Mr. Kitty van BovenStemgeluid valt niet onder het portretrecht
Onder een portret wordt natuurlijk verstaan ‘letterlijk’ het portret: de afbeelding van iemands gelaat waaraan deze herkenbaar is maar in de loop der jaren is in de jurisprudentie het begrip ‘portret’ verder geduid omdat er ook sprake kan zijn van een portret als het gelaat zelf niet herkenbaar in beeld is gebracht. Het moet in elk geval gaan om een afbeelding waaruit de identiteit van een persoon kan blijken. Daarbij is niet belangrijk of die persoon voor iedereen kenbaar is, de grens is al bereikt als zijn naasten hem herkennen als persoon.
Wat hebben vierkante chocolade en een groen jasje met elkaar gemeen?
Op het eerste gezicht hebben vierkante chocolade en een groen jasje helemaal niets met elkaar te maken, behalve dan dat ze allebei in de smaak zouden kunnen vallen.
Toch zijn er twee overeenkomsten. Ze hebben allebei een relatie met ‘sport’, de een met het woord en de ander met de beoefening. De vierkante chocolade is van Ritter Sport en het groene jasje hoort bij het Masters Tournement, een prestigieus golftoernooi.
De belangrijkste overeenkomst is echter dat ze beide als merk zijn geregistreerd en merkenrechtelijke bescherming genieten.
Voor meer informatie over deze merken:
Quadratische Verpackung für Ritter-Sport-Schokolade bleibt als Marke geschützt
Onrechtmatige uitlatingen over een advocaat
Vrijheid van meningsuiting is een groot goed maar die vrijheid is niet onbegrensd. Dat ervaarde ook een bekende ex-advocaat die zich op nationale TV laatdunkend had uitgelaten over een andere advocaat, een familielid met dezelfde achternaam.
Het gepubliceerde vonnis[1] heeft de namen van betrokkenen geanonimiseerd maar het is overduidelijk welke familienaam het betreft.
De uitlatingen:
‘Mijn broers [A] en [B], en daar hebben we het hier over, dat zijn uitstekende juristen, die de praktijk nog hebben en ik kan ook als je het me vraagt alleen maar de mensen aanraden daar vooral naar toe te gaan… Dat geldt overigens niet voor m'n neefje [eiser sub 1] want die is die achternaam niet waard’
‘Nou ja maar dat is weetje dat is eigenlijk een niemendal’
‘Anders dan [B] en [A] waar ik mijn problemen mee heb daar zeg ik je, je kent me ook wel lang genoeg dat ik open en eerlijk ben, dat zijn uitstekende juristen. Dat is met m'n neefje niet het geval’,
Wat hebben KLM en AH met elkaar gemeen?
Beide zijn bekende nationale merken maar verder lijken ze toch niet veel met elkaar te maken te hebben.
Op 23 juli jl. stond echter een artikel in de Telegraaf met een (voor de Telegraaf zo kenmerkende) prikkelende kop:
https://www.telegraaf.nl/financieel/2040682735/zoek-de-verschillen-straks-klm-ers-achter-de-kassa-bij-albert-heijn
die bij mij de associatie wekte van een plan voor herplaatsing van overtallige medewerkers als de KLM straks moet reorganiseren. Het blijkt te gaan om iets heel anders: te weten de bedrijfskleding.
Daar zit natuurlijk een andere overeenkomst tussen KLM en AH: de bedrijfskleuren waarbij het “frisse blauw” domineert, gecombineerd met donkerblauw.
En daar ging het artikel over: dat de nieuwe bedrijfskleding van AH zoveel lijkt op die van de KLM dat stewardessen die in hun werkkleding boodschappen gaan op moeten passen dat ze niet achter de kassa gevraagd worden.
Volkskrant maakt inbreuk op portretrecht
Op de voorpagina van de Volkskrant van 16 augustus 2016 stond een paginagrote foto afgebeeld van een bestuurder van een auto die moest stoppen voor een controle op een toegangsweg naar Schiphol. De bestuurder is duidelijk herkenbaar in beeld en heeft een ‘moslim-achtig uiterlijk’[1]. De foto laat zien dat de bestuurder in gesprek is met een marechaussee en op de achtergrond zijn twee zwaar bewapende militairen zichtbaar. Door de foto staat de tekst: ‘Is Schiphol nog veilig?’. De foto dient ter aankondiging van een groot artikel op pagina 4 en 5 over de beveiliging van Schiphol. In dat artikel komt de geportretteerde niet voor en ook wordt er niet naar de geportretteerde verwezen.
Uitspraak EHRM in zaak rapper tegen Het Parool
Inleiding
Op 20 september 2016 heeft het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, verder aan te duiden als EHRM, uitspraak[1] gedaan in de door Het Parool tegen de Staat der Nederlanden aangespannen zaak. Een zaak kan alleen bij het EHRM worden aangebracht als klacht tegen een publieke instantie of overheid en ook pas nadat alle rechtsmiddelen in de betreffende lidstaat zijn aangewend. De klacht moet gaan over een schending van een van de rechten die zijn neergelegd in het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens, hierna te noemen EVRM.
In de betreffende klacht ging het om een afweging van artikel 8, het recht op bescherming van de privésfeer, en artikel 10, de vrijheid van meningsuiting.
De casus
In 2007 werd een uitzending van de NPS serie ‘Vrije Radicalen’ gewijd aan rapper R.P., actief lid van een (straat)bende. R.P. was herkenbaar in beeld en zijn naam werd genoemd. De uitzending is herhaald in 2008 op televisie en was tot eind 2009 te downloaden via internet.
De drempel
Recent wees de Amsterdamse rechtbank in de zaak Roadside-Laks een vonnis waarin geoordeeld werd dat de eisers in kwestie onvoldoende hebben kunnen aantonen dat de betreffende foto’s auteursrechtelijk beschermd zijn.[1]
Daarop is de nodige commotie ontstaan omdat – ons inziens volstrekt ten onrechte - de conclusie getrokken is dat de rechtbank heeft geoordeeld dat foto’s niet meer auteursrechtelijk beschermd zouden zijn.[2]
Uit het vonnis volgt echter niet meer en niet minder dat om voor auteursrechtelijke bescherming in aanmerking te komen er sprake moet zijn van een werk met een eigen oorspronkelijk karakter dat het persoonlijk stempel van de maker draagt. Dat is volledig in overeenstemming met de inhoud van artikel 10 Auteurswet.
Wat te doen bij wanbetalers?
In tijden dat het wat minder gaat, zijn afnemers geneigd hun betalingen langer uit te stellen en blijven facturen langer open staan. Leveranciers die zelf ook hun rekeningen moeten betalen, durven echter vaak niet al te hard op te treden omdat ze niet willen dat hun klanten in financiële problemen komen of dat hun relatie wordt beëindigd en er in de toekomst geen bestellingen meer worden gedaan. Als die leverancier dan zelf in de problemen komt, is het te laat.
Het is over het algemeen beter om te zorgen dat rekeningen tijdig worden betaald, de ervaring van verschillende grote bedrijven leert dat als je consequent aanmaant als klanten te laat zijn met betalen of dat daar direct consequenties aan verbonden zijn (niet meer leveren voordat betaald is, rente en kosten in rekening brengen) ten goede komt van het betalingsgedrag van afnemers. Immers, al gekozen moet worden welke rekeningen het eerst betaald moeten worden, dan spelen die consequenties een rol. Een consequent debiteurenbeheer maakt ook dat je als ondernemer serieus genomen wordt.
Prejudiciële vragen met betrekking tot hyperlinken
Op 3 april 2015 heeft de Hoge Raad in de zaak Geen Stijl vs Sanoma over de uitgelekte naaktfoto’s van Britt Dekker tussenarrest gewezen.
Deze zaak is om een aantal redenen interessant, maar vooral omdat de foto’s getoond werden door middel van een hyperlink. In eerdere jurisprudentie is steeds bevestigd dat het plaatsen van een hyperlink geen nieuwe openbaarmaking oplevert. De vraag die hier speelt is of dat ook het geval is wanneer het gaat om het gaan om onrechtmatige content. Dus, wanneer een hyperlink wordt geplaatst naar een artikel, film of foto’s die niet met toestemming van de rechthebbende op de bronwebsite is openbaar gemaakt is dat dan onrechtmatig?
De Hoge Raad maakt gebruik van de mogelijkheid om prejudiciële vragen voor te leggen aan het Europese Hof van Justitie alvorens een eindarrest te wijzen.
Het betreft de volgende vragen:
Wetsvoorstel Auteurscontractenwet aangenomen
Op 12 februari 2015 heeft de Tweede Kamer het wetsvoorstel 33 308 – dat wij kennen als de Wet Auteurscontractenrecht – aangenomen. Het wetsvoorstel is nu in behandeling bij de Eerste Kamer en volgens de huidige planning treedt de wet dan per 1 januari 2016 in werking.
Het wetsvoorstel, dat niet in de laatste plaats voor fotografen van belang is, vloeit voort uit het voornemen van de Europese Unie en de lidstaten het Verdrag van Beijing, dat voorziet in de bescherming van auteurs, te ratificeren.
Getty Images wint rechtszaak van Tros vanwege inbreuk op website
Op de website www.trosradar.nl hebben 3 foto’s gestaan die door Getty Images worden geëxploiteerd en waarvoor geen voorafgaande toestemming was gevraagd.
De Tros wordt als houder van die website door de Rechtbank Amsterdam veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding die door de rechtbank wordt vastgesteld op 125% van de gederfde licentievergoeding.
Overwinning Pictoright op Gemeente Leiden
Op 17 december 2014 heeft de rechtbank uitspraak gedaan in de zaak die door Lira en Pictoright was aangespannen tegen de gemeente Leiden die het archief van het Erfgoed Leiden en Omstreken exploiteert.
De rechtbank oordeelt zoals ook in de lijn der verwachtingen lag dat het aanbieden van het digitale archief online zonder daarvoor de benodigde toestemming te hebben inbreuk oplevert. Wel kan de gemeente zich in deze kwestie terecht beroepen op art. 16n Aw vanwege het dreigend verval van de werken.
Portretrecht op de werkvloer
Een succesvolle onderneming waar het prettig werken is, vindt het belangrijk om de waardering voor haar medewerkers te tonen en organiseert daarvoor met regelmaat activiteiten. Jaarlijks is er de ‘jubilarissendag’ waarbij alle medewerkers die dat jaar jubileren met hun partners en kinderen worden bedankt voor hun inzet van de afgelopen jaren en een passend cadeau en gratificatie krijgen overhandigd. Van deze overhandiging door de directeur aan de jubilaris worden door de bedrijfsfotograaf foto’s gemaakt en tot slot wordt er een groepsfoto gemaakt van alle jubilarissen met de directie. Na dit officiële gedeelte volgt een informele receptie voor alle medewerkers van het bedrijf en aansluitend gaat de directie met de jubilarissen en hun gezin uit eten. Elk jaar weer kijkt de directie van het bedrijf terug op een geslaagde jubilarissendag en is ze trots op haar medewerkers die zich al die jaren toch maar voor het bedrijf hebben ingezet.
Van kwaad tot erger…
De Amerikaanse fotograaf Boffoli (bekend van zijn Big Appetites foto’s, zie bigappetites.net) die zijn auteursrechten tracht te beschermen en het niet schuwt om ook grote partijen zoals Google te dagvaarden als geen gehoor wordt gegeven aan zijn verzoeken om foto’s te verwijderen, sprak vorige maand Imgur aan. Imgur.com heeft een website die het heel eenvoudig maakt om (ook andermans) beeldmateriaal te delen. De claim van Boffoli jegens Imgur loopt in de miljoenen en ik ben benieuwd naar de uitspraak in deze (Amerikaanse) rechtszaak.
Pensioenfonds voor zzp-ers
Voor wie als zelfstandige werkt, is het niet alleen goed om na te denken over de bedrijfsvoering nu maar ook over uw inkomsten later. U zult normaal gesproken recht hebben op een AOW-uitkering maar dat niet voldoende zijn om in uw levensonderhoud te voorzien. Er is een aantal mogelijkheden om – naast het sparen daarvoor – in een aanvulling op uw AOW-uitkering te voorzien.
Zo is er bijvoorbeeld de regeling Fiscale Oudedagsreserve, waarbij een deel van de winst apart gezet wordt als ‘appeltje voor de dorst’ en waarbij het voordeel is dat over dat deel hoeft nu nog geen belasting hoeft te worden bepaald. Een andere mogelijkheid is om een lijfrente af te sluiten bij bijvoorbeeld een verzekeraar en waarbij het voordeel is dat de premie voor de lijfrente fiscaal aftrekbaar is. Aan deze regelingen zijn (uiteraard) voorwaarden verbonden.
Opmerkelijk
Een Utrechtse datingsite (Facebookpagina) plaatste zonder toestemming foto’s van willekeurige jongeren op haar website en zette daar zelf verzonnen teksten bij.
De betreffende jongeren waren niet allemaal blij verrast en hebben moeite moeten doen om hun foto’s van de site af te krijgen. Inmiddels is de site uit de lucht.
Het is niet toegestaan om zomaar foto’s van een ander te plaatsen op een datingsite, daarmee wordt het auteursrecht van de fotograaf geschonden. Dat het hier ging om privé-foto’s die meestal niet door professionele fotografen gemaakt zijn, maakt dat niet anders. En omdat het als een (ernstige) inbreuk op de privacy kan worden gekwalificeerd als een foto zonder dat de betrokkene dat wenst op een datingsite verschijnt, kan deze zich op grond van het portretrecht daartegen verzetten.
Het verhaal vertelt niet of er dates zijn ontstaan door deze ongewilde actie maar feit blijft dat de site zelf wel de nodige aandacht heeft getrokken.
Auteursrechtelijk materiaal legaal verkrijgen
Op 16 januari 2014 is de nieuwe website www.thecontentmap.nl gelanceerd (redactie: deze website bestaat niet meer, zie nu: www.getitrightfromagenuinesite.org), een website waar verwezen wordt naar bronnen waar auteursrechtelijk beschermd materiaal op een legale manier kan worden verkregen.
Er worden voor de verschillende categorieën (o.a. films, muziek en beeld) een groot aantal bronnen genoemd.
Dit initiatief is geïnspireerd op de al eerder gelanceerde Engelse website thecontentmap.com. Deze site heeft vanaf april 2016 een nieuwe naam: www.getitrightfromagenuinesite.org.
Met deze website wordt het voor gebruikers die op zoek zijn naar films, boeken, muziek of foto’s makkelijker om de rechten goed te regelen en inbreuken te voorkomen.
Nu maar hopen dat de gebruikers deze website goed en in groten getale kunnen vinden!
Het watermerk
Inleiding
Een van de grote problemen waar u als fotograaf tegenaan kunt lopen bij het gebruik van uw foto’s, met name op internet, is dat derden menen dat de foto ’s vrij te gebruiken zijn omdat er geen watermerk in staat. Hoe zit het nu eigenlijk met dat watermerk?
Het auteursrecht – de formele criteria
De auteursrechtelijke bescherming op een foto ontstaat van rechtswege op het moment dat de fotograaf een foto maakt die ‘een eigen oorspronkelijk karakter’ heeft en ‘het persoonlijk stempel van de maker’ draagt[1]. Die begrippen zijn in de praktijk wel eens lastig te duiden en daarom zijn ze in de loop der tijd in de jurisprudentie nader uitgewerkt.
Zo heeft de Hoge Raad in het bekende arrest over de Endstra-tapes[2] duidelijk gemaakt dat het de eis van ‘een eigen oorspronkelijk karakter’ inhoudt dat de vorm niet ontleend mag zijn aan die van een ander werk. Dat betekent dat een foto dus niet nagemaakt mag zijn van een andere foto.
Heksenjacht en verdienmodel
Inleiding
Er wordt mij weleens verweten bezig te zijn met een heksenjacht op bloggers die ongevraagd foto’s hebben gebruikt. Daarbij wordt mij ook weleens verweten daar een ‘verdienmodel’ van te hebben gemaakt. Deze verwijten komen van mensen die door mij namens een fotograaf zijn aangesproken na een inbreuk op dien auteursrechten en zijn meestal niet gestoeld op enige kennis van de relevante feiten of wetgeving. Nu is het mij al langer bekend dat je niet alles wat op internet staat moet geloven, maar helaas zijn er steeds meer mensen die internet, en dan met name ‘Google’ zien als de meest geloofwaardige bron ooit.
Recht hebben, recht krijgen en rechtvaardigheid
Als fotograaf die zijn foto’s gebruikt ziet in magazines, dagbladen en websites – om maar eens wat voorbeelden te noemen - zonder dat daarvoor toestemming is gevraagd, staat u volledig in uw recht als u de uitgever of websitehouder aanspreekt vanwege inbreuk op uw auteursrechten.
Maar recht hebben en recht krijgen, dat zijn twee verschillende zaken. Heel vaak worden foto’s op het eerste verzoek wel verwijderd, maar helaas niet altijd. Een veel gehoord verweer is ‘de foto stond op een rechtenvrije site’ of ‘er staat geen copyrightnotice in de foto’.
Met een ‘rechtenvrije site’ wordt door gebruikers zonder uitzondering bedoeld een website waarop foto’s staan afgebeeld die gedownload kunnen worden zonder enige technische of financiële beperking. Dat is iets anders dan wat de auteursrechthebbenden daar onder verstaan, namelijk een website waarop afbeeldingen staan waarbij de vermelding staat dat de auteursrechthebbende toestemming geeft de foto vrij te gebruiken. Rechtenvrije foto’s bestaan in principe niet, wel foto’s waarvan de rechthebbende aan heeft gegeven dat ze gebruikt mogen worden zonder nadere toestemming.
Social Media en Aansprakelijkheid forumbeheerder
Social media
Wie een foto plaatst op Twitter of een video op YouTube of een ander sociaal medium draagt daarbij meestal ook (een deel van) de auteursrechten over aan dat sociale medium.
Die overdracht betekent dan ook de foto of video door het betreffende sociale medium verder verspreid en geëxploiteerd mag worden. In de meeste gevallen zal het zo’n vaart niet lopen en zal het sociale medium die bepaling alleen maar hebben opgenomen om aansprakelijkheid voor verdere verspreiding uit te sluiten. Maar de kans bestaat dat jouw werk met een beroep op die overdracht van rechten, ook commercieel gebruikt gaat worden zonder dat je er zelf zeggenschap over hebt en een vergoeding voor ontvangt. Wie dat niet wil, kan beter geen foto’s en video’s plaatsen op deze sociale media en deze anders dusdanig voorzien van een watermerk dat de foto en video niet zomaar gebruikt kunnen worden.
Openbaar tonen en openbaar maken
Inleiding
Zo af en toe word mij wel eens gevraagd hoe het ook alweer zit met het openbaar maken van foto’s die gemaakt zijn van bouwwerken. Op zo’n bouwwerk kunnen namelijk auteursrechten rusten, denk aan de auteursrechten van de architect op een bijzonder kantoorgebouw of een bepaalde brug. Als daar dan een foto van gemaakt wordt (verveelvoudiging) die dan weer gepubliceerd wordt (openbaarmaking) dan zou er zomaar eens sprake kunnen zijn van inbreuk op de auteursrechten van die architect.
De wet
De auteurswet onderkent in artikel 10 Aw inderdaad dat op een bouwwerk, en dat kan bijvoorbeeld zo’n kantoorgebouw of een brug zijn maar ook een standbeeld of stadsmeubilair, als het ontwerp daarvan maar voldoende oorspronkelijk en origineel is, auteursrechten kunnen rusten. Als dat het geval is, dan zou volgens de algemene hoofdregel dat verveelvoudiging en openbaarmaking zonder toestemming van de maker niet is toegestaan, het openbaar maken van foto’s van dat kantoorgebouw of die brug, inbreuk maken op de auteursrechten van de architect.
Het portretrecht van de verdachte
Inleiding
De afgelopen weken ontving ik twee keer kort achter elkaar van verschillende cliënten, beiden professioneel fotograaf, de vraag om advies met betrekking tot het openbaar maken op respectievelijk internet en in een televisieprogramma van beeldopnames die zij gemaakt hadden van verdachten van een inbraak. De vragen hadden uitsluitend betrekking op de portretrechten van de verdachten: zouden de verdachten zich tegen de openbaarmaking kunnen verzetten?
Portretrecht
Waarschijnlijk is het Ferdi E. arrest van de Hoge Raad[1] de meest bekende uitspraak op dit vlak. De Hoge Raad oordeelde dat aan een geportretteerde geen vetorecht toekomt en dat er altijd een afweging van belangen moet plaatsvinden. In dat specifieke geval was openbaarmaking niet onrechtmatig ten opzichte van Ferdi E.
Rechtbank tikt Belastingdienst op de vingers: ZZP'er met een opdrachtgever is een ondernemer
De afhankelijkheid van één grote opdrachtgever hoeft voor een ondernemer niet altijd een beletsel te zijn om aanspraak te kunnen maken op zelfstandigenaftrek, investeringsaftrek, afschrijving en de vorming van een oudedagsreserve. Dat is af te leiden uit een recente uitspraak van de rechtbank in Breda.
Een starter in de bouw legde met succes de rechter de weigering van de Belastingdienst voor teneinde de weigering hem als ondernemer aan te merken aan te vechten.
De Belastingdienst oordeelde 'dat de ZZP'er niet aangemerkt kon worden als ondernemer voor de inkomstenbelasting'. Hierdoor kon hij geen aanspraak maken op de hierboven genoemde fiscale ondernemersfaciliteiten.
Met toestemming van
Inleiding
Eén van de rechten die een fotograaf heeft, is het recht om uitsluitend zelf te bepalen of een foto gebruikt mag worden en onder welke voorwaarden. De auteurswet kent wel een paar uitzonderingen zoals het citaatrecht en de parodie-exceptie, maar daarbuiten geldt toch dat voor het gebruik van iemands foto vooraf toestemming gevraagd moet worden.
Misverstand
In de praktijk blijkt er een wijdverbreid misverstand te bestaan over wie die toestemming moet geven. Ter illustratie een aantal praktijkgevallen van reacties die fotografen ontvingen toen ze de gebruikers aanspraken op het gebruik van hun foto’s zonder toestemming.
De fotograaf die levensgroot een door hem gemaakte foto van een kat aantrof op de praktijkauto van de lokale dierenarts kreeg te horen: ja, maar ik heb toestemming van de eigenaresse van de kat.
De fotograaf die portretfoto’s leverde aan een landelijke krant en die vervolgens aantrof op de website van de werkgever van de geportretteerde kreeg te horen: ja maar, wij hebben toestemming van de krant.
Nieuwe Algemene Voorwaarden van de Nederlandse Fotografenfederatie
Inleiding
De meeste fotografen gebruiken bij hun overeenkomsten standaard de algemene voorwaarden van de Nederlandse Fotografenfederatie. Algemene voorwaarden zijn bijzonder handig omdat daarin de contractsbepalingen staan die de gebruiker eigenlijk voor elke nieuwe overeenkomst wil overeenkomen. Door bij een nieuwe overeenkomst de algemene voorwaarden van toepassing te verklaren, hoeven die niet steeds bij elk contract opnieuw uitgeschreven te worden. Veel branche-organisaties hebben hun eigen algemene voorwaarden, toegespitst op de specifieke aspecten van die branche.
De praktijk
Toch gaat het in de praktijk met die algemene voorwaarden vaak mis. Om er zeker van te zijn dat de algemene voorwaarden van toepassing zijn, moet de andere contractspartij die algemene voorwaarden uitdrukkelijk aanvaard hebben. En dan ook nog eens voorafgaand aan de overeenkomst.
Maken van foto’s in de publieke ruimte aanleiding voor Kamervragen
Een incident uit augustus 2007 waar een journalist gesommeerd werd een door hem gemaakte foto van zijn camera te verwijderen, was aanleiding om Tweede Kamersvragen te stellen. De antwoorden zijn van staatssecretaris Teeven. Een korte samenvatting volgt hier, meer is te vinden in de Kamerstukken Tweede Kamer, aanhangselnummer 346, zoek.officielebekendmakingen.nl/ah-tk-20112012-346.html, de moeite waard om even te lezen.
Een van de vragen die in de Kamer werden gesteld luidde: Sinds wanneer en waarom is het verboden om in de publieke ruimte foto’s te maken? Hoe had de columnist moeten weten dat hij geen foto’s had mogen maken bij Utrecht Centraal? Zijn daar nog meer dingen verboden waar niemand weet van heeft?
Hyperlinken verboden naar privé-foto’s leden Koninklijk Huis
De RVD heeft een mail rondgestuurd naar journalisten dat het verboden is om hyperlinken te plaatsen naar privé-foto’s van leden van het Koninklijk Huis. De uitleg van de RVD is m.i. opmerkelijk.
Tot nu toe is in de jurisprudentie het uitgangspunt geweest dat het hyperlinken naar artikelen en/of foto’s geen nieuwe openbaarmaking oplevert. Het plaatsen van een hyperlink, de URL waar het oorspronkelijke bericht of foto is geplaatst, moet gezien worden als een adresverwijzing. Bij het aanklikken van zo’n link wordt het artikel of foto ook getoond op de website waar deze oorspronkelijk is openbaar gemaakt en het artikel of foto gaat dan ook geen deel uitmaken van de website waar de hyperlink is geplaatst. Wel is het zo dat het plaatsen van andersoortige links, de zogenaamde embedded of inline links, over het algemeen als nieuwe openbaarmakingen worden beschouwd. De artikelen of foto’s die op die manier worden getoond, maken dan wel onderdeel uit van, althans worden getoond als onderdeel van, de website waar de links op staan. Een bezoeker ziet dan niet dat het artikel of de foto van een andere website afkomstig zou zijn.
JA, MAAR…
Inleiding
Wie regelmatig met opgroeiende kinderen te maken heeft, weet het. Stel een vraag, spreek ze ergens op aan of doe een simpele mededeling en de reactie is standaard: JA MAAR….
Wil je zo even je speelgoed opruimen? Ja, maar …. ik ga er straks weer mee verder spelen, het ligt toch niet in de weg, ìk heb er niet mee gespeeld.
Ik vind het niet goed dat jullie koekjes gebakken hebben toen ik niet thuis was. Ja, maar….. we wisten niet dat het niet mocht, we dachten dat je het wel goed zou vinden, je vindt ze toch lekker, we ruimen echt de keuken wel op, we gaan ze straks naar oma brengen.
We gaan zo eten. Ja, maar…. ik heb nog geen honger, ik wil even dit computerspelletje afmaken.
Reden om zenuwachtig te worden?
Inleiding
Stel, u bent free-lance fotograaf en één van uw portretfoto's wordt gepubliceerd op een prominente plaats in de zaterdageditie van uw eigen krant. Vol trots constateert u dat, u bent blij en stuurt de krant uw factuur. De vrouw die u zo prachtig heeft vastgelegd, ziet uw foto ook, herkent zichzelf maar is er absoluut niet blij mee. Zij stelt dat u als fotograaf inbreuk heeft gemaakt op haar portretrecht en stuurt u een brief met factuur voor de geleden schade.
U zult de vrouw waarschijnlijk verwijzen naar de krant die de foto heeft gebruikt en de zaak als afgedaan beschouwen.
Maar als u de uitspraak van het Hof 's Gravenhage van 24 augustus 2010 in de zaak van het Turkse Dansfeest kent (Hof Den Haag, 24 augustus 2010, LJN: BN5095, dan zou het best eens kunnen zijn dat u als fotograaf erg zenuwachtig wordt van zo'n brief van een geportretteerde omdat u weet dat u (ook) aansprakelijk kunt zijn.