Naamsvermelding

De rijdende rechter en het auteursrecht

In de uitzending van 1 april jl. van ‘De rijdende rechter’ boog mr. Visser zich over het auteursrecht van een fotograaf en de handhaving van diens rechten.

De casus was als volgt. De heer Mooren is freelance fotograaf en heeft medio 2009 een foto gemaakt van een vrouw in een rode jurk, op een grasveld in Amsterdam Zuidoost.  Deze foto heeft Mooren ingestuurd aan Zuidoost Partners in het kader van een fotowedstrijd. Een voorwaarde voor deelname aan deze wedstrijd was dat de deelnemer aan Zuidoost Partner toestemming geeft zijn/haar foto’s rechtenvrij te publiceren voor niet commerciële promotionele doeleinden.

Portret Koos Breukel geplagieerd in wedstrijd Mondriaan Fonds?

De voorgeschiedenis

Het ministerie van OCW gaf met de Rijksvoorlichtingsdienst het Mondriaan Fonds september 2013 de opdracht en het budget om de totstandkoming van drie tweedimensionale staatsieportretten te begeleiden. Het Mondriaan Fonds accepteerde deze opdracht graag aangezien het fonds zich het stimuleren van de ontwikkeling en de zichtbaarheid van hedendaagse beeldende kunst en cultureel erfgoed ten doel stelt.

Schetsontwerpen

Twaalf kunstenaars werden door de Mondriaan Fonds uitgenodigd om een schetsontwerp te maken voor een staatsieportret van Koning Willem Alexander. Omdat de koning niet beschikbaar was om te poseren werden de twaalf kunstenaars van bestaande foto’s voorzien, onder andere van Koos Breukel, waarvan de Rijksvoorlichtingsdienst de gebruiksrechten had verworven. Voor het schetsontwerp kregen de geselecteerden zes weken de tijd en een vergoeding van € 5.000.

Na beoordeling van de schetsontwerpen werden drie kunstenaars gekozen die ieder een staatsieportret mogen vervaardigen. De uiteindelijke bedoeling is dat de statieportretten straks komen te hangen bij ministeries, provincies, gemeenten en ambassades. Het honorarium inclusief gebruiksrechten voor de portretten worden hiertoe afgekocht voor € 75.000 per portret.

Heksenjacht en verdienmodel

Inleiding

Er wordt mij weleens verweten bezig te zijn met een heksenjacht op bloggers die ongevraagd foto’s hebben gebruikt. Daarbij wordt mij ook weleens verweten daar een ‘verdienmodel’ van te hebben gemaakt.  Deze verwijten komen van mensen die door mij namens een fotograaf zijn aangesproken na een inbreuk op dien auteursrechten en zijn meestal niet gestoeld op enige kennis van de relevante feiten of wetgeving. Nu is het mij al langer bekend dat je niet alles wat op internet staat moet geloven, maar helaas zijn er steeds meer mensen die internet, en dan met name ‘Google’ zien als de meest geloofwaardige bron ooit.

Verhoging licentietarief draagt niet het karakter van een boete

In de algemene voorwaarden van de Nederlandse Fotografen Federatie is bepaald dat een fotograaf die geconfronteerd wordt met een inbreuk een verhoging kan vorderen van een aantal maal het licentietarief. Veel fotografen gebruiken deze voorwaarden om hun schade te begroten, ook of juist wanneer partijen deze voorwaarden niet zijn overeengekomen. Dit stuit op weerstand bij inbreukplegers en hun juridisch adviseurs omdat deze verhoging volgens hen het karakter van een boete heeft.

Zij gaan er echter aan voorbij dat de mogelijkheid voor fotografen om een verhoging te vorderen essentieel is, immers zonder deze mogelijkheid zal het plegen van inbreuken gunstiger zijn dan het vooraf vragen van toestemming en het betalen van het licentietarief. Wanneer fotografen alleen maar hun licentietarief zouden kunnen vorderen wanneer inbreuk wordt gepleegd en niet de immateriële schade die ontstaat door het ontbreken van toestemming en/of naamsvermelding wordt het handhaven van auteursrechten een heikele onderneming.

Foto's citeren op een 'Belgische' website

Collega De Jong heeft ooit een foto gemaakt van Jan Wauters die Jan Mulder interviewt. In 2010 verscheen er een biografie over Jan Mulder bij uitgeverij 'De Buitenspelers'. De biografie is geschreven door verschillende auteurs, onder wie W., die het hoofdstuk over de Brusselse jaren van Jan Mulder heeft geschreven. W. is auteur van boeken over voetbal en over artikelen over sport die worden gepubliceerd in Vlaamse en Nederlandse kranten, tijdschriften en op websites.

Foto's van Hollandse Hoogte en ANP aangeboden voor krokettenprijzen

Onlangs werd ik door verschillende fotografen individueel gewezen op een nieuw gezamenlijk initiatief van ANP en Hollandse Hoogte, ‘Eerlijke Foto.nl’. Twee van deze mededelingen:

  • Één van de fotografen had een sales report gekregen betreffende een serie van enkele foto's waarop voor de verkoop van publicatierechten per foto € 3.50 werd berekend. ‘Enigszins’ aangebrand belde deze met het ANP en vroeg hoe dit zat. De reactie kwam wat moeizaam. ‘Nou, ehhh, tja, wij kunnen er niet meer voor krijgen en dan moet je wat...’ of woorden van die strekking.
     
  • Een andere collega maakte mij attent op een webpagina van Eerlijke Foto.nl, de door hem verstrekte link naar een pagina van ‘Eerlijke Foto.nl’ spreekt voor zich (redactie: ten tijde van deze publicatie is deze foto zelfs "actiefoto van de dag" voor € 1,00 / één hele euro!).

Het zijn twee reacties uit een lange rij.

Geniaal idee van ANP en HH

Hoe zit dit nu eigenlijk? De website van Eerlijke Foto.nl bracht uitkomst. Een citaat (eerlijkefoto.nl/misc.pp?code=1005):

JA, MAAR…

Inleiding

Wie regelmatig met opgroeiende kinderen te maken heeft, weet het. Stel een vraag, spreek ze ergens op aan of doe een simpele mededeling en de reactie is standaard: JA MAAR….

Wil je zo even je speelgoed opruimen? Ja, maar …. ik ga er straks weer mee verder spelen, het ligt toch niet in de weg, ìk heb er niet mee gespeeld.
Ik vind het niet goed dat jullie koekjes gebakken hebben toen ik niet thuis was. Ja, maar….. we wisten niet dat het niet mocht, we dachten dat je het wel goed zou vinden, je vindt ze toch lekker, we ruimen echt de keuken wel op, we gaan ze straks naar oma brengen.
We gaan zo eten. Ja, maar…. ik heb nog geen honger, ik wil even dit computerspelletje afmaken.