Telegraaf Media Groep (TMG)▼

Freelancetarieven van De Persgroep in het nieuws

Uitgevers lijken te denken zich steeds meer te kunnen permitteren. Het publiek bij de uitzending van ‘Wat verdien jij’ van afgelopen maandag was behoorlijk ontzet toen freelance journaliste Britt van Uem aangaf voor zo’n 5 uur werken voor dagblad Tubantia (De Persgroep) het riante bedrag van € 57,80 krijgt betaald.

De struikrovers hebben namelijk vanachter een bureau berekend dat 13 cent per woord (€ 10 per uur) ruim verdiend is. Misdadig, gezien de kosten van levensonderhoud in de EU ligt dit bijna op één lijn met kinderarbeid in een of ander onbeschaafd land. Gezien het feit dat het een freelancetarief is, waarbij de freelancer zelf voor de sociale voorzieningen moet zorgen, komt dit neer op ongeveer 60% van de bijstandsnorm. Dit riekt niet naar uitbuiterij, degene die dit bedenkt moet op water en brood worden gezet. Als buurman van een zekere moorddadige onderwereldfiguur. Uiteraard moet dan de sleutel na afsluiten worden weggegooid.

TMG, van niets iets maken, gelooft u het?

De Telegraaf Media Groep (TMG) gaat ‘het huis op orde’ brengen. Zij wil de focus leggen op sterke merken en beste service en kwaliteit er ook een de derde pijler onder plannen om het mediabedrijf weer ‘sterk en leidend’ te maken. Dit doet TMG middels een reorganisatie. Deze houdt het inkrimpen van de organisatie in ten koste van 150 banen.

“Op de regionale redacties vervallen banen door focus op Noord-Holland, het terugbrengen van edities en concentratie van websites. De opbrengst van de verkoop van de Keesing Media Group biedt TMG de ruimte om in de sterke merken te kunnen investeren en de kosten voor de inkrimping van de organisatie te financieren.”

TMG stelt zich nu onafhankelijke journalistiek ten doel, "uitgedragen door merken met leidende posities in hun markten”.

TMG moet weer ‘back in business’ komen, aldus topman Marc Vangeel. “TMG heeft ongelofelijk veel potentie in huis”, stelt Vangeel. Hij verwijst naar de naamsbekendheid van De Telegraaf, de regionale merken en het omvangrijke digitale portfolio.

Betaaltermijnen MKB en zzp-er per 1 juli 2017 wettelijk verkort

Met ingang van 1 juli 2017 kunnen in Nederland grote ondernemingen geen langere betaaltermijn dan 60 dagen overeenkomen met midden- en kleinbedrijf en zelfstandig ondernemers die als leverancier of dienstverlener opreden. Overeenkomsten met betaaltermijnen van langer dan 60 dagen worden nietig verklaard. Dit geldt dus ook voor bepalingen in inkoopvoorwaarden, zoals sommige opdrachtgevers hanteren.

Dit houdt in dat dit met name voor fotografen, fotojournalisten en andere beeldmakers gaat gelden. De ellenlange betaaltermijnen (90 tot zelfs 120 dagen die sommige opdrachtgevers menen te kunnen hanteren) zijn daarmee wettelijk van de baan. In de discussies over het al dan niet van kracht zijn van een verplichting tot vergoeding van de wettelijke rente (ook bij contracten) is hiermee eveneens definitief afgerekend.

De betaaltermijn wordt van rechtswege omgezet in een betaaltermijn van 30 dagen. Dit houdt ook in dat de afnemer die de factuur pas na 30 dagen betaalt, van rechtswege wettelijke handelsrente is verschuldigd over de termijn die de 30 dagen overschrijdt.

Tot nu toe kon een betaaltermijn van langer dan 60 dagen overeengekomen worden als dit aantoonbaar voor geen van beide partijen nadelig is. Met name uitgevers, overheden en bouwondernemingen maakten hier gretig gebruik van. Dit is echter met deze maatregel geheel van de baan.

Guus de Jong

Voor velen een plaag wanneer het over zijn intellectueel eigendom ging. Voor velen een fantastisch fotograaf. En voor velen een vriend. Een eigengereide doordouwer, anders kan ik het niet zeggen. En vooral een bijzonder mens. Zijn werk bestrijkt de gehele historie van het voetbal en de wielersport, bovendien was hij voor alles een allround fotojournalist die zijn mannetje wist te staan.

Mijn eerste contact met Guus gaat terug tot mei 2006, toen ik belde over foto's voor een interview van Wim Broekman met hem. Hij was toen al de 70 jaar gepasseerd, fotograaf in ruste, levend van hetgeen zijn pensioentje plus de opbrengst van zijn foto's opbrachten. Het groeide uit tot een vriendschap met wekelijkse en soms dagelijkse mails en telefoongesprekken, met spaarzame ontmoetingen.

Guus en ik vertelden elkaar veel, wij hadden het over fotografie, over onze vrienden, over het leven, zelfs over heel intieme dingen. Hij vroeg soms ook om raad en wanneer ik iets uit het fotografisch verleden wilde weten was Guus voor mij een onuitputtelijke vraagbaak. En hij gaf mij af en toe opbouwende kritiek.

Vorige week, ik had al ruim drie 'Guusloze weken' gehad, bereikte mij het bericht van zijn overlijden op zaterdag 24 januari, Guus werd 80 jaar. Het trof als een schok, hij had nog zo veel meer te vertellen. In dit stuk probeer ik vanuit een persoonlijke invalshoek een tip van de sluier op te lichten over het leven van Guus.

De nieuwe generatie: 06 fotografen in een veranderende wereld

Er is een gezegde 'Alle waar is naar zijn geld'. Onder dat kopje kun je de ‘budget’ 06-fotografen vangen. Er is ook een publiek voor, waarom zou je die realiteit negeren? Struisvogelneigingen?

Er bestaat ook een citaat: "Iedereen heeft het over de prijs, niemand spreekt over de waarde." Ook dit is een realiteit.

Je kunt iemand die in een Skoda wil rijden proberen een Rolls aan te smeren, maar dit getuigt niet van realiteitszin. Aan de andere kant zul je iemand die voor een Rolls kiest nooit, ook niet wanneer je 'm een geweldig prijsvoordeel voorspiegelt, in een Skoda kunnen tillen.

Persoonlijk ben ik blij met budgetfotografen. Het vak houdt ze van de straat en uit mijn vaarwater.

Op zich is er niks mis met budgetfotografen, ik ken de eigenaar van een studio waar vrijwel alleen maar goedkope packshots worden gemaakt, ik ken een schoolfotograaf, ik ken een fotograaf die als printshopboer door het leven gaat. Zij hebben allen wel een miljonairsstatus en leiden een stressloos leven. Ik ken ook doorstressde topfotografen, soms een faillissement nabij.