Advertentie
Het nieuwe richtprijzenboekje 2019 is uit!
Het richtprijzenboekje dient behalve voor prijsindicatie ook als richtlijn in gerechtelijke procedures bij toewijzing van honoraria en schadevergoedingen bij geschillen. De richtprijzen zijn gebaseerd op onderzoek naar het prijspeil voor publicatie en productie. Bij de prijsberekening worden behalve resultaten van binnenlands onderzoek ook de prijzen van (EU) beheersmaatschappijen zoals het Belgische Sofam meegenomen.
Klik hier voor meer informatie
of om het boekje te bestellen.
De freelance (foto)journalisten Britt van Uem (Tubantia) en Ruud Rogier (Brabants Dagblad) hebben een belangrijke stap in de rechtszaak tegen De Persgroep gezet. Inzet van de rechtszaak is een billijk tarief dat in overeenstemming is met wat journalisten in vast dienstverband verdienen. Nu krijgen deze freelancers gemiddeld 16,50 euro per uur, terwijl (foto)journalisten in vast dienstverband met een vergelijkbare staat van dienst 60 à 80 euro per uur verdienen. In het tussenvonnis dat vandaag verscheen, zegt de rechter dat het voor de bepaling of een vergoeding al dan niet billijk is relevant is wat een freelance (foto)journalist per uur aan een opdracht verdient. Nu betalen media niet per uur maar per woord of per foto of foto-opdracht. Relevant is volgens de rechter ook wat journalisten in loondienst voor datzelfde werk verdienen. Dat de rechter deze twee omstandigheden mee laat wegen bij het bepalen van een billijke vergoeding is nieuw.
De Persgroep weigerde de zaak bij de Geschillencommissie Auteurscontractenrecht te laten behandelen. Dit lijkt onfris te ruiken, maar dat schijnt bij De Persgroep wel vaker zo te zijn wanneer het over freelancers gaat.
Tijdens de rechtszaak op 3 april jl. tegen de freelancers Britt van Uem en Ruud Rogier stelde Bart Verkade, directeur van de Persgroep Nederland, dat de waarschijnlijk door hemzelf uitgevonden ‘exploitatiewaarde’ het criterium was voor het vaststellen van een billijke beloning. Als dat ook wordt gehanteerd bij regioredacteuren in vaste dienst, zou dit salaris naar berekening hun salaris waarschijnlijk uitkomen op nog geen € 15.000 per jaar.
Een van de belangrijkst bezwaren die Van Uem en Rogier aandroegen in de rechtszaal is het verschil in vergoeding tussen hun regionale werk en dat van freelancers die voor landelijke media actief zijn. De Persgroep betaalt voor artikelen voor landelijke media aanzienlijk meer. Van Uem en Rogier stellen dat de vergoeding gelijk zou moeten zijn omdat het werk hetzelfde is. De Persgroep stelt dat met werk in regionale kranten minder te verdienen is vanwege het kleinere verspreidingsgebied. En dat de lagere vergoedingen daarvan het gevolg zijn.
Blijkbaar is men bij De Persgroep niet geheel compos mentis. Betrokken op benzine zou volgens deze redenering benzine die regionaal wordt verstookt goedkoper moeten zijn dan benzine waar men landelijk een grote afstand mee rijdt. Helaas is een liter noig steeds een liter, een woord een woord en een foto een foto. Elementaire begrippen die ons in het lager onderwijs reeds werden bijgebracht.
Otto Volgenant, advocaat van Van Uem en Rogier zegt over deze zaak: ‘Rogier werd door de Persgroep op pad gestuurd voor een foto in het Brabants Dagblad, was daar zo’n 2,5 à 3 uur mee bezig, en kreeg daar dan 42 euro voor. Van Uem kreeg voor een artikel van 500 woorden in Tubantia, waar ze zo’n 4 uur mee bezig was, 13 cent per woord. Dat is te weinig om van te leven. Bij de rechter hebben we een billijke vergoeding gevorderd. Wat we vroegen was zeker geen vetpot, maar wel redelijk, zeker als je het afzet tegen de nettowinst van meer dan 100 miljoen euro die de Persgroep per jaar maakt.
De rechtbank van Amsterdam heeft een uitspraak in deze rechtszaak aangehouden. De rechter wil graag meer informatie over de tarieven die De Persgroep hanteert, voordat hij overgaat tot een uitspraak. Dat blijkt uit de tussenvonnissen die afgelopen vrijdag 17mei zijn uitgesproken. Daar hoort in ieder geval een tarieflijst bij, inclusief de daarbij behorende toelichting. Pas na indiening van die stukken velt de rechter een oordeel.
Wanneer de rechter de eisen afwijst, zal de NVJ waarschijnlijk het stokje overnemen en de uitspraak uitleggen als het falen van de geschillencommissie. ‘Als je als uitgever weg kunt blijven bij de commissie en daar voor de rechter ook nog eens mee weg komt, dient de wet te worden aangepast’, zo zal de beroepsorganisatie dan bepleiten. De NVJ en de NVF zullen zich blijven inzetten voor billijke tarieven en voor een sterkere onderhandelingspositie voor freelance (foto)journalisten.
