Zilveren Camera▼

Stichting de Zilveren Camera
Postbus 28052
3003 KB Rotterdam NL

World Press Photo: De winnende camera

Je zou er zo overheen lezen. Dat deed ik dan ook. Minuten later viel mij in dat er iets niet klopte, gelukkig kon ik het Spaanse artikel nog terugvinden. De kop van het artikel die naar een site verwees luidde letterlijk ‘De Camera’s die de Winnende Foto’s Maakten van de World Press Photo 2019’.

Het was een fraai vormgegeven maar toch obscure internetsite met als naam 'Photolari'. Nu weet ik wel een beetje de weg in het Spaans, maar niet zo ver dat ik Photolari zou kunnen vertalen. Of toch wel, misschien?. Ik besloot daarom ‘PhotoLarie' als Nederlandse vertaling aan te houden.

Camera’s winnen namelijk geen fotowedstrijden. Dit deed mij meteen denken aan de reclamecampagne van enkele jaren geleden, met als schreeuwerige kop ‘Fotoacademie wint de Zilveren Camera’, of misschien was het wel de Word Press Photo. Wanneer je verder las wist je namelijk hoe het zat. Iemand die een fotocursus had gevolgd (ja, en ook nog een op ‘HBO niveau’) had namelijk die prijs gewonnen. Overigens zeer terecht.

Ik heb er zin in…

De tijd gaat snel. Even Pasen, Kerst, Oud en Nieuw en Professional Imaging staat voor de 17e maal voor de deur. Het tovert het leven gedurende twee weken om in een dolhuis, waarna er een ontzettend inspannend, ontspannend, leuk, leerzaam, aangenaam en bijzonder lang weekend voor de deur staat. Professional Imaging.

De advocaten die deel uitmaken van de redactie zijn ook weer van de partij om te speeddaten met de bezoekers. Hebt u een probleem op gebied van intellectueel eigendom? auteursrechtelijk probleem? Kitty, Daniëlle, Linda, Carrie en juridisch medewerkster Chloé die nog een opleiding op HBO niveau volgt staan iedereen kort en informatief te woord. Niet alleen auteursrecht, maar ook merken- en ondernemingsrecht kunnen aan de orde komen..

Guus de Jong

Voor velen een plaag wanneer het over zijn intellectueel eigendom ging. Voor velen een fantastisch fotograaf. En voor velen een vriend. Een eigengereide doordouwer, anders kan ik het niet zeggen. En vooral een bijzonder mens. Zijn werk bestrijkt de gehele historie van het voetbal en de wielersport, bovendien was hij voor alles een allround fotojournalist die zijn mannetje wist te staan.

Mijn eerste contact met Guus gaat terug tot mei 2006, toen ik belde over foto's voor een interview van Wim Broekman met hem. Hij was toen al de 70 jaar gepasseerd, fotograaf in ruste, levend van hetgeen zijn pensioentje plus de opbrengst van zijn foto's opbrachten. Het groeide uit tot een vriendschap met wekelijkse en soms dagelijkse mails en telefoongesprekken, met spaarzame ontmoetingen.

Guus en ik vertelden elkaar veel, wij hadden het over fotografie, over onze vrienden, over het leven, zelfs over heel intieme dingen. Hij vroeg soms ook om raad en wanneer ik iets uit het fotografisch verleden wilde weten was Guus voor mij een onuitputtelijke vraagbaak. En hij gaf mij af en toe opbouwende kritiek.

Vorige week, ik had al ruim drie 'Guusloze weken' gehad, bereikte mij het bericht van zijn overlijden op zaterdag 24 januari, Guus werd 80 jaar. Het trof als een schok, hij had nog zo veel meer te vertellen. In dit stuk probeer ik vanuit een persoonlijke invalshoek een tip van de sluier op te lichten over het leven van Guus.

Bestuurder Stichting Zilveren camera: Straks mogelijk ook prijzen voor foto’s van amateurs

Volgens bestuurder Wim van Sinderen is het mogelijk dat binnenkort ook amateurs met hun 'nieuwsfoto's' de Zilveren Camera kunnen winnen. Dit juweeltje kwam tot ons via de mond  van het bestuurslid van de stichting Zilveren Camera. De ambiance was ook zeer geschikt, de saillante mededeling maakte deel uit van zijn openingstoespraak tijdens de tentoonstellingen van de winnende foto’s van de Zilveren Camera in het CBK (in de Nieuwe Kolk) en in de aangrenzende Kunstsalon aan de Vaart in Assen.

Van badeenden en wc-eenden

Al eerder schreven wij in een hoofdartikel over de Rotterdamse badeenden van het Gemeentearchief waar men kennelijk van mening is dat de wet niet voor hen geldt en dat fotografen geen naamsvermelding of vergoeding behoeven te hebben, zelfs niet wanneer werk door dit archief aan anderen wordt geleverd, “omdat dit te ingewikkeld zou zijn.”

Het muisje dat een staartje leek te krijgen is inmiddels geen muisje meer en lijkt de staart te krijgen van een volwassen tyrannosaurus.

Digitalisering •

Overheidsarchieven en daarmee gelijk te stellen archieven gaan over tot het digitaliseren van de daar aanwezige foto's. Daar zou in principe niemand bezwaar tegen kunnen hebben, ware het niet dat deze digitaliseringen daarna worden gepubliceerd. Dit zou niet alleen het geval zijn bij genoemd archief, maar ook bij andere archieven. Het is een nieuwe trend deze archieven te 'ontsluiten' en te publiceren op de websites van deze archieven. Het zou wel netjes zijn wanneer dan de auteurs om toestemming wordt gevraagd en hen een passende vergoeding wordt geboden, net zoals anderen, die een website onderhouden, hier ook voor dienen te betalen.

Een groep vooraanstaande fotografen heeft zich verenigd tot een denktank en sprak zich over deze zaak uit in een verklaring. Deze werd aan belanghebbenden aangeboden, onder andere aan Pictoright waar men op dit moment 'namens fotografen' ongevraagd regelingen heeft getroffen en treft met de archieven om tot collectieve overeenkomsten te komen. U vindt de verklaring onderaan dit artikel [1].

Enquête Professional Imaging 2014 afgesloten

Met de heli naar een bevriende boer, brood mee en armoe

Naar aanleiding van de nieuwe locatie en opzet werd er door PhotoNmagazine.eu een enquête uitgeschreven, er reageerden 35 respondenten. Op zich een teleurstellend aantal, het kan niet als representatief worden beschouwd. Maar het geeft wel een indruk over de wijze waarop de beurs door de bezoekers en exploitanten werd ontvangen, over het algemeen als redelijk tot goed. 15 mensen vonden het zeer aantrekkelijk en 16 vonden het aantrekkelijk. Er was 1 respondent die de beurs matig vond en 2 mensen oordeelden 'slecht'.

Nieuwe prijs, de Blikken Camera

Op de beurs Professional Imaging was er een tentoonstelling te zien van de laatste Zilveren Camera. Met werkelijk prachtig werk. Voor wie het nog niet wist volgt hier (een deel van) het mission statement van de Zilveren Camera:

De stichting De Zilveren Camera heeft als taak de kwaliteit van de fotojournalistiek in Nederland te verhogen, een opdracht die stamt van de oprichters in 1949. Het huidige bestuur koestert die gedachte tot op de dag van vandaag.
(….)
Het belangrijkste instrument voor de stichting is de jaarlijkse wedstrijd om de Zilveren Camera: de beste nieuwsfoto, omringd door prijswinnaars uit verschillende categorieën. De website, de tentoonstellingen en het jaarboek zijn de belangrijkste uitingen van de Zilveren Camera. Het gaat niet alleen om een onderlinge wedstrijd: de Zilveren Camera wil ook de verworvenheden van de fotojournalistiek tonen aan een groot publiek.

Marielle van Uitert

Terug uit Kiev, het Maydan plein •

Een gezellig huis in Vught. ‘Je wilt zeker koffie’. Er is sinds kort weer een hond, omdat aan hondenlevens nu eenmaal een eind komt en het leven gewoon doorgaat. Een mooie Duitse herder uit Bosnië. Denver komt uit een asiel, het dier was zo mishandeld dat er enkele operaties aan te pas kwamen om hem op te lappen, kapotte gewrichten, verwondingen. “Hij is er nu al veel beter aan toe. Maar nog steeds bang, ik pakte in het bos een stok om te spelen en het beest kromp ineen. En hij is zo ongelooflijk lief, dat mensen zo’n dier zoiets aan kunnen doen. Ik ben echt verliefd op ‘m.” Even een stilte. “Je weet dat ik iets heb met underdogs.” Uit Marielles mond een statement, een betere bazin had Denver niet kunnen treffen.

Kerkdriel, toerisme en een ommezwaai •

Het leven van Marielle van Uitert begon in 1973 in Kerkdriel. In Breda studeerde zij aan de Hogeschool voor Toerisme en Verkeer waarna zij onder andere werkte als reisleidster. “Het was een voordeel dat ik veel talen beheers, Frans, Spaans, Duits, Engels en wat rugzak-Russisch. De journalistiek begon bij mij met een artikeltje en een kiekje.”

Marielle werkte hier na onder andere voor BN / De Stem als freelance correspondente en als duikinstructrice. Op haar reizen fotografeerde zij. Omdat fotografie natuurlijk ook techniek is besloot Marielle de vakopleiding fotografie in Boxtel te gaan volgen, waar zij ook docent Jan Kok trof, die haar leerde hoe je een beeldverhaal maakt. In 2008 studeerde zij met uitstekend resultaat af.

“De foto uit Vietnam van het huilend wegvluchtende, door napalm verbrande meisje Kim Phuc van de AP fotograaf Nick Ut kwam keihard binnen. Ik denk dat ik toen ineens wist dat ik écht wilde fotograferen, ik wilde in oorlogsgebieden gaan werken en laten zien wat er op de wereld aan waanzin is.”