Pasfoto’s weer eens onderwerp van strijd
Naar aanleiding van een tender, uitgeschreven door de overheid en een aantal discussies in de sociale media schreef ik een artikel, elders in dit magazine. Van vele zijden, organisaties en vakgenoten, van vakbladen, van belanghebbenden maar daarover later meer, kwamen er soms felle reacties. Vandaar dat ik hier alles nog eens onder de loep neem.
Er zit handel in de pasfoto, zo lijkt het. Over die pasfoto is altijd al veel te doen geweest. Meestal werd het ding bekeken als iets uit het onderste van de markt. Je moest ook vooral geen goede pasfoto’s maken van de krentenwegende baas, want dan werd het een portret. ‘En daar hangt een ander prijsje aan.’
Gelukkig deed ik korte tijd een soort stage, ergens waar de pasfoto zowat verheven was tot kunst. Een portret was het niet, er werd alleen maar een handwerkafdrukje gemaakt van 4x5 centimeter. Maar het fotootje moest wel uiterst perfect zijn en subliem uitgelicht. Later kwam ik te werken bij een Polaroidminded fotozakenman, ‘Als het er maar op staat.’ Twee werelden van uitersten.