Koninklijk Verbond van Grafische Ondernemingen (KVGO)▼

Bespiegelingen aan de vooravond van een beurs

De eerste Professional Imaging die ik meemaakte voelde als een grote gok betreffende het welslagen. Met de laatste Profoto in Den Haag nog in gedachten. Deze traditionele beurs kalfde zienderogen af. De laatste editie zag ik daar trieste mannen in lege stands die je aankeken met een smekende blik: "Kom alsjeblieft bij mij, verkopen hoeft niet, maar aanspraak...

Lege gangpaden en babbels •

De beurs had nog gered kunnen worden. Met een militaire oefening in de gangpaden, dat leek nog wel het meest zinvolle en nog veilig ook: publiek kon onmogelijk door een granaat worden getroffen.

Wat wel bleef waren de soms saillante verkoopargumenten. Een wel zeer merkwaardige kwam van de man de flitsers verkocht met het aanzien van langwerpige koektrommels. Paar knullige kleppen er op. "De flitsers zijn rechthoekig. Omdat de sluiter van een camera ook rechthoekig is maak je met een rechthoekige reflector een bijzonder efficiënt gebruik van je flitsvermogen en dus van het rendement. Je verdeelt hiermee het licht over het gehele beeld. Een ronde reflector doet dit niet, daar gaat veel licht verloren. " Ik vertelde hem dus dat wij niet tot zaken konden komen: "Jammer, ik heb een Rolleiflex en dat beeld is vierkant..." Er is zo hier en daar nog steeds niets veranderd in dozenschuifland...

Over verandering

Wij leven in een tijd waarin alles in steeds sneller tempo lijkt te veranderen. Voor veel mensen is het moeilijk, het hoeft toch niet, het zal de tijd wel uit duren. Anderen zien het als een uitdaging, mee veranderen op de soms woeste stroom, nieuwe dingen bijleren. Oudere mensen hoor je vaak over vroeger, hoe goed dit was. Jongere mensen hebben het dan over de fossiele tijd.

In deze editie vindt u een verhaal over een tentoonstelling van een (reeds overleden) kunstschilder die de fotografen al ver vooruit was. Hij maakte groothoek- en teleperspectieven en schilderde vanuit verschillende standpunten. Deze manier van kijken werd weer door fotografen overgenomen. Een soort multimedia/crossmedia avant la lettre.

Ballen in de boom, het verdwijnen van GW

Zo net voor de Kerst is het de bedoeling dat iedereen vervuld is met warme gedachten, gezelligheid is troef. Behalve vrede op aarde, veilig vuurwerk en ballen in de boom zal er gezelligheid heersen.

De afgelopen week was er iets toch wel schokkends. Er verdween weer een stuk traditie. Een deel van iets dat bepalend is of was voor sommige collega fotografen en zeker voor mijzelf omdat het grafische vak onze beroepsgroep nauw raakt. Op de voorpagina van het 'GW', voorheen het 'Grafisch Weekblad', een afscheidsartikel van de redactie dat het 'GW' ophoudt te bestaan: 'Het GW stopt er mee'.

Nu ben ik weliswaar tegenwoordig een digitale hoofdredacteur, volgens een goede bekende uit het grafische vak heb ik nog steeds drukinkt in mijn aderen. Dit is waar, ik weet nog hoe ik, lang geleden, de eerste door mij bij elkaar gefotografeerde brochure van de pers zag komen. De foto's waar je met veel aandacht aan had gewerkt zag je in seconden in duizendvoud langsglijden. Ineens voelde ik de macht die een fotograaf heeft, jouw product dat de hele wereld over kan gaan. En ik voelde een heilig respect voor die mannen die hier zorg voor droegen.