In deze maandelijks terugkerende rubriek geven we een selectie van min of meer recent verschenen fotoboeken die we graag onder de aandacht brengen. Steeds wordt minstens één van de vermelde titels nader belicht. Deze keer viel de keuze op 'An autobiography of Miss Wish' van Nina Berman.
Het is een afschuwelijk verhaal, te erg soms voor woorden. Het is het trieste verhaal van Cathy, alias Kim(berly), alias Queenie, alias Miss Wish. Een vrouw die reeds als kleuter misbruikt werd op seksparty's van haar vader en 'vrienden' en die op haar 12de een relatie kreeg met een man die haar aan de drugs hielp, haar als een slavin uitbuitte, mishandelde en gebruikte voor het maken van kinderporno.
Hoe vertel je zo'n verhaal als fotograaf, hoe breng je zulke ellende in beeld, hoe maak je daar een boek van? Nina Berman laat met 'An autobiography of Miss Wish' op overtuigende en zeer aansprekende manier zien hoe dat kan. Met dank aan Teun van der Heijden die voor het prachtige boekontwerp zorgde. Het boek kwam onlangs, tijdens de afgelopen editie van Paris Photo, op de shortlist voor de Paris Photo/Aperture Foundation Photobook of the Year Award te staan. (De prijs werd uiteindelijk gewonnen door Laia Abril met haar boek 'On abortion').
Tekeningen •
'An autobiography of Miss Wish' is opgebouwd uit diverse elementen. Op de eerste plaats zijn daar de foto's die Berman maakte in de meer dan 25 jaar dat zij Cathy volgde in allerlei situaties: op straat, in hotelkamers, bedelend in de subway, aan een infuus liggend in een ziekenhuis, maar ook rondrennend aan zee of stilstaand onder een boom op een mooie avond, soms zelfs lachend. Af en toe komen ook een opvanghuis of gevangenis in beeld, en een enkele keer drugsafval.
De foto's worden afgewisseld met tekeningen en dagboekaantekeningen van de vrouw, haar briefwisseling met de fotografe en soms schokkende medische en psychiatrische rapporten van tal van hulpinstanties. Die tekeningen zijn van Kimberly Stevens zoals Cathy zich is gaan noemen sinds zij Londen en haar criminele belagers ontvluchtte om in New York aan een nieuw leven te beginnen – waar de ellende overigens gewoon verder ging. Zo kinderlijk als de tekeningen eruit zien, zo pornografisch en/of gewelddadig is hun inhoud vaak. Het is kennelijk Kims manier om haar verleden te verwerken. Tegelijkertijd versterken de tekeningen het verhaal en maken nog eens extra duidelijk dat dit bijzondere boek alleen mogelijk is geworden door de intensieve samenwerking van beide vrouwen.
Sterker •
Het boek is zo opgebouwd dat je Cathy – die ooit een tv-wedstrijd als pianiste won - steeds ouder en junky-achtiger ziet worden. Maar gelukkig ook meer genietend van de gewone dingen in het leven, zo blijkt uit de brieven die zij schrijft aan haar grote vriendin Nina, de fotografe. 'Please Nina will you make my book, I really want you to', zo begint één van die brieven. En dan volgen 9 redenen waaronder de overtuiging dat het boek zal laten zien dat ze alle ellende overleefd heeft en sterker is gebleken dan haar belagers.
In een nawoord laat Nina Berman de afgelopen decennia de revue passeren sinds die ene avond in 1990 toen zij Cathy op straat in Londen ontmoette. Ze geeft daarin aan dat ze bepaalde foto's niet gemaakt heeft of niet opgenomen heeft in het boek op verzoek van Cathy. Zo zul je de laatste niet bezig zien met drugs. 'Together, this is a collaborative autobiography', schrijft Berman, 'our attempt to craft the story of Cathy Wish'. En daarin zijn de twee vrouwen op een bijzondere manier geslaagd.
Tenslotte kan nog gemeld worden dat het boek 'video-enabled' is wat betekent dat je met behulp van het boek en een speciale app video's kunt zien op smartphone of tablet.