Inbreuk

Stemgeluid valt niet onder het portretrecht

Onder een portret wordt natuurlijk verstaan ‘letterlijk’ het portret: de afbeelding van iemands gelaat waaraan deze herkenbaar is maar in de loop der jaren is in de jurisprudentie het begrip ‘portret’ verder geduid omdat er ook sprake kan zijn van een portret als het gelaat zelf niet herkenbaar in beeld is gebracht. Het moet in elk geval gaan om een afbeelding waaruit de identiteit van een persoon kan blijken. Daarbij is niet belangrijk of die persoon voor iedereen kenbaar is, de grens is al bereikt als zijn naasten hem herkennen als persoon.

Kort geding over smeerdip Jumbo

Op 12 maart 2020 deed de rechtbank Gelderland uitspraak in een kortgeding zaak die ging over Heksenkaas en Dip&Smeer’m[1], beide een zogenaamde smeerdip van zachte kruidenkaas. Mijn vader is kaasboer en deze kwestie ligt op het snijpunt van ie-recht en de levensmiddelenbranche. Daarom vind ik dit een interessante uitspraak. In deze bijdrage wil ik deze uitspraak bespreken.

De partijen in deze rechtszaak zijn Heksenkaas B.V. (eiser), de producent van Heksenkaas en Kühlmann (gedaagde), producent van Dip&Smeer’m dat door Jumbo wordt verkocht. Kühlmann is blijkens de uitspraak een voormalig producent van een belangrijk ingrediënt van Heksenkaas.[2]

Fotograaf verliest rechtszaak vanwege voorwaarden Instagram

Op 14 april 2020 verscheen er een bericht over een spraakmakende uitspraak waarin zou zijn geoordeeld dat een fotografe haar rechten niet meer kan handhaven omdat zij deze foto via Instagram openbaar gemaakt had.[1] In deze bijdrage wil ik eerst kort de uitkomst van de zaak bespreken, de zaak vervolgens beoordelen naar Nederlands recht en tot slot zal ik een conclusie trekken.

Naar Amerikaans recht weet ik niet zeker of embedden een exceptie is, daar hanteren ze natuurlijk met name het zogenaamde fair use criterium als exceptie op het auteursrecht. Als ik de uitspraak snel lees dan lijkt mij dat er (naar Amerikaans recht) geen specifieke exceptie bestaat voor embedden, omdat dat niet als zodanig wordt benoemd. In de plaats daarvan beoordeelt de rechter de zaak als volgt.

Katy Perry wint inbreukzaak, toch geen plagiaat

In maart 2020 verscheen er bericht dat Katy Perry de rechtszaak tussen haar en rapper Flame (Marcus Tyrone Grey) toch heeft gewonnen.[1] Deze rechtszaak ging over het nummer ‘Dark Horse’ dat inbreuk zou hebben gemaakt op het nummer ‘Joyful Noise’ van Flame. Eerder werd Flame namelijk in het gelijk gesteld door de jury. Aangezien ik daarover eerder heb geschreven, leek het mij goed om een update te geven.[2] In deze bijdrage zal ik niet nogmaals ingaan op het ontleningsbegrip naar Nederlands recht.[3]

Van belang is in deze kwestie dat naar Amerikaans recht twee tests moeten worden gehaald voor een inbreuk op grond van ontlening. Namelijk een ‘subjective intrinsic test’ en een ‘objective extrinsic test’. De eerste test houdt in dat getest moet worden of een leek het als een inbreuk beschouwd, en is dus meer praktisch van aard. Die test wordt uitgevoerd door een jury een oordeel te laten vellen.

Led Zeppelin wint rechtszaak voor de tweede keer

Op 9 maart 2020 verscheen het bericht dat de band Led Zeppelin (ook) bij een tweede behandeling door de rechtbank in een inbreukzaak in het gelijk werd gesteld.[1] In 2016 bepaalde een jury dat Led Zeppelin met het zeer bekende lied ‘Stairway to Heaven’ geen auteursrechtelijke inbreuk had gemaakt op een ander lied.[2] Ik wil deze rechtszaak in deze bijdrage bespreken.

De rechtszaak ging over de intro van het lied ‘Stairway to heaven’[3] van Led Zeppelin momenteel nr. 5 in de top 2000 allertijden van de NPO[4], dat te veel zou lijken op het lied ‘Taurus’ van Spirit.[5] De nabestaanden van de gitarist van Spirit begonnen daarom de rechtszaak. Er zijn diverse muzikale analyses gemaakt waarin de liedjes worden vergeleken.[6]

Rumag & Lubach

Eind maart 2020 bracht het VPRO programma Zondag met Lubach een spraakmakend item uit over het bedrijf Rumag.[1] Hierdoor ontstond grote ophef, waardoor o.a. Rumag-topman Thijs van der Heide per direct zijn functie heeft neergelegd.[2] Rumag wordt in het item o.a. beschuldigd van het overnemen van diverse teksten. In het item werd daarnaast kritiek geuit op de ‘Corona Collectie’ die Rumag uitbracht voor het goede doel, maar vermoedelijk met een ruime winstmarge.[3] Een van deze shirts, namelijk met de bedrukking ‘ik geloof in jou en mij’ werd uitgebracht in samenwerking met Chantal Janzen.[4] Aan het einde van het item introduceerde Lubach zijn eigen shirt waarvan 100% van de winst naar het goede doel gaat.

Hierbij een afdruk van de shirts:[5]

Inbreuk via processtuk?

Op 16 oktober 2019 zijn door de Zweedse rechter een paar interessante prejudiciële vragen gesteld aan het Europees Hof van Justitie.[1] Deze vragen komen kort samengevat op het volgende neer: is de rechter deel van het publiek, en zo ja is het inbrengen van een stuk in een procedure een openbaarmaking. Ik zal hierna eerst een korte samenvatting van de zaak geven. Daarna wil ik kort ingaan op het auteursrecht op processtukken naar Nederlands recht.[2]

De casus is als volgt. Er zijn twee particulieren met eigen websites, dit zijn de procespartijen in deze casus. In een zaak tussen een van deze procespartijen en een derde heeft deze procespartij een afdruk van een pagina van de website van de andere procespartij overgelegd aan de rechter als bewijsstuk. De andere procespartij stelt dat hierdoor inbreuk is gemaakt op zijn auteursrecht en vordert daarom schadevergoeding. Deze vordering is door de rechter in eerste aanleg afgewezen, althans er is geen schadevergoeding toegewezen, de rechter die het hoger beroep behandelt heeft de prejudiciële vragen gesteld.

Duits verbod op perssnippets is in strijd met het Europese recht

Op 12 september 2019 is door het Europese Hof van Justitie een arrest gewezen in een zaak tussen VG Media en Google LLC (hierna Google).[1] In deze bijdrage wil ik middels dit arrest het belang van het Europese recht in ieder (auteursrechtelijk) geschil laten zien. In deze bijdrage zal blijken dat nationaal recht (zoals bijvoorbeeld het Nederlandse recht) ondergeschikt is aan het Europese recht en daarmee niet in strijd mag zijn.[2] Nederland is immers een van de lidstaten van de Europese Unie.

Auteursrechtelijk geschil musical Vape en Grease

Op 13 augustus 2019 verscheen bericht over een auteursrechtelijk geschil tussen de makers van de musical Vape (hierna: Vape) en de rechthebbende op de (klassieke) musical Grease (hierna: Grease).[1] Grease stelt dat Vape inbreuk maakt op haar rechten. Vape stelt dat er geen sprake is van een inbreuk omdat er sprake is van ‘fair use’[2], meer specifiek van een parodie. Daarom leek het mij interessant, hoewel de casus naar buitenlands recht beslist zal worden, om in deze bijdrage (kort) de parodie aan de hand van dit voorbeeld naar Nederlands recht te behandelen.

Wettelijk kader parodie

De parodie-exceptie is een van de beperkingen van het auteursrecht. Dat wil zeggen dat er voor het gebruik van het auteursrechtelijke werk in een parodie geen voorafgaande toestemming is vereist en er dus ook geen sprake is van een inbreuk, ook al lijkt het dat er aan alle voorwaarden voor een inbreuk op het auteursrecht is voldaan. De parodie vindt zijn wettelijke grondslag in art. 18b Auteurswet. Dit artikel luidt als volgt:

Uitputting afdrukken foto’s

Op 30 juli 2019 wees het gerechtshof Amsterdam arrest in een zaak die ging over uitputting.[1] Uitputting is geregeld in art.12b van de Auteurswet en is een van de beperkingen voor de auteursrechthebbende met betrekking tot zijn exclusieve bevoegdheden. In deze bijdrage wil ik dit arrest behandelen. Ik zal daarbij eerst een korte samenvatting van de (relevante) feiten geven, vervolgens zal ik de rechtsvraag geven en beantwoorden en tot slot zal ik een conclusie trekken en daarbij het belang van dit arrest voor iedere fotograaf bespreken.

De zes grondslagen uit de AVG bij foto’s

Eind mei 2019 verscheen een artikel van mevrouw Segaar – redacteur economie bij RTL - waarin zij aangeeft dat er veel onduidelijkheid heerst bij kleine bedrijven en scholen over de Algemene verordening gegevensbescherming (hierna: AVG) bij het maken van foto’s.[1] Daarom lijkt het mij goed om in deze bijdrage de gevolgen van de AVG bij portretfotografie te behandelen.[2]

Laat ik beginnen door aan te geven dat een foto van persoon waaruit de identiteit van die persoon opgemaakt kan worden (hierna: portretfoto), een persoonsgegeven is in de zin van de AVG.[3] Daarnaast dien ik op te merken dat ook als het zo is dat dat u een foto mag maken (en bewaren) dit niet vanzelfsprekend betekent dat u die foto ook openbaar mag maken.[4]

Auteursrechtelijk geschil Gigi Hadid

In januari 2019 verscheen er een bericht over een auteursrechtelijk geschil tussen Xclusive-Lee INC. (hierna: Xclusive) En Jelena Noura “Gigi” Hadid (hierna: Gigi Hadid).[1] Gigi Hadid is een internationaal bekend supermodel. De zaak ging over het gebruik door Gigi Hadid – namelijk het posten op Instagram – van een foto van Xclusive – waarop zijzelf stond afgebeeld– zonder toestemming van Xclusive. Gigi Hadid is niet de eerste beroemde persoon die een foto van een ander gebruikt zonder toestemming.[2] De uitkomst van deze zaak lijkt op het eerste oog verbazingwekkend, want de zaak werd door de rechter ‘dismissed’, hetgeen lijkt op een Nederlandse niet-ontvankelijk verklaring.[3] Gigi heeft de zaak dus ‘gewonnen’. In deze bijdrage wil ik de redenen hiervoor bespreken.[4]

Ariana Grande aangeklaagd voor gebruik van ‘haar eigen’ foto

In mei 2019 was Ariana Grande in het nieuws in verband met een auteursrechtelijk geschil.[1] Kort samengevat heeft zij een aantal foto’s van de fotograaf Robert Barbera (die hij van haar op straat had gemaakt), zonder zijn toestemming, op haar Instagram geplaatst. Ariana Grande heeft op Instagram met zo’n 154 miljoen volgers een groot bereik. De desbetreffende foto’s verkregen in totaal 3.392.035 likes.[2]

In deze bijdrage wil ik deze kwestie graag naar Nederlands recht bespreken. Ik ga er hierbij vanuit dat de foto’s auteursrechtelijk beschermd zijn.[3] De foto’s zijn dan intellectueel eigendom van de maker, Robert Barbera. Ex. art. 1 Aw komt hem het exclusieve recht toe om dit werk openbaar te maken en te vermenigvuldigen.

Het plaatsen van de foto’s op Instagram is een openbaarmaking waarvoor Ariana Grande dus toestemming had moeten verkrijgen. Dat heeft zij niet gedaan. Hiermee maakt zij inbreuk op de rechten van Robert Barbera.[4]

Nieuwe zoekmachine Creative Commons

Eind april 2019 heeft de non-profit organisatie Creative Commons, die zich inzet voor vrij gebruik van creatief werk, een zoekmachine uitgebracht met de naam CC Search.[1] Via deze zoekmachine kan men in een database van zo’n 300 miljoen afbeeldingen met een zogenaamde Creative Commons licentie zoeken.[2] Deze afbeeldingen zijn dan vrij (dat wil zeggen zonder verdere toestemming en zonder betaling) te gebruiken, maar aan de licentie kunnen bepaalde voorwaarden verbonden zijn. Denk hierbij bijvoorbeeld aan naamsvermelding, uitsluitend niet commercieel gebruik en / of een verbod op afgeleide werken.[3] Men dient alert te zijn op deze voorwaarden, anders zou er alsnog inbreuk gemaakt kunnen worden op de rechten van de maker.

Het sterkste bewijs van uw positie als auteursrechthebbende

In mijn eerdere artikel met betrekking tot het vastleggen van auteursrecht heb ik reeds enkele praktische tips gegeven omtrent het bewijzen van de hoedanigheid als auteursrechthebbende.[1] Niet alle opties die ik heb gegeven hebben gelijke bewijskracht. In deze bijdrage wil ik daarom nader ingaan op de opties die de sterkste bewijskracht hebben. Hieraan liggen de wettelijke vermoedens ex. art. 4 lid 1 en 8 Aw ten grondslag.

Het uitgangspunt ten aanzien van bewijs in het burgerlijk recht, dat wil zeggen het recht dat de verhoudingen tussen (rechts)personen regelt, is wie stelt bewijst.[2] Indien u als auteursrechthebbende iemand die inbreuk maakt op uw auteursrechten aanspreekt, zult u ook het bewijs daarvan moeten leveren. Niet alleen het bewijs dat er sprake is van een inbreuk maar ook moet u (kunnen) bewijzen dat u de auteursrechthebbende bent van een bepaald werk, zoals bijvoorbeeld een bepaalde foto.[3]

In de Auteurswet is een rechtsvermoeden opgenomen, namelijk in art. 4. Lid 1 Aw. Dit artikel luidt als volgt:

Schending auteursrechten op Curaçao

Naar aanleiding van een op 11 december 2017 gewezen vonnis door het Gerecht in Eerste Aanleg van Curaçao[1] leek het mij leuk om een klein (virtueel) uitstapje te maken en te kijken hoe in Curaçao wordt geoordeeld in inbreukkwesties.

In de betreffende kwestie heeft de auteursrechthebbende de uitgeverij Ultimo Noticia aangeschreven ten aanzien van 161 inbreuk op zijn auteurs- en persoonlijkheidsrechten. Ultimo Noticia stelt zich op het standpunt dat bij de foto’s niet vermeld stond dat er auteursrechten op de foto rusten. Dit verweer is door de rechter eenvoudig verworpen met de opmerking ‘het feit dat er niet bij stond dat er copyright op de foto’s rustte, niet maakt dat de foto’s niet auteursrechtelijk beschermd zijn’.
Dit is gelijk aan hoe de Nederlandse rechter een dergelijke verweer pareert.

Het belang van duidelijk afspraken bij het verlenen van toestemming

Voor een auteursrechthebbende is het van belang om bij het verlenen van toestemming voor het gebruik van een foto duidelijk aan te geven tot hoever de toestemming strekt. Wordt in het algemeen toestemming gegeven voor het gebruik van de foto zonder hier grenzen aan het stellen dan kan het zo zijn dat de fotograaf de gebruiker van de foto een onbegrensde toestemming geeft voor ieder gebruik van de foto. Dit is uiteraard niet wenselijk.

Bij het geven van een onbegrensde toestemming geeft de fotograaf zijn rechten voor een groot deel prijs. Als exclusief auteursrechthebbende kan enkel de fotograaf rechtmatig toestemming geven voor een het gebruik van de foto. De waarde van dit exclusieve recht verminderd m.i. indien er aan deze toestemming geen duidelijke grenzen gesteld wordt. Hierbij kunt u onder andere denken aan een beperking qua duur van de foto of een beperking in welke medium en voor welk doel een foto gebruikt mag worden.

Volkskrant maakt inbreuk op portretrecht

Op de voorpagina van de Volkskrant van 16 augustus 2016 stond een paginagrote foto afgebeeld van een bestuurder van een auto die moest stoppen voor een controle op een toegangsweg naar Schiphol. De bestuurder is duidelijk herkenbaar in beeld en heeft een ‘moslim-achtig uiterlijk’[1]. De foto laat zien dat de bestuurder in gesprek is met een marechaussee en op de achtergrond zijn twee zwaar bewapende militairen zichtbaar. Door de foto staat de tekst: ‘Is Schiphol nog veilig?’. De foto dient ter aankondiging van een groot artikel op pagina 4 en 5 over de beveiliging van Schiphol. In dat artikel komt de geportretteerde niet voor en ook wordt er niet naar de geportretteerde verwezen.

Rijdende Rechter: Mevrouw Kuiper vs. Hollandse Hoogte

In de uitzending van 7 maart 2017 van De Rijdende Rechter boog mr. Reid zich over de vraag in hoeverre het is toegestaan om zomaar een foto van internet te gebruiken en wie verantwoordelijk is voor de eventueel ontstane schade.

De casus is als volgt. Mevrouw Kuiper is een doula, oftewel een bevallingscoach. Bij het maken van haar website komt zij op een website met de naam Dutchfreecard.nl een mooie foto van beschuit met muisjes tegen. Omdat de naam van de website het woord ‘free’ bevat, gaat mevrouw Kuiper ervanuit dat de foto gratis is. Zij besluit daarom de foto te gebruiken voor haar website.

Powned veroordeeld veroordeeld wegens inbreuk

Powned is door de rechtbank Amsterdam veroordeeld tot het betalen van € 4.420, vermeerderd met wettelijke rente, wegens schending van het auteursrecht van journalist Kevin P. Roberson. Powned heeft zonder voorafgaande toestemming beelden uit een door Roberson gemaakte reportage uitgezonden. Schadeverhogende feiten zijn dat de beelden tevens ongeoorloofd bewerkt zijn en er sprake was van doorverkoop van de beelden aan een derde partij.

Roberson heeft in 2015 een reportage gemaakt waarin de rol van tijdens de Tweede Wereldoorlog gevallen zwarte soldaten wordt belicht. Powned heeft zonder voorafgaande toestemming een deel van deze reportage gebruikt in haar uitzendingen van 7 mei 2015 en 14 mei 2015. De beelden in de context waar Powned deze in plaatste betreffen nepnieuws: volgens Powned ging het om een ‘symbolische actie tegen Zwarte Piet’ in de stilte gedurende de Dodenherdenking op de Dam.

AG in GeenStijl Media – Sanoma; hyperlink is geen auteursrechtinbreuk

Nadat ik in 2012 en 2013 al columns schreef over de uitspraken inzake GeenStijl – Sanoma [1], waarbij onderwerp van geschil het plaatsen van een hyperlink was, die verwees naar de vindplaats van de Playboy foto’s van Britt Dekker, zijn er nu nieuwe ontwikkelingen in deze kwestie.

Geschiedenis

In 2012 oordeelde de Nederlandse rechter in eerste instantie dat het plaatsen van een hyperlink auteursrechtinbreuk opleverde. Door het plaatsen van een hyperlink werden de Playboy foto’s van Britt Dekker namelijk toegankelijk gemaakt.
Na dit vonnis in eerste aanleg belandde deze kwestie vervolgens nog bij het Hof en bij de Hoge Raad.
Het Hof oordeelde dat het plaatsen van hyperlinks in deze kwestie geen inbreuk maakte op de auteursrechten van Playboy. Wel vond het Hof het handelen van GeenStijl algemeen onrechtmatig jegens Playboy.

De parodie-pinguïn

De parodie-pinguïn is geen nieuw ontdekte diersoort, maar onderdeel van een opnieuw aangewakkerde parodiediscussie op het internet.
Aanleiding is onder andere dit artikel van Arno Lodder[1], die van mening is het openbaar maken van een ‘meme’ van een afbeelding van een pinguïn onder de parodie exceptie valt. Getty Images had volgens Lodder geen factuur mogen sturen voor het openbaar maken van de meme op het blog van de Duitse Geeksisters.

Memegenerator.net

Op de website van memegenerator is het mogelijk om (bewerkte) afbeeldingen te uploaden die gebruikers van de website dan kunnen gebruiken in combinatie met –veelal grappig bedoelde- teksten. Die afbeeldingen kun je vervolgens doorsturen per mail of opslaan op je computer of smartphone. Zo is de meme waarschijnlijk ook terechtgekomen op het blog van Geeksisters.

Wetsvoorstel Open Vld: aanpassing auteursrecht

Iemand neemt een selfie met het Atomium, de Totem van Jan Fabre of het Centraal Station in Brussel als achtergrond. Wanneer deze dit portret openbaar maakt kan er een probleem zijn, formeel moet er volgens de huidige wet toestemming worden verleend en moet hiervoor worden betaald. Op zich is dit niet echt houdbaar, duizenden Belgen, maar ook buitenlandse toeristen nemen selfies of maken portretten van elkaar. In de praktijk kun je in België de selfiemaker, maar ook de professionele beeldmaker, vrij gemakkelijk aanspreken. In het buitenland, waar het zogenaamde 'recht op panorama' veelal wél is toegestaan, wordt dit moeilijker. Het Belgische gerecht heeft geen enkele jurisdictie op Texel, in de Verenigde Staten, in Timboektoe of op de laagvlakte van de Opper Patagonische Alpen. Dus procederen in het buitenland, daar  waar het wettelijk is toegestaan, is natuurlijk volslagen nonsens.

Wie heeft het auteursrecht op openbare ruimte?

De stelling dat een foto van een in de openbare ruimte een reproductie is van een auteursrechtelijk werk lijkt niet echt houdbaar in dit verband. Een reproductie is per definitie een minutieuze nabootsing van een kunstwerk waarop ieder detail van het kunstwerk zichtbaar is. Een portret van een toerist met een kunstwerk op de achtergrond is per definitie wat het is, een portret. Dus geen reproductie.

Open Vld stelt terecht dat de bescherming van werken in de openbare ruimte tot absurde situaties kan leiden. "Uiteraard houden de meeste kunstenaars zich niet bezig met het opsporen van iedere reproductie. Maar het feit dat ze foto's oogluikend toestaan, neemt niet weg dat ze achteraf hun rechten kunnen doen gelden. Kijk naar het Atomium, dat in het verleden mensen en bedrijven bestookte met aanmaningen om auteursrechten te betalen." aldus de Open Vld-kamerleden Patricia Ceysens en Frank Wilryckx.

Een aantal do’s en don’ts bij het fotograferen van gebouwen en beeldhouwwerken

Wat mag je als fotograaf wel en wat mag niet conform de auteurswet als het gaat om het fotograferen in de zogenaamde ‘openbare ruimte’ waarbij het vaak gaat om het maken van foto’s van gebouwen en beeldhouwwerken?
Een korte handleiding.

De wettelijke basis

De auteurswet somt in artikel 10 een aantal categorieën op waarbinnen auteursrechtelijke bescherming wordt verkregen. Hier worden onder andere ‘fotografische werken’ genoemd, maar ook ‘bouw- en beeldhouwwerken’ staan genoemd in het artikel.
De vraag die dan nog wel eens rijst binnen de praktijk is of deze twee categorieën elkaar niet kunnen ‘bijten’. Want als ze beiden voor auteursrechtelijke bescherming in aanmerking komen, mag je dan wel een foto maken van een gebouw of een beeld?

Creativiteit kent geen tijd. Wel restricties

In de creatieve sector woedt een discussie. Over de invloed van een foto als inspiratiebron voor het werk van de beroemde kunstenaar Luc Tuymans.
Tuymans heeft een schilderij gemaakt van de Belgische politicus Jean-Marie Dedecker. Hij baseerde zich hierbij overduidelijk op een foto van Dedecker gemaakt door de Belgische fotografe Katrijn Van Giel. Daaraan valt weinig te ontkennen wanneer men beiden naast elkaar legt.
Wat Tuymans echter wel ontkent, is dat hij door het maken van het schilderij inbreuk heeft gemaakt op de auteursrechten van Van Giel.

Facebook maakt watermerk onmogelijk

Facebook heeft nieuwe voorwaarden voor de gebruikers. Deze gaan kennelijk al lange tijd akkoord met het feit dat van alle geplaatste content de rechten worden overgedragen aan Facebook.

Iedereen, zelfs doorgewinterde fotografen, denken en vooral geloven heel erg serieus dat dit zo'n vaart niet zal lopen. Deze week verklaarde iemand in de Linkedin groep DuPho dat hij niet geloofde dat Facebook gebruik zou willen of durven maken van de geplaatste foto's. Wel erg naïef, net zoals het bewaren van je portemonnee op straat.

Want stel dat iemand jouw foto jat van Facebook en verklaart dat deze via Facebook werd gedeeld, dan zou het kunnen dat een inbreuk niet te verhalen valt. Omdat het geen inbreuk is. De inbreukmaker mag dat van Facebook, en Facebook mag deze weggeven omdat de rechten voor of wegens promotioneel gebruik zouden zijn overgedragen. Inbreukmakers dan wel hun advocaten zijn waarschijnlijk niet zo dom als Facebookgebruikers.

Getty Images wint rechtszaak van Tros vanwege inbreuk op website

Op de website www.trosradar.nl hebben 3 foto’s gestaan die door Getty Images worden geëxploiteerd en waarvoor geen voorafgaande toestemming was gevraagd.

De Tros wordt als houder van die website door de Rechtbank Amsterdam veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding die door de rechtbank wordt vastgesteld op 125% van de gederfde licentievergoeding.

Rechtbank Amsterdam: kopiëren software voor tests geoorloofd

Een gebruiker van software mag te allen tijde deze kopiëren voor het testen van bijvoorbeeld compatibiliteit op een ander besturingssysteem of in een workflow. Dit is ook toegestaan indien er een kopieerverbod expliciet in de licentie staat vermeld, zo oordeelde de rechtbank Amsterdam op 29-10-2014.

Wat te doen als een bedrijf een al dan niet kostbaar softwarepakket draait met een specifieke licentie voor maar één machine en het bedrijf wil overstappen naar een ander besturingssysteem? Mag er dan zonder toestemming een kopie van de software worden gemaakt voor testdoeleinden?

In een interessante zaak tussen softwareleverancier Actuate en verzekeraar Delta Lloyd werd dit in de uitspraak bevestigd. Sterker nog, een verbod op het verbieden in deze is onrechtmatig en in strijd met Europese richtlijn.

Delta Lloyd bezat een licentie voor één computer van de fabrikant van documentscan- en archiveersoftware Actuate. De licentiehouder wilde van Windows naar Linux overstappen en maakte zonder toestemming twee operationele kopieën om de compatibiliteit te testen op een testserver en op een acceptatieserver.

Portretrecht op de werkvloer

Een succesvolle onderneming waar het prettig werken is, vindt het belangrijk om de waardering voor haar medewerkers te tonen en organiseert daarvoor met regelmaat activiteiten. Jaarlijks is er de ‘jubilarissendag’ waarbij alle medewerkers die dat jaar jubileren met hun partners en kinderen worden bedankt voor hun inzet van de afgelopen jaren en een passend cadeau en gratificatie krijgen overhandigd. Van deze overhandiging door de directeur aan de jubilaris worden door de bedrijfsfotograaf foto’s gemaakt en tot slot wordt er een groepsfoto gemaakt van alle jubilarissen met de directie. Na dit officiële gedeelte volgt een informele receptie voor alle medewerkers van het bedrijf en aansluitend gaat de directie met de jubilarissen en hun gezin uit eten. Elk jaar weer kijkt de directie van het bedrijf terug op een geslaagde jubilarissendag en is ze trots op haar medewerkers die zich al die jaren toch maar voor het bedrijf hebben ingezet.

BestWater en de Inline Link

Het Europese Hof heeft twee uitspraken gewezen (Svensson en BestWater) waaruit in veel media de conclusie wordt getrokken dat embedden, inline linken en framen niet inbreukmakend is. Deze conclusie is in mijn optiek veel te ongenuanceerd. Omdat het Europese Hof van Justitie zich enkel kan uitlaten over de feiten die aan haar zijn voorgelegd en nuances van deze uitspraken zich nog dienen uit te kristalliseren in de praktijk is onderstaande beschouwing wellicht wat meer juridisch van aard dan u gewend bent. Mocht u concrete vragen hebben over een eigen casus dan kunt u die uiteraard per e-mail aan mij stellen.