Proloog

Einde tijdperk van ‘Goed genoeg’?

Eindelijk weer eens een positief signaal. De Amerikaan Joseph Cristina constateert een lichte tendens naar een omwenteling in de fotografie. Het einde van een verschijnsel waarvan iedereen, fotografen, filmers en de leveranciers van fotoapparatuur, ook in Europa, te lijden heeft gehad. Hij noemt dit verschijnsel het ‘Goed genoeg tijdperk’.

De reportage van een bedrijfsjubileum, opgenomen onder slechte lichtomstandigheden met enkel een of andere l*llige Ipad ziet er slecht uit. Dit betekent dat de toeschouwer die deze foto’s ziet meteen denkt dat dit dus ook wel een sh*t-event zal zijn geweest. Dit geldt ook voor andere uitingen van bedrijven, die op deze manier hun bedrijfsresultaten ophangen aan klungelige presentaties. In elkaar gefietst door de jongste ‘getalenteerde’ magazijnbediende die net in dienst is getreden. Het bedrijf met een dergelijke uitstraling zal dan ook wel wat ‘klungelig’ zijn. Het is net zoiets als solliciteren zonder stropdas in ongewassen gescheurde ‘casual’ kleding met ongepoetste schoenen waarvan de zolen luchtig zijn geperforeerd.

De zich herhalende geschiedenis

Vanuit mijn vakantieverblijf op wielen werk ik heerlijk in de bergen op een zacht pitje aan PhotoNmagazine. Op enkele kilometers afstand van bewoonde-wereld lawaai, terwijl je in het weekend toch vlakbij een jazzfestival kon bezoeken. En van hier kun je het vak ook op afstand bekijken met een wat filosofischer blik dan normaal.

Na decennia fotograferen met spiegelreflexen gaat de wereld opeens weer in de richting van de meetzoekercamera, die nu ineens modisch mirrorless wordt genoemd. Net zoals kleinbeeld ineens full frame heet. Maar 24x36 mm blijft gewoon 24x35 mm, dit is een keihard vaststaand gegeven…

“Ik ben het helemaal zat om als een pakezel met zware camera’s en objectieven rond te zeulen, geef mij maar lichtere apparatuur” zoals een geroutineerd persfotograaf tijdens Professional Imaging tegen mij verzuchtte. Hij is nu dus overgeschakeld op de ‘nieuwe’ apparatuur en aan de kwaliteit van zijn werk is dit niet af te zien. “Ik hoef mijn edele delen toch niet prominent buiten te hangen om mensen ‘professioneel’ te imponeren maar onderscheidt mij toch liever door mijn fotografie dan door technische herrie er omheen.”

Nederlandse fotograaf en jurist doet aangifte tegen Facebook wegens fotocensuur

Reisfotograaf Thijs Heslenfeld heeft aangifte gedaan tegen Facebook wegens het censuurbeleid beleid van dit sociale medium. In de visie van Heslenfeld is het beleid van Facebook ‘discriminerend en een onrechtmatige beperking van de vrijheid van meningsuiting’.

Foto’s van Heslenfeld en collega’s en laatst zelfs de Facebookpagina van het Nederlands Fotomuseum werden met regelmaat verwijderd. Heslenfelds account werd meerdere keren en soms dagenlang geblokkeerd omdat de fotografie in strijd zou zijn met Facebooks “richtlijnen voor naaktbeelden of seksuele handelingen”.

En uiteraard ook werk van Helsenfeld met als onderwerp de Himba-stam, met vrouwen die traditioneel geen bovenkleding dragen, werd door Facebook afgeserveerd.

World Press Photo: De winnende camera

Je zou er zo overheen lezen. Dat deed ik dan ook. Minuten later viel mij in dat er iets niet klopte, gelukkig kon ik het Spaanse artikel nog terugvinden. De kop van het artikel die naar een site verwees luidde letterlijk ‘De Camera’s die de Winnende Foto’s Maakten van de World Press Photo 2019’.

Het was een fraai vormgegeven maar toch obscure internetsite met als naam 'Photolari'. Nu weet ik wel een beetje de weg in het Spaans, maar niet zo ver dat ik Photolari zou kunnen vertalen. Of toch wel, misschien?. Ik besloot daarom ‘PhotoLarie' als Nederlandse vertaling aan te houden.

Camera’s winnen namelijk geen fotowedstrijden. Dit deed mij meteen denken aan de reclamecampagne van enkele jaren geleden, met als schreeuwerige kop ‘Fotoacademie wint de Zilveren Camera’, of misschien was het wel de Word Press Photo. Wanneer je verder las wist je namelijk hoe het zat. Iemand die een fotocursus had gevolgd (ja, en ook nog een op ‘HBO niveau’) had namelijk die prijs gewonnen. Overigens zeer terecht.

Na Professional Imaging begint de lente

Een groot aantal van ons zit nog uit te blazen van de 20e Professional Imaging. En dan komt het volgende evenement al, 1 april. Eerlijk gezegd gaat dit traditioneel gepaard met grappen, maar ik heb hier dit jaar eigenlijk weinig van gemerkt. Hoewel. De beste 1 aprilgrap vind ik dat premier Rutte heeft gezegd dat Nederland er financieel op vooruit gaat.

Een andere 1 aprilgrap de ik erg sterk vond is de grap van Thierry Baudet die onomwonden met grote stelligheid verklaarde dat hij de volgende minister-president is.

Over de Brexit kun je geen 1 aprilgrappen maken, die gaat of wel door (hard dan wel zacht) of niet door. Duidelijk een minder goede bodem voor een sterke grap.

Professional Imaging voor de 20e maal!

De eerste Professional Imaging ontstond 20 jaar geleden. Het was voor veel mensen in beeldland een interessante beurs. Zelf heb ik deze als fotograaf en als hoofdredacteur van het helaas door het beleid van de uitgever ter ziele gegane blad ‘De Fotograaf’, van begin af aan mee mogen maken. Ik heb altijd een groot respect gehad voor de ‘uitvinder’ Peter Duringhof, ook van huis uit fotograaf, die er in slaagde iedere editie weer een nóg betere beurs te bieden. Met een tomeloze geestdrift, enthousiasme en een perfectionisme dat meer doet denken aan een horlogemaker dan aan een beursorganisator.

Een van de grote krachten was dat Peter ook zijn medewerkers wist te vinden. Zijn echtgenote ontpopte zich als een zeer secure bewindvoerder van het secretariaat, de kinderen met in het kielzog hun vrienden werden ingezet voor de diverse taken, eigenlijk is Professional Imaging in de grond een familiebedrijf. Zelfs aan de familietafel gingen de gesprekken vaak over de beurs.

Het einde jaar nadert, tijd voor wensen

Het is te hopen dat 2019 wat ‘soepeler’ wordt. Wij werden geconfronteerd met ietwat panische reacties over weglopende Engelsen, migratiemisère, afschaffing van belastingen op grond van een onderbuik-mening van de minister-president, wegzakkende huizen die op gasbellen waren gebouwd en de trage afhandeling van de hiermee samenhangende schaderegelingen. Een minderheidsregering, met de hakken in het Belgische strandzand ontslag vragend heeft toch weinig met democratie te maken? Want democratie betekent dat je er met zijn allen uitkomt en niet blijft doordrammen.

Kleutertransport met onveilige voertuigen, waarin ik een weldenkend mens nog geen aardappelen zal zien vervoeren. Slimme gasmeters die bewijzen dat slimheid en degelijkheid niets met elkaar te maken hebben en dat voorlichters keihard liegen. Ik kan nog wel even doorgaan, maar dat valt mij eigenlijk moeilijk omdat ik probeer positief te denken, al worden je de rapen goed gaar gemaakt.

Modern times en de oplossing voor telefoonellende

Iedereen kent wel de metafoor, het beeld van een paar oude mannetjes op een bankje. Het gesprek gaat over vroeger, al die nieuwigheid is nergens goed voor. Bij fotografen is het anders, hoewel. Bij gesprekken met collega’s die vrijwel allemaal op de moderne golven meedeinen, tot misselijkmakend toe, blijkt dat het wel sterke benen zijn die de digitale weelde kunnen dragen.

Behalve zegeningen van de cloud, whatsapp, Facebook, contactloos betalen, zelfrijdende pedaalemmers, gaat het ook vaak over de ergernissen van deze tijd. Over de jacht op persoonlijke data, het volgen op het internet, de geldvretende apparatuur en software, die om bij te blijven moet worden aangeschaft, het mijnheer Zuckerbergschandaal, de ziektekosten en zorgpremies die, ondanks de beloofde besparing door privatisering, gierend de pan uit rijzen, de telefoonmarketeers die nog nooit van het bel-me-niet register hebben gehoord en de overmatige regelgeving die vaak helemaal nergens op slaat. En de eeuwige hackers die ons het spelen met ons lollige speelgoed grondig dreigen verzieken.

Wat wij van mijnheer Suikerberg kunnen leren

Met de televisiebeelden van gisteren nog op het netvlies word ik nog steeds geconfronteerd met een bepaalde manier van vragen beantwoorden. Op Facebookbaas Zuckerberg werden vele vragen afgevuurd. Slechts enkele werden beantwoord. En een aantal halfhalf. Wie naar de ondervraging in de VS heeft gekeken moet het wellicht zijn opgevallen dat het optreden voor de EU eigenlijk een aan Europa aangepaste versie was van het origineel. De totale tijd dat Zuckerberg antwoord gaf op de vragen stond niet in verhouding tot het aantal vragen, slechts 30 minuten.

AD en de Noordelijke dagbladcombinatie betalen niet voor doorplaatsing

In een bericht van Villamedia was het volgende te lezen. Het Algemeen Dagblad gaat kopij uitwisselen met de Noordelijke Dagbladcombinatie (Dagblad van het Noorden en Leeuwarder Courant). Freelancers wier verhalen worden doorgeplaatst in de Noordelijke kranten krijgen daar geen geld voor. ‘In eerste instantie zal de uitwisseling zich richten op de kopij die door de vaste verslaggevers van AD wordt geschreven’, schrijft zakelijk hoofdredacteur Bart Verkade aan de freelancers. ‘Toch zal het niet uitgesloten zijn dat ook voor artikelen van freelancers belangstelling bestaat. Dat zal vrijwel altijd gaan om stukken die ook bij AD op landelijke pagina’s worden geplaatst.’ Hij wijst erop dat de freelancers via hun opdrachtovereenkomst met het AD al toestemming hebben gegeven voor gebruik van hun werk binnen ‘redactionele samenwerkingsverbanden’.

Het AD geeft het al aan, de freelancers hebben er in hun opdrachtovereenkomst voor getekend. Dan mag het dus. Op het moment dat de freelancer daar níet mee akkoord gaat, dan mag het niet.

Freelancetarieven van De Persgroep in het nieuws

Uitgevers lijken te denken zich steeds meer te kunnen permitteren. Het publiek bij de uitzending van ‘Wat verdien jij’ van afgelopen maandag was behoorlijk ontzet toen freelance journaliste Britt van Uem aangaf voor zo’n 5 uur werken voor dagblad Tubantia (De Persgroep) het riante bedrag van € 57,80 krijgt betaald.

De struikrovers hebben namelijk vanachter een bureau berekend dat 13 cent per woord (€ 10 per uur) ruim verdiend is. Misdadig, gezien de kosten van levensonderhoud in de EU ligt dit bijna op één lijn met kinderarbeid in een of ander onbeschaafd land. Gezien het feit dat het een freelancetarief is, waarbij de freelancer zelf voor de sociale voorzieningen moet zorgen, komt dit neer op ongeveer 60% van de bijstandsnorm. Dit riekt niet naar uitbuiterij, degene die dit bedenkt moet op water en brood worden gezet. Als buurman van een zekere moorddadige onderwereldfiguur. Uiteraard moet dan de sleutel na afsluiten worden weggegooid.

2018?

Het is weer het eind van het jaar. Een goed gevoel. PhotoNmagazine bestaat al weer 6 jaar. En terwijl de fotobladen helaas afkalfden of zelfs verdwenen is het magazine alleen maar gegroeid. De beslissing om er een Belgisch – Nederlands magazine van te maken is ook een goede geweest. Zojuist heeft collega Joep Bär gemeld dat de Agenda jaarlijks meer dan 6.000 exposities vermeld in de Benelux en incidenteel in het buitenland. Gemiddeld staan ruim 600 tentoonstellingen in de agenda.

Het lezersaantal dat op de nieuwsbrief is geabonneerd neemt nog steeds wekelijks toe, dit geldt ook voor bezoekers die zonder nieuwsbriefabonnement naar het magazine komen kijken, via de RSS feed of ‘gewoon’. Dit stemt mij tot een blij en tevreden mens.

In deze periode is er veel veranderd in fotografenland. Het is er deels beter op geworden, maar ook minder. Maar nu de economieën in Europa weer opbloeien, lijkt het er op dat wij als fotografen en beeldmakers in de toekomst weer wat ruimer in de jas komen te zitten.

TMG, van niets iets maken, gelooft u het?

De Telegraaf Media Groep (TMG) gaat ‘het huis op orde’ brengen. Zij wil de focus leggen op sterke merken en beste service en kwaliteit er ook een de derde pijler onder plannen om het mediabedrijf weer ‘sterk en leidend’ te maken. Dit doet TMG middels een reorganisatie. Deze houdt het inkrimpen van de organisatie in ten koste van 150 banen.

“Op de regionale redacties vervallen banen door focus op Noord-Holland, het terugbrengen van edities en concentratie van websites. De opbrengst van de verkoop van de Keesing Media Group biedt TMG de ruimte om in de sterke merken te kunnen investeren en de kosten voor de inkrimping van de organisatie te financieren.”

TMG stelt zich nu onafhankelijke journalistiek ten doel, "uitgedragen door merken met leidende posities in hun markten”.

TMG moet weer ‘back in business’ komen, aldus topman Marc Vangeel. “TMG heeft ongelofelijk veel potentie in huis”, stelt Vangeel. Hij verwijst naar de naamsbekendheid van De Telegraaf, de regionale merken en het omvangrijke digitale portfolio.

Jerry

Hoewel dit verhaal eigenlijk niet zoveel met fotografie op zich te maken heeft, is het toch vermeldenswaard. Het gaat over een bijzonder aardige, lichtelijk stotterende en bovendien ietwat scheelkijkende fotograaf, die mateloos geobsedeerd was door Italië. Deze obsessie was van duidelijke invloed op zijn werk, op zich niet verkeerd. Maar ook op zijn privéleven. Omwille van de persoonlijke levenssfeer van deze fotograaf zullen wij hem hier maar Jerry noemen.

Draai om de oren, want genoeg is genoeg

Eigenlijk zou een hoofdredacteur van een fotovakmagazine zich niet met de Nederlandse landspolitiek moeten bemoeien. Met kabinetsformaties althans. Maar onderhand vind ik dit geldverslindende kleuterklasje wel genoeg zo. En ik zal zeker de enige niet zijn..

Er zitten een stel jongens dag in dag uit bij elkaar in een zaaltje om tot een eensluidend democratisch beleid te komen. Een partij is al weggelopen, er komt een andere partij bij. Toch zijn er tegenstellingen. Die zijn volgens deze jongens overbrugbaar, maar ze overbruggen niets. En volgens mij gaat dat ook nooit lukken. Ze lassen ook nog eens een vakantie in, je moet het lef maar hebben.

Het draait om punten waarbij minderheidspartijen die in onze democratisch gekozen Tweede Kamer zeker geen meerderheid hebben, dwars liggen en de boel blokkeren. Wanneer men de Nederlanders zou vragen of deze voor of tegen het omstreden toekomstige kabinetsstandpunt zijn, dan meen ik bij voorbaat de uitkomst al te weten. Let wel, het gaat mij echter niet om de inhoud, het gaat over het principe dat je een kabinet móet formeren. Tenslotte heeft een politicus een regeeropdracht.

Hoe presenteer ik mij als kluns

De kluns is een hobbyist die aan zelfoverschatting lijdt en denkt met minimale kennis, ervaring en vaardigheden op professioneel niveau te kunnen werken. Meestal wordt dit grenzeloos optimisme direct afgestraft, omdat wij inspectieorganen hebben die voorkomen dat amateurnotarissen, amateurbegrafenisondernemers en amateurgynaecologen een beroepspraktijk openen, waarmee zij zichzelf op de mensheid loslaten. De ellende zou niet te overzien zijn.

Helaas is dit niet op ieder gebied zo. In reclame en marketing en bedrijfsadvisering, om maar eens een paar dwarsstraten te noemen, is er geen wettelijke controle op vakkundigheid. Ook politicus kun je zo maar worden, voortgezet kleuteronderwijs lijkt soms voldoende. En ook, de waarheid gebiedt het mij te zeggen, in de fotografie is het niet anders.

Gelukkig zijn er wel degelijk goed opgeleide fotografen die hun vak verstaan, het vak kent ook vele autodidacten. Uit de laatste groep komen niet zelden topfotografen voort, gelukkig. Maar er zit ook veel kaf tussen het koren, zoals het volgende verhaal zal illustreren.

Jouw imago als huwelijksfotograaf

Eigenlijk is het veroveren van een imago heel simpel. Het hangt er van af of je 'marktkoopman' wilt zijn of iemand die voor een klant een speciaal stuk werk levert. Van mij mag het trouwens allebei, ieder product heeft namelijk zijn klant.

Even bedrijfseconomisch bekeken. Wanneer je 10 statieportretten maakt met de keus uit bootje, bruggetje of brandweerwagen, 15 foto's stadhuis, 15 foto's receptie, 20 foto's feest, dan kun je heel goed een standaardprijs afgeven, optelsom. De rookworst van Unox kost ook in praktisch alle supermarkten hetzelfde. En voor het aankomend paar dat zo dom is, gezien het hoge echtscheidingspercentage, elkaar in de boot te willen nemen is een gehaktbal gewoon een gehaktbal.

Af en toe kun je dan, net als de firma grootgrut, een extra korting geven in het seizoen waarin jouw rookworst dan wat minder verkoopt of wanneer je conculega weer eens met zijn fotokroketten onder de prijs duikt. 'Met gratis extra statie-foto naar keuze'.

Professional Imaging, nieuwe kansen liggen op straat

Het was weer hels. Mensen vragen ons wel eens waarom wij op een beurs gaan staan. Ruim 9.000 bezoekers te woord staan (lukt natuurlijk nooit), voorbereidingen, gesjouw, afbouwen.

Wij lieten 4.000 flyers drukken, er bleven er zo’n 2.000 over. Logisch, want velen hebben PhotoNmagazine al in de afgelopen 6 jaar ontdekt. Ook de inrichting van de stand kon simpeler (en fraaier), wij bouwen nu in een half uur op en in een half uur af.

Wij hebben in de ruim 6 jaar PhotoNmagazine geleerd wat het is om op Professional Imaging te staan. Wij maakten ook de verhuizing van het NBC in Nieuwegein naar De Loods in Nijkerk mee. De beurs in het veel grotere ‘Nijkerk’ leverde 3.000 bezoekers méér op dan de 6.000 in Nieuwegein.

“Wie komt er nu in Nijkerk?” was een vraag van een fotograaf, “Veel te ver weg.” De Amsterdammer die de vraagt stelde kwam echter tot de ontdekking dat het net 10 kilometer verder was dan Nieuwegein, maar met minder parkeerproblemen. Nijkerk ligt ook net zo ver van Groningen als van Antwerpen, dus centraler zelfs dan dat overvolle Nieuwegein.

Professional Imaging, Turkse ministers en hoe waterstofperoxide bijna kon winnen

Merkwaardig hoe soms dingen samenvallen. Midden in de voorbereidingen voor Professional Imaging was er de aanloop naar de Nederlandse verkiezingen met veel geblaat en peilingen waarvan je uit ervaring weet dat deze niet kloppen. Met nietszeggende prietpraat en speculatieve zwets op radio, tv en andere media.

Om gek van te worden, zo veel tegelijk. In ieder geval worden deze woelige dagen afgesloten met andere woelige dagen, weldadig aandoende dagen als een aangenaam bad. Op Professional Imaging kunnen wij ons weer onderdompelen in mooie en handige speeltjes, luisteren en kijken naar goede sprekers en demonstraties of workshops bijwonen. En natuurlijk oude vriendschappen hernieuwen en misschien nieuwe opdoen. Mijn vriendelijkste gezicht ligt al gestreken in de la.

World Press, de zaak Özbilici

Onlangs werd door de jury van World Press Photo 2017  de winnende foto bekend gemaakt. De Turkse fotograaf Burhan Özbilici werd fotograaf van het jaar met een foto van de aanslag op de Russische ambassadeur, vorig jaar december. De ambassadeur ligt onflatteus, maar dat kan gebeuren, op de grond. De met een wapen zwaaiende aanslagpleger staat er nogal opgefokt naast.

dader staat heftig gebarend naast de vermoorde Russische ambassadeur " height="600" width="440">foto: © Burhan Özbilici

Burhan Özbilici’s foto, die ook de eerste prijs won in de Spot News Stories categorie, laat zien hoe de politieman Mevlüt Mert Altıntaş een aanslag pleegt op de Russische ambassadeur in Turkije, Andrey Karlov, tijdens een kunsttentoonstelling in Ankara op 19 december. De aanslagpleger verwondde drie andere personen voordat hij zelf werd doodgeschoten. Özbilici is staffotograaf voor The Associated Press in Istanbul.

Geen doodstraf in Zwartewaterland en Zaanstad

Wij kunnen weer met een gerust hart naar Zwartewaterland en Zaanstad. Het SGP-partijbestuur van Zwartewaterland wilde, samen met het Zaanstads SGP-bestuur, de herinvoering van de doodstraf opnemen in het verkiezingsprogramma. Waarschijnlijk tot bevordering van het toerisme. Maar tijdens het allereerste verkiezingscongres van de Partij op 14 januari in Hoevelaken sneuvelde het voorstel. In Hoevelaken stemden de partijleden tegen.

Een aantal gereformeerd-populisten bij de SGP meent echter dat de doodstraf bij moord met voorbedachten rade en terroristische aanslagen 'naar Gods woord' is. ‘Wie des mensen bloed vergiet, zijn bloed zal door den mens vergoten worden’ aldus de prettige nieuwjaarsboodschap van Dirk van der Sluis, voorzitter van de Zwartewaterlandse afdeling. Met als toevoeging dat ‘het weer invoeren van de doodstraf Gods woord is’. Nu ben ik weliswaar een domineeszoon maar ik kan mij het ‘doodstraf weer invoeren’ in de Bijbel niet herinneren.

Zielenroerselen, moderne herdertjes en Uber

Ieder jaar weer onafwendbaar, de feestdagen. Supermarktketens die over elkaar struikelend de culinaire werkelijkheid overdonderend aan ons proberen te slijten. En allerlei anderen die met een blije of minder blije boodschap komen buurten. Je krijgt de laatste kans om dit jaar nog gratis een bril aan te schaffen met betaalde glazen, de energieleverancier die tegen beter weten in probeert je dat voordeligste contract ooit aan te smeren. Merkwaardig, iets waar ik niet uit kom, is een energiemaatschappij nu een hij of een zij? Ik weet het niet, Ik weet het niet, de maatschappij rammelt niet wanneer je ‘m schudt en ik heb ook niet de goesting er deftig mee op restaurant te pronken.

Je wordt overladen met kerstsongs die, per uur herhaald op het radiostation, dagenlang in je hoofd blijven doorzeuren. Een geslaagde song is een kaskraker, zo meldt een van de omroepzwatelenden mij. En vergeet niet al het sociaal-mediale dat op je afkomt.

Adobe Flash, eindstreep eindelijk in zicht

Steve Jobs kondigde zeven jaar geleden de neergang van Adobe's Flash aan. Hij weigerde het product nog langer te gebruiken op zijn apparaten die met nieuwe technologieën werken. Zoals de iPod en de iPad. Volgens Jobs was Flash traag, een stroomvreter, omslachtig, incompatibel met touchscreens. En bovendien vol beveiligingslekken.

Flash raakt langzaam maar zeker uit de gratie. PhotoNmagazine schreef er al eerder over. De beveiliging is al decennia een crime. Adobe heeft de twijfelachtige eer kampioen-uitbrenger van beveiligingspatches te zijn. Er werd ook de strategische fout gemaakt Flash terug te trekken van mobiele apparaten terwijl het zelfs voor een kind (laat staan een volgroeide volwassene met een IQ van rond de 80) duidelijk was dat mobiele toepassingen alleen maar zouden groeien.

Website onderzoeksjournalist platgelegd via Internet of Things

De website van de bekende Amerikaanse ICT onderzoeksjournalist Brian Krebs werd eind september door een immens grote DDoS-aanval platgelegd. Het gigantisch aantal webpagina opvragingen werd gegenereerd door een botnet (verzameling van gehackte computers) van 140.000 camera's en internetverbonden digitale videorecorders.

Brian Krebs onderzoekt onder andere de werkwijzen van criminelen die via het internet de wereld lichter in de beurs maken, zoals met ransomeware en social engineering (onder andere phishing). Hij doet ook onderzoek naar inbraken bij grote bedrijven, zoals enkele jaren terug Adobe, en bij dating sites, waarbij de gegevens van klanten op straat komen te liggen. Brian’s hosting provider meldde dat de aanval twee keer zo groot was als de grootste aanval die ze tot dan toe hadden gezien. Zij konden niet anders dan de servers stroomloos maken omdat ook andere klanten door de overbelasting in de gevarenzone dreigden te komen.

Je kunt de hielen niet lichten…

Het beloofde niet echt het mooiste weer te worden. Maar het zou wel eens mee kunnen vallen. Vakantie. Eerst maar eens de caravan in het Vlaamse opzoeken, die daar een prima vaste staanplaats heeft.

Het weer werd gaandeweg iets beter en het beloofde onweer bleef uit. “Ach, hier is het best te doen, ergens anders is het niet veel beter.” aldus iemand die had uitgerekend dat het later aankomen bij het uiteindelijke reisdoel een aantrekkelijk aantal Eurootjes per dag uitspaarde. “En dat beleggen wij dan in drank en gastronomische zaken probeerde ik nog slim.” Maar budget bleek budget te zijn. En zowaar, het weer beterde en het begon ongeveer 28 graden te dooien. Dus aanhaken en op pad naar het Schwarzwald alwaar wij volgens vaag voornemen een rondreis hadden gepland.

Met StarOfService professioneel in de bocht

Telkens weer duiken er vage bedrijfjes op die ‘bemiddelen’ dan wel ‘samenwerken’ en je werk, vooral veel werk kunnen bezorgen. Gestuurd door slimmeriken die het ideale concept denken te hebben gevonden om een ieder tot rijkdom te brengen. Henzelf niet in de laatste plaats...

Al eerder maakte PhotoNmagazine melding van een bedrijf, StarOfService geheten. Voorwaar een dynamische titel die je meer met een Chinese marktbederver associeert dan met een stijlvol en chic klussenbemiddelingsbureau.

De teksten die voor de communicatie met de fotograaf worden gebruikt doen je de tranen van ontroering in de broek schieten. Dit pareltje van taalgebruik, mij aangereikt door een collega, wil ik daarom de lezers niet onthouden. Tenslotte verdient humoreustiek amusement ook een plaats in een zichzelf respecterend vakorgaan.

De fotograaf aan wie het internetaal mailpampostel was gericht hebben wij maar van een pseudoniem voorzien. Want stel je voor dat hij vanwege zijn klokkenluidersfunctie geen werk meer krijgt van StarOfService. Dan verspeelt hij zijn laatste kans miljonair te worden…

Voor dubbeltje op de eerste rang

Het overkomt iedereen wel eens dat er een klant contact zoekt die denkt dat hij je de ultieme opdracht aanbiedt. Collega Ab Sier reageerde uit nieuwsgierigheid op zo'n Facebook-optimiste. Hier volgt het antwoord van 's werelds meest dynamische uitgever:
 

Beste Fotograaf,

Naar aanleiding van de oproep op Facebook heb je gereageerd. Nederland Bruist geeft inmiddels in 25 regio`s maandelijks, glossy magazines uit. In deze magazines hebben we een rubriek Bruisende zaken. In deze rubriek wordt de ondernemer voorgesteld aan de lezer.

We zijn op zoek naar fotografen die naar deze ondernemers gaan en een aantal foto`s maakt van de ondernemer en zijn/haar bedrijf. De gemaakte foto`s worden eigendom van Nederland Bruist.
We zijn op zoek voor de regio: Nijmegen, Land van Cuijk, Oosterhout, Etten-Leur, Roosendaal, de Peel, Zutphen.

Burn-out

Een van de belangrijkste dingen die ik mijn stagiaires voorhield: Kijk naar het werk van anderen. Niet alleen dat van de coryfeeën maar ook naar de 'onderkant'. Leg voor jezelf vast waar de verschillen zitten. Kijk of een fotograaf bepaalde elementen herhaalt en dan bedoel ik geen stijltrucs maar bijvoorbeeld manieren van componeren en met kleurcombinaties omgaan. Zoek verschillen, vergelijk werk van Doisneau eens met dat van Henri Cartier-Bresson, of van Erwin Olaf.

Ooit heeft de onlangs overleden Harry Bakkers uit Eindhoven mij verteld: 'Een foto moet er "nieuw" uitzien.' Dat heb ik in mij opgeslagen, evenals de uitspraken van een oude leermeester en publieksfotograaf, Piet Politiek. Destijds berucht in de fotovakhandel: 'Wanneer je een ei op honderd verschillende manieren kunt fotograferen kun je alles fotograferen' en: 'Je wordt specialist door je investering.' Waaraan ik zelf toevoeg: 'Je moet een goed gevoel krijgen bij je onderwerp en er zo mogelijk diep in duiken. Zelfs al werk je voor een ingenieursbureau, een kussenfabrikant of een schoolboekenuitgever.'

Ik heb er zin in…

De tijd gaat snel. Even Pasen, Kerst, Oud en Nieuw en Professional Imaging staat voor de 17e maal voor de deur. Het tovert het leven gedurende twee weken om in een dolhuis, waarna er een ontzettend inspannend, ontspannend, leuk, leerzaam, aangenaam en bijzonder lang weekend voor de deur staat. Professional Imaging.

De advocaten die deel uitmaken van de redactie zijn ook weer van de partij om te speeddaten met de bezoekers. Hebt u een probleem op gebied van intellectueel eigendom? auteursrechtelijk probleem? Kitty, Daniëlle, Linda, Carrie en juridisch medewerkster Chloé die nog een opleiding op HBO niveau volgt staan iedereen kort en informatief te woord. Niet alleen auteursrecht, maar ook merken- en ondernemingsrecht kunnen aan de orde komen..

Heeft antivirussoftware op smartphones en camera's zin?

Niemand aarzelt antivirussoftware op de computer te installeren. Maar op de smartphone? Dat is toch geen computer? Deze misvatting zit bij velen tussen de oren gebakken. Een smartphone is namelijk opgebouwd rond een 'gewone' microprocessor. En meer en meer voeren wij er zaken op uit die wij gewend waren op de desktop uit te voeren.

Moet dit in toekomst ook bij een digitale camera? De vraag kan gemakkelijk worden beantwoord. Naarmate de camera meer en meer netwerk georiënteerd wordt zal deze data gaan bevatten en een toegangspoort kunnen worden naar netwerken en andere hardware. En zal dan een interessant object kunnen worden voor cybercriminelen. Wanneer ergens apps (software) op kunnen draaien kan er ook software op draaien die met malware wordt betiteld. Leuk voor het delen van bestanden. Ik moet vrezen dat et antwoord wel eens ja zou kunnen zijn.