Getty Images claimt bij uitgever
Libris-boekhandel Broekhuis (Almelo, Hengelo en Enschede), heeft een claim mogen ontvangen van Getty Images, omdat op haar website het omslag stond afgebeeld van een boek met een foto van Getty Images. De uitgever van het boek heeft de rechten hiervoor voldaan, boekhandel Broekhuis toonde de foto echter zonder typografie. Volgens Broekhuis is het gebruikelijk dat promotiemateriaal zo wordt gebruikt én is de foto gebruikt in de juiste context. “De uitgever moet de boekhandel vrijwaren. Ik moet er vanuit kunnen gaan dat de rechten voor alle 12.000 titels die we in huis hebben in orde zijn.” aldus eigenaar Kees Schafrat. De claim van Getty bedraagt ruim € 700.
Bron: Boekblad
Gehackt! Apples Steve Wozniak's vrees bewaarheid, journalist raakt al zijn gegevens kwijt
Vorige week werd een journalist gehackt. Mat Honan maakte als technisch journalist niet alleen gebruik van social media maar had al zijn data zoals verhalen maar ook privé foto's 'in the cloud' opgeslagen en betaalde zijn aankopen vaak online. Kortom, hij had zijn digitale leven zeer comfortabel ingericht, mede door allerlei internetdiensten met elkaar te verbinden. Honan: “Binnen één uur was mijn gehele digitale leven vernietigd. Eerst werd mijn Google account overgenomen en gewist, hierna werd mijn Twitter-account gecompromitteerd door het als platform voor racistische en homo-onvriendelijke boodschappen te gebruiken. Het ergste van alles was dat er werd ingebroken in mijn AppleID account en dat dit door de hackers werd gebruikt om alle data op mijn iPhone, iPad, en MacBook te wissen.”
Kwestie van puzzeltje oplossen, de kettingreactie
Pinterest en intellectuele eigendomsrechten van derden
Met de opkomst van social media als Facebook en Twitter heeft het delen van afbeeldingen een enorme vlucht genomen. Gebruikers kunnen op eenvoudige wijze foto’s of afbeeldingen uploaden via een achterliggende fotodienst, waaronder bijvoorbeeld TwitPic, Lockerz of Flickr. Dat deze ongelimiteerde mogelijkheid tot het openbaar maken van afbeeldingen tegen de borst kan stoten van de originele auteursrechthebbende, bleek al eerder. Fotograaf Morel postte foto’s van de aardbeving in Haïti op zijn persoonlijke twitteraccount. Morel was echter niet gecharmeerd toen de Franse Fotodienst AFP gebruik maakte van zijn foto’s en hiermee geld verdiende. AFP beriep zich hier op de algemene voorwaarden van fotodienst TwitPic waarin is bepaald dat derden automatisch een licentie op de door gebruikers geplaatste foto’s wordt verleend.[1]
Inzoomen op de wereld van planten
Aan de Lindengracht in Amsterdam, waar het beeld staat van schoolmeester Theo Thijssen, schrijver van “Kees de jongen”, is een mooie fototentoonstelling over de natuur; over de soms geheimzinnige plantenwereld. Als je de hoge, witte ruimte van de Kahmann Gallery binnenloopt trekken Paul den Hollanders grote plantenvormen meteen je aandacht. Pluizige bollen aan kale stelen, een groepje kleine paddestoeltjes zijn herkenbaar, maar de gefotografeerde planten lijken onaards en van binnenuit kleuren en licht uit te stralen, licht waarvan je niet begrijpt waar het vandaan komt. Vertrouwde plantvormen lijken buitenaardse verschijnselen, bijna niet echt.
Onwerkelijk lichtgevend •
Den Hollander, die bekend werd met zijn serie “Moments in Time”, maakt de laatste jaren niet alleen detailfoto’s (opgeblazen tot groot formaat een krachtig teken) van de natuur in zijn tuin; de zichtbare verschijning van de plantenwereld, maar fotografeert ook het normaal onzichtbare elektromagnetische energieveld van de planten. “The Luminous Garden” heet deze serie. Hiervoor werkt hij met de Kirlianfotografie; objecten worden aan een elektrisch veld blootgesteld, aanwezige gasmoleculen ioniseren, daardoor ontstaan rondom het object zichtbare kleurige ontladingen. Gefotografeerd lijkt het object onwerkelijk en lichtgevend, vandaar dat het resultaat vaak met aurafotografie wordt verward.
Borden kijken onderweg
Sommige fotografen zijn vaak urenlang onderweg. Er zijn nu eenmaal onderwerpen die niet naar je toe komen en die niet in een studio passen. Onderweg is het altijd prettig om je te laten amuseren bij het sturen. Ik kijk altijd graag naar uithangborden. Of naar gevelbelettering. Of naar andere uithanguitingen. Overigens merkwaardig, ik heb altijd de neiging om belettering als belletering te lezen. Dat heb ik ook bij een bouwkundige term als balkanker. Misschien een lichte vorm van dyslexie? Maar we gaan terug naar het onderwerp.
Er nadert een levensgroot blauw zwembad. Platte zwembaden zie je wat minder goed, dus het ding is pontificaal verticaal rechtop gezet. Er staat een bord met een firmanaam bij gevolgd door, hoe kun je het verzinnen, 'Swimming Pools'. Dit is voor mij een oude bekende, ik reed er ooit langs met een vriendin met zeer hoge nood. De reclame-uiting ontlokte mij de opmerking: 'Handig met water verversen, dat loopt vanzelf leeg.' Dat had ik op dat moment natuurlijk nóóit mogen zeggen... Maar terug naar het heden.
De nieuwe 'lossy DNG' opties
Digitale bestanden worden alsmaar zwaarder. Digitale spiegelreflexen bieden vandaag de resolutie die nog maar kort geleden het exclusieve speelterrein van middenformaat camera’s waren. Handig als je al die beeldinformatie en die kwaliteit nodig hebt, maar wat doe je met die zware bestanden als je de resolutie en ultieme beeldkwaliteit niet nodig hebt? Vroeger was de logische optie om te converteren naar JPG.
In Lightroom 4 en Photoshop CS6 heeft Adobe een interessante nieuwe optie voorgesteld: ‘lossy DNG’, die het midden houdt tussen Raw en JPG, zowel qua kwaliteit als qua bestandsgrootte.
Uiteraard niet iets om op je allerbeste bestanden te gaan doen – die houd je beter in het originele Raw (of niet-verlieslatende DNG) formaat bij. Maar de nieuwe DNG-opties kunnen een interessante optie zijn om minder kritische bestanden, die je toch niet wil verwijderen, bij te houden.
Paul Bergen
Het is 9 juni 2012. Uit een kasteelkelder in Woerden klinkt muziek. Initiator Hans van Ommeren had het mij al gezegd, hier móet je naar toe. De tentoonstelling blijkt al te zijn geopend, ik was laat. Binnen loop ik, inmiddels met een koel glas in de hand, door de gewelven. Tussen rijen jazzmusici door: Art Blakey, Isaac Hayes, Lionel Hampton, Roy Hargrove. Groot afgedrukte portretten, reminders aan indrukwekkende concerten. Aan het einde van het rondlopende gewelf onder Kasteel Woerden staan enkele musici, ditmaal dus niet hangend en vooral levend, ik herken het aan de noten: Blue 'Trane. Het Ruud Breuls/Simon Rigter kwintet, de pianist is vervangen door een werkelijk geniale gitarist. Daar sta ik dan, één groot oor, een jazzfreak in het Nirwana...
Plotseling verschijnt Hans van Ommeren voor mij. “Ik stel je even voor aan Paul Bergen.” Terug langs die eindeloze rij indrukwekkende portretten, langs het bewonderend publiek. ik neem mij voor direct een interview vast te leggen. Er staat iemand die er niet uitziet als een Exposerend Kunstenaar maar gewoon als een aardige jongen, zoals je die wel eens in de pauze bij een jazzconcert tegenkomt, heel gewoontjes gekleed. “Dit is Paul.” Wij spreken meteen af om in de week erop het interview te houden.
huisreglement
huisreglement
aggressievelingen,
barbaren,
sjacheraars,
(huur-)moordenaars,
lichtgeraakten,
seriemoordenaars,
begodsdienstbetweteraars,
(kinder-)prutsers,
valsspelers,
pechstrookrijders en foutparkeerders,
sluikstorters en wildplassers,
boeven en onderdrukkers,
vuilgebekten,
verwijder u uit mijn gezichtsveld,
maak een wijde boog rond mijn studie,
en durf mij vooral niet op te bellen.
Paul Croes
“Ik ben 47 jaar moeten worden om te beseffen dat ik meer kunstenaar ben dan commercieel fotograaf,“ zegt Paul Croes. We treffen mekaar op een zomers terras in Kortessem. Heel zonnig is de zomer dit jaar niet, maar de plek zit afgeladen vol. Mensen genieten van elk regenvrij moment om buiten te komen. Een glaasje wijn brengt de zon op tafel. Vrijuit vertelt Paul over het bochtige parcours dat hij tot nu toe gereden heeft, en vooral over de grote liefde die hij op dat pad recent gevonden heeft: dierenfotografie.
Kloostersfeer •
Dominique Van Huffel
Hoogstraten, de N14. In het centrum de 'Vrijheid' genaamd. Een lange rij van etablissementen waar het goed toeven is. En aan het einde, of aan het begin, afhankelijk of men vanuit Rijkevorsel komt, dan wel uit Minderhout, staat een helder pand, hier huist 'Zwart/Wit communicatie'. Er is behoorlijk verbouwd, na de deur een trap omhoog naar een entresol of trap af naar een souterrain. Het helder ogend domein waar Dominique Van Huffel bewijst dat een grafisch vakman een uitstekend fotograaf kan zijn.
Dominique kreeg zijn opleiding in de drukkersstad Turnhout, een stad met een traditie van het drukken van kaartspelen. En waar ook de grote en helaas te loor gegane drukkerij en uitgeverij Breepols, die het halve continent van onder andere agenda's en kalenders voorzag, als een der laatsten der Mohikanen de geest moest geven. De naam van het opleidingsinstituut: HoRiTo. Hier bekwaamde hij zich in grafische vormgeving en specialiseerde zich met een extra jaar "reprofotografie". Na zijn legerdienst kwam hij in dienst van 'De Schutter' een naam in de grafische wereld en had het geluk een goede leermeester te treffen. Na een opleiding tot kleuretser-monteur volgde een opleiding in England bij Crossfield. Het digitaliseren-reproduceren van beeldmateriaal met scanners werd zijn grote specialisatie.
Nieuwe wet moet inbreuk voorkomen op privacy in de cloud
Bron: webwereld.nl
In de nieuwe Europese databeschermingswetgeving moet privé-informatie beter worden beschermd. Dit is een advies van de Artikel 29 Werkgroep, de overkoepelende organisatie van de nationale privacy-toezichthouders.
De toezichthouders achten het van "het grootste belang" dat in de komende nieuwe Europese regelgeving, wordt opgenomen dat er een restrictie komt voor cloudaanbieders, actief in de EU, data over te dragen aan een overheid van buiten de EU. Een verzoek van justitie of een overheidsinstantie buiten de EU moet in overeenstemming zijn met internationale verdragen, een wederzijds verdrag om elkaar te helpen in juridische zaken of goedgekeurd zijn door een toezichthouder, zoals het CBP.