Katrin Eismann▼

Professional Imaging 20 jaar

De geschiedenis van Professional Imaging begint heel eenvoudig, bijna braaf. Met de Foto Vijfdaagse. Dit was een nogal afgeschermde club van importeurs en toeleveranciers. Meldde zich een 'concurrent' voor deelname dan werd er direct een veto uitgesproken. Een vrij kindelijke manier om te proberen je handel te beschermen door uitsluiting van concurrentie. Het product moet het namelijk winnen op de kwaliteit en door te proberen via uitsluiting van concurrentie een monopolie te creëren. Dit is in mijn ogen dé manier om je bestaansrecht te ondermijnen, de koper van je product maakt de keuze en wil daarin niet worden gehinderd door wijsneuzen die voorschrijven wat wel of niet wordt gekocht. Dit kruideniersdenken werd de organisatie noodlotting en leidde uiteindelijk via de FotoVierdaagse en de FotoDriedaagse tot de FotoNuldaagse.

Doorzakker

De beurs verhuisde in grotere opzet naar Van der Valk te Tiel, alwaar men begon met een kleine ramp. De vloer van het gebouw waar de beurs zou worden gehouden stortte iets meer dan een week voor de eerste beursdag in. Het gelukte Peter Duringhof te elfder ure een andere locatie te vinden, in het NBC congrescentrum te Nieuwegein.

Meer dan schroefjes

Het vak is meer dan moertjes en schroefjes. Er werden internationale sprekers gecontracteerd, Professional Imaging ontwikkelde zich in de loop van de tijd tot een kenniscentrum, inspirerend, leerzaam, levendig, relevant voor de fotografie en bovendien tot marktplein van de beroepsfotografie waar collega’s van diverse pluimage elkaar konden ontmoeten.

Topklasse sprekers

Het was van meet af aan duidelijk dat Professional Imaging een grotere kans van slagen zou hebben wanneer er ook educatie zou worden geboden. Zelfs de meest geroutineerde vakman of vrouw kon hier het voordeel mee doen. Een van de gasten was Photoshopguru van het eerste uur Scott Kelby, wereldwijd bekend van zijn boeken en trainingen, hij gaf er evenals mensen van zijn staf regelmatig acte de présence.

Fotografie is een vervalsing

(Prof. Katrin Eismann: "Photography was never meant to tell the truth.")

Fotografie is in zijn aard en wezen een vervalsing van de werkelijkheid:

Ontslag wegens Photoshoppen

Twee gebeurtenissen zijn eigenlijk de oorzaak van dit verhaal. Onlangs konden wij in de media lezen dat er ergens een fotograaf op straat was gezet omdat hij hoofdzonde nummer 1 had begaan: photoshoppen in een persfoto. En dat mag nu eenmaal niet van God.

Gisteren kreeg ik een bericht onder ogen dat een prijswinnaar van de prestigieuze ‘2012 National Geographic Photo Contest’, Harry Fish, zijn prijs weer werd ontnomen. De prijswinnende foto gaf een beeld van de voorbereiding van de gebeden aan de Ganges in India.

Een prachtige foto, zeer sfeervol en ietwat mysterieus, ik zou 'm zo aan de muur willen hangen.
Na vele uren en dagen reizen onder de meest beroerde omstandigheden om onder andere deze foto te hebben kunnen maken drong de inhoud van het mailtje van NG na enige tijd tot hem door. Een euforische stemming maakte zich van hem meester. Winnaar van de zware 'Places' categorie!

Julieanne Kost

Julieanne Kost is een bevoorrecht mens. Behalve dat zij een multi-talent is en schitterend vrij werk maakt geeft zij over de gehele wereld workshops en seminars voor Adobe: “I love beïng there and take part in the development of a superb piece of software. Together with some nice collegues.” Een interview met een inspirerend mens, die zelfs vanuit een lijnvliegtuig boeiende beelden weet te maken.

“Mijn ouders vormden een kunstenaarsechtpaar. Wanneer wij uitstapjes maakten fotografeerde mijn vader altijd. Het was dus niet vreemd dat ik daar ook al als klein meisje mee begon, fotografie fascineerde mij enorm. Ik herinner mij dat wij een ghosttown (verlaten stad) in Nevada bezochten. Eigenwijs als ik was kwam ik bewust met andere foto's thuis dan mijn vader. Later op school begon ik met tennis te spelen en voetbal. Uiteindelijk speelde ik op de middelbare school in een volleybalteam. In het begin was het niet zo'n groot succes. Maar in mijn laatste jaar deden wij het goed en wonnen veel. Ik wilde graag verder met sport en er iets in bereiken. Mijn ouders hebben mij echter bewust bijgestuurd in de richting van een wetenschappelijke studie. Achteraf begrijp ik ook waarom dit juist was. Ik behaalde een Bachelor of Science titel in psychologie en raakte gefascineerd dor mensen. Hierna heb ik een Associate gehaald in fotografie, op het Foothill College in Californië. Het lijken grote verschillen, maar ik merkte dat ik met mijn psychologische graad op een bepaalde, heel andere manier naar mensen had leren kijken en dat heeft mijn fotografie gunstig beïnvloed.