Een van de grootste kranten van Japan, Nikkan Kogyo Shimbun, bracht een artikel met twee zeer interessante berichten voor fotografen die met Canon spiegelloze camera’s werken.
Ten eerste dat de Canon 1D X-level EOS R in 2021 wordt gelanceerd.
Ten tweede dat Canon werkt aan een soort 'converter' die een spiegelloze camera kan veranderen in een DSLR.
Op de CP+, de Japanse wereld premiere show voor camera en imaging, gehouden van 1-4 maart 2018 in Pacifico Yokohama, mocht er een stevige uitspraak worden genoteerd. Sony's Senior General Manager van de Digital Imaging Business Group, Kenji Tanaka, deed daar een interessante voorspelling. Kort maar bondig.
Kenji Tanaka: “Een van de redenen dat bedrijven zoals Sigma en Tamron objectieven maken voor de Sony FE is dat deze een toekomst verwachten waarin full-frame mirrorless is de norm wordt. En hoelang zou dit kunnen duren?
De camerasensor levert signalen die moeten worden omgezet naar leesbare bestanden zoals Tiff, Jpeg of PNG. Het signaal als zodanig is 'onzichtbaar' omdat iedere sensor nu eenmaal een eigen karakteristiek heeft. Zo zijn er sensoren een andere pixelindeling hebben of drie kleurlagen boven elkaar hebben gegroepeerd. De indeling, het patroon van de pixels kan variëren, er kunnen ongevoelige lagen of pixels met normale en met lage gevoeligheid in de sensor zitten. Sensoren hebben meestal een RGB indeling maar er is ook een sensor van Fuji, nog niet op de markt, die een RGBW (wit) indeling heeft.
Een RAW bestand is een bijzonder type bestand, het voldoet niet aan een gedefinieerde standaard, maar is het bestand waar de ruwe sensor-uitvoer van de camera in is opgeslagen. Dit bestand heeft kenmerken, afhankelijk van het camera-merk en kan zelfs per camera-type verschillen. Ook de naamgeving van RAW bestanden is (uiteraard) niet altijd hetzelfde. Zo gebruikt Nikon de .NEF bestandsindeling, bij Fuji heeft men het over .RAF terwijl Olympus hiervoor .ORF gebruikt. Dit betekent dat niet alle RAW bestanden zonder meer door beeldsoftware kunnen worden geopend.
Een RAW bestand bevat alle gegevens die er beschikbaar waren toen de foto werd genomen. Er is geen compressie op de data in het bestand toegepast (In sommige gevallen wel, maar dan gaat het wel om verliesloze compressie) en achteraf zijn de instellingen voor witbalans en belichting aan te passen zonder verlies van data.
Op het allerlaatst werden er nog twee sprekers ingevoegd in het programma van 2014, een zeer goede aanvulling die in het keynote-programma eigenlijk niet mochten ontbreken. Het nu wel zeer complete palet is uiterst aantrekkelijk voor de bezoeker. Organisator en fotograaf Peter Duringhof laat hiermee zien dat het, zelfs in economisch moeilijker tijden, toch mogelijk is zonder kosten voor de beursbezoekers een beurs met een programma van formaat te bieden. Met een kwaliteit die ook dit maal weer boven die van alle vorige edities uitstijgt. De bezoeker ziet hier soms oude bekenden, soms nieuwe gezichten, maar bij iedere lezing, demonstratie of workshop ligt de lat zeer hoog.
Professional Imaging biedt hiermee een inspirerende verscheidenheid van sprekers, vanuit verschillende disciplines en ieder met een eigen stijl, aanpak en visie.
Een fotograaf met bijzondere kwaliteiten. Hij werkte in zijn dertigjarige carrière onder andere voor National Geographic en was staffotograaf bij Life Magazine. Verder publiceerde hij in vele andere toonaangevende bladen, zoals Time en Newsweek en voerde opdrachten uit voor Adidas, Nikon, Sony en andere grote bedrijven. Joe McNally is bovendien een begenadigd schrijver, zijn boek The Hotshoe Diary werd een bestseller. Tevens geeft hij wereldwijd workshops.
In de nasleep van 9/11 realiseerde McNally met behulp van 's werelds enige levensgrote Polaroid camera een project genaamd 'Faces of Ground Zero'. De serie ging op tournee in 2002, de foto’s werden ook in boekvorm uitgebracht en genereerde ongeveer $ 2.000.000 voor de hulpverlening.
Degene die in het bezit is van een van zijn vele boeken moet zich de kans niet laten ontgaan deze tijdens de signeersessies van deze meester van de strobistische fotografie te laten signeren.
Voor Professional Imaging begint het nieuwe jaar met een wachtlijst voor standhouders, alle standruimte is volledig bezet. Omdat de oude locatie in Nieuwegein, het NBC, te klein werd heeft beursorganisator Peter Duringhof besloten om de beurs te 'verhuizen' naar de beurshallen 'De Loods' te Nijkerk. Hiermee is de totale beursoppervlakte van 1800 naar 6000 vierkante meter vergroot, dus met ruim 65%.
Voor de vijftiende maal op rij wordt Professional Imaging 2014 op 29.30 en 31 maart gehouden in Nijkerk. De Blokhoeve was al te klein, een interne verbouwing maakte de effectief bruikbare oppervlakte nog eens kleiner. Ook de toegenomen verkeersdrukte en de krappe parkeerruimte waren verbeterpunten.
Peter Duringhof: “Het vinden van de ideale ruimte voor een beurs als Professional Imaging is geen sinecure. Een dergelijke beurs moet een bepaalde uitstraling hebben, die zet je niet zomaar in een hal op een industrieterrein. De jaarbeurs is hiervoor ongeschikt omdat je daar verdrinkt in de grootte en de onpersoonlijke sfeer. Ook bijvoorbeeld de Euretco hallen in Houten of de Brabanthallen in Den Bosch zijn ongeschikt voor een dergelijke beurs. Er moet iets van sfeer zijn men moet er prettig kunnen vertoeven.”
Dat de beurs een belangrijke functie vervult was al duidelijk, met een aantal jaren in successie bezoekersaantallen van ver boven de 6000 bezoekers. Dit jaar waren, ondanks de grotere oppervlakte, de standruimtes voor de exposanten vorige maand al compleet uitverkocht. Er is momenteel een wachtlijst.
19 februari 2013
Op dezelfde dag dat de tien finalisten van de Student Focus wedstrijd worden aangekondigd publiceert de World Photography Organisation in samenwerking met Sony een tot nadenken stemmende witboek over de toekomst van het fotografie-onderwijs.
Ontstaan uit een discussie met negentien van de meest vooraanstaande professoren in het internationaal fotografie-onderwijs samen met Virginia Morrison, directeur van Vereniging voor Fotografie Onderwijs en fotograaf Tom Ang, is het doel van het witboek het creëren van een wereldwijde dialoog over fotografisch onderwijs. Zowel WPO en Sony zijn toegewijd aan de ondersteuning van opkomende fotografisch talent en het witte papier is opgesteld om instellingen, docenten en studenten ten goede te komen.
Volgens alle deelnemers aan de discussie is er een gebrek aan consistentie tussen de theorie en de praktijk van de fotografie op school. Om tot een meer consistente samenhang te komen, werd een lijst van kerncompetenties opgesteld en opgenomen in het witboek. De competenties variëren kennis van de geschiedenis van de fotografie tot analytische en communicatieve vaardigheden, en afwerkings- en presentatievaardigheden.
Het is extreem koud. En ook zonnig, de zon komt echter niet door de winter heen. Ik wandel rond de middag vanaf de metro langs de Stopera naar de Herengracht alwaar het 'Prince Claus Fund' ofwel het 'Prins Claus Fonds voor Cultuur en Ontwikkeling' is gevestigd. Wanneer ik binnenkom word ik naar een conferentiekamer geleid, waar ik word voorgesteld aan Shahidul Alam. Een gedrongen man die rust uitstraalt vanuit donkere maar open vriendelijke ogen. Een man aan wie je niet kunt zien dat hij als activist wordt bestempeld. Een strijder voor democratie, die van zijn vak gebruik maakt om een rechtvaardiger samenleving af te dwingen door educatie. Dit is het verhaal van een van mijn meest bijzondere ontmoetingen. “Je maakt mooie foto's.” Hij glimlacht alleen maar.
Shahidul werd geboren in 1955, in Dhaka in Bangladesh. In Engeland studeerde hij scheikunde en gaf er ook les in. Hij behaalde daar een graad (PhD) in de filosofie, aan de Universiteit van Londen. De fotografie kwam eigenlijk pas later. “Ik ben altijd enorm geïnteresseerd geweest in fotografie. Met mijn vrij conventionele afkomst was het alleen moeilijk om een minder conventioneel beroep te kiezen. Tijdens de voorbereidingen van mijn promotie in Londen kreeg ik de kans om naar de VS en Canada te gaan. Ik reisde daar liftend rond met een camera die ik op verzoek voor een vriend had gekocht. En fotografeerde daar natuurlijk ook mee. Terug in Londen bleek de vriend het geld niet te hebben om de camera te betalen, dus bleef ik er mee zitten. Ik besloot om te gaan fotograferen. Ik had daar ook een politieke rechtvaardiging voor. Ik dacht altijd al na over politieke vraagstukken, over democratie, over het Westen dat zich superieur voelt aan het Oosten. En ik bedacht mij dat beelden daar verandering in konden brengen. De westelijke wereld ziet Bangladesh als een land dat het bestaan alleen maar dankt aan de ontwikkelingshulp. In werkelijkheid is dit anders.