachtig. Het zacht rose, crêpe-achtige papier omsluit als het ware een grote schat: een serie liefdevolle portretten die de grote Britse fotograaf maakte van zijn moeder.
De eerste negen portretten laten een bejaarde vrouw zien die slaapt – die na zoveel jaren eindelijk eens mag uitrusten, zou je kunnen zeggen. Zorgelijke jaren? Ja, misschien wel, als je af mag gaan op het daarop volgende, door rose bladen afgescheiden portret. De oude vrouw lijkt te kijken in de lens van de camera. Een verdrietige blik? Beseft ze wel dat haar zoon haar fotografeert?
In de daarna volgende portretten slaapt moeder weer.
Graham toont zich wederom een meesterlijke fotograaf in kleur met deze subliem gedrukte foto's. Uit alles spreekt een grote toewijding. Van flatteren is geen sprake. De kleren van de vrouw zien er soms zelfs ietwat verfomfaaid uit. Soms lijkt ze ook zorgen te hebben in haar slaap, soms krijgt haar gezicht juist iets meisjesachtigs.

Ik wil in deze bijdrage eerst kort ingaan op het bewerken van een foto, dan op de auteursrechtelijke bescherming van het bewerkte beeld, daarna zal ik enkele praktische tips geven en tot slot zal ik deze bijdrage samenvatten.

In beginsel mag u een werk niet bewerken, althans niet zonder toestemming van de maker. Doet u dat wel dan maakt u – waarschijnlijk – inbreuk op de auteurs- en persoonlijkheidsrechten van de maker art. 25 lid 1 sub c jo d Aw. Namelijk door het maken van een kopie, het wijzigen van het werk door de bewerking ervan, of omdat mogelijk sprake is van verminking.

Van collectief beheer wordt in diverse creatieve sectoren gebruik gemaakt, zoals bijvoorbeeld de film-, boeken-, en de muzieksector. Denk bij collectief beheer bijvoorbeeld aan BumaStemra voor muziek, Videma voor films en Pictoright voor beeldmakers. Dit wetsvoorstel gaat over toezicht op en handhaving bij dergelijke organisaties door het College van Toezicht op Auteurs- en naburige rechten (hierna: het college).

De eerste keer dat ik van de fotograaf Stephan Vanfleteren (1969) hoorde, was toen ik zijn boek 'Belgicum' onder ogen kreeg. Ik was overdonderd, zoals ik ooit overdonderd was door het fotoboek 'Sweet Life' van Ed van der Elsken. Ik kreeg sterk het gevoel dat hier een vergelijkbare grootheid op het podium van de fotografie was verschenen.
'Belgicum' kwam uit in 2007. En de boeken die Vanfleteren sindsdien gepubliceerd heeft alsook de bijbehorende exposities, hebben zijn ster alleen maar hoger doen rijzen. Dat wordt ook nog eens met grote overtuigingskracht bevestigd in het FoMu te Antwerpen waar tot en met 1 maart 2020 de overzichtstentoonstelling 'Present' te zien is. Nooit eerder heeft het museum alle ruimte vrij gemaakt voor een tentoonstelling van één fotograaf. En voor Vanfleteren zelf is het ook de eerste grote overzichtstentoonstelling. Ruim 450 foto's worden getoond.

De reportage van een bedrijfsjubileum, opgenomen onder slechte lichtomstandigheden met enkel een of andere l*llige Ipad ziet er slecht uit. Dit betekent dat de toeschouwer die deze foto’s ziet meteen denkt dat dit dus ook wel een sh*t-event zal zijn geweest. Dit geldt ook voor andere uitingen van bedrijven, die op deze manier hun bedrijfsresultaten ophangen aan klungelige presentaties. In elkaar gefietst door de jongste ‘getalenteerde’ magazijnbediende die net in dienst is getreden. Het bedrijf met een dergelijke uitstraling zal dan ook wel wat ‘klungelig’ zijn. Het is net zoiets als solliciteren zonder stropdas in ongewassen gescheurde ‘casual’ kleding met ongepoetste schoenen waarvan de zolen luchtig zijn geperforeerd.

Laat ik beginnen met een korte introductie van het begrip schuldhulpverlening. Zoals de naam reeds doet vermoeden betreft het hulpverlening voor personen met een problematische schuldsituatie. Door de vereniging voor schuldhulpverlening en sociaal bankieren NVVK wordt een problematische schuldsituatie als volgt gedefinieerd:[3]

De wettelijke grondslag voor de vorderingen van de journalisten is art. 25c Aw, een van de nieuwe artikelen uit de wet Auteurscontractenrecht 2015.[4] Het eerste lid van dit artikel luidt als volgt:

Het is bepaald geen fotoboek van twaalf in een dozijn. Niet alleen vanwege het onderwerp, maar ook en vooral vanwege de manier waarop dat onderwerp in beeld is gebracht. En de vormgeving speelt daarbij een grote rol. Ik heb het over 'American Origami' van Andres Gonzalez – over zeven schietpartijen die afgelopen twee decennia plaats vonden op Amerikaanse scholen en universiteiten waarbij 119 doden vielen en 100 gewonden.
Op het eerste gezicht – dat is althans mijn ervaring – ziet het boek er niet aantrekkelijk uit: een tamelijk dik pak papier in een kartonnen kaft, bijeengehouden door nietjes. Het doet aan een dossiermap denken en dat is het in zekere zin ook wel, zo blijkt als je begint te bladeren.

Overigens hebben de lidstaten van de Europese Unie (waaronder Nederland) nog tot 2021 om deze richtlijn implementeren. In beginsel kan men pas na implementatie (dat wil zeggen dat de richtlijn door de lidstaat wordt opgenomen in de wet) of na het verstrijken van de eerdergenoemde termijn een beroep doen op de rechten die uit de richtlijn volgen.

We mogen 10 x 2 vrijkaarten weggeven voor de vernissage (ook geldig tijdens de beurs) voor Art on Paper, op 24 oktober vanaf 19u in BOZAR, Brussel.
De eerste 10 leden die een email sturen met in de titel het woord CALIPERS winnen de duotickets.
Voor meer informatie over de prijs die we dit jaar op Art on Paper uitreiken, en de tentoonstelling die we er organiseren: lees meer.

Aleksandra Chaushova, Calipers, 2019

We nodigen u hierbij uit om uw werken die in 2019 (op papier) werden gepubliceerd aan te geven. Alle publicaties die bij SOFAM voor 30 juni 2020 worden aangegeven zullen tijdens het jaar 2020 worden vergoed.

De snelste en meest eenvoudige en snelste manier om uw werken aan te geven is via de website. U gaat naar www.sofam.be , en klikt op "online aangifte", waar u de publicaties kan invullen. Indien er vragen zijn, we zijn steeds bereikbaar voor assistentie. (tel: +32-2 726 98 00).

U heeft recht op deze vergoeding voor digitale publicaties, zelfs al stond u uw auteursrechten af in een contract.

Vul voor 31 januari 2019 op dit formulier de publicatie van uw werken op een digitale drager in. Het gaat om een formulier in Excel, we vragen u om dit in te vullen op uw pc en het ons in hetzelfde formaat terug te zenden via e-mail, zo is het registreren van uw werken gemakkelijker.

Zijn ex-werkgever ontdekt dit en spreekt hem hierop juridisch aan omdat hij met het maken van deze WhatsApp-groep strijdig heeft gehandeld met zijn geheimhoudingsplicht. En stelt dat hij boete die daarop staat (25.000 Euro) moet betalen. Alsmede een schadevergoeding.

De arme werknemer stelt dat hij de geheimhoudingsplicht niet heeft geschonden, dat hij de groep per ongeluk heeft aangemaakt en bovendien ook weer direct heeft verwijderd.