Jurriaan Nijkerk▼

Voorgeschiedenis •

In de studio werd het materiaal in eigen beheer afgewerkt, zwart/wit ontwikkelen en afdrukken, het ontwikkelen van kleurendia materiaal. Na enige tijd was het werken met licht voor haar iets dat zij haast instinctief leek te doen. Zeer precies en nauwgezet, wel los met veel gevoel voor vormgeving. En haar grote liefde werd portretfotografie in de ruimste zin des woords.

Toen de studio sloot ging zij zelf verder met het ontwikkelen van haar vak en haar visie. In 2008 vervolgde zij haar opleiding voort aan ArtEZ, Hogeschool voor de Kunsten te Arnhem in de richting Fine Art/vrije kunst. Dit leverde haar na de in die tijd vooral technische Fotovakschool nieuwe inspiratie op. Feitelijk stamt Joy nog uit het tijdperk van de analoge fotografie, maar schakelde over op de digitale wereld van heden. Zij bekwaamde zij zich in digitale fotobewerking en retouche, met de nadruk op kunstzinnigheid: “Je maakt tenslotte beelden, geen technische hoogstandjes. Maar alles moet voor mij wél kloppen, perfect zijn. En in zekere zin heb ik erg veel gehad aan de analoge fotografie, waarin niets kan worden verdoezeld, je leert een strakke discipline.”

De reportage van een bedrijfsjubileum, opgenomen onder slechte lichtomstandigheden met enkel een of andere l*llige Ipad ziet er slecht uit. Dit betekent dat de toeschouwer die deze foto’s ziet meteen denkt dat dit dus ook wel een sh*t-event zal zijn geweest. Dit geldt ook voor andere uitingen van bedrijven, die op deze manier hun bedrijfsresultaten ophangen aan klungelige presentaties. In elkaar gefietst door de jongste ‘getalenteerde’ magazijnbediende die net in dienst is getreden. Het bedrijf met een dergelijke uitstraling zal dan ook wel wat ‘klungelig’ zijn. Het is net zoiets als solliciteren zonder stropdas in ongewassen gescheurde ‘casual’ kleding met ongepoetste schoenen waarvan de zolen luchtig zijn geperforeerd.

Zijn ex-werkgever ontdekt dit en spreekt hem hierop juridisch aan omdat hij met het maken van deze WhatsApp-groep strijdig heeft gehandeld met zijn geheimhoudingsplicht. En stelt dat hij boete die daarop staat (25.000 Euro) moet betalen. Alsmede een schadevergoeding.

De arme werknemer stelt dat hij de geheimhoudingsplicht niet heeft geschonden, dat hij de groep per ongeluk heeft aangemaakt en bovendien ook weer direct heeft verwijderd.

“Ik ben het helemaal zat om als een pakezel met zware camera’s en objectieven rond te zeulen, geef mij maar lichtere apparatuur” zoals een geroutineerd persfotograaf tijdens Professional Imaging tegen mij verzuchtte. Hij is nu dus overgeschakeld op de ‘nieuwe’ apparatuur en aan de kwaliteit van zijn werk is dit niet af te zien. “Ik hoef mijn edele delen toch niet prominent buiten te hangen om mensen ‘professioneel’ te imponeren maar onderscheidt mij toch liever door mijn fotografie dan door technische herrie er omheen.”

En uiteraard ook werk van Helsenfeld met als onderwerp de Himba-stam, met vrouwen die traditioneel geen bovenkleding dragen, werd door Facebook afgeserveerd.

De Persgroep weigerde de zaak bij de Geschillencommissie Auteurscontractenrecht te laten behandelen. Dit lijkt onfris te ruiken, maar dat schijnt bij De Persgroep wel vaker zo te zijn wanneer het over freelancers gaat.

Tijdens de rechtszaak op 3 april jl. tegen de freelancers Britt van Uem en Ruud Rogier stelde Bart Verkade, directeur van de Persgroep Nederland, dat de waarschijnlijk door hemzelf uitgevonden ‘exploitatiewaarde’ het criterium was voor het vaststellen van een billijke beloning. Als dat ook wordt gehanteerd bij regioredacteuren in vaste dienst, zou dit salaris naar berekening hun salaris waarschijnlijk uitkomen op nog geen € 15.000 per jaar.

Britt van Uem wil 49 cent per woord voor haar schrijfwerk in plaats van de huidige 13,4 cent. Ruud Rogier wil 150 euro per foto in plaats van 42 euro. Als de rechter daar in mee gaat kost dat de Persgroep ongeveer 2800 euro.

Camera’s winnen namelijk geen fotowedstrijden. Dit deed mij meteen denken aan de reclamecampagne van enkele jaren geleden, met als schreeuwerige kop ‘Fotoacademie wint de Zilveren Camera’, of misschien was het wel de Word Press Photo. Wanneer je verder las wist je namelijk hoe het zat. Iemand die een fotocursus had gevolgd (ja, en ook nog een op ‘HBO niveau’) had namelijk die prijs gewonnen. Overigens zeer terecht.

De kenmerken •

• Tot aan 40 Gbps dataoverdrachtssnelheden met two-lane kabels, overeenkomend met de snelheden van Thunderbolt 3.
• Betere videoprestaties dankzij toewijzen van systeembronnen gebaseerd op overdrachtsbehoefte.
• Thunderbolt 3-compatibiliteit, afhankelijk van de USB 4 implementatie.
• USB 4 gebruikt type C-poorten.
• Wellicht klinkt dit alles tricky, maar je hoeft er in de praktijk weinig voor te doen, het is een soort USB 3 maar dan gewoon nog beter.

Er zijn verschillende types USB, hieronder volgen de kenmerken van de huidige typen •

1. SuperSpeed USB ofwel USB 3.1 Gen 1, USB 3.2 1: 5Gbps
2. SuperSpeed USB 10Gbps, USB 3.1 Gen 1, USB 3.2 2: 10Gbps
3. SuperSpeed USB 20Gbps, USB 3.2 2x2 20Gbps
4. Thunderbolt 3: 40Gbps
5. USB 4: 40Gbps

Een andere 1 aprilgrap de ik erg sterk vond is de grap van Thierry Baudet die onomwonden met grote stelligheid verklaarde dat hij de volgende minister-president is.

Over de Brexit kun je geen 1 aprilgrappen maken, die gaat of wel door (hard dan wel zacht) of niet door. Duidelijk een minder goede bodem voor een sterke grap.

De verrassing van de beurs •

Voor deze ‘Experience’ editie waren er, behalve het lezingaanbod en de demonstraties, workshops en presentaties van hoog niveau, ook met vermaarde sprekers uit het buitenland, activiteiten van diverse aard. Zowel georganiseerd door de organisatie als ook door de exposanten. Er waren meer lezingen, demonstraties, masterclasses, live shoots dan voorheen en activiteiten waarbij de bezoekers zelf konden fotograferen. Zowel in de theaters als op de beursstands.

Ook op het gebied van promotie werden er enkele zeilen bijgezet, door het benutten van het netwerk van deelnemende exposanten en zelfs trouwe bezoekers en door middel van nieuwsbrieven, maar ook voor het eerst door radioreclame. Eigenlijk geldt voor exposanten, organisatie en bezoekers: “Een goede beurs maak je samen.”

Hoewel wij als media-partner voorbereid waren op het gebodene heeft Professional Imaging Experience ons dit jaar verrast.

USB drives zijn ook gemakkelijk te verliezen en raken ook vaak zonder enige moeite kwijt. Of het medium nu per ongeluk is achtergebleven in een computer of is geleased door ‘iemand met plakkerige vingers’ is het risico vrij groot dat data in verkeerde handen vallen.

Versleuteling van de gegevens is eigenlijk een standaard procedure om je data te beveiligen, en zou een routine moeten zijn om de gegevens te beveiligen. Speciaal voor USB drives die zijn voorbestemd een nieuwe eigenaar te krijgen, die kan dan niets met de data..

Er zijn tal van programmaatjes op het internet te vinden om per ongeluk gewiste data terug te halen. Hiermee kunnen ook door de nieuwe eigenaar van de USB stick de gwiste gegevens worden hersteld, iets dat minder gewenst is. Wissen is niet voldoende, formatteren is een betere methode.

Voor Linux en Mac OS X kan de gehele inhoud worden overschreven met het volgende commando vanaf de prompt:
dd if=/dev/urandom of=/dev/sdX bs=1M

Een van de grote krachten was dat Peter ook zijn medewerkers wist te vinden. Zijn echtgenote ontpopte zich als een zeer secure bewindvoerder van het secretariaat, de kinderen met in het kielzog hun vrienden werden ingezet voor de diverse taken, eigenlijk is Professional Imaging in de grond een familiebedrijf. Zelfs aan de familietafel gingen de gesprekken vaak over de beurs.

Doorzakker

De beurs verhuisde in grotere opzet naar Van der Valk te Tiel, alwaar men begon met een kleine ramp. De vloer van het gebouw waar de beurs zou worden gehouden stortte iets meer dan een week voor de eerste beursdag in. Het gelukte Peter Duringhof te elfder ure een andere locatie te vinden, in het NBC congrescentrum te Nieuwegein.

Meer dan schroefjes

Het vak is meer dan moertjes en schroefjes. Er werden internationale sprekers gecontracteerd, Professional Imaging ontwikkelde zich in de loop van de tijd tot een kenniscentrum, inspirerend, leerzaam, levendig, relevant voor de fotografie en bovendien tot marktplein van de beroepsfotografie waar collega’s van diverse pluimage elkaar konden ontmoeten.

Topklasse sprekers

Het was van meet af aan duidelijk dat Professional Imaging een grotere kans van slagen zou hebben wanneer er ook educatie zou worden geboden. Zelfs de meest geroutineerde vakman of vrouw kon hier het voordeel mee doen. Een van de gasten was Photoshopguru van het eerste uur Scott Kelby, wereldwijd bekend van zijn boeken en trainingen, hij gaf er evenals mensen van zijn staf regelmatig acte de présence.

Toch mogelijkheden voor prijsafspraken •

Martijn Snoep ziet mogelijkheden om groepen freelancers gezamenlijk afspraken te laten maken met opdrachtgevers: 'We houden natuurlijk contact met het ministerie van Sociale Zaken en dat van Economische Zaken'.

De huidige gang van zaken is dat er ook voor ZZP-ers concurrentieregels zijn die voorschrijven dat zij niet gezamenlijk mogen tarieven mogen vaststellen bij een marktmacht van 10% of meer. Andersom geldt eveneens dat de opdrachtgevers geen prijsafspraken mogen maken om de tarieven te drukken, hoewel dit bij het merendeel van de uitgeverijen wel gebeurt, een soort omgekeerde kartelvorming.

Ook mogen zelfstandigen, in tegenstelling tot werknemers, geen collectieve arbeidsvoorwaarden afspreken in een cao. Een ZZP-er kan evenmin een beroep doen op wettelijk minimumloon, dat bij een 40-urige werkweek van de werknemer op € 9,33 ligt.

Na deze landelijke actiedag gaat de NVF door met actievoeren. Komende week trakteren we op koffie, croissants en muffins bij de Persgroep (Amsterdam, dinsdag), Sanoma (Hoofddorp, woensdag) en TMG (Amsterdam, donderdag). Bestuursleden, secretarissen van NVJ/NVF en betrokken fotojournalisten bezoeken de uitgeefbedrijven om met journalisten in gesprek te gaan.

De NVJ/NVF wilde hiermee aandacht vragen voor het belang van kwaliteitsfotojournalistiek, fatsoenlijke betalingen en zeggenschap over het auteursrecht. “Daarnaast willen we ook in gesprek gaan met redacties en directie”, zegt Rosa García López, secretaris NVF en Zelfstandigen. “Enerzijds willen we bereiken dat fotojournalisten meer waardering voor hun vak en toekomstbestendige tarieven krijgen.” Dit houdt ook in dat er een inflatiecorrectie op de afgesproken tarieven moet worden losgelaten. Echter, tot dusverre heeft de uitgeverswereld kennelijk gemeend dat wij in een inflatievrije zone leven.

Als basis wordt een serie vrij ruwe portretten gebruikt, door middel van een kunstmatige intelligentie-toepassing is het mogelijk om realistische portretten te genereren.

De basis wordt gevormd door een basistechniek genaamd GAN (Generative Adversarial Nets), zoals beschreven dit document uit 2014 van de ‘afdeling informatica en operationeel onderzoek’ van de Universiteit van Montreal, Canada. Uit een serie van vrij wazige en ruwe portretten wordt een nieuw portret gegenereerd. En uiteraard is het ook mogelijk uit series van kunstmatige portretten weer andere portretten ter genereren.

In enkele jaren heeft is deze techniek verder geperfectioneerd zodat er na het trainen van de Ai machine en de software realistische beelden ontstaan die niet onderdoen voor een echt portret.

Uiteraard zal het niet bij portretten blijven. De techniek wordt in de praktijk al toegepast voor interieurfotografie. IKEA maakt al vanaf 2014 voor 75% van haar catalogusfotografie gebruik van CGI rendering. En ook autofabrikanten maken deels gebruik van dergelijke technieken, hoewel nog niet op grote schaal.

Voor Hans van Ommeren gold het adagium “Voor een fotograaf is het verwerven van kennis en inzicht van belang, maar bovenal het durven dromen tijdens het fotograferen”. Hij was een van de motoren achter de Epson Print Academy, verzorgde veel workshops, onder andere op Professional Imaging en gaf ruim een vijfentwintig jaar les aan fotografen op de Volksuniversiteit Woerden. Behalve het fotograferen schepte hij er een behagen in om kennis en ervaring over te dragen aan anderen, zowel bestaande collega’s als aan prille nieuwkomers. In de vestiging Rotterdam van de Nederlandse Fotovakschool zette hij in 2007 een daglichtstudio op en verzorgde de training voor de docenten die daar les zouden geven, zoals op bijgaande foto’s is te zien. Digitaal fotograaf van het eerste uur John Tromp uit Rotterdam fungeerde hier als model...

Het fotovak in •

Het fotograferen begint in 1956, op 8-jarige leeftijd. Hij kocht van spaargeld een Ilford Sporti 6x6 en begon met het vastleggen van zijn omgeving. Daar is hij tot zijn dood nooit mee gestopt.

Kleutertransport met onveilige voertuigen, waarin ik een weldenkend mens nog geen aardappelen zal zien vervoeren. Slimme gasmeters die bewijzen dat slimheid en degelijkheid niets met elkaar te maken hebben en dat voorlichters keihard liegen. Ik kan nog wel even doorgaan, maar dat valt mij eigenlijk moeilijk omdat ik probeer positief te denken, al worden je de rapen goed gaar gemaakt.

Door onder meer het vakblad AMT, Stichting aanpak Voertuigcriminaliteit en Kiwa SCM (de certificatie instelling op het gebied van voertuigbeveiliging ) werd onlangs onder de titel ‘Gone in 20 seconds’ gedemonstreerd hoe dit in het werk gaat.

“Relay Attack is als diefstalmethode populairder dan een ruitje intikken”, zegt Stichting Aanpak Voertuigcriminaliteit (stavc). Relay Attack is een vorm van inbraak en diefstal waarbij het toegangssysteem van een motorvoertuig op eenvoudige wijze wordt omzeild. Met een stukje elektronica aangevuld met een paar componenten met een totale waarde van vier á 5 tientjes wordt de toegang verkregen tot een motorvoertuig. De code die een elektronische sleutel uitzendt naar de auto wordt gekopieerd naar een zendertje.

De schijnbaar eenvoudige wijze van fotograferen, het gebrek aan wat men ‘perfecte techniek' noemt en waar je op een opleiding of van je hoofdredacteur waarschijnlijk een onvoldoende voor kreeg, een naar het onscherpe neigende foto die haarscherp een essentie neerzette en die je vragende brein hard aan het werk zette.

Deze fotograaf heeft vrijwel zeker niet alleen mij geïnspireerd. Bijna iedereen die wérkelijk betrokken is bij de inhoud van het beeld moet een soortgelijke ervaring hebben ondergaan bij het zien van Cartier-Bressons foto’s. Zonder opsmuk, zonder effecten, maar met een intensiteit die zeldzaam is.

Cartier-Bresson richtte samen met Robert Capa, George Rodger, David 'Chim' Seymour en William Vandivert het vermaarde agentschap Magnum Photos op. Zij 30 jaar jongere vrouw Martine Franck, waarmee hij in 1970 trouwde, was van oorsprong Antwerpse. Zij trad in 1983 toe tot Magnum Photos.

Gebruikers kunnen doorklikken naar 'image credits' waar de maker van het beeld wordt vermeld. In de komende weken worden de gegevens rond copyright toegevoegd die, normaal gesproken, al door de auteur of een derde in de IPTC data werden gezet. IPTC data zijn in feite een elektronische copyrightvermelding. In feite het digitale zusje van het bekende © teken met jaartal van oorsprong) Volgens de auteurswetten mogen auteursaanduidingen niet van een werk worden verwijderd, digitaal of handgeschreven, dit levert een inbreuk op.

Overigens is het ook mogelijk om uitgebreide informatie over het beeld in de IPTC metadata te vermelden. Meer over de IPTC standaard vindt u hier en bij de IPTC.

"Het is traditioneel moeilijk om de maker van beelden op het web te weten te komen, of wie de rechten ervan bezit. Vaak zit die informatie in de metadata is ze de sleutel om het copyright van beelden te beschermen," aldus Google in haar blogpost.

De achterwand laat zich gemakkelijk installeren, neem de achterwand los van de camera, stel de lensopening af voor de digitale module, verbind de flitssynchronisatie van de camera met de achterwand, zet de sluitertijdenknop knop op B en het feest kan beginnen.

De kenmerken van de I’m Back zijn een 16 megapixel CMOS sensor, uitvoerformaten Jpeg en RAW, een ingebouwd touchscreen voor live view scherpstelling, een video 2880×2160 MP4 mogelijkheid, 64GB opslag, een USB type C poort, een statiefbevestiging, Wi-Fi connectivity, en een 3.7 volt 2,700 mAh accu.

Er is een lijst van camera’s die kunnen worden gebruikt, deze vindt onderaan dit artikel.

Volgens Medeiros kun je natuurlijk niet verwachten dat de camerawand dezelfde beeldkwaliteit heeft als de huidige digitale camera’s of opnamen op film met deze camera’s, zoals de foto’s laten zien, de I’m Back. Wel moet het voor een aantal fotografen een esthetisch genoegen zijn om weer met deze camera’s te werken. De I’m Back heeft een eigen beeldtaal, die vooral door creatieve fotografen zal worden gewaardeerd. Enkele opnamen van Samuel Medeiros vindt u bij deze tekst.

Constantijn reageerde in zijn functie als erevoorzitter van het Prins Claus Fonds. Het fonds had inmiddels al de aanhouding op 5 augustus en daarop volgende mishandeling van Shahidul Alam, reeds jarenlang een partner van het Prins Claus Fonds, scherp veroordeeld. Ook werd zijn onmiddellijke vrijlating geëist.

Shahidul Alam werd door een grote politiemacht gearresteerd in zijn woning in Bangladesh.

PhotoNmagazine berichtte al eerder in een interview in 2013 met Shahidul Alam, dat werd gehouden in de conferentiekamer van het kantoor van het Prins Claus Fonds te Amsterdam, over deze geweldloze strijder voor democratie die fotografie-onderwijs gebruikt als middel.

Behalve zegeningen van de cloud, whatsapp, Facebook, contactloos betalen, zelfrijdende pedaalemmers, gaat het ook vaak over de ergernissen van deze tijd. Over de jacht op persoonlijke data, het volgen op het internet, de geldvretende apparatuur en software, die om bij te blijven moet worden aangeschaft, het mijnheer Zuckerbergschandaal, de ziektekosten en zorgpremies die, ondanks de beloofde besparing door privatisering, gierend de pan uit rijzen, de telefoonmarketeers die nog nooit van het bel-me-niet register hebben gehoord en de overmatige regelgeving die vaak helemaal nergens op slaat. En de eeuwige hackers die ons het spelen met ons lollige speelgoed grondig dreigen verzieken.

Hoe een frauduleuze nachtfoto aan het licht kwam •

De winnende foto is gemaakt in het Emas National Park in het binnenland van Brazilië. De fotograaf gebruikte een sluitertijd van dertig seconden en ISO 5000. Cabral omschreef het plotseling opduiken van de miereneter opdook als een "ongelofelijk geluk". Er was ook een ongelooflijke pech, het viel echter een bezoeker van het Braziliaanse natuurpark op dat de bewuste miereneter op de winnende foto verdacht veel leek op een opgezette miereneter bij het bezoekerscentrum in het natuurpark. De ontdekker meldde dit bij de wedstrijdorganisatie van het NHM.

Het AD geeft het al aan, de freelancers hebben er in hun opdrachtovereenkomst voor getekend. Dan mag het dus. Op het moment dat de freelancer daar níet mee akkoord gaat, dan mag het niet.

Frank’s praktijk bestaat uit het maken portretten, van gewone mensen, van BN-ers en uit modefotografie. Het grootste deel van zijn tijd geeft hij echter workshops modelfotografie, in de studio in Emmeloord, maar ook op spannende locaties in binnen en buitenland. Kastelen, musea en leegstaande industriële gebouwen vormen dan vaak de omgeving. In zijn fotografie en bij workshops legt hij een eigen stijl en opvatting aan de dag met een verrassende creativiteit. Spontane invallen gaat hij ook niet uit de weg.

De genomineerden van de PIA d’Or Award zijn inmiddels ook bekend. Het zijn Reiny Bourgonje – Heerenveen, Deborah Roffel – Opende, Tom Baetsen - Nederhorst den Berg, Ton Bennemeer – Waddinxveen, Peter Friederich – Almere, Martin Hol – Biervliet, Adrian Kuipers – Apeldoorn, Frank van Boxtel - Sint Michielsgestel, Jolanda Siemonsma - Sneek en JeRoen Murré – Beverwijk. De winnaars worden zaterdagmiddag 24 maart bekend gemaakt tijdens Professional Imaging waarna de expositie van de inzendingen wordt geopend.

Er is zoals wij gewend zijn een keur van internationale sprekers over uiteenlopende onderwerpen op drie podia, het Adobe theater, het Live Shoot theater en het Fotografencafé (CameraNU.nl). Bovendien zijn er in verschillende stands demonstraties en sprekers. Iedereen die uit is op kennis kan hier het hart ophalen.

Cookie-muren verboden •

In de ePrivacy Verordening worden ook de zogenoemde cookie-muren uitdrukkelijk verboden. Dat zijn pagina’s die verschijnen wanneer een bezoeker op een website komt en moet aangeven of hij of zij akkoord is met de plaatsing van cookies. Wie geen toestemming voor cookies geeft, kan de site in kwestie nu meestal niet bezoeken. Omdat internetters toch deze websites willen bekijken gaat men veelal akkoord met het plaatsen van cookies. In feite een afgedwongen plaatsing die riekt naar chantage.

De nieuwe Europese wet regelt dat ook bezoekers die geen toestemming geven voor cookies deze sites wél moeten kunnen bezoeken. De kans is groot dat daardoor veel minder mensen akkoord gaan met de plaatsing van deze kleine bestandjes die het volgen van je activiteiten mogelijk maken. Volgens een onderzoek door het Wissenschaftliches Institut für Infrastruktur und Kommunikationsdienste (WIK) in opdracht van de Duitse overheid leidt de regelgeving er toe dat er veel minder gepersonaliseerde advertenties verkocht kunnen gaan worden wegens het ontbreken van de cookies.