Professional Imaging, Turkse ministers en hoe waterstofperoxide bijna kon winnen

door: Jurriaan Nijkerk

Jurriaan Nijkerk. Is ruim vijfendertig jaar fotograaf. Hij werkte o.a. voor Philips, Gasunie en Witteveen + Bos raadgevend ingenieurs. Voor het NOB 'deed' hij (pop)concerten en theaterfotografie. Twee maal werd het team, waarvan hij deel uitmaakte, genomineerd voor de Nationale Coiffure Award. Hij was bestuurslid bij BFN en SVFN en had zitting in de examencommissie van de Nederlandse Fotovakschool.
Vanaf het eerste nummer van het vakblad DeFOTOgraaf leverde hij redactionele bijdragen en hij was ruim een decennium hoofdredacteur. 'Bij mijn aantreden was het doel een nieuwe opzet neer te zetten voor DeFOTOgraaf: een blad dat over fotografen en fotografie moest gaan. De opzet was ook internationaal, ik had mij ten doel gesteld België en Nederland te bestrijken, dat is ook gelukt. Het nummer van augustus 2010 was mijn laatste nummer, het werd weer eens tijd voor iets anders.'
www.jurnijkerk.com.
Stuur Jurriaan een e-mail.

Om gek van te worden, zo veel tegelijk. In ieder geval worden deze woelige dagen afgesloten met andere woelige dagen, weldadig aandoende dagen als een aangenaam bad. Op Professional Imaging kunnen wij ons weer onderdompelen in mooie en handige speeltjes, luisteren en kijken naar goede sprekers en demonstraties of workshops bijwonen. En natuurlijk oude vriendschappen hernieuwen en misschien nieuwe opdoen. Mijn vriendelijkste gezicht ligt al gestreken in de la.

Maar voor en aleer het zo ver was…

Het begon met een Turkse minister die er door zijn baas op uit was gestuurd. Om onze brave Turkse medeburgers er van te overtuigen dat er in een democratisch vaderland, waar zij al lang niet meer (willen?) wonen, toch echt iemand nodig was die per decreet kan regeren. Om op deze wijze de vrijheid van meningsuiting te bevorderen en de personen die dit hinderen monddood te maken, want dat is pas echte democratie.

De bevoegdheid per decreet te regeren is ook noodzakelijk om achteraf een belangrijk artikel in de Turkse kieswet af te schaffen. Het artikel waarin uitdrukkelijk is verboden om voor Turkse zaken te stemmen in het buitenland.

En zo hing er een minister doelloos in het luchtruim omdat de landingsrechten waren ingetrokken. Eenzaam was hij echter niet, er waren zwermen met Nederlandse zwevende kiezers die, tesamen met een enkele verdwaalde drone, het luchtruim vulden.

Inmiddels was er een andere minister opgetrommeld. Erdoghanistan heeft er blikken vol van, helaas ongesorteerd. En zo kwam een ongesorteerde vrouwelijke minister van familiezaken stiekem in een van de vele regeringskonvooien het land binnen te rijden. Daar zouden de Nederlanders in door in verwarring geraken, in welke colonne zou zij zitten, en daar kon zij dan weer van profiteren. Misrekening dus, onderschat nooit onze AIVD, onze politie en onze journalisten.

Maar het was júist díe enige Nederlander, volstrekt anti-moslim en dus volstrekt anti Turks, wiens voorbeeld haar redding had kunnen worden voor de democratische decretiologie. Zij had hetzelfde kunstje kunnen flikken als de hoog in de peilingen staande halve Indonesiër, die uit schaamte voor zijn afkomst zijn woelige haardos weelderig had gewaterstofperoxideerd. Ook nog het hoofddoekje af en ons kakelverse blondje had onopgemerkt met iedere willekeurige trein en bus haar doel, de Turkse ambassade, kunnen bereiken. Om den volke toe te spreken, ter meerdere eer en glorie van de man die met een uitgegroeide Hitlersnor Europa de les mag lezen.

En dat is de reden dat de geblondeerde waterstofperoxidemans uiteindelijk bijna de verkiezingen won. Want die om hem heen zwevende kiezers hadden ongelooflijk de buik vol van de Turkse minister die ongeland in hun Nederlandse luchtruim hing, dat zij direct niet meer zwevend waren…

Gelukkig mag ik dit allemaal vergeten, en dat doe ik ook zéker. Onder invloed van het geweldige beeldfeest dat Professional Imaging heet en waar iedereen alles mag zeggen en nog gelijk is ook. Want wat leven wij toch in een fijn land, waar Mac-adepten en PC freaks elkaar niet onthoofden. Maar gezellig koutend van alle moois genieten en er ook nog een broodje bij happen.